Arhiva DitoreMar 18, 2015

0 1855

Nga Ebu Uakid el-Lejthi ,- Allahu qoftë i kënaqur me të!, i cili ka thënë: “U nisëm me të Dërguarin e Allahut ,- salallAhu alejhi ve selem!,- për në Hunejn dhe ne sapo e kishin braktisur mosbesimin. Mushrikët kishin një pemë tek e cila ishin të përkushtuar dhe varnin armët e tyre në të. Ata e quanin atë Dhat Enuat. Kaluam pranë një peme të tillë dhe thamë: “O i Dërguari i Allahut, na cakto edhe neve një Dhat Enuat ashtu siç kanë ata të tyren.” Kështu, i Dërguari i Allahut tha: “Allahu Ekber! Betohem në Atë, në Dorën e të Cilit është shpirti im, vërtet keni thënë ashtu siç thanë Beni Israilët (Çifutët): “Na bëj dhe ne një të adhuruar ashtu siç kanë ata të adhuruarit e tyre.” Ai tha: “Vërtet ju jeni një popull injorant.” [1]

Ndërsa i Dërguari i Allahut,- salAllahu alejhi ue selem !, tha:
“Vërtet, ju do të ndiqni rrugët e atyre që ishin para jush.”[2]

Transmetohet nga Xhabiri, -radijAllahu anhu!, se i Dërguari i Allahut, -salAllahu alejhi ue selem!, ka thënë: “Kushdo që e takon Allahun pa i shoqëruar Atij asgjë do të hyjë në Xhenet; dhe kushdo që e takon Allahun duke shoqëruar Atij dikë (apo diçka) do të hyjë në Zjarr.”[3]
Transmetohet Nga Muadh Ibn Xhebeli[4],- Allahu qoftë i kënaqur me të!, i cili ka thënë: “Isha duke ecur me gomar pas të Dërguarit të Allahut dhe ai më tha: “A e di se kush është e drejta e Allahut mbi robërit e Tij dhe e drejta që ka robi tek Allahu?”
Unë thashë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri.”
Ai tha: “E drejta e Allahut mbi robërit e Tij është se ata duhet ta adhurojnë Atë të vetëm dhe të mos i shoqërojnë Atij asgjë; dhe e drejta që kanë robërit tek Allahu është që Ai të mos dënojë asnjërin prej nga ata që nuk i bëjnë Atij shok në adhurim.”
Unë thashë: “O i Dërguari i Allahut, a t’i lajmëroj njerëzit.”
Ai tha: “Mos i lajmëro ngase ata do të mbështeten tek kjo.”[5]

Nga Ibn Mes’udi,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se i Dërguari i Allahut ,- salAllahu alejhi ue selem !,- ka thënë: “Kushdo që vdes duke iu lutur dikujt tjetër në vend të Allahut, do të hyjë në Zjarr.”[6]

Nga Ebu Musa el-Esh’ari,- Allahu qoftë i kënaqur me të !-, i cili ka thënë: Ka thënë i Dërguari i Allahut,- salAllahu alejhi ue selem:

الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ

“Njeriu është me atë që e do.”[7]
Transmetohet nga Ubade bin Samit[8], –radij-Allahu anhu!, i cili ka thënë se i Dërguari i Allahut ,- salAllahu alejhi ue selem!,-  ka thënë: “Kushdo që dëshmon se nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut të vetëm e i pashokë; dhe se Muhamedi është rob dhe i Dërguari i Tij; dhe se Isa është rob dhe i Dërguari i Tij dhe Fjala e Tij që u vendos tek Merjemja; dhe një shpirt (i krijuar) nga Ai; dhe se Xheneti është i vërtetë dhe Zjarri (Xhehenemi) është i vërtetë, Allahu do ta pranojë atë në Xhenet sipas veprat të tij.[9]

Transmetohet nga Ibn Abasi[10],- Allahu qoftë i kënaqur me të dytë!,- se kur i Dërguari i Allahut,- salAllahu alejhi ue selem  e nisi Mu’adhin për në Jemen, i tha: “Ti po shkon tek një popull që janë nga Njerëzit e Librave të Mëparshëm (Ehlul-Kitab). Kështu që, le të jetë gjëja e parë ku do t’i thërrasësh ata dëshmia La ilahe il-lAllah (nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut).

