Arhiva DitoreJul 7, 2015

0 1499

SI TA FITOJMË MËSHIRËN DHE FALJEN E ALLAHUT NË RAMAZAN: (PJESA E PARË)

Falënderimet dhe lavdwrimet i takojnë vetëm Allahut, -xhele ue ala!-, Atë e falënderojmë, prej Tij dhe vetëm prej Tij, ndihmë dhe falje kērkojmw. Fjala më e mirë ēshtē Fjala e Allahut, xhele ue ala, ndwrsa udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhamedit, -alejhi selam!-. Kurse, punët më të këqija janë bidatet, çdo bidat shpie nw devijimi, e çdo devijimi shpie në zjarrin e Xhehenemit, Allahu na ruajtë.

Dhe më pas: Duke e ditur, se jemi nw muajin e bekuar tē Ramazanit, dhe se ky muaj llogaritet si muaji i mëshirës dhe faljes së mëkateve, kam vendosur t’i ceki disa rregulla dhe kushte se si besimtari musliman ta fitojë mēshirwn dhe faljen e Allahut në këtë muaj tw bekuar të Ramazanit.

Muslimani urdhërohet të jetë syçel në çdo çast dhe moment, e posaqwrishtë në kwtë muaj të faljes.

Falja dhe mwshira e Allahut janë gjwra madhore, mirwpo a thua vallë, si mund të fitohen ato nga agjëruesi musliman!?

Para se gjithash, vëllezër ua rikujtoj se në kwtë muaj tubohen adhurime tw mëdha, siç janw: Agjërimi, falja e namazit tw teravive me xhemat , lëmosha, nata e kadrit, leximi i Kur’anit, I’tikafi, etj. Kwto llogariten si ibadete madhore dhe secila nga to sjell faljen dhe mwshirwn e Allahut.

Mirëpo, për t’u pranuar këto tw gjitha, e cekwm më lartë se ka kushte dhe se ato duhet të kryhen patjetër dhe se pa to nuk fitohet mëshira dhe falja e Allahut, e ato kushte janë:

  1. Sinqeriteti Realizimi i tw gjitha adhurimeve nw Ramazan vetëm pwr hirë të Allahut, -xhele ue ala!- . Pra, muslimani obligohet t’i kryejë të gjitha adhurimet për Allahun, si dhe obligohet të largohet nga syefaqësia dhe nga lëvdata e njerëzve.

Po i cekim në vijim tre këshilla dhe porosi profetike:

“Ai që agjëron Ramazanin me Iman dhe bindje për shpërblim nga Allahu, të tillit i falen mëkatet e kaluara që i ka bwrw.” (Buhariu : 38 dhe Muslimi : 760).

“Ai që e falë namazin e natës gjatë Ramazanit me Iman dhe bindje, në shpërblimin e Allahut, të tillit i falen mëkatet e kaluara.” (Buhariu : 37 dhe Muslimi : 759).

“Ai që e falë namazin në natën e kadrit me Iman dhe bindje për shpërblimin nga Allahu, të tillit i falen mëkatet e kaluara.” (Buhariu : 1901 dhe Muslimi : 760).

Nga këto hadithe shihet qartë se këto adhurime duhet patjetër të bëhen me besim tē plotë, e nuk ka mundësi të realizohet besimi i plotë pa sinqeritet.

Pra, kush i realizon të gjitha veprat me sinqeritet e arrinw faljen dhe mëshirën e Allahut, pra i falen mwkatet e kaluara.

Njashtu, ajo qw aludon se muslimani posedon sinqeritet në kryerjen e adhurimeve në Ramazan është edhe gēzimi i madh për ardhjen e muajit të bekuar Ramazan.

Të parët tanë të ndershëm, luteshin në këtë mënyrë: “O Allahu im, ma dorëzo Ramazanin, më dorëzo mua tek ai derisa tw përfundojē, na falë mëkatet dhe na mwshiro.”

