Isha një vajzë e zhytur në mëkate dhe amoralitet. Nëna ime mundohej vazhdimisht të më këshillojë e të më përkujtojë aq sa shpeshherë qante para meje. Mirëpo fjalët e saj ishin të padobishme për mua. Vazhdova të gjarpëroj në rrugën e errët dhe të hidhur, andej e këndej, duke jetuar me iluzione.

 Kur nata lëshonte perden e saj të zezë mendoja se çdo të bëj të nesërmen, e kur zbardhonte dita mbaja mendjen se si do ta kaloj natën. Nuk kisha brengë tjetër përveç dynjasë, kalimit të kohës në kotësi, duke bredhur nëpër një jetë me muzikë, filma, revista të ndryshme… dhe kështu hutimi më kishte mbuluar me rrobat e saj shumëngjyrëshe.

Një ditë u mërzita nga rutina ditore dhe nga këshillimet e nenës time duke më përkujtuar babin tim të vdekur i cili ishte kujdesur tepër për mua. Rastësisht hyra në dhomën time e cila ishte përplot me kaseta muzikore, revista. E hapa dritaren dhe ja, dëgjova zërin e imamit të xhamisë duke ardhur drejt zemrës time. Fjalët e Krijuesit tim filluan të depërtojnë në zemrën time … subhanallah … sa fjala të mira dhe madhështore: “A mos u lodhëm Ne me krijimin e parë? Jo, por ata janë në një huti rreth një krijimi të ri. Ne e kemi krijuar njeriun dhe dimë se ç’pëshpërit ai në vetvete dhe Ne jemi më afër tij se damari (që rrah) i qafës së tij. Dhe se kur dy engjëjt qëndrojnë pranë tij në të djathtë dhe në të majtë. Që ai nuk hedh ndonjë fjalë e të mos jetë pranë tij përcjellësi i gatshëm. Agonia e vdekjes i vjen me atë të vërtetën (i zbulohet çështja e ahiretit); kjo është ajo prej së cilës ke ikur. Dhe i fryhet surit, e ajo është dita e premtuar (për dënim). E do të vijë secili njeri bashkë me të dhe grahësi edhe dëshmitari.

(I thuhet) Ti ishe në një huti nga kjo (ditë) e Ne ta tërhoqëm perden tënde dhe tash ti sheh shumë mprehtë. E shoku (përcjellësi) i tij do të thotë:

“Kjo që është te unë (regjistri i veprave) është gati. Ju të dy (engjëjt) hidheni në Xhehenem secilin mohues kryeneç. Secilin pengues të veprave, mizor e të dyshimtë në fe. I cili Allahut i shoqëroi Zot tjetër, pra hidheni atë në vuajtjet më të rënda”. E shoku i tij (djalli) thotë: “Zoti ynë, unë nuk u shmanga prej rrugës së drejtë, por ai vetë ka qenë i humbur larg”. Ai (Allahu) thotë: “Mos u grindni tash para Meje, se Unë më parë ju tërhoqa vërejtjen. Tek Unë nuk ndryshon fjala (vendimi) dhe Unë nuk jam zullumqar për robërit”. (Përkujto) Ditën kur Ne Xhehenemit i themi: “A je mbushur?” E, ai thotë: “A ka ende?” (Kaf-15-30)

Kjo është jeta e vërtetë… sa e ashpër është vdekja! Sa jovigjilente që jam ndaj vdekjes!! Varri është palosur në harresën time, e namazi, si t’ia bëj me namazin? Unë ndonjëherë kam kryer namazin si një rutinë të pakuptimtë, atëherë kur kam pasur kohë, e nëse jo e kam lënë pa kryer sikur që kam lënë edhe obligime tjera të shumta… Librin e Allahut duart e mia nuk e kanë prekur.

Tash e tutje cingëroi zilja që më tërheq vëmendjen dhe më lindën shumë pyetje… o Zoti im ç’përgatita për varrin … e për vdekjen dhe agonitë e saj … asgjë!!! Asgjë nuk më shpëton … asgjë nuk kam nozulluar përveç dhjetëra këngëve të marra!

O Zoti im, ç’do të bëj kështu?! Pjesë e madhe e jetës time më kaloi, mëkate gjatë natës … mëkate gjatë ditës …! Pra, patjetër të kthehem tek Allahu … kthehem tek Allahu … duhet që të përgatitem për ditën kur fëmijët do të thinjen dhe shtatzënat do të nxjerrin dhe lënë barrën e tyre. Patjetër e kam që të jem syçelë dhe të punoj me zell dhe sinqeritet dhe të shpresoj se Allahu falë shumë dha pranon mundin tim të vogël. Nuk ka lëvizës as forcë përveç asaj të Allahut. La haule ve la Kuvvete il-la bil-lah!

Shkëputur nga libërthi “Fetejatun taibat”

Përktheu : Agim Bekiri

 Më kujtohet njëherë kur ishim në një seminar mbi mrekullitë e Kuranit dhe Sunetit në një nga shtetet islame. Një ditë ishim ulur në një ndejë, në hotelin ku qëndronim duke pirë çaj dhe isha në mesin e disa hoxhallarëve dhe dijetarëve nga shtete të ndryshme islame. Më ra ndërmend, si ide të nxis këtë mexhlis duke përmendur diçka nga vlerat e Kuranit dhe Sunetit të të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të. Porsa fillova të flas dikush më pyeti: Nga je ti vëlla? –

 I thashë: Nga Arabia Sauditë.