Dhe nëse të binden tek kjo, atëherë njoftoji se Allahu ua ka vënë detyrë faljen e pesë namazeve çdo ditë dhe natë. Dhe nëse të binden tek kjo, atëherë njoftoji se Allahu ua ka vënë detyrë dhënien e Zekatit që merret nga të pasurit dhe u jepet të varfërve. Dhe nëse të binden tek kjo, atëherë ruhu që të mos u marrësh gjërat më të shtrenjta që kanë ata dhe frikësoju lutjes së atij që i është bërë padrejtësi sepse nuk ka perde (pengesë) midis lutjes së tij dhe Allahut.[11]

Përzgjodhi dhe përshati: Suad Shabani

Burimi: albislam.com

_______________

[1] Kuran: A’raf, 138.

[2] Ky hadithë transmetohet nga Ahmedi (Vëllimi. 5, fq. 228), Tirmidhiu (Kitabul-Fiten, nr. 2180, vëllimi 4, fq. 475) i cili e ka saktësuar, Abdur-Rrazaku (Vëllimi 11, nr. 329, fq. 20763), Ibn Xheriri (Vëllimi 9, fq. 45-46), Ibn Mundhir (shiko ed-Durrul-Menthur, vëllimi 3, fq. 533), Ibn Ebi Hatim (po aty) dhe Taberani (Vëllimi 3, fq. 275, n. 3290-3294).

[3] Transmeton Imam Muslimi (Kitabul-Iman, n. 151-152).

[4] Kush është Muadh ibn Xhebeli, – Allahu qoftë i kënaqur me të!-. Ai është Mu’adh bin Xhebel bin Amr bin Eus el-Ensari el-Hazrexhi, Ebu Abdur-Rrahman. Ai është një Sahab i famshëm i cili ka marrë pjesë në betejën e Bedrit dhe në betejat e tjera që u zhvilluan më pas. Ai ka qenë nga njerëzit më të dalluar për dijen dhe gjykimet e Kur’anit. Vdiq në vitin 18 Hixhri në Sham, gjatë kohës kur kishte plasur Epidemia e Murtajës së Emuas.

[5] Ky Hadithë është transmetuar nga Buhariu (Kitabul-Libas, nr. 5967), Muslimi (Kitabul-Iman, nr. 48-51, 53), Tirmidhiu (Kitabul-Iman, nr. 2643, v. 5, fq. 25), Ibn Maxheh (Kitabuz-Zuhd, nr. 4269, v. 12, fq. 1435) dhe Ahmedi (Vëllimi. 3, fq. 260-261).

[6] Transmetohet nga Buhariu. Kitabuz-Zekat, nr. 1395 dhe 1458.

[7] Mutefekun alejhi [Transmetuar nga Buhariu dhe Muslimiu].

[8] Ubade bin Samit el-Ensari ishte një prej Sahabëve që morën pjesë në besëlidhjen e Akabes (në të parën dhe të dytën) me të Dërguarin ,- salallAhu alejhi ve selem!,- dhe gjithashtu mori pjesë në betejat e tjera që u zhvilluan më pas me të Dërguarin ,- salallAhu alejhi ve selem!,- Ai ishte një dijetar i Kur’anit në Medine dhe pastaj në Sham. Vdiq në Jeruzalem në vitin 32 Hixhri,-Allahu qoftë i kënaqur me të!.

[9] Hadithi është transmetuar nga Buhariu(Kitabul-Enbija, nr. 3435), Muslimi (Kitabul-Iman, nr. 46 dhe 47) dhe Ahmedi (Vëllimi 5, fq. 314).