Ky, pra ishte kushti i parë i arritjes së faljes dhe mëshirës së Allahut në Ramazan.

Nga arabishtja : Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

0 2840

Pyetja: Nëse unë bëj burrin tim të zemëruar, a më mangëson kjo shpërblimin në agjërimin tim?

Përgjigjja: Falënderimi i takon Allahut.

Së pari:

Marrëdhëniet në mes burrit dhe gruas duhet të bazohen në një jetesë të mirë,  në dashuri dhe dhembshuri për njëri-tjetrin.

Allahu thotë:

“Nga argumentet e Tij është kjo, se Ai krijoi për ju bashkëshorte nga mesi juaj, që ju të mund të gjeni prehje në to, dhe Ai ka vënë ndërmjet jush dashuri dhe mëshirë. Njëmend, këto janë me të vërtetë argumente për njerëzit që mendojnë.” [El-Rum 21]

“Dhe të jetoni me to me nder.” [El-Nisa 19]

“Dhe ata (gratë) kanë të drejta (mbi burrat e tyre për sa i përket shpenzimeve të jetesës) të ngjashme (me ato të burrave të tyre) mbi ta (për sa i përket bindjes dhe respekt) me atë që është e arsyeshme.” [El-Bekare  228]

Bazuar në këtë, secili bashkëshort duhet të jetë i kujdesur për të kënaqur tjetrin dhe të mos bëjë asgjë që do të shkaktojë zemërim apo bezdisje.

Është transmetuar se Imam Ahmedi (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka thënë: “Um Salih [gruaja e tij] qëndroi me mua për njëzet vjet dhe ajo dhe unë nuk jemi ndarë në asnjë fjalë!”

Allahu i ka urdhëruar dy bashkëshortët për çdo gjë që do të krijojë dhe do të forcojë dashurinë mes tyre, dhe Ai i ka ndaluar ata nga çdo gjë që shkakton të kundërtën e kësaj.

Nëse të dy bashkëshortët e kuptojnë këtë parim i cili rregullon se si ata duhet të ndërveprojnë me njëri-tjetrin, atëherë jeta e tyre do të ec mirë dhe ajo do të jetë ashtu siç Allahu dëshiron të jetë, e mbushur me qetësi, dashuri dhe dhembshuri.

Secili bashkëshort është urdhëruar nga Islami për të bërë gjithçka që do të krijojë dhe do të forcojë dashurinë, dhe është i ndaluar për të bërë çdo gjë që është në kundërshtim me këtë.  Profeti (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka ndaluar një njeri të falej shumë dhe të agjëronte shumë se kjo ndikonte mbi të drejtat e gruas së tij.

Transmetohet se Abdullah ibn ‘Amr (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka thënë: Pejgamberi (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) më tha: “A nuk të kam dëgjuar se ke kaluar të gjithë natën në namaz dhe gjithë ditën në agjërim?” Unë i thashë: “Unë e bëj këtë!” Ai ka thënë: “Por në qoftë se ti e bën këtë, sytë tu do të dobësohen dhe trupi yt do lodhet. Trupi jot ka të drejta mbi ty dhe gruaja juaj ka të drejta mbi ty. Agjëro (një ditë) dhe ushqehu (ditën tjetër), falu (gjatë natës) dhe fle (një pjesë të saj).” Buhariu (1153).

Së dyti:

Personi që agjëron është urdhëruar të sillet mirë, dhe Profeti (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka urdhëruar agjëruesin të mos përgjigjet në të njëjtën mënyrë në qoftë se dikush dëshiron të përlesheet më atë apo e fyen atë. Përkundrazi ai duhet të jetë i durueshëm dhe të frenojë veten, dhe të thonë, “Unë jam agjërueshëm.”

