Arhiva DitoreJan 19, 2015

0 1589

Një ditë prej ditëve në rrugë varet një letër ku në të shkruan: “I kam humbur njëzet dinar dhe ai që i gjen shpresoj të më i kthen në adresën e filanit banesa numër 76 për arsye se jetesa ime është e ulët dhe kam nevojë për to dhe me to më duhet të blej bukë”. Kalon një njeri i cili e sheh letrën e shënuar dhe i vjen shumë keq saqë vendos që të shkon deri tek banesa dhe të pretendon se ai i ka gjetur të hollat. Troket në derë dhe nga banesa del një plakë të cilës ky njeri ia jep nga xhepi i tij njëzet dinar. Kur plaka e sheh këtë gjest të tij fillon të qan dhe i thotë se ti je i dymbëdhjeti i cili vjen dhe pretendon se i ke gjetur të hollat e mia. Njeriu buzëqeshi dhe u nis në drejtim të ashensorit kurse plaka në atë moment  i tha: “Biri im nëse ke mundësi largoje njoftimin nga rruga. Unë në fakt nuk di shkrim dhe unë nuk e kam shkruajtur letrën dhe filloi të qan dhe të thotë se mirësjellja dhe mëshira e juaj ndaj meje më jep shpresa dhe më bën ta ndjej mirësinë e dynjasë”.

O ti musliman, mos e lejo veten ta lësh një nevojtar dhe ti je i zhytur në begati.

Patjetër do të kesh nevojë që ndokush të zgjon nga gjumi i shkujdesjes, e nëse jo në dynja në ahiret nevoja do të jetë më e madhe dhe më e nevojshme.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

0 7142

         Njëri prej të dërguarve të Allahut është edhe Sulejmani i biri i Davudit, alejhima selam. Allahu ia kishte nënshtruar erën. Kur dëshironte të udhëtonte, e urdhëronte erën me urdhër të Allahut, formohej si qilim ndër të, e bartte me gjithë parinë që kishte dhe udhëtonte nëpër qiell, e kur dëshironte të zbriste, i thoshte: Zbrit këtu.

Allahu Sulejmanit i kishte dhënë sundim të madh, Allahu thotë:

Kërkoi fillimisht faljen, ngase sundimi pa falje prej Allahut nuk ka aspak vlerë, pozita pa falje është mallkim, dynjaja pa falje është hidhërim, Tha: O Zot më fal mua.“Tha: “Zoti im, më fal (gabimin), më dhuro asi pushteti që askush pas meje nuk do ta ketë; vërtet, Ti je dhuruesi më i madh”. Sad 35.

Njëherë udhëtoi me erë për në Indi, e kur agoi mëngjesi duke qenë mbi qilimin e erës e mbuloi diellin mbi bujkun i cili ishte duke e punuar tokën. Bujku u kthye duke menduar se është re dhe kur e pa Sulejmanin me familjen e tij, me parinë dhe ushtrinë e tij tha: SubhanAllah! Me të vërtetë familjes së Davudit i është dhënë sundim i madh.

U ngrit fjala SubhanAllah Tek i Përhershmi, i Përjetshmi, kaloi pranë veshit të Sulejmanit, alejhi selam, dhe e dëgjoi, i tha erës: Zbrit këtu tek ky bujku.

I tha bujkut: Çfarë the? Tha: Të pashë ty, dhe pashë sundimin tënd, e thashë SubhanAllah, i është dhënë familjes së Davudit sundim i madh.

Sulejmani, alejhi selam, tha: Betohem në atë që shpirti im është në dorën e Tij, thënia jote SubhanAllah është më e madhe se sa ajo që i është dhënë familjes së Davudit.

Thotë i Dërguari, salallahu alejhi ue selem: “Kush thotë në mëngjes  dhe në mbrëmje SubhanAllahi ve bihamdihi njëqind herë, nuk do të vjen në ditën e Kiametit askush me gjë më të mirë se kjo, pos atij që ka thënë po aq herë ose më tepër se ai”.

Po ashtu ka thënë: “Kush thotë: SubhanAllahi ve bihamdihi i mbjellët një pallmë në xhenet”.

“Kush thotë SubhanAllahi ve bihamdihi njëqind herë i falen mëkatet edhe nëse janë sa shkuma e detit”.

“Është pyetur i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, cila fjalë është më e mira? Tha: Ajo të cilën Allahu e zgjodhi për melaqet dhe robërit e tij: SubhanAllahi ve bihamdihi”.

“Dy fjalë janë të lehta në gjuhë, të rënda në peshore dhe të dashura tek Mëshiruesi (ato janë) SubhanAllahi ve bihamdihi, SubhanAllahil adhim”.

Transmetohet nga Ebu Seidi, radijallahu anhu, se i Dërguari i Allahut ka thënë: “A mundet që dikush prej jush që brenda ditës të fitoj një mijë të mira?” njëri prej të pranishmëve pyeti: “E si mund të fitojmë një mijë vepra të mira gjatë ditës?” i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selem, u përgjigj: “Ai i cili gjatë ditës thotë 100 herë Subhanallah, do t’i shkruhen një mijë vepra të mira dhe do të fshihen një mijë të këqija”.

Përshtati: Shpend Zeneli

0 1581

Nëse nuk turpërohesh vepro si të duash është hadith autentik profetik i cili i përshkruan ata të cilët, edhe pse kryejnë mëkate të mëdha dhe krime të papara, nuk turpërohen, ngase virtyti i turpit tek ta nuk ekziston.