[10] Transmetuesi i këtij hadithi është Abdullah Ibn Abas Ibn Abdul-Mutalib el-Hashimi, djali i xhaxhait të të Dërguarit të Allahut ,- salAllahu alejhi ue selem!,-i njohur me nofkën el-Hibr (shqip ‘boja’) ose el-Bahr (shqip ‘deti’) për shkak të dijes së gjerë që kishte. Ishte një nga Sahabët që ka transmetuar një numër të madh të Haditheve, nga robërit e Allahut dhe një nga Fekihët [3] e Sahabëve. Vdiq në vitin 68 Hixhrij, Allahu qoftë i kënaqur me të.

[11] Hadithi është Transmetuar nga Buhariu (Kitabuz-Zekat, nr. 1395 dhe 1458), Muslimi (Kitabul-Iman, nr. 31), Nesaiu(Kitabuz-Zekat, vëllimi 5, fq. 3), Ibn Maxheh (Kitabuz-Zekat, nr. 1873, vëllimi 1, fq. 568), Darimiu (Kitabuz-Zekat, nr. 1662, vëllimi 1, fq. 318) dhe Ahmedi (Vëllimi 1, fq. 233).

0 2854

Pejgamberi, – sal-lAllahu alejhi ue sel-lem !-, ka thënë: “Allahu e ndriçoftë fytyrën e atij që dëgjon një hadith nga ne, e mëson përmendsh dhe e përcjell ashtu siç e dëgjon.” [1]

El-Hasen (el-Basri),Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Fekih (ai që zotëron kuptimin e Fesë) është vetëm ai që tërhiqet larg jetës së kësaj dynjaje, dëshiron jetën e botës tjetër, ka një kuptim të thellë në fenë e tij dhe është vazhdimisht i paepur në adhurimin e Zotit të tij.”[2]

Pejgamberi, -sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem !-, thoshte pas namazit të sabahut, pasi jepte selam (në të djathtë dhe në të majtë) këtë dua:

“Allahumme inni es’eluke ‘ilmen nafi’an, ue rrizkan tajiban ue ‘amelen mutekabelen.”
“O Allah, unë të kërkoj dije të dobishme, furnizim të mirë dhe vepra të pranuara.”[3]

Prej Ebu Dherrit Allahu qoftë i kënaqur me të, transmetohet se ka thënë:
“Miku im (Pejgamberi alejhi selam) më ka porositur të mos i shikoj ata që janë më lartë se unë (me pasuri, pozitë, shëndet etj.), por t’i shikoj ata që janë më poshtë se unë.
Më ka porositur t’i dua të ngratët dhe të rrij me ta.
Më ka porositur të sillem mirë me të afërmit dhe t’i vizitoj ata, edhe nëse ata më kthejnë shpinën.
Më ka porositur që të them të vërtetën, po edhe nëse ajo është e hidhur.
Po ashtu më ka porositur që sa më shumë të them:
LA HAULE VE LA KUVVETE IL-LA BIL-LAH, sepse ajo është një arkë me gjëra të çmuara nga arkat e Xhennetit”.[4]

Nga kjo porosi mësojmë se besimtari duhet të jetë mirënjohës ndaj të mirave të All-llahut dhe të sillet mirë ndaj njerëzve.

Hamad el-Ensari, -Allahu e mëshiroftë!-, ka thënë: “Është obligim për studentin e dijes që të njohë biografitë e Selefëve dhe t’i pasojë ata sepse koha në të cilën jetojmë është sprovuar nga mungesa e studimit të biografive të Selefëve”.

Abdullah Ibn Mes’udi , -Allahu e mëshiroftë!-, ka thënë: “Mësoni! Dhe kur të keni mësuar, atëherë punoni.”

Jusuf Ibnul-Hunejn , -Allahu e mëshiroftë!-, ka thënë: “Me sjelljet e mira ju kuptoni dijen, me dijen korrigjohen veprat tuaja, me veprat arrihet urtësia, me urtësinë ju kuptoni zuhdin dhe përfitoni prej tij, me zuhdin vjen braktisja e dynjasë, me braktisjen e dynjasë vjen përmallimi për Ahiretin dhe me përmallimin për Ahiretin fitohet Kënaqësia e Allahut Azze ue Xhel.”

Malik Ibn Dinar , -Allahu e mëshiroftë!-, ka thënë: “Kur një rob kërkon dije për ta praktikuar atë, dija e bën atë modest (të përulur) dhe kur e kërkon atë për diçka tjetër, ajo do t’i shtojë moralin e poshtër dhe mendjemadhësinë.”

