Arhiva DitoreJun 22, 2015

0 2321

Allahu,- xhele ue ala!,- thotë: “Vërtetë zemrat qetësohen me përmendjen e Allahut.” (Rra’d: 28).

O agjërues: dije se kush e njeh madhështinë e Allahut, atëherë ai e përmend shpesh Allahun , e kush e përmend shpesh Allahun është shenjë se ai është i sinqertë me Allahun.

Muhamedi,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- ka thënë:

” Shembulli i atij që e permend Allahun dhe atij që nuk e përmend Allahun, është sikurse shembulli i të gjallit me të vdekurin.” (Imam Buhariu rahimehullah).

Muhamedi,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- ka thënë:

” Le te jetë gjuha jote vazhdimisht e njomë nga përmendja e Allahut.” (Imam Tirmidhiu rahimehullah).

O agjërues: përmendja e Allahut të ngrit në grada të larta, të shlyen mëkatet, të largon fatkeqësitë dhe brengat, të hapet kraharori, të zgjerohet dhe qetësohet zemra.

Një njeri erdhi tek Hasan el Basriu, rahimehullah, dhe i tha: “Jam duke vuajtur nga ashpërsia e zemrës. Më trego ilaçin?” Hasan el Basriu rahimehullah ia ktheu: “Zbute zemrën tënde me përmendjen e Allahut.”

Njëri prej ulemave të selefit ka thënë: “Përmendja e Allahut është shërim për zemrën e muslimanit, kurse përmendja e njerëzve është sëmundje për zemrën e besimtarit.”

Dhe në fund!

O agjërues; kuptoje se përmendja e Allahut të sjell;

       1. Gëzim

  1. Lumturi
  2. Furnizim.
  3. Shpëtim nga dënimi i Allahut.
  4. Të afron tek Allahu.
  5. Të kthen nga rruga e devijuar e shejtanit drejt rrugës së vërtetë të Allahut.

Përgatiti: Suad Burhan Shabani

Burimi: albislam.com

0 1057

Lufta për ndërrimin e koncepteve dhe kuptimeve të tyre të vërteta nga armiqtë e islamit – Fatkeqësi dhe dukuri e rënde negative me të cilën ballafaqohen pasuesit e së vërtetës

E vërteta asnjëher nuk ka mundur të bashkohet dhe të shoqëroj gënjeshtren dhe të kotën sikurse mosbesimi dhe besimi që nuk kan mundësi të gjinden në një zemër ngase këto jan ligje univerzale që ne duhet t’iu nënshtrohemi me dashje apo padashje.

Kur njerëzit e së kotës vërejtën se ngadhënjimi ndaj së vërtetës dhe pasuesve të saj është i pamundur dhe së e vërteta gjithmonë del fitimtare ata u perpiqen me ane disa levizjeve dhe mjeteve t’i mashtrojnë njerëzit duke u’a prezentuar atyre të keqen si të mirë dhe të kotën si të vërtetë dhe anasjelltas.(Pra te mirën si të keqe dhe të vërtetën si të kotë) duke thirrur vazhdimisht në ket frymë me gjitha metodat dhe mjetet e tyre të mundshme e prej mjteve më efikase që përdorin jan mediat e sistematizuara që veprojnë per arritjen e ketij qellimi te ulte dhe të prishur. Ky është një mashtrim i qartë i djallit të mallkuar dhe një strategji e njohur e tij. Allahu shum qartë na tregon në kur’an për ket fakt me fjalët: ” (Iblisi) tha: “Zoti im, meqë më ke shpie në humbje, unë në Tokë do t’ju zbukuroj atyre sendet dhe të gjithë do t’i shpie në mashtrim”(Kur’an 15:39)

Iblisi bile u perbetua për këtë. Allahu cekë në librin e Tij:” (Iblisi) tha: “Pasha madhërinë Tënde, unë do t’i mashtrojë ata të gjithë – përveç robërve Tu të sinqertë!” (Kur’an,38:82,83)

Për ta kuptuar këtë më qartë do t’i sjellim disa shembuj konkret që vetëm jan një realitet në shoqërinë tonë.