Si duket numri i njerëzve të këtillë në këtë kohë është i madh. Ja ku e kemi Netejahun gjakatarin duart e të cilit ende nuk janë tharë nga gjaku i fëmijëve të Gazës, duke mos i përmendur krimet e tij të kaluara, merr pjesë në marshin e Parisit kundër asaj që e quajnë “terrorizëm”.

Si duket ky nocion i paqartë përdoret vetëm në raste kur derdhet gjak perëndimor dhe evropian, ose thënë shkurtimisht gjaku jomysliman. Nëse derdhet gjaku i myslimanëve sunit, madje edhe me qindra, atëherë kemi përmbajtje nga përdorimi i termit “terrorizëm”.

Nuk kemi mospajtim me perëndimin se sulmi ndaj të pafajshmëve është i papranueshëm. Ajo me të cilën assesi nuk pajtohemi është qasja selektive ndaj viktimave. Për rastin e Parisit kur numri i viktimave ishte më pak se njëzet “krisi kiameti” ndërsa kur kryesit e terrorit janë Netanjahu, tirani i Shamit, shiitët e Irakut dhe Jemenit, organizatat krishtere në Afrikën qendrore, budistët dhe hindusët në Burma etj, kur viktimat janë me qindra mijëra, kemi heshtje inkriminuese.

Netenjahu nuk u mjaftua me pjesëmarrje në marshin kundër “terrorizmit”, që shkaktoi reagime dhe mospajtime sepse vet shteti të cilin ai e udhëheq ka kryer vrasje të gazetarëve, dhe bëri thirrje që perëndimi ti bashkoje forcat me Izraelin dhe qeveritë arabe të “moderuara” për ta luftuar Islamin “ekstrem”.

Ky guxim flet për shkallën selektive dhe të ultë në të cilën ka ra perëndimi në bashkëveprim me të ashtuquajturin “terrorizëm”

Gjakatarët dhe ata që kanë një histori përplot krime gjenocide dhe krime lufte flasin për luftë kundër terrorizmit. Ata me guxim të paparë e

stigmatizojnë Islamin, për mëshirën dhe tolerancën e të cilit dëshmon historia, si “ekstrem”

Ajo që e shton dhimbjen është ngritja e parullave të islamofobisë gjatë marshit në fjalë edhe pse pjesëmarrës ishin edhe disa përfaqësues të vendeve myslimane. Ata aspak nuk reaguan ndaj terrorit sistematik që ushtrohet ndaj vëllezërve të tyre. Ky është një manifestim i dështimit shpirtëror para perëndimit kolonialist.

Fjalët e Netenjahut nuk ishin për tu habit. Ai e shfrytëzoi rastin për ta sulmuar Islamin dhe myslimanët ashtu siç e shfrytëzuan edhe partitë e së djathtës radikale. Shumë revista britanike dhe amerikane theksuan se përfituesi më i madh nga ndodhia e Parisit janë partitë e së djathtës ekstreme në Evropë.

Më i keq ishte fjalimi të cilin Netenjahu e mbajti në sinagogën e Parisit në të cilin i kujtoi evropianët se rreziku më i madh me të cilin ballafaqohet njerëzimi në këtë kohë është islami “radikal/ekstrem”. Krimet e çifutëve në Palestinë dhe gjenocidet e tyre përgjatë historisë nuk konsiderohet “rrezik” për njerëzimin. Ndoshta vetëm për shkakun se gjaku i palestinezëve nuk është aq i “çmueshëm” sa gjaku i çifutëve dhe evropianëve!? Gjithnjë sipas kuptimit të Netenjahut.

Më e tmerrshme është kur Netenjahu flet për modele të vlerave morale. Kanali i dytë në Izrael e transmetoi deklaratën e tij: Ne në Izrael, qeveritë e moderuara arabe dhe bota e lirë në përgjithësi duhet të bashkohemi për të “ngadhënjyer” kundër Islamit “radikal” i cili rrezikon jo vetëm ekzistencën tonë por edhe vlerat tona morale.

Ai ligjet që u lejojnë gazetarëve të fyejnë Islamin dhe të tallen me shenjtëritë e tij, natë e ditë, i quan “liri dhe vlera morale”. Kur kjo liri e prek “historinë e sionizmit lidhur me holokaustin” ajo shndërrohet në krim dhe në antisemitizëm.

Kur duke dashtë të tërheq vëmendjen Netenjahu thotë: Nuk kemi mundësi tjetër përveç fitores ndaj atyre që dëshirojnë t’na kthejnë mijëra vite mbrapa, i harron krimet barbare ndaj palestinezëve që realisht e kthejnë botën mijëra vite mbrapa.

Reaguan edhe rrjetet sociale, edhe me të drejtë, duke e satirizuar dhe ironizuar pjesëmarrjen e Netenjahut në Paris. Prej komenteve domethënëse ishte edhe Shejtani këshillon, por nuk mendoj se do të ndryshon gjendjen faktike të përkrahjes nga perëndimi për uzurpuesin sionist.