Ebu Hurejra, -Allahu qoftë i kënaqur me të !-,  ka thënë: “Shembulli i dijes e cila nuk vihet në zbatim është si puna e pasurisë e cila nuk shpenzohet në rrugën e AllahutAzze ue Xhel.”

Ebu Derda, -Allahu e mëshiroftë!-,  ka thënë: “Unë nuk kam frikë se do më thonë: O Amir çfarë ke mësuar? Por më tepër merakosem se do më thuhet: O Amir, çfarë ke bërë me atë atë që ke mësuar!”

Omer Ibn Abdul-Aziz, -Allahu e mëshiroftë!-, ka thënë: “Kushdo që nuk e konsideron fjalën si pjesë të punës së tij do të bëjë gjynahe tej mase; dhe kushdo që punon pa dije do të bëjë më shumë keq sesa mirë.”

Pejgamberi, -sal-lAllahu alejhi ue sel-lem !-, ka thënë: “Kush mëson diçka prej diturisë me të cilën kërkohet Fytyra e Allahut, por ai nuk e mëson atë përveç se për të arritur disa qëllime të kësaj dynjaje, ai nuk ka për ta nuhatur aromën e Xhenetit në Ditën e Gjykimit.[5]

Imam Shafiu,- Allahu e mëshiroftë !-, thotë: “Nëse je nisur rrugës kah Allahu atëherë vrapo, nëse të vjen rëndë atëherë nxito, nëse lodhesh atëherë ec dhe nëse nuk mundesh atëherë shko zvarrë. Mjerë për ty nëse kthehesh mbrapa”.

Kur përmendeshin vlerat morale të Selefëve, Ibnul-Mubaraku, – Allahu e mëshiroftë!-, thoshte vargjet e mëposhtme poetike:

Mos na përmendni përkrah atyre që kanë kaluar, ngase ai që ecën drejt nuk është njësoj me një të gjymtuar.

Ebu Sulejman ed-Daranij, -Allahu e mëshiroftë !-, ka thënë: “Kush merret me vetveten e tij nuk ka kohë të merret me të tjerët.”

Ibn Kajimi Allahu e mëshiroftë !-, ka thënë: “Kush e nënçmon dikë për mëkatin që ka, nuk do të vdesë pa rënë vetë në atë mëkat”.

”Po ta dëgjoje gërvishtjen e lapsit të melaqeve duke ta shënuar emrin në regjistrin e personave që përmendin Allahun do të vdisje nga gëzimi dhe qejfi ”.

Njëri prej Selefëve ka thënë: “Njeriu që ka dije duhet të hedhë baltë mbi kokën e tij nga përulësia para Zotit të tij.”[6]

Fjalë e urtë Arabe:

“Çdo gjë që shtohet me bollëk (mallra apo diçka tjetër) i ulet çmimi i saj, përpos edukatës(moralit). Ajo aq më shumë kur shtohet e ngrit vlerën dhe çmimin e besimtarit”.

Ebu Hatim el Ahmesh, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Ngutia është prej shejtanit, përveç në pesë raste:

  1. Pritja dhe gostia e mysafirit me ushqim.
  2. Përgatitja dhe larja e xhenazes e atij që vdes, duke mos e vanuar atë.
  3. Shpejtimi i martesës kur hyn në moshën madhore.
  4. Obligimet Fetare të kryhen në kohën e caktuar, e jo të vonohen.
  5. Shpejtimi i pendimit nëse vepron një mëkat.

Është e pëlqyer për personin  i cili dëshiron të studion shkencën e hadithit që të jetë beqar(nëse ka mundësi), në mënyrë që gjatë kërkimit të hadithit mos të ketë preokupime dhe angazhime ndaj gruas së tij, e kjo pastaj të ia dobësoj dhe marrë kohën gjatë asaj periudhe.

