Arhiva MujoreMay 2015

0 1317

A ke humbur ndonjërin nga prindërit? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, u rrit jetim, pa babë dhe pa nënë!

A ke humbur ndonjërin nga fëmijët? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, i humbi të gjithë fëmijët duke qenë i gjallë, përveç Fatimes, ajo ndërroi jetë pas vdekjes së tij me disa muaj!

A je akuzuar në nder? -Të Dërguarit të Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, i bën padrejtësi duke shpifur në nderin e gruas së tij, Aishes, Allahu qoftë i kënaqur nga ajo, dhe Allahu e shfajësoi atë, nga shtatë kat qiej!

A je në borxhe? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ndërroi jetë, dhe parzma e tij ishte hipotekë tek një çifut!

A të është ngushtuar gjendja dhe nuk posedon as bukë për një ditë? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, kalonte ditë dhe muaj, dhe në shtëpinë e tij nuk ndizej zjarri!

A je larguar nga vendi jot, me dëshirë apo i detyruar? -Të Dërguarin e Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, populli i vet e largoi nga vendlindja e tij!

A ka pas tentative vrasjeje, me qëllim, mbi ty? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, u ballafaqua me këtë sfidë. Çifutët dhe mushrikët tentuan ta vrasin.

A je ballafaquar me nënçmim? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, u fye dhe u ofendua nga populli i vet, derisa, edhe mbi kokën e tij ia hedhën zorrët e devesë!

A je ballafaquar me ngushtim të riskut dhe a je izoluar nga atë që i ke përreth? -Të Dërguarin e Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, e izoluan populli i vet për tri vite rishtazi!!

A ke brenga për ndonjë çështje? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, e kishte brengën e thirrjes dhe të përcjelljes së mesazhit!!

A ke dhembje në dhëmbët e tua? -Të Dërguarit të Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, iu thye dhëmballa!

A je akuzuar për ndonjë vepër që ti nuk e ke bërë? -I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, u akuzua për magji dhe çmenduri!

A je lodhur nga adhurimet? -0I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, këmbët iu ënjteshin nga qëndrimi i gjatë në namaz!

Ndoshta je goditur me ndonjë brengë apo më shumë mundime, dhe je sprovuar me diçka nga pikëllimi dhe mërzitjet!

Po si është gjendja e atij që është goditur me gjitha ato??

Edhe përskaj këtij fakti, i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ishte i lumtur dhe optimist, ngase e gjeti rehatinë në adhurimet ndaj Allahut. I thoshte Bilalit, ngritu dhe qetësona me namaz!!

Kjo është porosi për të gjithë të pikëlluarit që janë goditur nga ndonjë e keqe: Pse nuk po kënaqesh me atë që të goditi dhe të shpresosh tek Allahu shpërblime. Merre si shembull të mirë të Dërguarin e Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

0 1710

– Gjyshe, çka është Kurani?

– Ah, biri im, kjo pyetje nuk është lehtë për t’u përgjigjur.

Shiko, biri im, makinën tonë! Kur e kemi blerë, së bashku me të e kemi marrë edhe një libër udhëzimi, të cilën është dashur ta lexoj, para se të filloj ta përdori atë makinë.

Nëna jote, biri im, për ta përdorur makinën e larjes së rrobave, është dashur t’i përmbahet rregullave të fletës me udhëzime. A është ashtu?!

– Po, gjyshe, patjetër.

– Çka ishte bërë, nëse nëna jote, e lëshonte makinën të punon, pa mos i lexuar udhëzimet?

– Makina do prishej!

– Për ta përdorur kompjuterin si duhet, fillimisht duhet ta lexojmë librin i cili vjen me të!

– Po, ajo është libër i cili të mëson si ta përdorsh kompjuterin. Mirëpo gjyshe, pse mi tregon këto të gjitha?! A e di se çka të pyeta? Të pyeta; Çka është ky libër që quhet Kuran?

– Hm. Bën sabër pak, i biri im, unë në fakt i përgjigjem pyetjes tënde!

– Atëherë mirë; veç, shumë po zgjerosh gjyshe.

– Këtë kompjuter e shpikën dhe e prodhuan njerëzit, inxhinierët, punëtorët! .. A kush e krijoi njeriun?

– Allahu i Madhëruar, gjyshe!

– Ashtu është! Shiko se sa është libri për kompjuterë. Çka mendon, sa është dhe çfarë libër ka nevojë për udhëzim të njerëzve?

– Më trego, gjyshe?

– Po, po, i biri im i mençur! Ka!

– Hajde më trego se kush ia krijoi njeriut dorën, zemrën, syrin …?

– Allahu i Madhëruar!

– Kush është më i vlefshëm, a njeriu a kompjuteri?

– Njeriu!

– Mrekullueshëm, unë nuk do ta jap të birin tim për të gjitha kompjuterët e botës!

– Si mundet që njeriu të din se si ta përdorë dorën e tij, syrin, zemrën? Mendo pak, biri im. Rikujtoje pyetjen tënde në fillim që ma parashtrove.

– Po e di! Ai është Kurani!

– Po biri im! Kurani është libër, udhëzim për njerëzimin! Ashtu si i duhet çdo makinës libër udhëzimi të cilën duhet përcjellë që ajo të punon si duhet, gjithashtu edhe njeriu ka nevojë për udhëzim.

Njeriu nuk mundet të jeton si duhet nëse nuk e mëson dhe nuk e ndjek Kuranin!

– Tash ti, pasi që e more përgjigjen e pyetjes tënde, më trego se çka do t’i ndodhë njeriut nëse nuk e mëson dhe nuk e ndjek Kuranin?

– Do të shkatërrohet!

– Ashtu është biri im!!

Përshtati: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

0 21015

Magjia një botë e zezë!

Ndikime misterioze që realizoi magjia, bëri që një pjesë e njerëzve të kategorive të ndryshme, të pretendojnë se këto nuk janë reale, por janë, vetëm përralla dhe legjenda që zën vend në mesin e popujve të prapambetur dhe primitiv. Por në fakt, magjia është po e aq e gjallë, aq sa, është i gjallë edhe vetë Islami. Madje, këtë të vërtetë, nuk e mohuan asnjë nga fetë qiellore, ndërkaq Feja Islame këtë fenomen e konsideroj si një nga problemet më të mëdhaja njerëzore, e cila arrijn aty, ku syri dhe mendja e njeriut akoma nuk ka arritur gjer më sot.

Magjia është çështje mjaft e vjetër, atë e kanë njohur civilizimet e mëhershme dhe e kanë kaluar popuj të ndryshëm, saqë, çdo Profet që e ka dërguar Allahu i Lartmadhërishëm tek populli i tij, ata e kanë akuzuar atë si magjistarë, sihirbazë dhe fallxhorë!

“Kështu, Ne, nuk iu erdhi atyre të cilët ishin përpara tyre, ndonjë Profet, e që ata nuk i thanë Magjistarë apo i çmendur!” (Edharijatë 36)

Magjistarët kanë qenë dhe janë një kancer shumë i rrezikshëm për shoqërit e ndryshme të këtij nënqielli. Ata tërë elanin dhe energjin e tyre, natën dhe ditën, e konsumojnë dhe e shkrijnë, vetëm e vetëm, për të prishur rendin në Tokën e All-llahut të Lartësuar, pasi ajo, është rregulluar dhe përsosur. Prandaj, asnjëherë të mos pritet asnjë llojë mirësie dhe shprese nga shpirtërat e këtillë, edhe nëse ata pretendojn dhe premtojnë pafundësisht.