Editorial i portalit almoslim.net

Përktheu: M-r. Talha Kurtishi

0 1745
  1. Cili është emri i vërtetë i Ebu Talha el Ensariut?
  2. – Zejd ibn Sehl el Hazrexhi.
  3. Cila është vajza e madhe e Muhamedit, alejhi selam?
  4. – Zejnebeja, – Allahu qoftë i kënaqur me të.
  5. Kush e shkruante vahjin (shpalljen)?
  6. – Zejd ibn Thabiti,- Allahu qoftë i kënaqur me të.
  7. Ceke një nga suret e Kur’anit?
  8. – Sureja Zuhruf.
  9. Si quhej gruaja e Ebu Bekrit ?
  10. – Zejneb binti ( vajza e ) A’mir.
  11. Cila prej grupeve të devijuara nga e vërteta (Rfidit-Shija) është më afër Ehli Sunetit dhe Xhematit?
  12. – Zejditë.
  13. Kush ishte njeriu i dytë që e pranoi Islamin pas Ebu Bekrit?
  14. – Zubejr Ibn Avami.
  15. Cili ishte pejgamberi i cili agjëroi tre ditë që ta furnizojë Allahu me fëmijë?
  16. – Zekerija, alejhi selam.
  17. Si quhet gruaja e mbretit Aziz të Egjiptit, e cila deshi ta përfitonte Jusufin, alejhi selam?
  18. – Zulejhaja.
  19. Kush ishte sahabiu i cili lëshoi klithmë dhe vdiq, kur lexoi fjalën e Allahut: ” Dhe duro për hir të Zotit tënd, se kur të fryjet në sur, ajo do të jetë ditë rëndë.” (Mudethir: 7-9).?
  20. – Zurare ibn Ebi Eufi,- Allahu qoftë i kënaqur me të.
  21. Sahabiu i vetëm të cilit iu përmend emri në Kur’an është……..?
  22. – Zejd ibn Harith, Allahu qoftë i kënaqur me të. (Shiko: Ahzab: 37).
  23. Ceke një prej shtyllave të Namazit?
  24. – Rukuja.
  25. Falja e dy rekateve (sunet) të namazit të sabahut është e mirë sesa….?
  26. – Dynjaja dhe gjithçka në të.
  27. Ceke një nga mëkatet e mëdha?
  28. – Prishja e lidhjeve farefisnore.
  29. Ceke një prej pemëve e cila është përmendur në Kur’an?
  30. – Rumani (Shega). (Shiko: En’am: 141).
  31. Safijurrahman el Mubarekfuri është autor i librit të njohur i cili flet mbi jetën e Muhamedit, alejhi selam, emri i librit është……..?
  32. – Err Rrehikul Mahtum (Nektari i vulosur i Xhenetit).
  33. Prej vaxhibateve (obligimeve) të Haxhit është …?
  34. – Gjuajtja e guralecave.
  35. Prej emrave të ditës së Kijametit është edhe….?
  36. – Err Raxhife (Fatkqësia e përgjithshme). (Shiko: Naziat: 6).
  37. I pari që shkruajti në lëminë e Usuli Fikhut është Imam Shafiu, i cili shkroi librin…..?
  38. – Err Risale.
  39. Ka ardh në sunet se agjëruesit do të hyjnë në një derë në Xhenet e cila quhet…?
  40. – Err Rrejan (enkas vetëm për agjëruesit).

AUTOR: FET-HU RRAHMAN MUHAMED HASEN EL XHEMIL

NGA ARABISHTJA: SUAD B. SHABANI.

0 5836

Bismilahirr-Rrahmanirr-Rrahim

Një ulje e shkurtër pushimi dhe qetësie me një laps dhe fletë në dorë. Ky është një mesazh i shkurtër tema e të cilit është: “Si të përgatitet muslimani për pritjen e muajit të bekuar të Ramazanit”.

Shpresoj te Allahu i Madhërishëm që kjo këshillë të jetë pikënisje për çdo musliman drejt të mirës dhe veprave të mira, duke filluar nga ky muaj i bekuar dhe përgjithmonë me ndihmën e Allahut Fuqiplotë, ngase Ai është Bujari dhe Fisniku, salavatet dhe selamet qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen dhe shokët e tij të ndershëm.

Allahu i Madhërishëm thotë:

فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ‌ فَلْيَصُمْهُ

“E kush e përjeton prej jush këtë muaj, le të agjërojë…”[1]

Si përgatitet muslimani për Ramazan?

Së pari: Përgatitja psikike dhe praktike për këtë muaj të bekuar:

  • Të shtuarit e lutjeve para se të vij ky muaj i bekuar. Dhe prej lutjeve të transmetuara, janë këto:

اللهم بارك لنا في رجب و شعبان و بلغنا اللهم رمضان

  1. a) “O Allahu ynë! Na dhuro bereqet në Rexheb dhe Shaban, dhe na e mundëso ta arrijmë Ramazanin”.
  2. b) اللهم سلمني إلى رمضان و سلم لي رمضان و تسلمه مني متقبلا

“O Allahu im! Me lërë të shëndoshë deri në Ramazan, ma mundëso arritjen e Ramazanit, dhe pranoje atë nga unë”.

  • Nijetet (qëllimet) të cilat njeriu duhet ti ketë në zemrën e tij para se të vij Ramazani:

Në sahihun e Muslimit, transmeton Ebu Hurejre, radijAllahu anhu, hadithin Kudsij, ku i Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, tregon se Allahu i Madhërishëm thotë:

Nëse një rob i imi i ka folur vetës së tij se do ta kryej një vepër të mirë, Unë do ti shkruaj atij një të mirë”.