Nga Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të) përcjell se i Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Agjërimi është mburojë, kështu (një i cili është agjërueshëm) nuk duhet të shahet ose të sillet në mënyrë injorante. Nëse dikush dëshiron të luftojë atë ose të fyen atë, le të thotë, “Unë jam duke agjëruar” dy herë “. [Buhari (1894) dhe Muslimi (1151]

Neveviu ka thënë: “Fjala (Rafeth) (përkthyer këtu si sharje) do të thotë fjalë e pamend dhe imorale. Edhe injoranca është afër  e së turpshmes, dhe është në kundërshtim me urtësinë dhe asaj çfarë është e drejtë, qoftë në fjalë apo në vepra.”

Duhet të theksohet se ky ndalim nga sharja, sjellja e injorancës, kacafytja dhe fyerja nuk është i kufizuar vetëm për ata që janë duke agjëruar, por ndalimi vlen për të gjithë, por është theksuar më shumë në rastin e atij që është agjërueshëm. Allahu e di më së miri. “

Transmetohet nga Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të), i cili ka thënë: I Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Agjërimi nuk është vetëm (abstenim) nga ushqimi dhe pija, agjërim me  vend është agjërimi (abstenimi) nga fjalët e kota dhe të turpshme. Nëse dikush ju fyen ose ju trajton në mënyrë injorante, ti thuaj: “Unë jam agjërueshëm, unë jam agjërueshëm.”[1]

Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të) përcjell se Profeti (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Kushdo që nuk heq dorë nga gënjeshtra dhe nga të vepruarit me të, Allahu nuk ka nevojëqë ai të heq dorë nga ushqimi dhe pija e tij. ” [Buhari 6057]

Imam El-Hafidh ka thënë: “Nga kjo u kuptua se këto veprime pakojnë shpërblimin e agjërimit.”

El-Subki el-Kebir ka thënë: “Fakti se këto gjëra janë të përmendura në këtë hadith tërheq vëmendjen nga dy gjëra:

1 Se këto vepra konsiderohen më të këqija kur veprohen gjatë agjërimit se sa në kohë të tjera.

2 Se ne duhet të përpiqemi për të siguruar se agjërimi ynë është i pastër nga gjërat e tilla, dhe  se agjërimi që është i pastër prej tyre, është një shenjë se agjërimi është më i plotë.

Fjalët oratorike sjellin që këto gjëra të konsiderohen më të këqija për shkak agjërimit, e nga kjo nënkuptohet se agjërimi është i saktë kur është i pastër prej atyre gjërave. Ka thënë: “E nëse nuk shpëton nga ato (fjalë e vepra) atëherë mangësohët (nga shpërblimi i agjërimit).” [Marrur nga Fet’h el-Bari, me disa shkurtesa]

Së treti:

Të drejtat e burrit mbi gruan e tij janë të mëdha. Allahu thotë:

“përpos që burrat kanë përparësi për vetëm një shkallë.” [El-Bekare 228]

Nëse burri është i zemëruar mbi të, sepse ajo e ka refuzuar të ndajë shtratin me të, atëherë mëkati i saj është edhe më i madh, për shkak se transmetohet nga Ibn Huzejme në Sahihun e tij nga Ata ibn Dinar el-Hudhali, sipas të cilit i Dërguari i Allahu (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Tre personave nuk do tu pranohet namazi dhe nuk do të ngjitet në qiell e as që do të kalojë përtej kokave të tyre:  (prej tyre është)… një grua burri i së cilës e thërret atë gjatë natës dhe ajo refuzon.”[2]

Është transmetuar se Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka thënë: I Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Nëse një njeri thërret gruan e tij në shtratin e tij dhe ajo refuzon, dhe ai qëndron i zemëruar me të gjithë natën, engjëjt do ta mallkojnë atë (grua) deri në mëngjes.” [Buhariu, 3237 dhe Muslimi, 1436]

Në përgjigjen e një prej pyetjeve të mëhershme kemi shpjeguar se mëkati ul vlerën e shpërblimit të agjërimit, dhe se mëkatet mund të jetë aq shumë shkaktarë që të fshihet shpërblim i agjërimit në tërësi.

