Arhiva DitoreMar 21, 2015

0 1544

         Rrëfimin në vijim na e rrëfen familja e një plake, e cila në atë kohë i kishte arritur të tetëdhjetat dhe jetonte në Rijad, kryeqytetin e Arabisë Saudite. Plaka një ditë nga ditët ishte ulur me disa nga gratë, dhe e vërejti se ato kohën e tyre e kalojnë në muhabete e thashetheme, në përgojim e bartje të fjalëve, filania e gjatë e tjetra e shkurtë, njëra e bukur e tjera e shëmtuar, njëra e martuar e tjetra e ndarë. Plaka e vërejti se në ato muhabete nuk ka asnjë dobi dhe u largua për në shtëpinë e saj ta përmend Allahun, ashtu siç edhe vepronte gjithmonë. E mori sexhaden dhe filloi të falë namaz nate ashtu si vepronte edhe netëve tjera, mirëpo kjo natë do të dallohet nga ato të tjerat me diçka. Duke u falur plaka e nxjerr një zë, gjë që ia tërhoqi vëmendjen të birit të saj, të cilin e kishte të vetëm dhe i cili e respektonte nënën e vet shumë. I biri hyri në dhomë dhe e pa nënën se kishte ra në sexhde dhe kishte mbetur në atë gjendje. Plaka e thirri duke i thënë o biri im, në këtë moment nuk më lëviz nga trupi asgjë, përveç gjuhës. I biri i tha: Nëna ime do të dërgoj në spital. Plaka ia kthehu: Jo o biri im, më lerë këtu. I tha: Jo pasha Allahun, do të shkoj me ty në spital.

         Mblidhen mjekët të shikojnë se çka munden të bëjnë, mirëpo e konstatojnë se ata nuk munden të bëjnë asgjë me caktimin e Allahut.

      Plaka i drejtohet të birit dhe i thotë: O biri im, për hir të Allahut të lutem më dërgo në shtëpinë time dhe në sexhaden time. Kthehet plaka në shtëpinë e saj dhe i biri i saj i jep abdes dhe e vendos mbi sexhaden e saj dhe në atë gjendje që ishte fillon të falet.

        I biri thotë: Pas një kohe të shkurtë, para sabahut, nëna ime më thirri dhe më tha: O biri im, të lë në mbrojtje të Allahut, i cili i mbron robërit e Tij dhe nuk i humb … dhe tha: Esh-hedu en la ilahe il-lAllah ue esh-hedu en-ne Muhameden resulullah … pastaj i mori frymëmarrjet e fundit dhe ndërroi jetë.

         Nuk i mbeti të birit tjetër, përveç se t’ia lajnë xhenazen, duke qenë ajo në atë gjendje, në sexhde, dhe ta qefinosin duke qenë ajo në atë gjendje dhe ta bartin për t’ia falur namazin, duke qenë ajo në atë gjendje, e pastaj ta dërgojnë deri te varret dhe ajo të jetë në atë gjendje dhe t’ia zgjerojnë varrin më shumë që ta varrosin duke qenë në atë gjendje.

         Njeriu si vdes, ashtu do të ringjallet Ditën e Kiametit para Allahut, e kjo plakë vdiq në sexhde dhe në sexhde do të ringjallet para Allahut, Ditën e Kiametit, me lejen e Allahut.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

0 953

8).Kur’ani  ka zbritur udhëzues për të devotshmit:

Dhe çështja tjetër e cila e vërteton vlerën e madhe që posedon devotshmëria,dhe se Allahu ka zbritur Kur’anin si udhërrëfyes  për të devotshmit.

Allahu xhele shanuhu thotë:

ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَ‌يْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ

Ky libër, në të cilin nuk ka dyshim aspak, është udhëzim për të devotshmit“.[1]

Imam Kurtubiu,Allahu e mëshiroftë! Në tefsirin e tij për pjesën e ajetit, “për të devotshmit’’, thotë; I ka veçuar Allahu aze vexhele të devotshmit me udhëzim, nderim, nga të gjitha krijesat  e Tij, për shkak se ata kanë besuar fuqishëm në Allahun, dhe këtë besim e kanë vërtetuar me kryerjen dhe bindjen ndaj urdhëresave dhe ndalesave të Allahut subhanehu veteala.

Dhe gjithashtu Allahu na bën me dije se Ai i donë të devotshmit, ua shton atyre udhëzimin dhe i veçon ata nga krijesat tjera”.[2]

9). Devotshmëria është furnizimi më i mirë për besimtarin;

Gjithashtu ajo që na tërheq vëmendjen tonë për të garuar  muslimanët që të stolisin veten e tyre me devotshmëri,është se, Allahu xhele shanuhu e ka përsëritur shpesh fjalën: “furnizimi më i mirë është devotshmëria”.