  • Dhe prej disa nijeteve (qëllimeve) që muslimani duhet ti ketë për këtë muaj të bekuar:
  1. Ta bëj nijet hatmen apo përfundimin e leximit të Kur`anit disa herë dhe duke medituar.
  2. Ta bëj nijet që të pendohet me një pendim të sinqertë, nga të gjitha gjynahet e kaluara.
  3. Të vendos që ky muaj të jetë për të pikënisje drejt veprave të mira dhe të vazhdoj kështu deri në vdekje me ndihmën e Allahut.
  4. Të vendos në arritjen e sa më shumë sevapeve apo shpërblimeve, ngase në këtë muaj të bekuar shpërblimet dyfishohen.
  5. Të vendos në përmirësimin e sjelljes, ahlakit (moralit) si dhe sjelljen e mirë me të gjithë njerëzit.
  6. Ta ketë për qellim që të veproj për këtë fe të Allahut të Madhërishëm, duke e shpërndarë atë në mesin e njerëzve, duke shfrytëzuar butësinë dhe lumturinë që sjell ky muaj ndër njerëz.
  7. Të vendos në përpilimin e një programi të stërmbushur me ibadete (adhurime) dhe bindje ndaj Allahut Fuqiplotë.
  • Një shfletim imani. Qe donë të thotë leximin e disa librave të cilat zbusin zemrën, në lidhje me Ramazanin, qe shpirti të përgatitet për këtë muaj të bekuar, dhe morali i besimit të jetë i lartë.
  • Agjëro disa ditë të muajit Shaban si parapërgatitje për të agjëruar Ramazanin, dhe kjo është një përgatitje praktike. Aishja, radijaAllahu anh,a thotë:

“Nuk kam parë të Dërguarin, salAllahu alejhi ue selem, të ketë agjëruar ndonjë muaj më shumë, se sa muajin Shaban”.

  • Vëlla- motër muslimanë! Shfrytëzo vlerën e Ramazanit dhe agjërimit të tij.

Falje gjynahesh, largim nga zjarri i xhehenemit, në të është Nata e bekuar e Kadrit, melekët e Allahut kërkojnë falje për ty, shpërblimi në këtë muaj dyfishohet, fillimi i këtij muaji është rahmet (mwshirë) kurse mesi i tij është magfiret (falje e gjynaheve)… etj.

Të kujtosh gjithë këto vlera të këtij muaji të bekuar, të dhuron një shtytje psikike që të përgatitesh për të.

  • Dëgjo disa ligjërata rreth këtij muaji të bekuar, para se ai të vij.

Projekt:

  1. a) Çdo ditë dëgjo nga një ligjëratë apo dy, në shtëpi apo në veturë.
  2. b) Lexo ajetet Kur`anore të cilat flasin rreth Ramazanit, me tefsirin apo komentimin e tyre, sipas mundësive.
  • Ulu me ne që ta përjetosh Ramazanin:

Një slogan para Ramazanit, që donë të thotë që të ulesh me ndonjë mexhlis vëllazëror, me ata njerëz të cilët i donë, njerëz të hajrit dhe veprave të mira, që të diskutosh me ta, si do ta jetoni Ramazanin ashtu si duhet. Këto tubime dhe mexhlise të imanit lënë gjurmët e tyre tek zemrat që të përgatiten për këtë muaj.

  • Ndaj një pjesë të caktuar nga paga jote mujore për këtë muaj, që të realizosh disa projekte të këtij muaji të bekuar, si:
  1. Lëmosha në Ramazan.
  2. Botimin e disa librave, fletushka, apo të ngjashme me to, që të shpërndahen falas dhe për hir të Allahut.
  3. Tu bashkohesh projekteve të cilat organizohen për tu dhënë iftar agjëruesve.
  4. Çanta e hajrit, një term që donë të thotë: mbushja e një kese apo [ante të vogël me gjëra ushqimore dhe shpërndarja e tyre skamnorëve në fillim të Ramazanit.
  5. Shkuarja në Qaben e ndritshme, në shtëpinë e Allahut të Madhërishëm, për të kryer Umren.
  • Mëso fikhun e agjërimit (rregulla dhe dispozita), duke prezantuar në ligjëratat të cilat mbahen nëpër Xhami.
  • Prezanto në disa ligjërata apo kurse të cilat organizohen me rastin e afrimit të muajit të bekuar.
  • Përgatiti anëtarët e shtëpisë, gruan dhe fëmijët për këtë muaj të bekuar. Duke bërë bisedë të lirë me familjarët rreth asaj se si do ta pritni muajin e bekuar të Ramazanit, apo duke shpërndarë me ta fletushka dhe të ngjashme me to njerëzve të lagjes dhe atyre të cilëve ke mundësi, ngase kjo është një rrugë e cila mbjell tek anëtarët e familjes ndjenjat për vepra të mira dhe thirrjen (davetin).

Së dyti: Një projekt fitimprurës për një ditë të Ramazanit:

Para sabahut:

Namazi natës. Allahu, subhanehu ue teala, thotë:

أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ‌ الْآخِرَ‌ةَ وَيَرْ‌جُو رَ‌حْمَةَ رَ‌بِّهِ

(A jobesimtari e ka gjendjen më të mirë) Apo ai që kohën e natës e kalon në adhurim, duke bërë sexhde, duke qëndruar në këmbë, i ruhet (dënimit të) botës tjetër dhe shpreson në mëshirën e Zotit të vet?[2]

Ngrënia e syfyrit: I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Hani syfyr, ngase në syfyr ka bereqet”.(mutefekun alejhi)

Istigfari (të kërkuarit falje) deri në ezanin e sabahut: Allahu i Madhërishëm thotë:

وَبِالْأَسْحَارِ‌ هُمْ يَسْتَغْفِرُ‌ونَ

“Dhe në syfyr (kah mbarimi i natës) ata kërkonin falje për mëkatet e tyre”.[3]

Falja e dy rekateve sunet të sabahut: I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

“Dy rekate sunet të sabahut janë më të vlefshme se dynjaja dhe çka në të”.(Muslimi)

