Meditova rreth gjendjes së umetit në raport me librin e Allahut, Kur’anit Famëlartë, e vërejta se njerëzit në raport me Kur’anin, janë tre lloj:

1. Njerëzit që janë larg Kur’anit, për të cilët Pejgamberi, alejhi selam, do të jetë i distancuar nga ta në ditën e gjykimit. Allahu xhele ue ala, thotë:

“Dhe, Pejgamberi (Muhamed) tha: “O Zoti im! Me të vërtetë, populli im (po) e merr këtë Kur’an, si (diçka) të urrejtur.” (El Furkan: 30).

2. Njerëzit që e lexojnë Librin e Allahut, mirëpo nuk e ndjejnë madhështinë e leximit të tij, nuk e kuptojnë arsyen e zbritjes së tij, urtësinë dhe begatinë e tij.
3. Njerëzit që përpos leximit të Kur’anit, lexojnë libra të Tefsirit, duke tentuar t’i kuptojnë drejtë porositë Kur’anore, mirëpo edhe kjo kategori apo ky lloj i njerëzve e vërejnë se janë larg meditimit të vërtetë të Kur’anit dhe porosive të tij.

Duke medituar rrethë kësaj gjendje, u habita nga rasti i një arabiut injorantë (i paditur), Velid Ibn Mugires i cili thotë: “Pasha Allahun kam ndëgjuar fjalë të Kur’anit nga goja e Muhamedit, alejhi selam, fjalë që nuk janë nga njerëzit e as nga xhinët. Por, ato fjalë janë të ëmbla për t’i ndëgjuar, fjalë të cilat nuk mund të thurren nga askush, pos nga Krijuesi.”

Gjithashtu, më habitën fjalët e filozofit francezë, Xhozef Ernest Renan, i cili thotë për Kur’anin: ” Bibloteka ime është e stërmbushur nga libra të shumtë. Libra mbi: Politikën, shoqërinë, Edukatën, Sociologjinë, Psikologjinë, Filozofinë. Të gjitha nga këto ndjej ironi t’i lexoj nga dy herë. Libri i vetëm i cili saherë që e lexoj më tërhjek ta lexoj përsëri, ngase çdoherë që e lexoj mësoj gjëra të reja, me leximin e tij më zgjerohet kuptimi i thellë i gjërave. Ky libër është libri i muslimanëve, Kur’ani. Kurrë nuk ndjej neveri, lodhje në leximin, meditimin dhe studimin e tij. Përkundrazi, ndjehem i qetê, i lumtur dhe i kënaqur me leximin e tij.”

Çfarë e shtyu Velid Ibn Mugiren dhe Xhozefin t’i thonë këto fjalë në lidhje me Kur’anin Famëlartë!

Po, umeti ynë, si e ka gjendjen me Kur’anin, leximin dhe meditimin rreth porosive të tij!?

Allahu e përmisoftë gjendjen e umetit në lidhje me Kur’anin Famëlartë!

Shkroi: Shejh Isam Ibn Salih Ibn Muhamed el Uvejid, Allahu e ruajtë. Profesor nê fakultetin e Imam Muhamed Ibn Su’ud el Islamije në Rijad.

Nga arabishtja: Suad Burhan Shabani Medine

Burimi: albislam.com

Pas këtij zgjimi vazhdova rrugëtimin tim nëpër kopsht. Dora e djathtë pa ndonjë shkak i afrohej syrit dhe e fërkonte sikurse kur flenë njeriu. Por, e vërteta ishte se mendimet rreth adhurimeve e kishin treguar ndikimin e tyre në mua. Një ndjenjë gëzimi në ato çaste u zbulua te vetja ime, ku ende e ndieja aromën e lules të cilën e lashë pak më parë. M’i mori mendtë dhe thuajse e harrova krejtësisht lulen që e lëshova kur sytë m’i mori shkëlqimi i lules së radhës që për pak sa nuk e shkela. Me të kapur në dorë fitova përshtypjen se do të më befasojë, as vetë s’e dija pse, por përshtypjen që la në mua e tregoi këtë. Pa humbur kohë, po ia japë fjalën lules ta shpalos atë të cilën e ka brenda.

Aty shkruante: Ali ibën Ebu Talibi ka thënë: “Gjatë muajit të Ramazanit ju duhet t’i shtoni kërkesat e lutjes për falje, ngase lutja ua largon fatkeqësitë, kurse kërkimi i faljes ju shpëton nga mëkatet.”

Dihet se besimi e kufizon njeriun në vepra, mirëpo e nxit atë në mirësi pakufi. Në këtë muaj lutjet e zemrës i drejtohen Atij mbi Arsh me duart e kthyera kah Ai dhe të shoqëruara me sytë e njomura. Nevoja për Të është më e madhe se sa që janë të mëdha dëshirat e njeriut, kurrë gjuha s’duhet të pushojë nga përmendja e Atij për të ta dhënë atë që s’e ke dhe për të ta shtuar atë që e ke.

Njeriu duhet që të tregohet i varfër karshi kërkesave të tij drejtuar të Madhit dhe duhet të bëhet një besimtar falënderues për lutjet që Ai ia pranon. Sepse aty ku ekziston lutja, aty ka dëshirë, e aty ku ka pendim, aty ka falje. Durimi nevojitet në shpëtimin e vetes nga rrëshqitja në të këqija, ngase dera e mëkatit është një derë e mbyllur, e nëse hapet, vështirë se mbyllet. Vetja si angazhohet, aso rezultatesh edhe jep, nëse loton për mëkatet e bëra, e ujit të ardhmen e ndritur. Gjëja e cila është e fshehur mund të kuptohet veç nga njohuria të cilën e posedon njeriu mbi gjënë në fjalë. Një fjalë që buron nga zemra ndikon në qëllimin për ku është dedikuar, ndaj sa ma të pastra zemrat, aq më të sinqerta do të jenë fjalët. Në çast, sytë më ishin marrë nga lulja, ku dielli i kishte rënë me rrezet e veta dhe shkëlqimi i saj ishte reflektuar në sytë e mi. U largova pak si anash, por pa e lëshuar fare nga dora. E afrova edhe një herë ta nuhasë, ku për një copë herë u kujtova se lutja e largon të keqën që ka pasur të të vijë dhe e afron të mirën që ka pasur për të t’u larguar. Ndjeva një lloj frymëmarrjeje të thellë në brendinë time prej ku ofshave, por me qëllim të mirë mbi këtë ndjenjë.

Si është jeta, koha kalon, për atë që shfrytëzohet, kujtohet me gëzim, për atë që të ikë, pendohesh pse s’e ke shfrytëzuar. Ndaj, fitimi është që ta nxësh çastin, e jo ta grumbullosh mallin. E unë, e mora mirësinë e lules, kurse atë e lashë në vendin e saj…

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com