 – Ai e lëkundi kokën dhe më tha: Juve atje në Arabinë Saudite nuk e doni të Dërguarin e Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të.

 – Me këto fjalë unë pak u preka porse vazhdova i qetë të flas, e pas pak e pyeta: E pse mendon se ne atje nuk e duam të Dërguarin e Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të?

– Më tha: Sepse ju nuk e festoni mevludin, ditëlindjen e tij.

– I thashë: Ti do të thuash se festimi i mevludit është tregues i dashurisë tonë ndaj të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të?

 – Më tha: Po.

– I thashë: Vallahi të betohem se ajo e cila na ka bërë të mos e festojmë ditëlindjen e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, është dashuria jonë e madhe ndaj tij.

 – Më tha: E si ashtu?

 – I thashë: A pranon debat akademik me argument larg fanatizmit dhe epsheve?

– Më tha: Po.

– I thashë: Unë do të parashtroj disa pyetje e ti do të më përgjigjesh.

 – Më tha: Urdhëro.

 – I thashë:

Pyetja e parë: Festimin e mevludit – lindjes së të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, me anë të së cilës e tregoni dashurinë ndaj tij a është kjo bindje me të cilën ju i afroheni Allahut dhe prisni shpërblim nga ana e Allahut për të? Apo e shihni si mëkat?

– Më tha: Kjo është bindje ndaj Allahut me të cilën afrohemi tek Ai.

– I thashë:

Pyetja e dytë: Këtë vepër të mirë a e ka ditur i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, apo nuk e ka ditur? Është fakt i pranuar nga të gjithë muslimanët se njeriu më i ditur dhe më i bindur ndaj urdhërave të Allahut është i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të?

– Pa u menduar shumë më tha: Po e ka ditur i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të.

– I thashë:

Pyetja e tretë: Këtë vepër të mirë të cilën e ka ditur i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, a ua ka kumtuar umetit të vet apo e ka fshehur?

– Në këtë rast mbeti i habitur dhe filloi të mendon si të përgjigjet sepse nuk kishte mundësi të thotë se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, e ka fshehur pasi që kjo fjalë do të ishte fyerje për personalitetin e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, cilësimi i tij me cilësi të dobëta dhe pohim se ai nuk e ka kumtuar shpajlljen që i është zbritur ashtu. Këtë, siç dihe,t nuk kishte mundësi ta thotë, ngase i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, e ka kumtuar fenë ashtu si e ka detyruar Allahu. Megjithëatë ai përsëri tha: Po e ka kumtuar.

 – I thashë: Po ma trego një hadith si argument qoftë ai edhe i dobët se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka urdhëruar të kremtohet ditëlindja e tij?

– Atëherë mbeti i habitur pa koment.

– I thashë: patjetër të ketë ndonjë hadith, prandaj në qoftë se nuk ke përgjigje atëherë kjo do të thotë se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, e ka fshehur dhe nuk ia ka kumtuar umetit të tij. Këtu ai e kishte patjetër ti kthehet fjalës që e kishte thënë se është bindje ndaj Allahut.

Pastaj tha: Kjo vepër nuk është bindje ndaj Allahut.

– I thashë: Si mundet, të jetë mëkat, ndërsa ju ta shprehni dashurinë tuaj ndaj profetit nëpërmjet saj duke i bërë mëkat Allahut?

– Më tha: Jo nuk është mëkat.

– Atëherë i thashë: Pasi nuk na qenka as mëkat e as sevap atëherë çfarë është?

– Më tha: Kjo është bidati i mirë.

– I thashë: Në Islam nuk ka bidat të mirë sepse i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në një hadith të saktë ka thënë:” Çdo bidat është devijim.”

– Më tha: Po, por në gjatë tij nuk thuajmë diçka vetëm se gjëra të mira.

– I thashë: E çfarë thoni?

– Më tha: i lexojmë disa vargje poetike që e lavdërojnë profetsinë e tij si dhe disa raste nga jeta e tij, e ndonjëherë na gëzon “hadreti-nubuve” prezenca e të Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ue selem.

 – I thashë: Çfarë ke për qëllim me “hadreti-nubuve”? – Më tha: Prezanton i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, gjatë mevludit, duke na zbukuruar këtë manifestim.

– I thashë: A prezanton vetëm në mexhlisin e manifestimit tuaj apo merr pjesë në gjithë vendet ku bëhet mevludi në tërë rruzullin tokësorë, si mund kjo të ndodh për një natë.

 – Heshti dhe nuk kishte çfarë të thotë.

 – Pastaj i thashë: Tash hyri koha e ikindisë, çfarë mendon sikur imami tash të na e fal namazin e ikindisë pesë rekate, çfarë dipozitë ka kjo vepër e tij.

 – Tha: Ska vlerë, nuk pranohet.

 – I thashë: Pse, imami nuk deshi me këtë vepër vetëm se të bën mirë lexoi suren Fatiha, bëri ruku, sexhde këto krejt janë vepra të mira.

– Më tha: Nuk i lejohet të shton pasi këtë gjë nuk e ka bërë valide i Dërguari i Allahut-paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të.

– I thashë: E njejta gjë vlen edhe për festimin e mevludit nuk pranohet, sepse i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, nuk na ka urdhëruar të bëjmë një gjë të tillë.

 – Atëherë e nxori dorën dhe më tha: Ta jap besën në Allah se prej kësaj dite unë do ta luftoj mevludin. Kur i ndëgjova këto fjalë bëra dua për të që Allahu ti jep sukses.

Përktheu: Nexhat CEKA