Magjistari, për ca letra që quhen para, është trup e shpirt, në shërbim të djallit, të dreqit dhe mbretërive të xhinëve, i adhuron ata si zota, iu bën sexhde dhe iu thurr lavde, iu nënshtrohet me plotë zemër, duke marrë Kuranin e Madhnueshëm, dhe duke e hedhur në banjo – Allahu na ruajttë – duke shkruar ajete dhe dua profetike nën thembër, me qëllim që t’i shkelë ato dhe t‘i poshtërojë, duke shkruar ajete të Kuranit me gjakun e menstruacioneve, duke dalë në xhami në safin e parë i palarë dhe xhunub, duke vajtur nëpër shtëpi publike, nëpër vende ku ka muzikë dhe ku bëhen vepra të pista e të ndyra, duke fjetur nëpër varreza, e duke u paraqitur sa më i ndyrë, në mënyrë që, të jetë sa më afër zotit të tij – shejtanit të mallkuarë!

Luftojnë Zotin dhe robërit e Tij;

Për t’i shkatërruar gjer në pafundësi;

Të mjerët ato, s’e dinë se çfarë i pret;

Në ditën e kthimit te Zoti i vërtetë!

Magjistari së pari urren All-llahun e Madhëruar, ngase All-llahu ka urdhëruar që njerëzit të bashkohen, ka urdhëruar për martesë dhe ka bërë që bashkëshortët të gjejnë prehje tek njëri-tjetri. Ndërkohë që, sihirbazi vepron të kundërtën, ai kundërshton Krijuesin e tij, Zotin e tij, All-llahun e Lartësuar. Dëshiron që t’i ndajë, dëshiron që të fus grindje dhe përçarje në mesin e njerëzve. Është dëshmi për këtë fjala e Pejgamberit a.s. ku thotë:

“Vërtetë shejtani i ka humbur shpresat se do të adhurohet përsëri nga falësit në Gadishullin Arab, por do të mund t’i ngatërrojë ata dhe të ndërpresë marrëdhëniet mes tyre!” 1

Ç’thotë Kur’ani për magjinë, a ekziston ajo, apo, jo?

1. “…nuk mohoi Sulejmani por djajtë mohuan (nuk besuan), duke u mësuar njerëzve magjinë…” [El-Bekare, 102)

2. “…me atë që shkaktonte ndarjen e burrit nga bashkëshortja e tij, por ata nuk mund të dëmtonin ndokënd përveçse me Vullnetin dhe Lejen e Allahut” (El-Bekare 102)

Ky ajet, na qartëson se, magjia ka aq forcë dhe ndikim të madh, ku madje, arrin që ta ndajë edhe burrin nga gruaja e tij, e kjo saherë ka ndodhur?!!

Allahu na ruajttë nga e keqja dhe sundimi i saj!

3. “Dhe ata mësuan atë gjë që i dëmtonte dhe nuk u sillte përfitim. E në të vërtetë ata e dinin se blerësit e saj (të magjisë) nuk do të kishin aspak pjesë nga Bota e Pastajme. Dhe vërtetë, sa e keqe ishte ajo për të cilën ata shitën veten e tyre, veç sikur ta dinin!” [El-Bekare, 102]

4. “Kur i hodhën ata shkopinjtë, Musai iu tha: “Çfarë keni ardhur me këtë magji, Allahu vërtetë se do ta shkatërroj atë!” (Junus 81)

5. “… dhe nuk ka sukses magjistari kudoqoftë!” (Taha 69)

6. “… dhe magjistarët ranë në sexhde!” (120)

7. “Tha Faraoni: “Më sillni të gjithë magjistarët e ditur!”

Ndërsa hadithet e vërteta Profetike ç’thonë?

1. Transmeton Buhariu dhe Muslimi dhe të tjerë, hadithin e Ebu Hurejres r.a. ku i Dërguari i Allahut thotë: “Largohuni nga shtatë mëkate shkatërruese Politeizmi, – magjia – , vrasja e njeriut me pa të drejtë, ngrënia e kamatës, ngrënia e mallit të jetimit, ikja nga beteja e luftës, he shpifja për amoralitet ndaj besimtareve” 2

2. Nga Ebu Hurejreja r.a. transmetohet se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Kush shkon tek një fallxhorë apo magjistarë, dhe i beson atij në atë që i thotë, vetëmse ka mohuar atë që i është zbritur Muhammedit!” 3

3. Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Aisheja r.a. ka thënë:“Profetit alejhis-selam iu bë magji, aq sa i fanitej se kish bërë diçka, ndërkohë që ai (ishte koshient se) nuk e bënte atë. Aq sa një ditë u lut dhe u lut gjatë dhe paskësaj tha: 4

-“A e di [o Aishe] se Allahu më tregoi në lidhje me faktin se ku gjendet shërimi im. Më erdhën dy burra [dy engjëj në pamje burrash]: njëri prej tyre u ul tek koka ime dhe tjetri tek këmbët. Njëri prej tyre i tha tjetrit:

– “Nga cila dhimbje ankohet ky burri” – e pyeti?

– “Ka magji” – i tha ai!

– “Kush i ka bërë magji” – e pyeti?

-“Lebidu ibn el Easam” – i tha!

– “Në se” – e pyeti përsëri?

– “Në krehër me flokë (të tij) të mbështjellur me gjeth palme mashkull” – i tha!

– Ku gjendet ajo – e pyeti?

– “Në pusin Dheruan [që ishte në kopshtin e një hebrei].” – i tha!

Profeti a.s. shkoi atje [i shoqëruar nga disa shokë të tij], pastaj erdhi dhe kur u kthye i tha Aishes: “Hurmat e saj ishin si koka shejtanësh”.

[Aishja tha:] I thashë: E nxorre [magjinë nga publik]?

“Jo, më shëroi Allahu dhe kisha frikë se e tillë gjë [nxjerrja nga pusi në publik] do të ndikonte keq tek njerëzit”. Pas kësaj pusi u sheshua” – më tha Profeti alejhis-selam.

4. “Kush lidh nyje, dhe pastaj fryn në to, ka bërë magji, e kush bën magji, ka bërë shirk, dhe kush varë diçka, i mbështetet asaj!” 5

5. “Nuk është nga ne, kush bën fall dhe kërkohet t’i bëhet fall, të bëj magji dhe të kërkohet t’i bëhet magji!” 6

Meqë pamë së bashku, se çfarë zbriti Allahu i Madhërishëm në Kuran për ekzistimin dhe ndikimin e magjisë, poashtu, Profeti i Tij, Muhammedi alejhis-selam, i cili, nuk foli nga hamendja e tij, na bën të themi se, nuk guxon që besimtari ta mohojë ndikimin dhe ekzistimin e tij, pasiqë, ai drejpërsëdrejti, ka mohuar tekstet Hyjnore dhe ato profetike!

Fushat ku ndikon magjia

Magjia, natyrisht, me lejen e Allahut, ndikon në shumë fusha të jetës së njeriut. Edhe aty ku atij nuk ia kap mendja.

Do t’i përmendi shumicën nga to:

· Në mendje. Arrin, njeriu që të çmendet nga magjia.

· Në jetën bashkëshortore. Ku, rezulton me ndarje apo probleme tejet të mëdhaja në mesin e bashkëshortëve.

· Në vdekjen e njeriut. Magjia, ka mundësi që edhe ta mbyt njeriun.

· Në punën, biznesin e njeriut. Shkatërron pasurinë dhe derdhë mallin.