Allahu xhele shanuhu thotë;

وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ‌ يَعْلَمْهُ اللَّـهُ ۗ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ‌ الزَّادِ التَّقْوَىٰ ۚ وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ

’Çka do që të bëni mirë, All-llahu e di. Dhe furnizohuni me çka ju nevojitet për rrugë. Devotshmëria është furnizimi më i mirë, dhe frikësohuni Mua, o të mençur!’’.[3]

Kadi Ebu Su’ud, Allahu e mëshiroftë!

 Në tefsirin e tij,thotë: “Furnizohuni  me devotshmëri drejt takimit tuaj me Allahun aze vexhel, sepse devotshmëria është furnizimi më i mirë’’.[4]

Abdurrahman Es Sadi,Allahu e mëshiroftë!

Në tefsirin e tij, thotë: “Ai i cili e stolisë vetën e tij me devotshmëri dhe përkujdeset në vazhdimësi për këtë gjë,kjo do ti bëjë dobi robit të Allahut në dynja dhe ahiret,përmes kësaj robi i Allahut shijon ëmbëlsi edhe në adhurimin e tij ndaj Allahut,dhe kjo për robin e Allahut është njëra prej mirësive dhe dhuntive më të mira të cilat mund të i jenë dhuruar dikujt nga dhuruesi më i mirë(Allahu xhele shanuhu),dhe e cila i bën dobi pronarit të saj në dynja dhe ahiret,në relacion me Krijuesin e Tij dhe me krijesat e Allahut në dynja. Mirëpo ai i cili nuk kujdeset për këtë (devotshmërinë),ai do të jetë i privuar prej gjitha atyre mirësive të cilat i cekëm më lartë dhe privohet nga shumë mirësi të tjera,si në dynja ashtu edhe në ahiret kur ta takojë Krijuesin e Tij,dhe kjo ia mohon atij(robit) arritjen e gjërave të cilat i ka përgatitur Allahu aze vexhel special për  robërit e Tij të devotshmit’’.[5]

Në tefsirin e fjalës së Allahut: “dhe frikësomëni Mua, o të mençur!’’, Abdurrahman es Sa’di,thotë: “O ju që posedoni mendje, frikësojuni Zotit tuaj,i Cili urdhëroi mendjet tuaja që të pajisen me devotshmëri, e ai që e lënë anash porosinë e Allahut, kjo argumenton se kjo është injorancë e qartë e robit dhe humbje e mençurisë’’.[6]

El Kasimi,Allahu e mëshiroftë, thotë: “Furnizimi i dytë i robit është më i mirë se furnizimi i parë, d.m.th furnizimi i dytë është ahireti,e në ahiret të devotshmin e presin begati dhe shpërblime të shumta, ndërsa në dynja furnizimi me devotshmëri mund ta qoj nefsin e robit në devijim,vetëpëlqim apo diçka tjetër,ruana Zot!’’.[7]

Një poet me emrin El A’sha, thotë:

“Nëse në këtë dynja nuk kujdesesh për  pajisjen e vetes tënde me devotshmëri !

Dhe pasi të vdesësh, të mundësohet të shohësh vlerat dhe shpërblimet e të devotshmëve,

Do shpresoje dhe ëndërroje, që ti të ishe njëri prej atyre! Duke shijuar shpërblimet e  Allahut,

Mirëpo! Ti nuk ishe, prej atyre të cilët kujdeseshin për mbushjen e kredos së tyre, me devotshmëri në dynja’’.[8]

Një poet tjetër thotë:

“Vdekja është sikurse deti, inspirues drejt të cilit nisen të gjithë

Në deti rrugëtojnë  të gjitha kategoritë e njerëzve, pa dallime

O Nefsi im! Unë po të flasë dhe këshilloj, andaj më dëgjo mirë!

Kjo është njëra prej këshillave dhe thesareve të çmueshme,

Nefsi im! Mbaje mend mirë, se nuk do kesh shoqëri më të mirë,

Gjatë qëndrimit tënd në netët e errëta në varrin tënd,

Se shoqëria e cila nuk do të le vetëm, në netët e frikshme në varrë!

Ajo shoqëri është; ‘’Devotshmëria,vepra e mirë,dhe morali i mirë’’

Andaj,çohu,nxito,kapu fort për këtë shoqëri të artë’’.