Në qoftë se një bashkëshort dështon në detyrat e tij ose të saj në drejtim të tjetrit, ose e bën atë të zemëruar, kjo do të jetë një shkak i një agjërimi të mangët.

Kjo nul vlen nëse bashkëshorti është i zemëruar pa asnjë arsye. Disa bashkëshortë hidhërohen pa asnjë arsye, prandaj në ato raste zemërimi i tyre është i pajustifikuar.

Allahu e di më së miri.

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

[1] E transmeton Hakimi dhe e ka klasifikuar si sahih, njashtu është klasifikuar si sahih nga Shejh Albani në Sahih el-Xhami ‘, 5376.

[2] Ky hadith është klasifikuar si sahih nga Shejh Albani në Sahih el et-Tergijb ve’l-Terhib, 485.

0 2415

Falënderimi i takon Allahut.

Parimi bazë është që personi i cili është agjërueshëm duhet të prish agjërimin e tij, pasi dielli ka perënduar dhe nata ka filluar, sepse Allahu thotë:

“Dhe hani e pini derisa peri i bardhë (drita e agimit), duket për ju dallueshme nga peri i zi (errësira e natës), pastaj plotësoni agjërimin tuaj deri në mbrëmje.” [El-Bekare 2: 187]

Sunet është që të nguten për të ngrënë iftar.

Është transmetuar nga Sehl ibn Sad (Allahu qoftë i kënaqur me të) se i Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Njerëzit do të vazhdojnë të bëjnë mirë për aq kohë sa ata nxitojnë për të bërë iftar. ” Transmetuar nga Buhariu, 1856. Muslimi, 1098.

Neveviu (Allahu e mëshiroftë) ka thënë:

Kjo tregon se ne jemi të inkurajuar që të ngutemi për të bërë iftar pasi të ketë konstatuar se dielli ka perënduar. Çfarë kjo do të thotë është se Umeti do të vazhdojë të jetë në formë të mirë dhe ata do të jetë mirë për aq kohë sa ata të përmbahen në këtë Sunetit. (Sherh Muslim, 7/208.)

Në lidhje me muezinin, nëse ka njerëz të cilët janë duke pritur për ezanin e tij në mënyrë që ata të prishin agjërimin e tyre, atëherë ai duhet të ngutet për të thirrur ezanin në mënyrë që ai nuk do të jetë një shkak që ata të vonojnë fillimin e iftarit, për shkak se është në kundërshtim me Sunetin.

Por në rast se ai prish agjërimin e tij me diçka të thjeshtë (si ujë), që nuk do të bëj që të vonojë ezanin, atëherë nuk ka asgjë të keqe me këtë.

Në qoftë se askush nuk është duke pritur për të dëgjuar ezanin e muezinit, si në qoftë se ai është duke thirrur ezanin për veten e tij (si një njeri i cili është i vetëm në shkretëtirë), ose ai është duke thirrur ezanin për një grup të njerëzve të cilët janë afër tij (si një grup të udhëtarëve), atëherë nuk ka asgjë të keqe që ta prishin së bashku agjërimin para se të thërret ezanin.

Allahu e di më së miri.

Burimi: albislam.com

Përktheu: Shpend Zeneli

0 1581

Në ecje e sipër u kujtova në argumentet të cilat i kisha lexuar se dhjetëshja e tretë e këtij Muaji është për shpëtimin e atyre që janë dënuar duke i nxjerrë prej ferri në Parajsë. Mëshira e Zotit lëshuar te robërit e Tij që t’i mbulojë si rezultat i angazhimit të tyre që janë duke e bërë për Të.