· Në shëndet. Kthehet nga i shëndoshë, në të sëmurë, nga njeri që sheh, në të verbër, nga njeri që ec, në të paralizuar, nga njeri që flet, në memec, nga njeri i shëndoshë seksualisht në impotent, nga njeri jo-steril në steril etj.. Kurse, për të gjitha këto, analizat, të gjitha dalin shumë në rregull, apo në raste të tjera, nuk njihet origjina e sëmundjes dhe shkaku. Po pra, pasiqë, sëmundja e magjisë, është sëmundje tej-organike, tej-fizike, me rrënjë shpirtërore, por që reflekton në atë fizike.

· Në shkollë. Studenti apo studenteja braktisin mësimet, biejnë në provime, dobësohen në memorie, fillojnë që të kenë urrejtje dhe neveri ndaj shkollës, i djegin librat etj..

· Në mos martesë. Magjia, ndikon edhe në pengimin e martesës. Edhepse, kërkesat ofrohen, të gjitha janë OK, por në fund, ato për hiçmosgjë, prishen dhe nuk realizohen.

· Magjia, ka fuqi që ta shkatërrojë njeriun edhe moralisht, ta nxisë për zina, aq sa, e bën atë amoralin më të madh në Tokë. Pasiqë, ajo, pra magjia, është ndërlidhje në mes shejtanëve, dhe ata, i japin presion të madh instiktit seksual, saqë njeriu nuk se di ku të gjejë ngushëllim për këtë – pos kë e mëshiroj Zoti!

· Magjia ndikon në nxjerrjen, dështimin e fëmijëve, para kohe, abort fatal. Njëri pas tjetrit.

· Magjia ndikon në moslindje. Absolutisht!

· Magjia ndikon në ndërprerje të ciklit menstrual. Për këtë habiten edhe mjekët!

· Magjia ndikon në çrregullimin e instiktit seksual, nga animi kah gjinia e kundërt, e detyron instiktin të anojë e të kthehet kah sexi – gjinia e njëjtë!

· Magjia ndikon dhe e detyron njeriun në vetëvrasje!

· Magjia ndikon në humbjen e gjërave nëpër shtëpi. Si para, tesha, veturë, ar, argjend etj..

· Magjia ka mundësin t’ia fus flakën shtëpisë, të fus grindje dhe fesade të mëdha, saqë, e sjellë situatën gjer në vrasje.. vret vëllau vëllanë, babai birin dhe anasjelltas, e kjo, për gjëra palidhje dhe shummmë të thjeshta.

· Magjia ndikon në humbjen e fetarisë, nga besimtarë i devotshëm kthehet në një armik i fesë, nga një vajzë me mbulesë dhe plotë devotshmëri, kthehet në një rrugaçe. Duhet rezistencë!

Shtojcë: Shumë njerëz pyesin “A mundet magjia – sihri ta bëjë këtë? Po këtë, po këtë”? Themi, magjia, ka mundësi gjithçka të bëj, ka mundësi, po edhe, shiun ta ndalojë të mos bjerë në kopshtin apo arrën tënde, pra, xhinët, i lëshojnë çadrat e tyre, dhe shiu bie në arrën e fqiut, kurse, në arrën tënde nuk bie! Bazuar në ajetin Kuranor ku Allahu thotë: “Dhe ata mësuan atë gjë (magjin) që i dëmtonte dhe nuk u sillte dobi!” [El-Bekare, 102]

Simptomet e prekjes nga magji

Për ta bërë të qartë, se kush vuanë nga magjia, e kush ka, tjetër problem, le t’i lexojmë simptomat e mëposhtme. Në mënyrë që, të mos shkohet, tek kuruesit me Kuran nëse nuk prezenton ajo, edhepse fallxhorët dhe magjistarët, lexuesit e filxhaneve, rilindin, kur dikujt i thonë: “Të paska bërë magji filani dhe filani, apo, personi i parë që do të hyjë nesër në shtëpin tënde, ai është njeriu, që ta ka bërë atë” Po edhe dua ti përmendi për diç tjetër, se në disa raste, ato ngatërrohen me simptomat e mësyshit apo të çrregullimit të ankthit, dhe, të mos i thuhet çdokujt: “Ti je me magji!”

1. Dhimbje të vazhdueshme të kokës. Barnat për qetësim, nuk ndihmojnë, dhimbja pushon vetëm atëherë, kur xhini, i lidhuri me atë magji, të pushoj ngacmimin.

2. Dhimbje të vazhdueshme të luthit, ka mundësi, në periudha të shkurtëra të pushojë dhimbja, por shumicën e kohës dhembë.

3. Humbje e vetëdijës gjatë leximit apo dëgjimit të Kuranit.

4. Dridhje, piskama, të qajtura, vjellje, fryerje të barkut dhe gjoksit, gjatë dëgjimit të Kuranit. Këto, kanë mundësi t’i ndodhin edhe jashta dëgjimit të Kuranit apo jashtë rukjes.

5. Mos ngopja me frymëmarrje.

6. Shikimi në ëndërr shpesh, gjarpërinjë duke e kafshuar, qen e mace duke e gërrithur, e duke iu vërsulur, magjistarë duke e lidhur.etj..

7. Nuk i rrihet në shëpi, i pengon shtëpia.

8. Njeriu i sëmurë me magji ka frikë nga Kurani, namazi, hoxhallarët e njerëzit fetarë.

9. E kërkon shumë muzikën, ndenjën natën. (por kjo shenjë të aneksohet kur të shoqërohet me ato që i përmenda më lartë).

10. I shfaqen dhimbje fizike, pa shkak, dhe ilaçet nuk i ndihmojnë.

Shtojcë: Dua të potencojë edhe diç, mjaftë me rëndësi, që, nëse tek një person janë mbledhur të gjitha këto simptome, nuk dua të them drejt, se ai, qindpërqind, është me magji, dhe se duhet t’i ndjekë kurat profetike, por, le ta provojë vetën, le të dëgjojë Kuran, le t’i bëj lutjet profetike, le të forcohet në fe, apo edhe të paktën, kurues me Kuran, ka elhamduliLah plotë, le ta ftojë ndonjërin prej tyre, le ta shohë njëherë, le t’ia bëjë një kontrrollë atij dhe familjes së tij, nëse vetë nuk mundet që atë – lexim Kurani dhe lutjesh – ta bëjë.

Si të shpëtosh nga magjia, si të shërohesh prej saj?

· Fillimisht, nëse e ke kuptuar se je me magji, kjo është rruga e shërimit. E nëse akoma s’e ke kuptuar këtë, atëherë ky është një problem shtesë. Pra ta njohësh problemin, ta njeh problemin kuruesi, se vërtetë tek ti apo familja jote prezenton magjia, e jo mësyshi, apo ndonjë problem i natyrës psikologjike.

· Dëgjimi i kaptinës El-Bekare, ose me kufje ose me zë mesatarë, nga dy, tri apo sa herë të mundet gjatë ditës.

· Leximi i kaptinës el-Bekare mbi vajin e ullirit si dhe fryerja mbi të, pastaj, pirja prej tij esëll nga një lugë të gjellës, për çdo ditë, dhe lyerja trupin me të nga 3-4 apo saherë të mundet gjatë ditës. Trupi të lyhet, pa përjashtim. Kjo do ti sjellë shumë efekt!

· Të falet namazi rregullisht, me plotë zemër dhe koncentrim.

· Bërja e lutjes së rregullt në namazin e natës, që Allahu ta shkatërroj magjinë, qoftë vetëm e brendshme, qoftë vetëm e jashtme, apo qofshin të dyja.