A nuk është vërtete se shkulja e vetullave tek femrat në ditën e sotit është bërë gjëja më normale dhe që konsiderohet si diçka e mirë?! Kjo në të vërtetë është ajo çka dëshiroi të arrinte djalli i mallkuar. Pra ndryshimin e krijmit të Allahut. Edhe kjo strategji e djallit ceket në Kur’anin famëlartë:” Ai (djalli) ka thën: “Unë, doemos do të marr një pjesë të caktuar të robërve Tu (nën ndikimin tim); dhe unë doemos do t’i shpie, me siguri, në rrugë të shtrembër dhe do t’i tërheq, pa dyshim, me shpresa të rrejshme, dhe gjithsesi do t’i urdhëroj t’u presin veshët kafshëve, si edhe do t’u urdhëroj të ndryshojnë krijesat e All-llahut”. Kush e bën mik djallin, e jo All-llahun, ai vërtet ka pësuar humbje të mëdha.”) (Kur’an,4:118,119)

Mirëpo më e keqja është se ata armiqte e së vërtetës nuk mjaftohen me kaq por i qortojnë,kritikojnë dhe i nënvlerësojnë ndoshta ato vajza besimtare të cilat nuk e veprojnë ket gjest të ulët. Në ket metodologji pra, në ndryshimin e krijimit të Allahut dhe duke vlerësuar bile ket gjest si të mirë dhe mospranimit të asnjë kritike me pretekst se kjo është gjë normale dhe e pastërt, ata, pra armiqte e se vertetës kan punuar dhe jan angazhur shum. Shembuj të tjerë në ket fryme ka shum sikurse p.sh. rrujajtja e mjekrres së burrit. Për hirë të Allaht po ju pyes. Sa prej njerëzve ditën e sotit e shohin rrujatjen e mjekrres si një vepër të ndytë dhe jo në rregull?! A nuk është e kundërta?! Pra edhe kështu ata arritin t’i ndërrojne konceptet në mënyre që ajo çka është e vërtetë dhe e mirë të duket si diçka e rrallë dhe e jo e hijshme. Pastaj shume operacione plastike të panevojshme veprohen pa asnje far mëdyshje dhe pa asnjifar kritike dhe ndalese. Kjo sa i përket ndryshimit dhe deformimit të krijimit të Allahut qe me lufëtn e nderrimit të koncepteve duke u udhëhequr nga djalli i mallkuar ata arritën t’ua prezantojnë të keqen dhe të ndaluarën si të mirë dhe normale dhe të miren si diçka jo të mirë.

Nuk do te mjaftohemi vetem me kaq por do t’i cekim edhe disa shembuj qe nuk lidhen me ndryshimin e krijimit të Allahut por që janë padyshim ndalesa të Krijuesit dhe që mëherët me të vërtetë edhepse ndoshta jan vepruar sëpaku jane qortuar, kritikuar dhe jan ditur se jane vepra të fëlliqura nga masa e gjërë. Në ket kategori po i cekim këto shembuj.

– Pirja e alkoolit e që konsiderohet dhe quhet thjesht “Pije”. Kjo na vërtetohet nga Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve sel-lem në hadithin që transmeton Ebu Malik el Esharij:” Me të vërtetë, njerëz nga ummeti im do të pijnë alkoolin e do t’i quajne me emërtime të ndryshme…” (Shënon Ibn Maxheh dhe Shejh Albani e konsideron hadithin autentik)

Në kët kategori hyjnë edhe këto vepra.

– Bixhozit i thonë thejsht “fat”.

– Muzikës dhe shume veprave të ndyta e maskarallaqe si gëdhendjës së skulpturave etj. i thonë thjesht “art”.

– Kamatës i thonë thjesht “tregëti”.

– Zhveshjes dhe zbulimit I thonë “modë,elegancë”

– Përzierjes mes dy gjinive I thonë thjesht “civilizim”

– Zinase dhe prostitucionit I thonë thjesht “dashuri dhe liri”

– Paturpësise I thonë “përparim”

– Hipokrizisë I thonë thjesht “politikë”

– Mbytjes së fëmiut në bark i thonë thjesht “abort”

Pastaj ekzistojnë edhe shumë vepra qe posedojne vlera dhe virtyte të larta mirëpo që me ket metodologjine e nderrimit te emërtimeve iu humben apo zbehen këto vlera. E kjo ndodh qëllimisht prej armiqve të Islamit në mënyre qe keshtu ta përhapin të keqen dhe t’i humbin vlerat tek masa e gjërë. Në ket kategori i cekim këto shembuj.

-Martesës i thonë “e keqja e domosdoshme”

– Urdhërimit për të mirë i thonë “ashpërsi ose secili le ta shikon punën e vet”

– Ndalimin nga e keqja I thone “ekstremizëm,fanatizëm,shiko punën tënde”

[- Nje djaloshi dhe një vajze të udhëzuar i thonë “fundamentalista, ekstremista,te financuarit e arabise”

Pastaj fenomenit ‘ Nënë’ që përmbanë vlera shum të larta dhe status të veçant në fenë tonë nuk i kushtohet rëndësi dhe respekt ashtu si e meriton në shoqërinë tonë dhe nënvlerësohet duke u vlerësuar më shumë ajo që del dhe punon jashtë shtëpise e që nuk është nënë. Kështu ata e luftojnë edukimin e mirëfilltë të gjeneratave të ardhshme me pretkstin e emancipimit.