Për vete e ka robi, çkado të veprojë atë e korr. I madhi Zot nuk ia humb mundin, madje i jep më tepër se ajo që ai ka bërë. Me këto mendime që silleshin vërdallë në kokën time, lulja e radhës sikurse ishte ulur dhe më priste që ta marrë, më bëri këso përshtypje ajo kur e mora në dorë. Kësaj radhe sytë sa hapi dhe sa mbylli ato e bënë punën e tyre të rëndomtë.

Aty shkruante: Ebu Dherri i ka thënë Tarik ibën Kajsit: “Nëse agjëron, ruaju sa të mundesh.”

Nxitjet të cilat depërtojnë te njeriu dhe të cilat e fusin atë në lëvizje, burojnë nga dëshirat e brendshme për ta realizuar qëllimin e tij jashtë. Kur veten e vë nën kontroll, i turpërohesh vetëm syrit të Atij i Cili të mbikëqyrë ty dhe i Cili është në dijeni për çdo vepër tënden. Ndaj, aq sa ushqehet shpirti, po aq i qetë ndjehet trupi. S’është tërë te e dukshmja, por te ndjenjat që i lëvizin trupat drejt cakut të tyre.

Nëse gjatë agjërimit, kujdesesh për çastet e kohës, me siguri pjesën më të madhe të kohës do ta shfrytëzosh në mirësi. Ngase me të drejtë është thënë: Dija e përvojës fitohet në jetë, e jeta e dijes është përjetimi i asaj që di. E kur ti shndërrohesh në mirësi duke i shfrytëzuar mirësitë e këtij Muaji, me siguri dobitë e tij do bëhen pjesë e pandarë e jetës sate edhe pas përfundimit të tij.

Kjo jetë është e tillë, krejt mbarojnë, mbetet “…vetëm fytyra e Zotit tënd…”, ndaj për Të të angazhohemi dhe veprat tona të mbesin te Ai përherë. Se frymëzimi për të kërkuar falje për gabimin e bërë është nga çiltëria e zemër që ta largojë nga vetja nënçmimin që e përjetoi dhe të kërkojë ta mëshirojë Ai që fal gabime.

Në këtë Muaj, më mirë ruhemi kur angazhohemi në vepra të cilat na ruajnë neve. Më mirë të lexojmë një faqe dhe të meditojmë mbi të lexuarën se sa të lejojmë të na shkel koha e të mos e hetojmë. Humbja e një sendi të shtrenjtë, shtrenjtë paguhet. Kur e humb një zemër, sado të kthehesh mbrapa, të njëjtën nuk mund ta gjesh kurrë më…

Ende kisha qenë me lulen në dorë, dhe ende e kisha përshtypjen që disi ajo po qëndron ulur dhe po më shikon. Trupi i saj ishte i tillë që në mua e jepte këtë përshtypje. Sido që të jetë, mësimet që jam duke i marrë, më duket se vetëm unë i di dhe vetëm unë jam duke i përjetuar. Nga dija veç ai që e ka nxënë ka mbetur i pakënaqur, në kuptimin se duke hulumtuar ende kurrë s’është ngopur prej saj.

Deti pa brigje, është thënë për të, me këtë thënie e lashë lulen që pata në dorë dhe vazhdova rrugëtimin…

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

0 1724

VLERA E DHJETË DITËVE TË FUNDIT TË RAMAZANIT:

Të nderuar vëllezër: Tashmë kemi hyrë në dhjetë ditshin e fundit të këtij muaji të bekuar, këto netë të fundit ngërthejnë në veten e tyre veçori dhe vlera të mëdha.

I dërguari i Allahut e angazhonte veten e tij në këto netë të fundit në kryerjen e veprave të mira, e shtonte intezitetin e ibadetit më shumë se në netët tjera.

Në sahihun e Muslimit, nga Aisheja, radijAllahu anha, tregon se pejgamberi, alejhi selam, jepte mund dhe e angazhonte veten e tij në dhjetshin e fundit më shumë se netët tjera.