· Kontrrollimi i teshave. Mmm, thuajse, kjo është më kryesorja.. kurrë, pos nëse do Allahu, nuk pastrohet i sëmuri me magji, pa dalur magjia nga shtëpia. Ajo mund të jetë nëpër tesha e spërkatur, mund të jetë në dhe e varrosur, mund të jetë nëpër shtëpi e fshehur me diç, me thonjë, flokë, letra etj… patjetër duhet që këto të dalin. Këtu po e tregojë një metodë mjaftë efikase – inshAllah. Lexuesi apo vetë i sëmuri të bëj këtë lutje të mëposhtme

O Allah! Shkatërroje magjinë, që është e fshehur në shtëpi, nëpër tesha, nëpër oborr, nëpër dhoma etj… në të shuuumtën e rasteve këtu fshihen, e rrallë, vëndohen nëpër detëra, male, varreza, lumenj. Dhe, gjatë leximit të kësaj duaje, aty ku vërtetë gjindet magjia, i sëmuri do të fillojë të ketë ngushti gjatë përsëritjes së asaj fjale. Besoj se është e qartë!

Dhe, kur të ndjen ngushti ta zëmë tek përsëritja e duasë së – magjisë në tesha – atëherë i nxjerrë të gjitha teshat, dhe fillon një nga një ti mbanë në duarë, ajo që do ti pengoj, ajo është që ka sihër. Menjëherë ajo jep efekt, i zihet fryma, e kaplon dhimbja e madhe e kokës, ndien ngushti të madhe, dhe kështu vazhdon, të gjitha ato që do t’i pengojnë i veçon, e pastaj i merr, i fut në një kovë të madhe me ujë të mbushur me ujë të fryrë me Kuran dhe i mbanë aty 24 orë. Pastaj, i prek përsëri, nëse ndonjëra apo të gjitha përsëri i pengojnë, atëherë i merr dhe i djegë. E këtu, inshAllah do t’i jep fund sihrit dhe vuajtjes!

· E përmenda metodën e duave, ku ajo sjellë mrekulli, tani po e përmendi sërish duanë, por të përgjithshme. P.sh. O Allah! Shkatërroje magjin – sihrin që është i fshehur nëpër shtëpi, nëpër tesha, nëpër dhoma, në oborr, në veturë brenda, nëpër male, nëpër detëra, nëpër varreza… dhe aty ku të shfaqet efekti, dije se, aty ka sihër.. magjia dhe vendi i saj, mund ti shfaqet edhe në ëndërr, hulumto, hulumto dhe fito!

· Kontakti me një kurues, përfitim nga përvoja, këshillat dhe dituria e tij. Kjo duhet të jetë e pashmangshme!

· Ikja nga magjistarët, fallxhorët dhe xhinxhitë, ashtu sikurqë ik nga luani!

Shtojcë:

Ata që në këtë fakt nuk besojnë;

E të sëmurët me shtirje i akuzojnë;

Le të presin ditën kur ata vetë do të sprovohen;

E nga mjeku te hoxha të nisin të ankohen!

Këtë të vërtetë e pohon Kurani bindshmërisht;

Po edhe analizat e pastra pashmangshmërisht;

E pohon shkenca dhe psikiatria;

Sëmundje e shekullit nga i cili vuanë njerëzia!

Kur kjo sëmundje ty të të godet;

Me thikën e lutjes ti këtë e pret;

Jo, magjistarët nuk të fitojnë dot;

Se ti Allahun e ke mik edhe Zot!

Nga pafuqia armiqët diç për të të bërë;

Nëpërmjet magjisë tentojnë për të të zhbërë;

Kënaqen e lumturohen teksa ti shohin lotët;

Se ata nuk ia kanë frikën Atij që krijoi botët!

Në këtë shkrim nuk u zgjerova shumë, zgjodha gjërat më interesante dhe dobiprurëse, për të gjithë ata që kanë interesim të dinë mbi këtë të vërtetë. I lutem Allahut të na mbrojë nga e keqja e magjistarëve dhe nga e keqja e atyre që nisen tek këta kriminel të paguajnë për të dëmtuar njerëzit e mirë të kësaj bote, për shkak se ZILIA, ua djegë zemrat, për të mirat që Allahu u ka dhuruar robërve të Tij.

Shkruajti:

Agron Islami

Deri në shkrimin e rradhës mbi misteret e mësyshit dhe hasedit, esselamu alejkum!

Burimi: albislam.com

0 15147

Në këtë hytbe inshallah do t’i trajtojmë katër çështje, ato janë:

  1. Kuptimi, definicioni dhe domethënia e shirkut, ndarja e shirkut dhe dispozita për çdo lloj të shirkut.
  2. Dallimet ndërjmet shirkut të madh dhe shirkut të vogël.
  3. Përse obligohemi ta mësojmë këtë kapitull.
  4. Shkaqet e përhapjes së shirkut në botë.

E para: Definicioni i Shirkut dhe llojet e tij:

Shirk domethënë: T’i shoqërosh Allahut dikë apo diçka në adhurim, ose t’i përshkruash dikujt tjetër pos Allahut diçka që është e veçantë dhe i takon vetëm Madhërisë së Tij.

Shirku ndahet në dy lloje: 1. Shirku i madh 2. Shirku i vogël.

Shirku i madh: Është t’i përshkruash dikujt tjetër pos Allahut diçka që është e veçant vetëm për Allahun, siç është: therja e kurbanit, rënia në sexhde, duaja, etj.

Të gjitha këto nëse i përshkruhen dikujt tjetër pos Allahut, janë shirk dhe ky shirk e nxjerr njeriun nga Islami, dhe nëse vdes në këtë gjendje, ai do të jetë përgjithmonë në zjarrin e Xhehenemit.

Muhamedi,- alejhi selam!,- ka thënë: “Ai që vdesë duke lutur (adhuruar) dikë tjetër pos Allahut, do të hyjë në zjarrë.”[1]

Shirku është mëkati më i madh, ai e nxjerr njeriun nga Islami dhe ia humb lumturinë e vërtetë vepruesit të tij në dynja dhe ahiret.

Allahu,- xhele ue ala!,- thotë: “Vërtetë, Allahu nuk fal që të adhurohet dikush a diçka tjetër veç Atij, por gjynahet tjera më të vogla ia fal kujt të dojë. Kushdo që i bën shirk Allahut, ka bërë gjynah të tmerrshëm.” (Nisa: 48)

“Kushdo që i bën shirk Allahut, ai me të vërtetë ka humbur dhe është larguar shumë prej rrugës së drejtë.” (Nisa: 116).

Allahu na lajmron se ia ka ndaluar Xhenetin atij që i përshkruan Atij shok, dhe e kërcënon me vendqëndrim të përhershëm në zjarrin e Xhehenemit.

“Sigurisht, atij që adhuron tjetërkënd përveç Allahut. Allahu do t’ia ndalojë Xhenetin dhe strehim i tij, do të jetë zjarri i Xhehenemit. Për keqbërësit nuk ka ndihmues.” (Maide: 72).

Allahu do t’ua bëjë veprat pluhur dhe nuk do t’ua pranojë, atyre që i përshkruajnë Atij shok.

” Dhe ne do t’u qasemi veprave që kanë bërë ata, dhe veprat e tyre do t’ua shndërrojmë në pluhur e hi.” ( Furkan: 23)

Shirku i vogël: Është ai që në Kur’an dhe Sunet është quajtur shirk, porse nuk e ka arritur shkallën e shirkut të madh.