Ky është një realitet i urryer që rrjedhon prej hovit të madh dhe përhapjes së shumt të punëve të ndyta dhe të këqija meqë e mira u bë e keqe dhe e keqja e mirë e ne i kërkojmë strehim dhe mbrojtje Allahut të lartësuar nga kjo sprovë dhe musibet. Allahu është mbrojtesi yne e sa mbrojtes i mirë është Ai.

Zgjidhja e problemit

Kjo dukuri negative do të zhduket atëherë kur mileti do të udhezohet ne Kur’an dhe sunnet dhe kur t’i bindet dhe nënshtrohet urdhërave të Allahut denjësisht.Padyshim se udhezimi nuk është në duart e hoxhallarëvë mirëpo atyrë i takon thirrja dhe udhrrëfimi për tek kjo fe e pastërt e Allahut. Allahut i kërkojme ndihmë dhe sukses. Allahu e din më së miri!

Shkruan: Ardian Elezi

Burimi: albislam.com

0 1035

Hap pas hapi dhe nuhatje pas nuhatjeje po shkoj lule më lule. S’po i marrë të gjitha në dorë, por veç ato që po më vrasin syrin në ecje. Edhe pse krejt i kanë porositë e mëdha që i përmbajnë në vete, por koha e bën të veten në tërë këtë.

Lules së radhës veç më kisha qenë duke iu afruar, dhe sa hap e mbyll sytë, e pata në dorë. E lexova në vete para se t’jua tregojë juve, kurse mbresën që la në mua, më nxiti sa më shpejtë t’ju lexojë juve. Aty shkruante: Jahja ibën Muadhi ka thënë: “Në qoftë se adhurimi do të ishte një zog, atëherë krahët e tij do të ishin agjërimi dhe namazi.”

Të habit fakti se si janë adhurimet e lidhura njëra me tjetrën, kryerja e njërës prej tyre është zinxhir që të nxit në kryerjen e tjetrës. Kur je mirënjohës ndaj një dhuntie, dhuntitë tjera të shoqërojnë në jetë dhe pastaj jeta jote jetohet në mirësi. Këto dy lloj adhurimesh i japin baraspeshë njeriut në përditshmërinë e tij, prej ku zemra orientohet me nxitjet e mendimit të shëndoshë në ecjen e një rruge ku para se të arrijë te shpërblimi duhet t’i tejkalojë sprovat. Sa e qetë bëhet zemra kur ushqehet me adhurime, dhe sa e matur tregohet kur ballafaqohet me sprova. Për këtë thuhet se, diçka që zemra pëshpërit e nxitur nga besimi nxjerr në pah një dritë që pasqyrohet nga vepra.

E ky Muaj, përmes këtyre veprave e mbjell në ne frytin e durimit që të na nevojitet kur t’i ngritëm duart tona drejt Tij dhe t’ia kërkojmë atë që na e qetëson zemrën. Shpirti e ka adhurimin dritë që ia ndriçon rrugën drejt qëllimit të tij, ndaj kur shpirti është i ngopur, trupi s’ndien uri, sepse adhurimi për shpirtin është si drita për syrin. Kur njeriu e di rolin e tij, s’mjaftohet me gjëra të pakta dhe i paktë i duket tërë angazhimi që bën për t’u afruar sa më parë aty ku synon. Çiltëria në brendi jep rezultate të pastra në publik, sepse atë që njeriu e do, aty edhe mendja i rri atij. Sa ushqim i shijshëm që është adhurimi, sa do të ushqehesh me të, sërish veten e ndien të uritur, dhe sa do të jesh i ngopur, ende ke etje për to.

E tillë është jeta kur ndërtohet me adhurime të bëra në bazë të besimit, pasi besimi e ruan njeriun, aq sa njeriu e forcon atë. Më kujtohet se i Dërguari para se të ndahet prej kësaj bote, fjalët e fundit që i la ishin: “Namazi, namazi!”, për këtë, me çka jeton, me aso veprash edhe të vjen fundi, e si është fundi, tregon se si ke qenë në jetë.

Një zemër e bardhë ndriçon në errësirë kur gjumi i ka nxënë të tjerët, e ajo e ka kërkon prej Atij atë që ia bën të bardhë jetën. Dhuntia më e madhe që e përfshin “tokën” është udhëzimi në besimin e vërtetë, e besimi i vërtetë është ta falënderosh Allahun që të ka pajisur me këtë dhunti…

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

NA NDIQNI NË