Në Sahihun e Buhariut dhe Muslimit, nga Aisheja, radijAllahu anha, tregohet se ka thënë: “Kur hynte dhjetëditëshi i fundit, Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ue selem, shtrëngonte izarin, falte namaz gjithë natën (e kalonte natën në adhurim) dhe për këtë zgjonte edhe pjesëtarët e familjes.”

Në musnedin e Imam Ahmedit, transmetohet se Aisheja, radijAllahu anha, ka thënë: ” I dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selem, njëzetëditëshin e parë të Ramazanit e pêrizente gjumin me namaz(falej natën por edhe flente një pjesë të saj). Ndërsa, në dhjetëditëshin e fundit e shtrëngonte izarin dhe e kalonte tërë natën në namaz.”

Këto hadithe na mësojnë se këto dhjetë netë të fundit kanë vlera të mëdha, dhe muslimani duhet të angazhohet më shumë se në netët tjera të Ramazanit. Nuk duhet të anashkalojë muslimani edhe familjën e tij nga angazhimi i tyre për ibadet, duke i këshilluar që edhe ata të kalojnë pjesën e madhe të kohës në ibadet, ngase një gjë të tillë e vepronte edhe i Dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ue selem.

Këto dhjetë netë të fundit është edhe nata e kadrit, e cila është më me vlerë se njëmijë muaj. Kush e kalon këtë natë në adhurim me bindje dhe shpresë tek Allahu, atij do t’i falen mëkatet e vepruara më parë.

I dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ue selem, ka thënë: “Kush falet (e kalon natën në adhurim) në natën e kadrit me bindje (iman) dhe shpresë (duke llogarit në shpërblimin e Allahut) do t’i falen mëkatet e vepruara më pare (të kaluarat).” Mutefekun alejhi (Buhariu dhe Muslimi).

“Nate e kadrit është më me vlerë sesa njëmijë muaj.” (El Kadr: 3).

Përpos këtyre vlerave që u cekën më lartë, në këtë natë zbresin nga qielli edhe krijesat e Allahut, melaiket.

“Engjëjt dhe Xhebraili, me lejen e Zotit të tyre, zbresin në të, për të zbatuar (të gjitha) urdhërat e Zotit.” (El Kadr: 4).

Muslimani në këtë natë duhet t’i shpeshtojë edhe lutjet e tij.

Transmetohet se Aisheja, radijAllahu anha, ka thënë: Thash: “O i dërguar i Allahut, nëse e arrijë natën e kadrit, çfar duhet të them (lutem)? Thuaj: O Allahu im, Ti je Falës, e do faljen, më falë mua.” (Tirmidhiu).

Gjithashtu, ky dhjetëditësh i fundit, karakterizohet edhe me hyrjen në Itikaf:

Në sahihun e Buhariut dhe Muslimit, transmetohet se Ibën Omeri, radijAllahu anhuma, ka thënë: “I Dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ue selem, hynte në Itikaf në dhjetëditëshin e fundit të Ramazanit.”

Ky hadith, është argument për legjimitetin e Itikafit në Islam. Itikaf, dmth:  Izolimi në xhami me qëllim afrimi tek Allahu.” Itikafi nuk është obligim, por është adhurim vullnetarë (nafile).

Ibën Kajimi, rahimehullah, e sqaron arsyen e Itikafit dhe qëllimin e tij në Islam: “Itikafi u bë legjitim në sheriatin islam që zemra e njeriut të shkëputet nga dynjaja e krijesat dhe t’i drejtohet vetëm Allahut e ta lidh zemrën e tij me Allahun. Ta mbush zemrën me adhurim dhe dashuri ndaj Krijuesit të Tij. Ta ndjejë dhe shijoj kënaqësinë e adhurimit të cilin e bënë gjatë Itikafit, njëherit ky është një nga qëllimet më madhore të Itikafit.”

Shejh Muhamed Ibën Salih el Uthejmin, rahimehullah.

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

NA NDIQNI NË