Imam Maliku, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Nëse e sheh kërkuesi i diturisë që ka mundësi të bëjë sabër që të mos martohet gjatë kërkimit të diturisë dhe ka mundësi të ruaj shikimin nga harami le ta bëj. Mirëpo nëse  e sheh që nuk mund të bëj sabër dhe nuk mund të ruaj shikimin nga harami, atëherë e ka vaxhib(obligim) që të shpejtojë martesën”.

Një ditë Rebi ibën Hejthem, i tha shokëve të tij: “A e dini se çka është sëmundja,ilaçi dhe shërimi? Ata(shokët) thanë jo. Ai u tha:Sëmundja është të bërit gjynahe,ilaç është pendimi, dhe shërimi është të pendohesh prej një mëkati dhe të mos kthehesh më në te.

Sufjan eth Theuriu,-Allahu e mëshiroftë,- ka thënë: “Patjetër duhet të pajiset me  këto tre cilësi,ai i cili dëshiron të ndalojë të tjerët nga punët e këqija:  Të pajiset me; dituri, butësi dhe me sabër”.

Përktheu dhe Përshtati nga arabishtja: Suad Shabani

Burimi: albislam.com

[1] Transmetuar nga Ahmedi (5/183), Darimi (1/75), Ebu Davud (3/438), Ibn Maxheh (1/84), Tirmidhi (10/124) dhe Ibn Hibban (1/225) etj.

[2] Transmetuar nga Ahmedi në ez-Zuhd (fq. 267), Darimi (1/89), Axhurri në Ahlakul-‘Ulema (fq. 74) dhe Ebu Nu’ajmi në Hiljetul-Eulija (2/147) dhe zinxhiri i transmetimit është i mirë (Hasen).

[3] Ky hadith është mbledhur nga Ahmedi në ‘Musned Bakil-Ensar’ (n. 25982), Ibn Maxheh në Sunenin e tij në Librin e Faljes së Namazit dhe Sunetet e tij, kapitulli: “Çfarë duhet të thuhet pas Selamit”. E ka transmetuar edhe Bejhakiu në ‘ed-Da’uetul-Kebir’. Ka thënë el-Albani (rahimehullah): “Taberani e ka mbledhur atë në ‘el-Mu’xhemus-Sagir’ me një zinxhir të saktë.” Shiko ‘el-Mishkat’ (n. 2498).

[4] Transmetojnë Taberaniu dhe Ibni Hibbani në Sahihun e tij.

[5] Transmetuar nga Ebu Davudi me një zinxhir të mirë transmetimi.

[6] Transmetuar nga Axhurri në Ahlakul-‘Ulema (fq. 71) dhe el-hatib el-Bagdadi në el-Fekih uel-Mutefekkih (2/113) si një thënie e Ejubit dhe zinxhiri i transmetimit është i saktë (Sahih).

0 3110

AJETET:

“Le të bëhet një grup prej jush që do të thërrasë në të mirë, e që të urdhërojë vepra të bukura e të ndalojë prej të shëmtuarave! E, ata njerëz do të jenë të shpëtuar. Mos u bëni si ata që pasi që u erdhën argumentet e dukshme, u shpërndanë dhe u distancuan në mendime. E, për këta do të ketë dënim të madh. Atë ditë (të Kijametit) kur disa fytyra do të zbardhen, e disa do të nxihen. Atyre që u nxihet fytyra u thuhet: “Pasi ishit besimtarë, përse u bëtë mohues? Prandaj, shijoni dënimin për shkak se nuk besuat!”. Kurse ato fytyra që zbardhen e shkëlqejnë do të jenë në mëshirën e Allahut, ku do të qëndrojnë përgjithmonë.” (Ali Imran: 104-107).

” Besimtarët dhe besimtaret janë miq për njëri-tjetrin: urdhërojnë që të bëhen vepra të mira, e pengojnë të këqijat, falin namazin, japin zeqatin, dhe i përulen Allahut dhe Pejgamberit të Tij. Këta janë ata që do t’i mëshirojë Allahu. Se, Allahu me të vërtetë, është i Plotfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm. Allahu u ka premtuar besimtarëve dhe besimtareve – kopshte të xhenetit, nëpër të cilat rrjedhin lumenj, në të cilat do të banojnë përherë. Dhe (u ka premtuar) pallate të mrekullueshme në xhenetin e Adenit. E, kënaqësia prej Allahut është shpërblim më i madh. Kjo është lumturi e madhe. ( Teube: 71-72).

