RAMAZANI, MUAJI I LEXIMIT DHE MEDITIMIT TË KURANIT

Në këtë muaj të bekuar Allahu i Madhëruar e zbriti Kur’anin Famëlartë, dhe mu për këtë arsye edhe selefu salih (të parët tanë) i kushtonin vëmendje më të madhe leximit të Kur’anit në Ramazan.

Njashtu, Xhibrili, alejhi selam, i vinte njëher në vitë në Ramazan Muhamedit, alejhi selam, për t’i përsëritur leximin e Kur’anit Muhamedit, alejhi selam, kurse në vitin e fundit të jetës së Muhamedit, alejhi selam, Xhibrili, alejhi selam, erdhi dy herë për t’ia përsëritur leximin e Kur’anit Muhamedit alejhi selam.

Njëherit, një gjë e tillë na jep të kuptojmë se Ramazani është muaj i leximit të Kur’anit.

Imam Zuhriu rahimehullah, kur hynte muaji i bekuar i Ramazanit, thoshte: ” Ky është muaj i Kur’anit dhe muaji i ushqimit.”

Imam Maliku, rahimehullah, kur hynte muaji i bekuar i Ramazanit, ndërprirste ligjeratat e tij, tubimet e diturisë, leximin e haditheve dhe e izolonte veten e tij natën dhe ditën duke lexuar dhe medituar Kur’anin.

Katade, rahimehullah, e bënte Kur’anin hatme çdo javë, ndërsa në Ramazan çdo të tretën ditë e bënte hatme Kur’anin, në dhjetë netët e fundit të Ramazanit bënte çdo natë hatme Kur’anin.

Allahu i Madhëruar, thotë:

“Padyshim, ata që e lexojnë Librin e Allahut dhe kryejnë namazin, dhe haptazi e fshehurazi japin nga ajo me çka i kemi furnizuar Ne, shpresojnë shpërblimin që nuk do të humbas.” (El Fatir: 29).

Hafidh Ibn Rexheb el Hanbeli, rahimehullah, ka thënë: ” Ka ardhur ndalesa nga sheriati islam në lidhje me leximin Kur’anit duke e bërë hatme Kur’anin më pak se tre ditë, ndërsa në vende dhe kohërat e bereqetshme një ndales e tillë bjen dhe nuk vlenë. Sidomos, në muajin e bekuar të Ramazanit, natën e Kadrit, etj. Si dhe vendet e begatshme në Meke, në këto kohra dhe vende pëlqehet shpeshtimi i shumtë i leximit të Kur’anit, duke e shfrytëzuar vendin dhe kohën e begatshme për t’i shumëfishuar shpërblimet. Të këtij mendimi janë Imam Ahmedi, Is’hak Ibn Rahuvejh dhe shumë prej dijetarëve të tjerë, qê aludon se leximi i shpeshtë i Kur’anit në këto kohëra dhe vende, lejohet të përfundohet çdo të tretën ditë apo edhe çdo ditë.”

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

Njeriu s’di të ngopet me mirësitë e këtij Muaji, e aq më pak nga mësimet e dobishme që janë duke m’i dhënë lulet. Sa jam duke u gëzuar që po e marrë lulen e radhës, po mërzitem për lulen që jam duke e lënë, një zinxhir gëzimi e pikëllimi është duke më shoqëruar vazhdimisht.

Njëjtë sikurse është edhe kjo botë, nuk ka vazhdim të gjendjes së njëjtë, por ka vazhdimësi të sprovave të cilat e ndjekin atë. Duke qenë kështu duke menduar, e kisha kapë lulen e radhës, por që aspak nuk e kisha ndierë, e menjëherë e lexova, aty shkruante: Ebu Musa El-Eshariu ka thënë: “Allahu ia ka bërë obligim Vetes së Tij, se ai i cili veten e lë të etur në një ditë të nxehtë, është obligim i Tij që t’i japë të pijë në Ditën e Gjykimit.”

Mbeta pa frymë, çfarë mëshire ka Zoti për robërit e Tij që e respektojnë Atë. Edhe nëse e privojmë veten nga e lejuara, s’do të mbesim të mangët në këto mirësi, ngase Ai do të na i kompensojë në Ditën kur do të kemi më së tepërmi nevojë. Ditën kur shpërblimet pa masë do të na vijnë dhe kur do ta shijojmë kënaqësinë e Tij për veprat tona. Dihet se gjuha e lagur nga përmendja e Zotit dhe etja në gojë, nuk bashkohen te agjëruesi. Kur ai e angazhon veten me adhurime, e largon nga vetja kujtesën mbi ngrënien e pijen. Durimi në uri e mëshiron zemrën në bollëk, sepse fjala e butë i zbutë zemrat e njerëzve.

Me të vërtetë e madhe është mëshira e Atij i Cili na e obligoi agjërimin, se largimin nga e lejuara mund ta bëjë ai që është i mëshirshëm, ku në këtë rast e ndien vetë urinë, pastaj e mëshiron skamnorin. Sa më shumë njeriut i rri mendja te Allahu në qiell, aq më i përulur bëhet në tokë. O Mëshirues i të mëshirshmëve më bën të mëshirshëm që të mëshirojë. Disi kjo më përmalloi dhe s’munda më të vazhdojë ecjen në kopsht. Nuk u ndala vetëm unë, porse edhe zemra i ngadalësoi rrahjet, nga brendësia e së cilës rrodhën fjalët: “Fundi i urdhrit të kryer është fillimi i marrjes së shpërblimit, sepse dobia e veprës së mirë është e mira që pason pas saj.”

Ashtu i ulur e me shikim të përulur drejt lules, e lexova të tërën për të dytën herë, ku mora përshtypjen se jam duke e lexuar për herë të parë. Vapa e madhe i ngjit buzët, kurse ato i ndan përmendja e Atij që e obligoi agjërimin, ndaj mos thuaj: Zoti im! Kjo është ditë e gjatë, por thuaj: O ditë e gjatë, unë e kam Zotin e Madh!

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com