Siç është: syefaqësia, betimi në dikë tjetër pos Allahut, thënia-, “çfarë do Allahu dhe ti”, etj.

Shirku i vogël është prej mëkateve më të mëdha, vjen në rënditje menjëherë pas shirkut të madh.

Shirku i vogël nuk e fut vepruesin e tij përgjithmonë në zjarr.

Vepruesi i shirkut të vogël është në mëshirën dhe vullnetin e Allahut, nëse do Allahu e falë, nëse do e dënon.

Pejgamberi alejhi selam tha: ” Ajo që më së shumti frikësohem për ju është shirku i vogël. E pyetën sahabët për të, tha: Pejgamberi alejhi selam: Shirku i vogël është syefaqësia.”

Transmetohet nga Omeri,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- alejhi selam!,- ka thënë: ”Kush betohet në dikë tjetër pos Allahut, ai veçse ka bërë kufër ose shirk.”[2]

Gjithashtu, pejgamberi, alejhi selam, ndaloi të thuhet: “Çfarë do Allahu dhe ti”.

Transmetohet nga Hudhejfe,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se ka thënë: “Mos thuani: “Çfarë do  Allahu dhe filani, por thuani: “Çfarë do Allahu, e pastaj filani.”[3]

Në një hadithë tjetër thotë: “Çfarë do vetëm Allahu.”

Ajo që ndalohet të thuhet është: “Çfarë do Allahu dhe ti”.

E lejuar: ” Çfarë do Allahu, e pastaj filani.”

Ajo më e plota dhe më e mira është: “Çfarë do vetëm Allahu.”

Sidoqoftë, muslimani duhet të largohet nga shirku, qoftë i madh apo i vogël, dhe të ruhet prej shirkut në përgjithësi.

Muslimani duhet të kapet për Kur’an dhe Sunet, ta mësojë akiden mirë, ta ruajë veten e tij nga shirku, bidati dhe gjërat që pa i vërejtur fare po bien në to muslimanët e ditëve të sodit.

E dyta: Dallimi ndërmjet shirkut të madh dhe atij të vogël:

  1. Shirku i madh rrënon të gjitha veprat, kurse shirku i vogël i rrënon vetëm veprat që i shoqëron ai.
  2. Shirku i madh shkakton që vepruesi i tij të qëndrojë përgjithmonë në zjarr, ndërsa shirku i vogël nuk është i tillë.
  3. Shirku i madh e nxjerr vepruesin e tij nga feja, ndërsa i vogli jo.

E treta: Përse obligohemi ta mësojmë këtë kapitull

Shirku është mëkati më i madh që mund t’i bëhet Allahut. Muslimani obligohet ta mësoj mirë këtë kapitull, psh: Çka është shirku, rreziku i shirkut, pasojat e shirkut, si të ruhemi prej shirkut etj.

Shumë shkaqe na shtyejnë ta mësojmë shirkun, disa nga to janë:

  1. Muhamedi, alejhi selam, nuk flet nga vetja e tij e as me hamendje, por ai flet me shpallje nga Allahu i madhëruar.

Na lajmroi se do të ketë nga umeti i tij që do t’i bëjnë shirk Allahut, do të adhurojnë zota tjerë pos Allahut, do t’i pasojnë jobesimtarët, hap pas hapi etj.

Muhamedi,- alejhi selam!,- ka thënë: “Nuk do të ndodhë kiameti derisa disa nga fiset e umetit tim të ndjekin në mendime jobesimtarët dhe të adhurojnë idhujt.”[4]

Muhamedi,- alejhi selam!,- thotë: “Nuk do të ndodhë me kalu nata apo dita e të mos adhurohet Lati dhe Uzaja (idhujt).”[5]

Muhamedi,- alejhi selam!,- ka thënë: “Do t’i pasoni ata që ishin para jush, pëllëmb pas pëllëmbi, bërryl pas bërryli (aq shumë do t’i pasoni ata) saqë po të hynin ata në vrimën e hardhucës edhe ju do të hynit aty (me ta).”[6]

  1. Kërkohet nga muslimani ta mëson të keqen (sherrin) në mënyrë që të ruhet prej të keqes dhe te largohet prej saj.

Por, nëse nuk e mëson të keqen, ai ka mundësi ta veproj atë pa mos e ndjerë apo e ditur fare.

Transmetohet se Hudhejfe,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- ka thënë: “Njerëzit e pyesnin Muhamedin alejhi selam për të mirën, ndërsa unē e pyesja për të keqen, nga frika që mos të bie në te.”[7]

  1. Shpërblimi nga ana e Allahut për ata që nuk i bëjnë shirk Atij.

Transmetohet nga Xhabiri,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- alejhi selam!,- ka thënë: ”Kush e takon Allahun duke mos i shoqëruar Atij asgjë, do të hyjë në Xhenet.”[8]

  1. Muhamedi, alejhi selam, lutej nga rënia në shirk: “O Allahu, kërkoj mbrojtjen Tënde që të mos shoqëroj Ty diç me dijen time dhe kërkoj falje prej Teje për atë që nuk e di.”[9]
  2. Allahu është i Vetëmjaftueshëm, nuk ka nevojë për ortak. Muhamedi, alejhi selam, transmeton se Allahu,- ka thënë: “Unë jam më i Vetëmjaftueshmi, që nuk ka nevojë për ndonjë ortak. Kurdo që ndokush bën ndonjë vepër pjesërisht për Mua e pjesërisht për një ortak të imagjinuar, Unë jam plotësisht larg asaj vepre, dhe ajo është e tëra për ortakun i cili më është shoqëruar.”[10]

E katërta dhe e fundit: Shkaqet e rënies në shirk dhe përhapjes së tij tek njerëzit

Një nga shkaqet kryesore është; Teprimi në lidhje me njerëzit e mirë. Shkak i kësaj është injoranca e njerëzve. Shejtani ua zbukuron atyre njerëzit e mirë, dhe i shtyen ata të kërkojn prej tyre ndihmë, e më vonë edhe t’i adhurojnë ata.

Allahu,- xhele ue ala!,- thotë: ”Dhe thanë: Mos i lini zotrat tuaj kurrsesi! Kurrsesi mos e lini Vedan as Suvan, Jeguthen, Jeuken dhe as Jusran.” (Nuhë: 23).

Ibn Abasi,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- në tefsirin e këtij ajeti thotë: “Këta emra të cekur janë emra të njerëzve të mirë prej popullit të Nuhit alejhi selam. Kur këta vdiqën, shejtani i këshilloi ata që t’i vendojnë emra apo diçka speciale mexhliseve ku rrinin njerëzit e mirë. Në fillim vetëm i kujtonin dhe nuk i adhuronin ata, derisa u shtua injoranca në mesin e tyre dhe filluan t’i adhuronin ata që vinin pas tyre, të kërkomin ndihmë prej tyre etj.

Allahu ua tërhoqi vërjetjen ithtarëve të librit duke u thënë: “O Ithtarë të Librit, mos e teproni në fenë tuaj.” (Nisa: 171).

Muhamedi, alejhi selam, tha: “Ruajuni nga teprimi, sepse ata që u shkatërruan dhe devijuan para jush, shkak i devijimit të tyre ishte teprimi (ekstremizmi).”[11]

Në fund!

O Allahu im, na mbrojë nga shirku që e dimë dhe na fal për mëkatet që nuk i dimë!

Autor: Shejh Dr. Abdurrezak el Bedr,- Allahu e ruajtë!