” Dhe urdhëroje familjen tënde që të bëjë namaz dhe në këtë bëhu këmbëngulës! Na nuk kërkojmë furnizim prej teje. Na të furnizojmë ty, e përfundimi i mirë është për ata që ruhen nga mëkatet. (Ta Ha: 132).

” E, kush flet më bukur se ai që thërret te Allahu, bënë vepra të mira dhe thotë: “Unë, me të vërtetë, jam musliman!”. (Fussilet: 33).

” Thuaj: “Kjo është rruga ime, unë thërras (në besimin) e Allahut, duke pasur argumente të qarta, unë dhe çdonjëri që më pason mua, dhe qoftë lavdëruar Allahu, unë nuk jam prej idhujtarëve!”. ( Jusuf: 108).

” Thirri në rrugën e Zotit tënd me mençuri dhe këshillë të bukur. Dhe, diskuto me ta si është më bukur! Me të vërtetë, Zoti yt di më së miri ata, që janë shmangur nga rruga e Tij, e Ai di më së miri (edhe) ata që janë në rrugën e drejtë. (Nahl: 125).

” Nuk duhet të shkojnë (në ushtri) të gjithë besimtarët. E, pse të mos shkojë prej çdo grupi nga një njësi, që të mësohet në besim dhe kur të kthehet tek ata të këshillojë popullin e vet që t’i druajnë Allahut. (Teube: 122).

” Dhe, paralajmëroje farefisin tënd më të afërm, dhe bënu i butë ndaj besimtarëve, që të pasojnë ty! .” (Shuara: 214 215).

” U mallkuan ata nga bijtë e Israelit që ishin mohues, me gjuhën e Davudit dhe të Isait – të birit të Merjemës, për shkak se ishin të padëgjueshëm dhe ngase kishin kaluar kufirin: njëri-tjetrin nuk e pengonin nga veprat e këqija që punonin. E, sa të shëmtuara ishin veprat që punonin ata!.” (Maide: 78-79).

” Ruajuni ngatërresave, të cilat nuk i godasin vetëm ata që bëjnë keq, dhe ta dini se Allahu dënon ashpër!.” (Enfal: 25).

HADITHET:

Transmetohet nga Ebu Seid el Hudriu,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se ka thënë: E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut,- salallahu alejhi ue selem!,- duke thënë: ” Kush prej jush sheh ndonjë të keqe, le ta largojë atë me dorë, e nëse nuk ka mundësi, atëherë me gjuhë, e nëse as këtë nuk mundet, atëherë (sëpaku ta urrej) me zemër. Por, kjo është shkalla më e ulët e imanit.” (Shënon Imam Muslimi: 49).

Transmetohet nga Ubadete ibn Samit,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se ka thënë: Ia dhamë besën (premtimin) të Dërguarit të Allahut,- salallahu alejhi ue selem!,- se do ta dëgjojmë dhe respektojmë kur jemi në vështirësi dhe lehtësi, në gjëra që na pëlqejnë dhe që nuk na pëlqejnë, edhe nëse na bëjnë të padrejtë. Nuk do ta kontestojmë udhëheqjen e udhëheqësve, përpos nëse shohim tek ta kufrin e qartë që të kemi argument para Allahut (për kufrin e tyre, dhe mosnënshtrimin ndaj tyre si shkak i kufrit). Do ta themi hakun (të vërtetën) kudo që të jemi si dhe për të Allahut ne nuk do t’i frikësohemi kërcënimit të askujt që na kërcënohet.” (Shënuan: Buhariu: 7056 dhe Muslimi: 1709).

Transmetohet nga Temim ed Dariu,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se pejgamberi,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë: ” Feja është sinqeritet. Ne e pyetëm; Sinqeritet për kë, o i Dërguari i Allahut? Tha (i dërguari Allahut): ” Sinqeritet për Allahun, të Dërguarin e Tij, udhëheqësit e muslimanëve dhe për të gjithë muslimanët.” ( Shënuan Buhariu: Kapitulli mbi Imanin: 42/2, dhe Muslimi: 55, teksti është i Muslimit).