Pasi të hynë koha e sabahut:

Të shkuarit e hershëm në namazin e sabahut: I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Sikur ta dinin njerëzit çfarë ka të përgatitur në namazin e jacisë dhe të sabahut, do të vinin për ti falur po që se edhe duke u zvarritur”. (Mutefekun alejhi)

Shfrytëzimi i kohës në mes të ezanit dhe ikametit me lutje dhe dhiar (përmendja e Allahut): I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Lutja në mes të ezanit dhe ikametit nuk kthehet”. (Transmeton Ahmedi, Tirmidhiu, Ebu Davudi)

Të qëndruarit në xhami deri sa të lind dielli duke bërë dhikër dhe duke lexuar Kur`an:

“I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, pasi falte namazin e sabahut, qëndronte ulur në xhami deri në lindje të diellit”. (Muslimi)

Falja e dy rekateve:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Kush falë namazin e sabahut me xhemat, pastaj qëndron ulur duke përmendur Allahun azze ve xhele deri sa të lind dielli, pastaj falë dy rekate, do të këtë shpërblimin e Haxhit dhe Umres të plotë, të plotë, të plotë.” (Transmeton Tirmidhiu)

Lutja qw Allahu të të dhuroj bereqet në ditën tënde:

I Dërguari salAllahu alejhi ue selem ka thënë:

O Allahu im! Kërkoj nga Ti të mirat e kësaj dite, çlirimet e saj, triumfet e saj, dritën e saj, bereqetin e saj, udhëzimin e saj, dhe kërkoj mbrojtjen Tënde nga sherri(e keqja) që është në të dhe e keqja që gjendet pas saj”.(Ebu Davudi)

Fjetja (gjumi) duke shpresuar në mirësitë dhe shpërblimet e Allahut:

Muadhi, radijAllahu anhu, ka thënë:

“Unë shpresoj tek Allahu i Madhërishëm shpërblim për gjumin që e bëj, ashtu qysh shpresoj për ngritjen time”.[4]

Shkuarja në punë apo në mësim:

“I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Asnjë njeri nuk ka ngrënë ushqim më të hajrit se sa ai që hanë nga puna e dorës së tij, i Dërguari i Allahut Davudi (alejhi salatu ue selam) hante nga puna e dorës së tij.(Buhariu)

Të nxënit me dhikër (përmendje e Allahut) gjatë tërë ditës:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Banorët e Xhenetit nuk i bien pishman për asgjë tjetër, me përjashtim të kohës e cila u ka kaluar pa e përmendur Allahun e Madhërishëm”.(Taberaniu)

Lëmosha ditore: Duke e ndjerë duanë(lutjen) e melaikes:

O Allahu im! Dorëlirit ia shto pasurinë”.

Koha e drekës:

Namazi i drekës në kohën e saj, duke qenë i hershëm në xhami:

Ibn Mesudi, radijAllahu anhu, ka thënë: “I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, na ka mësuar rrugët e udhëzimit, andaj prej rrugëve të udhëzimit është namazi në xhaminë në të cilën thirret ezani”.(Muslimi)

Shfrytëzimi i kohës për të pushuar, me nijet (qëllim) të pastër:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë: “Edhe ndaj trupit tënd ke detyrime”.

Koha e ikindisë:

Namazi i ikindisë, gjithashtu kujdesi për faljen e katër rekateve para farzit:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

“Allahu mëshiroftë atë njeri, i cili para farzit të ikindisë falë katër rekate”.(Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu)

Të dëgjuarit e ndonjë këshille apo ligjërate në xhami:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

“Kush shkon në xhami duke mos dashur tjetër vetëm se të mësoj diçka apo tu mësoj të tjerëve, do të ketë shpërblimin e një Haxhi të plotë”. (Taberaniu)

Qëndrimi në xhami:

I Dërguari, alejhi salatu ue selam, ka thënë:

Kush merr abdes në shtëpinë e tij dhe shkon në xhami, ai person është vizitor i Allahut të Madhërishëm, dhe i takon të Vizituarit që ta nderoj vizitorin”. (Transmeton Taberaniu me sened të mirë)

Koha e akshamit:

Të nxënit me lutje para iftarit:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Tre lloje të njerëzve, duatë (lutjet) e tyre nuk kthehen, njeri nga ta është lutja e agjëruesit deri sa të bëj iftar”.(Tirmidhiu)

Bërja iftar duke e përcjellur atë më lutje:

“U largua etja, u lagën venat, dhe u arrit shpërblimi inshaAllahu”(Ebu Davudi)

Falja e namazit të akshamit me xhemat, dhe duke qenë i hershëm në xhami.

Ulja në xhami dhe leximi i lutjeve të mbrëmjes.

Mbledhja familjare dhe përkujtimi i disa gjërave të cilat u bëjnë dobi:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Gjithashtu ndaj gruas tënde ke detyrime”.

Përgatitja për namazin e teravive.

Namazi i jacisë:

Falja e namazit të jacisë me xhematë dhe duke qenë i hershëm në xhami.

Falja e teravive deri në fund me imam:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Kush ngritet për tu falur gjatë Ramazanit me iman(besim) të plotë dhe duke shpresuar në mirësitë dhe shpërblimin e Allahut, atij do ti falen gjunahet e kaluara”.(Buhariu dhe Muslimi)

Shtyrja e namazit të vitrit deri në fund të natës:

I Dërguari, salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

Letë jetë namazi juaj i fundit ditor vitr (tek)”. (Mutefekun alejhi)

Program i hapur:

Vizita e (të afërmve, shokut apo fqinjit), praktikimi i thirrjes (davetit), të lexuarit e ndonjë literature, ligjëratë familjare, etj…

Dhe në fund, salavatet dhe selamet qofshin mbi të Dërguarin salAllahu alejhi ue selem.