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

[1] (Shënon: Buhariu: Kapitulli mbi tefsirin- 176).

[2] ( Shënon: Tirmidhiu: 1535, Hakimi: 1/18, Ebu Davudi: 3251).

[3] (Shënon: Ebu Davudi: 4980, Imam Ahmedi: 5/384, Neveviu në librin e tij el edhkar: 308).

[4] (Shënojnë: Ebu Davudi: 450).

[5] (Shënuan: Buhariu- 9/126, Muslimi: 8/57).

[6] (Shënon: Buhariu: 9/126, Muslimi: 8/57).

[7] (Shënon: Buhariu: 13/35 dhe 6/615, Muslimi: 3/1475).

[8] (Shënon: Muslimi: 30).

[9] (Shënon: Ahmedi: 19606).

[10] (Shënon: Muslimi: 2985).

[11] (Shënuan: Buhariu: 13/275, Nesaiu – 5/218, Ibn Maxhe- 2/1008, Ahmedi- 1/215).

0 1366
  1. Duaje kë të duash, se do të vjen dita dhe do të ndahesh nga ai.
  2. Jeto me Allahun ashtu si e meriton të duhet Allahu. Mos e duaj askënd tjetër përveç Allahut dhe mos t’i afrohet asaj dashurie asnjë dashuri tjetër.
  3. Mos u bë nevojtar për dikën tjetër pos Allahut.
  4. Mos iu anko askujt sado qoftë e madhe brenga jote.
  5. Vendose në rend të parë fisnikërinë tënde para ndjenjave tua.
  6. Bëje mendjen të jetë udhëheqës e jo ndjenjat.
  7. Sa më shumë që shtohet rëndësia e njerëzve në sytë e tu, aq më shumë zvogëlohet personaliteti jot në sytë e tyre
  8. Bëje butësinë ndaj njerëzve të jetë urë për arritjen deri në zemrat e tyre.
  9. Mos e bëj masën e krahasimit në zgjedhjen e shokut pamjen e mirë të tij.
  10. Mos harro se gjithmonë ke nevojë për Krijuesin tënd.
  11. Bëje që namazi jot të jetë zgjidhje për ikjen nga bota jote kalimtare.
  12. Mos të jetë mënyra e sjelljes tënde sipas sasisë së dashurisë tënde ndaj njeriut.
  13. Mos e urrej askënd, asnjëherë, edhe nëse të lëndon një i dashur, ngase ti, sipas sasisë së urrejtjes do ta rikujtosh plagën që ta shkaktoi.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

0 2715

Një vajzë thotë: Mu mërzit puna, dhe vetja, dhe familja dhe rrethi. U largova nga të gjithë! Arrita që dynjanë ta urrej deri në atë gradë, saqë të lutem për vdekjen time! A ka diçka më të madhe se sa njeriu t’i jep përparësi vdekjes para jetës!

Adhurimet filluan të më duken të rënda! Personaliteti im filloi të ndryshohet për njëqind shkallë! Isha një vajzë e dashur, kurse tash u shndërrova në një njeri me gjuhë të ligë, me sjellje të keqe! Kështu vazhdova një vit e gjysmë, derisa filloi të më dobësohet shëndeti dhe të humbi në peshë, edhe atë për 15 kg!!

Për çdo natë nuk mundesha të fli, pa mos qarë. Lotët sikurse u bënë shtylla kryesore e gjumit tim .

Një ditë nga ditët, u futa në një forum dhe e lexova një artikull për istigfarin (kërkim faljen) dhe argumentet që kanë ardhur rreth tij! E vendosa të bëj sa më tepër istigfar! Fillova mirë, mirëpo më vonë fillova të harroj. E dija se kjo është lojë e shejtanit dhe se ai donë të më largon nga istigfari. Isha e vendosur fort ta ndryshoj jetën time. Fillova të koncentrohen fortë, dhe në çdo vend ku shkoja, dhe në çdo gjendje që isha, bëja istigfar!

Pas një jave, buzëqeshja u kthye në fytyrën time! Të gjithë u çuditëm me mua! Ajo vajzë, e cila ishte e pikëlluar dhe e keqe në sjellje, filloi të ndryshon! Buzëqeshja iu kthye në fytyrë, sjellja ju ndryshua dhe shpirti ju qetësua!

Po pasha Allahun! Fillova të jem e kënaqur me jetën time. Jo se i realizova ëndrrat, po Allahu më furnizoi me zgjerimin e gjoksit tim! Kjo është begatia më e madhe, të cilën, nuk e ndjen vetëm se ai që e ka humbur! Kështu vazhdova tre muaj rishtazi, derisa Allahu më furnizoi me një punë që nuk e ëndërroja asnjëherë më parë. I përmisova raportet me Allahun, u bëra më e afër me Të, dhe çdo herë kur ndjej brengë, e lexoj suren Bekare. Ajo ma largon brengën dhe më qetëson në shpirt!

Istigfari jep fryte mahnitëse! Mos e leni pas dore! Ai të qetëson në shpirt, të jep rehati, të sjell furnizim, ti largon brengat dhe pikëllimet, buzëqeshjen ta kthen, zemrën ta kënaq, ta mundëson që jetën ta shohësh me një sy tjetër, që rrallë të tjerët e shohin ashtu! Të afron

tek Allahu dhe ta mundëson të jesh i kënaqur me caktimin e Tij! Gjynahet ti pastron, mëkatet ti lan, gradat ti rrit dhe në mesin e krijesave të dallon!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

0 2496

Dijetari Dr. Salih el Megamesi, Allahu e ruajt, thotë: “Merrni nga unë këto dy këshilla, të cilat nuk dua t’i ruaj vetëm se për vete; vetja ime nuk do të jetoj përgjithmonë!!

– Këshilla e parë:

Mos lejo të kalon dita jote pa mos e thënë këtë lutje:

“All-llahume in-ni eudhu bike minel hem-mi ve huzni, vel axhzi vel keseli vel buhli vel xhubni, ve dale’id dejni ve galebetir-rixhal”.

(O Allahu im, kërkoj mbrojtjen Tënde nga brengat dhe dëshpërimi, nga paaftësia dhe dembelia, nga koprracia dhe frika, nga zhytja në borxhe dhe mundimet prej njerëzve).

Kjo lutje me lejen e Allahut, Fisnikut, Bujarit, të Cilit syri nuk i flenë, e largon çdo gjë që nuk mundet t’i përballon shpirti!!

– Këshilla e dytë:

Kur ndjehesh i mposhtur dhe i mundur..

Kur ndjen se i ke bërë gabim Allahut, dhe në atë momente, s’ke në dorën tënde asnjë mundësi diçka të veprosh..

Kur ndjehesh i pamundur tërësisht, në çdo gjendje dhe në çdo rast..

E tëra ajo që duhet të veprosh janë dy:

  1. Pikëllimin tënd dhe mposhtjen tënde, preokupoi me istigfar (kërkim falje), i bindur plotësisht se do të vjen lirimi nga kjo gjendje.

Një nga lutjet e kërkim faljes:

“Estagfirull-llahe el-Adhim el-ledhi la ilahe il-la Huve. El Hajjul Kajjumu ve etubu ilejhi”.

(Kërkoj faljen e Allahut të Madhërishëm, e të Cilit nuk ka të adhuruar tjetër përveç Tij, që është i Gjallë përgjithmonë dhe Mbikëqyrës, i Përhershëm dhe vetëm tek Ai pendohemi).

  1. Jep lëmoshë, qoftë ajo një rial (saudit), me bindje të plotë se Allahu me të do ta largon pikëllimin tënd dhe brengat e tua!!