10). Devotshmëria është mbulesa më e mirë për besimtarin;

Ajo e cila e bën edhe më tërheqëse robin e Allahut, ta stimulojë për tu pajisur me devotshmëri,është se Allahu e ka ngritur lartë pozitën e devotshmërisë dhe e ka emërtuar në Kuran si mbulesa më e mirë e robit të Allahut.

O robër të Allahut! Secili prej jush i dëshironi rrobat me çmime të larta dhe të bukura, bile dikush rrallon shuajtjen e ushqimeve, për shkak se shumica e të hollave i shkojnë duke u kujdesur për blerjen e rrobave më të shtrenjta dhe më të bukura,atëherë nëse për dynja garojmë në këtë mënyrë, e për ahiret çfarë ke bërë?! Me cilat rroba do dalësh para Madhërisë së Allahut,mendoje mirë këtë,mos e harro dhe anashkalo![9]

Allahu aze vexhel thotë;

يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِ‌ي سَوْآتِكُمْ وَرِ‌يشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ‌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّـهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُ‌ون

O bijtë e Ademit! Ju kemi dhënë rrobe që të mbuloni vendet tuaja të turpshme edhe veshje për zbukurim, mirëpo rrobat e devotshmërisë janë më të mirat. Ato janë disa argumente të Allahut që ndoshta të mblidhni mend’’.[10]

Imam Kurtubiu, Allahu e mëshiroftë! Në tefsirin e tij, në lidhje me fjalën e Allahut “mirëpo rrobat e devotshmërisë janë më të mirat”,thotë; “Allahu aze vexhel na bënë të qartë se  pajisja me devotshmëri është prej mbulesave(rrobave) më të mira për robin e Allahut në dynja dhe ahiret’’.[11]

Ashtu siç thotë poeti:

“Nëse robi i Allahut, nuk vishet me mbulesën(rrobën) e devotshmërisë.

Do të mbetet lakuriq, edhe nëse posedon të gjitha llojet e rrobave të dynjasë,

Dhe s’ka dyshim se mbulesa më e mirë për robin, është nënshtrimi ndaj Krijuesit të tij,

Dhe mbulesa më e keqe është, kur robi nuk i bindet Allahut dhe nuk pendohet tek Ai’’.

Fund

Aty ku ia kam qëlluar në këtë përkthim është vetëm prej Allahut. Ndërsa çdo gabim eventual gjatë përkthimit që kam bërë është nga vetja ime dhe shejtani. Allahu im më falë mëkatet mua dhe gjithë vëllezërve e motrave muslimane.

Mos na harroni në duatë e juaja!

Dr. Dhuhur Fadël El-Ilahiji

Përktheu: Suad Shabani

Burimi: albislam.com

_______________

[1] Kuran: El Bekareh; 2.

[2] Shiko; Tefsiri Kurtubiut: 1/161.

[3] Kuran: El Bekareh; 197.

[4] Tefsiri Ebi Su’udit; 1/207,gjithashtu, shiko në tefsirin e Ibën Kethirit; 1/256.

[5] Tefsiri : Abdurrahman Es Sa’adit; fq.81.

[6] Tefsiri : Abdurrahman Es Sa’adit; fq.81.

[7] Tefsiri: El Kasimi; 3/103, gjithashtu,shiko; Tefsiri i Kurtubiut; 2/412.

[8] Tefsiri: El Kasimi; 3/103.

[9] Fjalë e Përkthyesit .

[10] Kur’an: El A’raf; 26.

[11] Shiko; Tefsiri Kurtubiut: 7/184.

0 1345

Kur në vetvete ndjen nevojë për të qarë … pa mos e ditur shkakun dhe arsyen.

Kur në brendësinë tënde ndjen fjalë …

Të cilat ke nevojë për t’i nxjerr jashtë, mirëpo nuk e di se si ti nxjerrësh dhe kujt t’ia nxjerrësh.

Kur e ndjen se gjoksi tu ka ngushtuar.

Dhe të duket se jeta të ka mbaruar.

Drejtoju Atij që është i Gjalli dhe nuk vdes, dhe thuaj: O Zot.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU 

Burimi: albislam.com

0 10096

Njerëzit janë të llojllojshëm, me karaktere të ndryshme, me natyrshmëri që e dallon njërin nga tjetrin, dhe çdo njëri anon ka ajo që i përshtatet atij dhe e donë atë që është i ngjashëm me të! I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, thotë: “Shpirtrat janë si ushtarët që grumbullohen; ata që ata i njohin do të shkojnë mirë ndërsa me ata që nuk i njohin nuk do të shkojnë mirë”.