 

Përgatiti: Halid Ibn Abdurrahman Ed-Dervish

Perktheu: Ramil Sherifi

[1] El Bekare: 185

[2] Ez-Zumer: 9

[3] Edh-Dharijat: 18

[4] Sqarimi i Hadithit: Muadhi radijAllahu anhu, me gjumin që e bënë shpreson tek Allahu i Madhërishëm shpërblim, ngase ai këtë gjumë e bënë për arsye që të forcohet trupi i tij dhe të jetë i gatshëm për ibadet ndaj Allahut të Madhërishëm.

0 7131

Falënderimi i takon vetëm se Allahut, Atë e lavdërojmë dhe vetëm nga Ai falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk i takon adhurimi askujt me të drejtë përveç Allahut dhe paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi imamin e Pejgamberëve dhe shëmbëlltyrën e shpenzuesve dhe modelin e të devotshmëve Muhamedin birin e Abdullahit dhe robin e Allahut

Devotshmëria ndaj Allahut është përmbledhëse e mirësive dhe ruajtëse e begative. Cilësi e lavdëruar që më së shumti përmendet në Kuran dhe nuk ka mirësi të dynjasë dhe të ahiretit dhe as të jashtme e të brendshme vetëm se devotshmëria  është fortifikatë dhe mbrojtëse e tyre.

Ajo është porosia e Allahut për të hershmit dhe për ata të vonshmit: “Ne i kemi porositur ata që u është shpallur Libri para jush dhe juve: “Frikësojuni Allahut!”. Nisa 131.

Ajo është thirrja e të Dërguarve dhe stema dhe parulla e evliave. Çdo i Dërguar popullit të vet i thonte: “… A nuk frikoheni”,dhe evlijat e Allahut janë ata që besojnë dhe që i frikësohen Allahut.

Baza e devotshmërisë është që të vendos robi parambrojte mes vetes së tij dhe asaj që i frikohet dhe i ruhet. Allahu i Madhëruar është i Denjë për t’u pasur frikë, për t’u madhëruar dhe fisnikëruar.

Devotshmërinë Aliu, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, e përshkruam si: “Frika nga i Madhërishmi, të vepruarit me Kuranin, të kënaqurit me pak dhe përgatitja për ditën e Kiametit”.

I devotshmi ndaj Allahut gjithmonë ecën i kujdesshëm, i ruhet gjynaheve, kërkon mbrojtje nga sprovat, frikërespekti ndaj Allahut është gjithmonë prezent në zemrën e tij, i largohet epsheve e pasioneve dhe dëshirave e ëndjeve.

Devotshmëria e arrin kulminacionin atëherë siç thotë Ebu Derda, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, kur robi i frikohet Allahut që mos t’i bën gjynah edhe sa një thërrmijë dhe derisa nga frika largohet nga diçka që e sheh si hallall që të mos bie në haram dhe të bëhet pengesë mes tij dhe mes haramit. Allahu ia qartësoi robërve të Tij në Kuran dhe tha: “kush ka bërë ndonjë të mirë, qoftë sa një thërrmijë, do ta shohë atë, e kush ka bërë ndonjë të keqe, qoftë sa një thërrmijë, do ta shohë atë”.Zelzele 7-8.

Në Kuran të devotshmit përshkruhen me shumë cilësi të larta e të veçanta dhe përmendja e cilësive të tyre të mahnit. Të devotshmit në librin e Allahut përshkruhen se janë: “Të cilët besojnë në të fshehtën, falin namazin dhe japin nga ajo që u kemi dhënë Ne; dhe për ata që besojnë në atë që të është shpallur ty (o Muhamed), në atë që është shpallur përpara teje dhe që me bindje i besojnë jetës tjetër”. Bekare 3-4.  

I devotshmi në Kuran përshkruhet se: “Beson Allahun, Ditën e Fundit, engjëjt, Librin dhe profetët; e atij që me vullnet jep nga pasuria e vet për të afërmit, jetimët, të varfrit, udhëtarët e mbetur rrugës, lypësit dhe për lirimin e të robëruarve; e atij që fal namazin dhe e jep zeqatin; dhe e atyre që i plotësojnë premtimet, kur marrin përsipër diçka; e atyre që durojnë në kohë skamjeje, sëmundjeje dhe lufte. Këta janë besimtarët e vërtetë dhe këta janë ata që e kanë frikë Allahun”. Bekare 177.

Të devotshmit në Kuran përshkruhen se janë: “Të cilët japin lëmoshë edhe kur janë në mirëqenie, edhe kur  janë në vështirësi, e mposhtin zemërimin dhe ua falin fajet njerëzve. Allahu i do bamirësit. Për ata që, kur bëjnë vepra të turpshme ose i bëjnë dëm vetes, e kujtojnë Allahun, i kërkojnë falje për gjynahet e tyre – e kush i fal gjynahet përveç Allahut? – dhe nuk ngulmojnë me vetëdije në gabimet që kanë bërë”. Ali Imran 134-135.

Devotshmëria i hap dyert e zemrave të mbyllura: “Prandaj ruajuni Allahut! Allahu ju mëson ju. Bekare 282. Udhëzimi i Kuranit nuk vjen përveç se në ato zemra të pastra dhe të shëndosha të cilat i largohen rrugëve të devijimit dhe shkatërrimit.  