Në fund të ditës, mos shpreso diç tjetër, përveç se kënaqësisë dhe me të vërtetë do të kënaqesh: “e, sigurisht që Zoti yt do të të japë ty, sa të jesh i kënaqu”. Duha 5.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

0 1969

Pas një dite të gjatë dhe të rëndë nga puna, nëna ime e vendosi ushqimin para prindit tim në tavolinë, dhe pranë tij kishte bukë, mirëpo buka ishte e djegur më tepër se sa duhet!

Më kujtohet se situatën e vëzhgova gjatë, që ta shoh se prindi im, a do ta vëren bukën e djegur apo jo! S’kam fare dyshim se ai e vërejti bukën e djegur, po prapë e shtriu dorën dhe e morri një copë bukë, dhe i buzëqeshi nënës sime, dhe më pyeti se si ishte dita ime në shkollë?!

Nuk më kujtohet se si ju përgjigja, po më kujtohet mirë, se copën e bukës e lyente me gjalpë dhe marmelatë, dhe e hante krejt!

Pasi që u largova nga tavolina e bukës, atë natë, më kujtohet se e dëgjova nënën time duke iu arsyetuar prindit tim, për bukën që e kishte pas djegur, dhe asnjëherë nuk e harroj përgjigjen e prindit tim që ia dha nënës sime:

“E dashura ime! Mos e tepro me arsyetim! Ti e din se unë nganjëherë kam dëshirë që buka të jetë pak më tepër e djegur dhe me të ushqimi të bëhet më i shijshëm!”.

Atë natë, para se të shkoj të bie në gjumë, shkova ta puthi prindin tim dhe ta përshëndeti, dhe s’munda pa e pyetur se, a është e vërtetë se ai e donë që buka nganjëherë të jetë më tepër e djegur?!

Më afroi kah gjoksi i tij, dhe m’i tha disa fjalë të cilat kërkojnë meditim:

“Biri im! Nëna jote, sot kishte një punë të rëndë, dhe është ligështuar e lodhur pak si tepër. Dhe një copë bukë, e djegur pak si më tepër, nuk bën dëm asgjë”.

Jeta është e stërmbushur me gjëra të mangëta! S’ka njeri, i cili është i përsosur, pa mangësi dhe pa të meta! E jona mbetet të mësohemi se si ta pranojmë atë mangësi në gjëra, dhe si t’i pranojmë të metat e të tjerëve. Kjo është prej gjërave më kryesore në ndërtimin e lidhjeve dhe forcimin e vazhdueshëm të tyre!

Një bukë e djegur më tepër, nuk duhet ta thyen një zemër të mirë! Le të arsyetohemi mes veti, ngase çdo njëri nga ne, nuk e di gjendjen e të tjetrit!!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

0 5008

Tregimi i Junusit, alejhi selam, në Kuran është përmendur në disa sure, prej tyre në: suren En Amë, Junus, Enbija dhe Safat.

NGJARJA E KËTIJ TREGIMI

Allahu dërgoi Junusin, alejhi selam, tek banorët e Nejnevasë në Irak, diku rreth shekullit të tetë (pes), dhe ai i thirri ata, siç është traditë e lajmëtarëve dhe të dërguarve, për të adhuruar me besnikëri Allahun e Madhëruar, por, ata refuzuan të pasojnë atë me çfarë ai erdhi, dhe ai nuk kishte durim më, u tregoi se do t’u vije një dënim pas tre ditësh, pasi që erdhi dita e tretë, Junusi, alejhi selam, doli nga vendi i popullit të tij, para se t’i jepte leje Allahu atij për dalje.

Ende Junusi, alejhi selam, nuk ishte larguar nga shtëpitë e popullit të tij, kur ja i erdhi popullit kërcënimi i dënimit, u afrua tek ata fillimi i shkatërrimit, i kapi frika dhe u bindën se thirrja e Junusit, alejhi selam, ishte e vërtetë, kërcënimi i tij ishte i sinqertë, dhe se dënimi medoemos do të binte mbi ta, ashtu siç i kishte goditur popujt e mëhershëm.

Në shpritrat e tyre filloi ndjenja e kthimit tek Allahu, e të besojnë në thirrjen e Junusit, alejhi selam, të pendohen prej gjendjes që ishin; në shirk, të kërkojnë falje nga Zoti për mëkatet dhe gabimet e mëhershme, kështu që dolën në maje të maleve, iu drejtuan Allahut me lutje, ishte një çast kur Allahu shtriu dorën e mëshirës, largoi prej tyre retë e ndëshkimit, dhe ua pranoi atyre pendimin dhe kthimin, për arsye se ishin të sinqertë në pendim, besnik në besimin e tyre, e ktheu dënimin prej tyre, e pengoi ndëshkimin, e u kthyen në shtëpitë e tyre me siguri dhe si besimtarë, ata dëshironin sikur t’u kthehej atyre Junusi, e të jetonte në mesin tyre si i dërguar, udhëzues, lajmëtarë dhe udhërrëfyes.

Pasi që Junusi ishte larguar nga shtëpitë e popullit të tij, të cilët kishin refuzuar thirrjen e tij, e kishin mohuar argimentet e tija, kishte turp që të kthehej tek ata, dhe vazhdoi rrugën, arriti deri tek një anije dhe hipi në të, pasi që arritën në mes të detit, u ngritën valët, iu vunë rreth e rrotull anijes, kur udhëtarët kuptuan se çfarë kishin përreth, dhe çfarë po ndodhte, disa i thonin disa të tjerëve: Nuk do të shpëtoni nga kjo që ju ka goditur, përveç që të lehtësojmë anijen me ndonjërin prej udhëtarëve, kështu që hodhën short, e ta hudhin në det atë që i bije shorti, e shorti i ra Junusit, alejhi selam. Pasi që zemrat e tyre nuk ishin të pajtimit që ta hudhin atë, për shkak të virtyteve të moralit që hasën tek ai, dhe cilësive të larta, hodhën short për herë të dytë, e përsëri i ra shorti atij, përsëri nuk i kushtuan rëndësi, hodhën short për herë të tretë, përsëri ra shorti mbi të, e kuptoi Junusi, alejhi selam, se pas kësaj qëndron një caktim, kuptoi gabimin e tij, që kishte braktisur popullin e tij para se t’i jepte leje Allahu për migrim, apo të kërkonte prej Allahut rrugën më të mirë, e hodhi veten në det, e veten ia dorëzoi valëve.

Allahu frymëzoi balenën që ta gëlltiste , ta palos atë në barkun e vet, por të mos e ha mishin e as të then eshtrat e tij, kështu që Junusi, alejhi selam, qëndroi në barkun e balenës, e balena i çante valët, zbriste në thellësirra, ecte nëpër errësirat, në njërën mbi tjetrën, kjo bëri që të ngushtohej gjoksi i tij, dhe iu kthye Allahut me lutje: “andaj thërriti nga errësira: “S’ka zot tjetër përveç Teje! Ti je i lavdëruar! Me të vërtetë, unë kam gabuar (ndaj vetes)!”. Enbija, 87.