Transmetohet se Ebu Bekër es Sidiku,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- ka thënë: O ju njerëz! Ju po e lexoni këtë ajet: ” O ju të cilët keni besuar, kujdesuni për veten tuaj! Ai i cili ka humbur nuk ka mundësi të ju dëmtoj juve, kur ju jeni nê rrugën e drejtë.”( Maide: 105), dhe unë e kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut,- salallahu alejhi ue selem!,- duke thënë: ” Me të vërtetë nëse njerëzit e shohin zullumqarinë e nuk kapin për dore me largu nga zullumi, është rrezik se ata ka për t’i përfshirë dënimi i Allahut.”

(Shënon: Ebu Davudi: 338, Tirmidhiu: 3059, 3169 dhe thotë se hadithi është hasen sahih). Njashtu, edhe Hakimi transmeton një hadith të cilin e vlerëson si sahih; 34/7036,- : ” Nëse e sheh se Umeti im frikësohet që atij që bënë zullum t’i thotë: O ti që po bën zullum( o zullumqarë), prej atij momenti thuaju atyre: lamtumirë.” (Mirëpo shejh Albani këtë hadithë që transmeton Hakimi thotë se ky hadithë është i dobët: Silsiletu ehdithe ed daife).

Transmetohet nga Ebi Abdilah Tarik ibn Shihab el Bexhelijil Ahmesiji,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se një njeri e pyeti të Dërguarin e Allahut,- salallahu alejhi ue selem!,- i cili e kishte varë (vënë) këmbën mbi shalë: Cili është xhihadi më i mirë? Pejgamberi alejhi selam iu përgjigj duke i thënë: ” Thënia e hakut (të vërtetës) para sunduesit (sulltanit, kryetarit) të padrejtë.” (Shënon Nesiu me zingjir transmetuesi të saktë(sahih): 4209).

Transmetohet nga Nu’man ibn Beshiri,- Allahu qoftë i kënaqur me ta!,- se i Dërguari i Allahut,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë: ” Shembulli i atij i cili thërret në ligjet e Allahut dhe i atij i cili nuk thërret dhe nuk i përfillë ligjet e Allahut, është sikur shembulli i disa njerëzve që u vendosën në pjesën më të lartë të anijes e disa pjesën e poshtme të anijes. Këta që ishin pjesën e poshtme të anijes, kur dëshironin të pinin ujë duhej të hipnin në pjesën e lartë të anijes, si shkak i kësaj thanë: Ne më mirë të hapim një vrimë në pjesën tonë, e të mos i bezdisim e mërzisim ata që janë lartë. Nëse i lejojnë të veprojnë ashtu siç duan ata, atëherë do të zhdukeshin të gjithë. Dhe, nëse i ndalojnë dhe nuk i lejojnë të veprojnë siç duan ata, atëherë do të shpëtojnë të gjithë.” (Shënuan: Buhariu: 2493, Tirmidhiu: 2173).

Transmetohet nga Ibn Mes’udi,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se pejgamberi,- alejhi selam!,- ka thënë: ” Nuk ka pejgamber që Allahu dërgoi para meje tek populli i tij, e të mos ketë ai pejgamber ndihmës dhe shokë, të cilët do ta ndjekin rrugën e tij si dhe do t’i praktikojnë urdhrat e tij. Mirëpo, pas tyre do të vijnë pasardhës, të cilët flasin gjëra të cilat nuk i veprojnë, dhe veprojnë gjëra që nuk janë të obliguar dhe urdhëruar ti veprojnë. Kush i lufton ata me dorën e tij, ai është besimtarë. Kush i lufton me gjuhën e tij(me fjalë) është besimtarë dhe kush i lufton me zemër është besimtarë. E pas kësaj ma nuk ka iman (besim) as sa kokrra e melit.” (Shënon Muslimi: 50).

Autor: Muhamed Ahmed el Adeui

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

NA NDIQNI NË