Me devotshmëri arrihet të dallohet e vërteta nga e kota dhe të arrihet deri tek drita nëpërmjet të cilës zgjerohen gjokset: “O ju(ithtarë të Librit) që besuat (në Musain dhe Isain), ruajuni Allahut dhe besoni në të Dërguarin e Tij (Muhamedin), se Ai do t’ju dhurojë pjesë të dyfishtë nga mëshira e Vet, do t’ju japë dritë, me ndihmën e së cilës do të ecni dhe do t’ju falë; Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë”. Hadid 28.

Të devotshmit e kanë të garantuar vendin e parë për ndershmëri: “Më i nderuari prej jush tek Allahu është ai që i frikësohet më shumë”. Huxhurat 13.

Allahu i pranon veprat vetëm se nga të devotshmit: Allahu pranon vetëm prej të devotshmit. Maide 28.

Ata janë të shpëtuarit nga zjarri i Xhehenemit: Dhe nuk ka asnjë prej jush që të mos arrijë tek ai (Xhehenemi). Kjo është vendosur prerazi nga Zoti yt. Pastaj do t’i shpëtojmë ata që kanë qenë besimtarë dhe do t’i lëmë keqbërësit të gjunjëzuar në të. Merjem 71-72.

Ata janë fitimtar të Xhenetit të Allahut: Ky është Xheneti që Ne ua japim në trashëgim robërve Tanë të përkushtuar.Merjem 64.

Aliu, Allahu qoftë i kënaqur me të, kur i përshkroi të devotshmit tha: “Ata janë të ndershmit, kur flasin flasin drejtë, veshja e tyre është ekonomike, të ecurit e tyre është modeste, sytë e tyre i mbrojnë nga harami, e dëgjojnë vetëm se atë që ju bën dobi, Krijuesin në zemrat e tyre e madhështojnë, çdo gjë tjetër jashtë Tij në sytë e tyre është e vogël, zemrat i kanë të përmalluara, askujt nuk i bëjnë dëm, kërkesat e tyre në dynja janë të vogla, nderin e kanë të mbrojtur,  e din se me bë durim disa ditë të shkurta pas saj do të vijnë ditë të rehatshme e të gjata, natën falen dhe lexojnë Kuran, kërkojnë shpëtim dhe mëshirë, nuk kënaqen me pak nga veprat e mira, Allahut i frikohen, bëjnë durim në vështirësi, falënderojnë për begatitë, gabimet e tyre janë të pakta dhe nga ta shpresohet e mira dhe nga sherri i tyre njerëzit janë të mbrojtur”.

Sinqeriteti i devotshmërisë del në shesh dhe qartësohet vetëm se atëherë kur devotshmëria e robit është e njëjtë si në publik ashtu edhe në fshehtësi. I Dërguari i Allahut, alejhi salatu ue selam, i tha Muadhit, Allahu qoftë i kënaqur me të: “Frikoju Allahut kuqo që të jesh”. Në të njëjtin kuptim aludon fjala e Allahut: “Dhe frikësojuni Allahut, me emrin e të Cilit ju kërkoni të drejtat e ndërsjella dhe ruani lidhjet farefisnore. Se vërtet, Allahu është përherë Mbikëqyrës mbi ju”. Nisa 1.

Mbikëqyrja nuk është diç tjetër pos dija e zemrës për afërsinë e Zotit. Imam Shafiu, Allahu e mëshiroftë, thotë: “Gjërat janë tri: bujaria kur posedon pak, frika nga Allahu në vetmi, fjala e vërtetë tek ai që shpreson apo nga ai frikohesh”.

Çudi o ju robërit e Allahut me ata që i frikohen gjynaheve para krijesave të Allahut kurse në vetmi e paraqet atë para Allahut. A nuk u vjen turp nga Allahu? A ka më të devijuar se ai i cili paraqitet para njerëzve me veprat e mira dhe e lufton me të keqe atë që është më pranë tij se damari i qafës së vet.

Kur njeriu e godet ndonjë sprovë dhe e mbisundojnë epshet në atë moment, devotshmëria në këtë rast e luan rolin e vet. I devotshmi shumë shpejt i kthehet Zotit të tij dhe i mbështetet mëshirës së Tij dhe ik nga shejtani i tij: “Ata që i frikësohen Allahut, kur u vjen ndonjë mendim i lig nga djalli, i kujtojnë (urdhrat e Tij), e atëherë e shohin rrugën e drejtë”. Earaf 201, dhe “Për ata që, kur bëjnë vepra të turpshme ose i bëjnë dëm vetes, e kujtojnë Allahun, i kërkojnë falje për gjynahet e tyre – e kush i fal gjynahet përveç Allahut? – dhe nuk ngulmojnë me vetëdije në gabimet që kanë bërë”. Ali Imran 135.

Të devotshmit i kanë gradat më të larta në mesin e besimtarëve. Poashtu mëkatari kur pendohet kjo nuk do të thotë se mbetet në fund të karvanit, po nëse pendimi i tij është i sinqertë dhe i drejtë atëherë ai ka aftësi t’i arrin gradat më të larta: “pra, për këta do të ketë si shpërblim falje madhështore (të gjynaheve) nga ana e Zotit të tyre dhe kopshte, nëpër të cilët rrjedhin lumenj dhe ku do të qëndrojnë përherë. Sa shpërblim i bukur është ky për ata që punojnë (vepra të bukura)!”.Ali Imran 136.