Njeriu i mençur nuk e shoqëron përveç se të ndershmin dhe nuk përzihet përveç se me të mirin. Nuk e shoqëron të huajin përderisa t’ia mëson gjendjen e tij dhe nuk e vëllazëron atë që nuk e njeh përderisa t’ia zbulon veprat e tij, sepse njeriu ndikohet nga morali i shokut të tij dhe përshkruhet me cilësitë e atij që e shoqëron. Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, përcjell se i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Njeriu është në fenë e shokut të vet, pra le të shikon se kë e shoqëron”.

Hadithi na bën të kuptojmë se njeriu duhet të mediton dhe të mendon se kë e merr për shokë dhe kë e shoqëron. Nëse ai është i kënaqur me fenë dhe moralin e tij le ta shoqëron, ose përndryshe le të largohet nga ai, sepse shoqëria e keqe do ta shkatërron dhe në moralin dhe fenë e tij do të ndikon!

Ebu Hatim thotë: Kush e shoqëron të ligin nuk shpëton dhe po ashtu ai që hyn nëpër dyert e të keqes akuzohet për ligësi.

Ibën Arabi thotë: Shoqërimi i të ulëtëve dhe mëkatarëve ta shëmton pamjen, ta ul pozitën, ta ngec gjuhën dhe njeriun e poshtëron.

Shurejk ibën Abdullah thotë: Mos udhëto me mëkatarin se ai të shet për një pije e ushqim.

Hatab ibën el Muali e këshilloi të birin dhe i tha: Ki kujdes nga shoqëria e keqe. Ata e tradhtojnë atë që e shoqëron, dhe e pikëllojnë atë që i merr ata për shok, dhe afërsia e tyre është më e rrezikshme se sa zgjebja dhe mos shoqërimi i tyre është prej moralit të përsosur!

Ebu Musa el Esharij, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, përcjell se i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Shembulli i shokut të mirë dhe shokut të keq është

(përkatësisht) si poseduesi i miskut dhe kovaçit. Mbartësi i miskut ose do te japë erë të mirë, ose do ta blesh, ose do të ndjesh prej tij erën e mirë, ndërsa kovaçi ose do të të djegë rrobat, ose do të ndjesh prej tij erën e keqe”.

Largoju mëkatarëve dhe atyre të shëmtuarve dhe bojkotoi gjynahqarët. Përzierja me ta shumë ndëshkime i solli dhe shumë begati i largoi dhe shumë bela i shkaktoi: “Ai që ka për shok djallin, dihet sa shok i keq është!”. Nisa 38.

Atë që e udhëheqin mëkatarët dhe kriminelët, do të jetë në pikëllim dhe humbje të madhe: “Atë Ditë keqbërësi do të hajë gishtat e duarve të veta, duke thënë: “Ah, sikur ta kisha marrë rrugën (e drejtë) me të Dërguarin! Ah, sikur të mos e kisha bërë filanin mik! Ai më ka larguar nga Këshilla (Kurani) që më kishte ardhur! Në të vërtetë, djalli e braktis gjithmonë njeriun në çastin e nevojës”. Furkan 27-29.

O ju musliman, shoqëria e mirë dhe shoku i mirë janë begati e madhe dhe e shtrenjtë.

U pyet ibën Semak: Kush e meriton nga shokët t’i duam?! Tha: Ai që e ka fenë, dhe mendjen e shëndoshë, ai i cili nuk të lodhë kur është afër, dhe nuk të harron kur është larg, kur je afër tij të afron, dhe kur largohesh nga ai përkujdeset për ty, kur kërkon ndihmë nga ai të ndihmon dhe kur ke nevojë për të mbështet.

Shoqëria më e mirë dhe shokët më të mirë janë ata që kur i sheh ta rikujtojnë Allahun, urtësitë e tyre në jetë të bëjnë dobi, dhe këshillat dhe biografia e tyre të ndihmojnë në adhurime: “Dhe qëndro me ata që i luten Zotit të vet në mëngjes dhe mbrëmje, duke dëshiruar Fytyrën (kënaqësinë) e Tij dhe mos i shmang sytë nga ata (tek të tjerët), duke dëshiruar stolitë e shkëlqimin e kësaj jete. Mos dëgjo atë zemrën e të cilit ia kemi lënë mospërfillëse ndaj përmendjes Sonë e, që shkon pas dëshirave të veta, duke shkelur çdo kufi në veprimet e veta”. Kef 28.

O ju musliman rikujtoni fjalën e Allahut: “Atë Ditë miqtë do të bëhen armiq të njëri-tjetrit, përveç të drejtëve, që e kanë pasur frikë Allahun”. Zuhruf 67.

Përshtati: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

NA NDIQNI NË