Allahu iu përgjigj lutjes së Junusit, alejhi selam, dhe e frymëzoi balenën që ta nxjerrte atë jashtë, dhe e hodhi në një bregdet, të sëmurë, i dobësuar, i plogështuar, por mëshira e Allahut e kaploi atë, duke u kujdesur dhe e mbikëqyrur atë, iu mboll një bimë e kungullit, filloi Junusi, alejhi selam, të ushqehet prej frytit të kësaj bime, e të pushonte nën hijen e saj, saqë iu kthye atij shëndeti, e falënderoi Allahun për dhuntitë që ia dhuroi, pastaj Allahu i shpalli atij që të kthehej tek populli i tij pasi që i tregoi se ata kanë besuar, se po e presin të kthehej, të jetonte në mesin e tyre si thirrës për te Allahu. Kur Junusi, alejhi selam, u kthye tek populli i tij, pa që ata kishin refuzuar adhurimin e idhujve dhe i shin kthyer tek Allahu, me adhurim.

SHKOQITJE TË DISA AJETEVE RRETH KËTIJ TREGIMI

Fjala e Allahut: “e mendoi se ne nuk do ta dënojmë”. Enbija, 87. Junusi, alejhi selam, iku prej popullit të tij i hidhëruar, për arsye se nuk i ishin përgjigjur thirrjes së tij,  mendoi se Allahu nuk do t’i vështirësonte atij gjërat, si një dënim që ishte ndarë nga populli i tij pa urdhër të Allahut, apo ka kuptimin, se ai kishte menduar se nuk do të gjykohej mbi të me dënim të caktuar si rezultat i braktisjes së popullit të tij.

Fjala e Allahut: “do të mbetej në barkun e tij deri në Ditën e Ringjalljes”. Safat, 144. Komentusit përmendin disa transmetime rreth kohës se sa kishte qëndruar Junusi, alejhi selam, në barkun e balenës. Nuk duhet që t’u qasemi shumë këtyre transmetimeve, ngase njohja e periudhës kohore, nuk ka ndonjë vlerë e as që ndërtohet mbi të ndonjë dispozitë fetare, me rëndësi është të besohet se Junusi, alejhi selam, ka qëndruar një periudhë kohore, Allahu e di se sa, në këtë kohë ka qenë adhurues i Allahut, i kthyer kah Ai, duke përmendur Atë, derisa Allahu i dha leje ta nxirrte nga barku, dhe e liroi atë nga sprova dhe brenga që kishte.

Fjala e Allahut: “e Ne e dërguam atë te njëqind mijë e më tepër njerëz”. Safat, 147. Ibn Kethiri ka thënë: “Nuk ka ndonjë pengesë që këta të jenë të njëjtët të cilët ishte i dërguar për të parën herë, u urdhërua të kthehej tek ata pasi që kishte dalur nga barku i balenës, e të gjithë i besuan.” Begaviu tregon se ai ishte dërguar tek një popull tjetër pasi që kishte dalur nga barku i balenës, ata ishin njëqind mijë apo më tepër.

Fjala e Allahut: “E, sikur të ishte ndonjë vendbanim që beson, e që t’i bëjë dobi besimi i tij (s’ka pasur dobi), përveç popullit të Junusit, meqë ata besuan (në momentin e dënimit), e Na e larguam nga ata dënimin e poshtërimit në jetën e kësaj bote, dhe u dhamë të kënaqen edhe njëfarë kohe.” Junus, 98. Kasimiu ka thënë: “Atë që e transmetojnë disa komentues se dënimi kishte zbritur tek ata, dhe sillej mbi kokat e tyre, e të ngjashme, nuk ka bazë as në Kuran e as në sunet.”

DOBI NGA TREGIMI I JUNUSIT

Një: Njeriu nëse pendohen sinqerisht në kohë kur pranohet pendimi, Allahu i Madhëruar pranon pendimin, dhe largon sprovën, Allahu thotë: “E, sikur të ishte ndonjë vendbanim që beson, e që t’i bëjë dobi besimi i tij (s’ka pasur dobi), përveç popullit të Junusit, meqë ata besuan (në momentin e dënimit), e Na e larguam nga ata dënimin e poshtërimit në jetën e kësaj bote, dhe u dhamë të kënaqen edhe njëfarë kohe.”. Junus, 98.

Dy: Gjatë këtij tregimi është cekur fjala e Allahut: “dhe peshku e përbiu atë, e ai ishte i qortuar, dhe, po të mos ishte nga ata që i luten Zotit, me siguri do të mbetej në barkun e tij deri në Ditën e ringjalljes (së të gjithëve)”. Safat, 142-144. Këto dy ajete tregojnë qartë se shpeshtimi i përmendjes së Allahut, është shkak i zgjidhjes së problemeve dhe largimit të brengave. Kurtubiu ka thënë: “Allahu tregoi se Junusi ishte prej atyre që e përmendin Allahun, dhe se përmendja e Allahut ishte shkak i shpëtimit, për këtë është thënë: Vepra e mirë e ngrit vepruesin. Në këtë kuptim është edhe thënia e të dërguarit, sal-Allahu alejhi ve selem: “Kush ka mundësi prej jush të fshehë prej veprës së mirë le të vepron.” Transmeton Davudi në librin “Zuhd”.

Tre: për vlerën e lutjs me të cilën ishte lutur Junusi, alejhi selam, kanë ardhur transmetime të shumta, prej tyre atë që e transmeton Hakimi në “Mustedrek” nga Sad ibn Malik, radijallahu anhu, i cili ka thënë: Kam dëgjuar të dërguarin e Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, duke thënë: “A dëshironi t’u informoj për emrin e Allahut më të madhin, me të cilën emër nëse lutesh të përgjigjet nëse i kërkon të jep? Është lutja me të cilën u lut Junusi kur e thirri Zotin në tre errësirat: “S’ka zot tjetër përveç Teje! Ti je i lavdëruar! Me të vërtetë, unë kam gabuar (ndaj vetes)!” , një person tha: O i dërguari i Allahu! A ka qenë kjo për Junusin në veçanti apo është për gjithë besimtarët? I dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem, tha: “A nuk e ke dëgjuar fjalën e Allahut, aze ve xhel: “Na iu gjegjëm atij dhe e shpëtuam nga brengosja. Kështu, Ne i shpëtojmë besimtarët”. Enbija, 88.

Katër: Ky tregim na aludon edhe për vlerën e lutjes në përgjithësi, dhe atë se lutja është adhurim, Allahu u ka premtuar robërve të Tij që e lusin se do t’u përgjigjet, siç thotë: “Zoti juaj, ka thënë: “Më thirrni Mua (më adhuroni), Unë do t’ju përgjigjem”.  Gafir, 60. Pra, nuk i takon një robi të bëhet asket në çështjen e lutjes, por ai duhet që lutjen ta bën zakon të tij, qoftë kur është në mirqenie apo në vështirësi.

Pesë: Fjala e Allahut rreth këtij tregimi “e shpëtuam nga brengosja. Kështu, Ne i shpëtojmë besimtarët”, Enbija, 88, na bën të kuptojmë se besimtari nëse është në një vëhtirësi të madhe, kthehet tek Allahu me lutje, padyshim se Allahu është Ai që largon vështirësitë, dhe atë se Ai i Lartësuari ka premtuar robërve të Tij besimtarë, se largon farë ata i godet prej ndinjë fatkeqësie, dhe se Ai nuk i le ata të vetëm në brengat e vështirësitë, kjo është një përgëzim për secilin besimtar të pason Junusin, alejhi seam në sinqeritetin e tij, besnikrinë, pendimin, lutjen ndaj Zotit, Allahu do e shpëton atë prej do vështirësie nëse është besnik në besimin e tij dhe i sinqertë në lutjet e tija.

Burimi: albislam.com / Islamweb.com

Përktheu: Shpend Zeneli

NA NDIQNI NË