Na mbetet ta cekim edhe një shtyllë të rëndësishme që e neglizhojnë plot nga robërit e Allahut e ajo është të drejtat e robërve karshi të drejtave të Allahut. Ibën Rexhebi, Allahu e mëshiroftë, thotë: “Plot nga robërit e Allahut që kujdesen për të drejtat e Allahut dhe i frikohen dhe i nënshtrohen Atij i neglizhojnë të drejtat e njerëzve në tërësi apo pjesërisht. Bashkimi mes të drejtave ndaj Allahut dhe ndaj krijesave është shumë e shtrenjtë dhe këtë gradë e kanë plotësuar të Dërguarit dhe të devotshmit”. Disa të mençur kanë thënë: “Nga gjërat e shtrenjta është morali i mirë kur atij i shtohet edhe feja dhe vëllazëria e mirë kur asaj i shtohet edhe besnikëria”.

Në Kuran nga cilësitë e të devotshmëve ceken se ata: “e mposhtin zemërimin dhe ua falin fajet njerëzve. Allahu i do bamirësit”. Ali Imran 134.

Devotshmëria e luan rolin e vet tek të devotshmit kur zemërohen dhe e mposht atë dhe nuk e lejon që të nxirret zemërimi jashtë gjoksit të robit. Mposhtja e zemërimit tek të devotshmit nuk mbetet vetëm se me kaq po atë e pason falja dhe toleranca dhe kjo është cilësi vetëm se e të devotshmëve bamirësve.

O ju musliman, sa herë është përmendur devotshmëria në Librin e Allahut, dhe sa herë është ndërlidhur me mirësi, dhe sa herë i është premtuar shpërblimi të devotshmëve dhe sa herë është cekur se ajo është kusht i shpëtimit në këtë dynja dhe ahiret?!

Nëse doni ta dini lexoni ajetet ku Allahu ia bën me dije robit se e shoqëron kudo që shkon:  “Frikësojuni Allahut dhe dijeni se Allahu është me ata që ruhen nga të këqijat”. Bekare 194 dhe “Vërtet, Allahu është me ata që e kanë frikë dhe që janë punëmirë”. Nahl 128.

Lexoni ajetet e shpërblimit të dynjasë dhe mirësive të saj të bekuara si rezultat i devotshmërisë: “Sikur ata të besonin dhe të ruheshin (nga gjynahet), shpërblimi i Allahut do të ishte më i mirë. Ah, sikur ta dinin ata!”. Bekare 103.

“Sikur banorët e atyre qyteteve të besonin dhe të ruheshin prej gjynaheve, Ne do t’u dërgonim bekime nga qielli dhe toka, por ata mohuan, prandaj i dënuam për atë që bënë”. Earaf 96.

“Atij që i frikësohet Allahut, Ai do t’i gjejë rrugëdalje (nga çdo vështirësi) dhe do t’i japë risk prej nga nuk e pret”.Talak 2-3.

Atij që i frikësohet Allahut, Ai do t’ia lehtësojë çështjen. Talak 4.

atëherë ata që ruhen nga të këqijat dhe kryejnë vepra të mira, nuk do të frikësohen e as do të pikëllohen. Earaf 35.

Lexoni ajetet e shpërblimit të ahiretit dhe begative të Xhenetit: “Ndërkaq, ata që i frikësohen Zotit, do të kenë dhoma të ngritura mbi njëra-tjetrën, pranë të cilave rrjedhin lumenj. Ky është premtimi i Allahut; Allahu nuk e shkel premtimin e Vet. Zumer 20.

Vërtet, besimtarët e devotshëm do të jenë në kopshtet e Xhenetit, ku rrjedhin lumenj në kuvendin e së vërtetës (në Xhenet), tek një Sundues i Plotfuqishëm. Kamer 54-55.

Punëdrejtët do të jenë mes hijesh e burimesh, si dhe frutash nga ato që dëshirojnë. (Do t’u thuhet) Hani e pini e ju bëftë mirë, (si shpërblim) për atë që keni punuar“. Murselat 41-43.

O ju musliman, devotshmëria është furnizimi më i mirë dhe porositeni njëri tjetrin me të për arsye se ajo është porosia më e mirë. Jezid ibën Seleme, Allahu qoftë i kënaqur me të, erdh tek i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja qofshin mbi të, dhe i tha: O i Dërguar i Allahut, kam dëgjuar nga ti shumë hadithe dhe frikohen se mos do të më harrohen të parët nga të fundit . Tregoma ndonjë hadith që është përmbledhës. I Dërguari i Allahut, alejhi salatu ue selam, i tha: “Frikoju Allahut në atë që e din”.

Të parët e tanë gjithmonë porosisnin në të. Ceket se Omer ibën Abdulaziz, Allahu e mëshiroftë, i shkroi një njeriut dhe i tha: “Të porosis në devotshmëri ndaj Allahut, ku nuk pranon tjetër përveç saj, dhe nuk mëshiron vetëm se të devotshmit dhe nuk përqendron vetëm se në të. Ata që këshillojnë në të janë të shumtë kurse që i përmbahen të paktë. E lus Allahun të më bën mua dhe ju nga të devotshmit”.

Poashtu shkroi një tjetër dhe e porositi shokun e vet: “Të porosis në devotshmëri ndaj Allahut. Ajo është gjëja më fisnike që e fsheh dhe më e mira që e paraqet dhe më e ndershmja që e deponon. E lus Allahun që të më ndihmon mua dhe juve në të dhe të na shpërblen nga mirësitë e Tij”.

SHEJH DR. SALIH EL HUMEJD                                           

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

     

NA NDIQNI NË