Besimi në pejgamberët e Allahut përfshinë katër gjëra, e ato janë:

1. Besimi i paluhatshëm se ata janë të dërguarit e Allahut dhe shpallja e tyre është prej Allahut dhe është e vërtetë. Andaj, kush mohon pejgamberllëkun ose shpalljen e njërit nga të dërguarit e Allahut, ai veçse ka mohuar të gjithë pejgamberët e Allahut.

Allahu,- xhele ue ala!,- thotë: “Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju.” (Shuara: 105).

Allahu e ka llogaritur popullin e Nuhut, alejhi selam, si gënjeshtar ndaj të gjithë pejgamberëve, edhe pse në kohën kur ata mohuan Nuhun, alejhi selam, nuk kishte pejgamberë tjerë.

Krishterët e mohojnë pejgamberllëkun e Muhamedit, alejhi selam, dhe nuk e pasojnë atë.

Ata, e kanë përgënjeshtruar edhe Isain, alejhi selam, dhe nuk llogariten pasues të Isait, alejhi selam.

Edhe pse, Isai, alejhi selam, i përgëzoi ata për ardhjen e Muhamedit, alejhi selam. Andaj, nuk do të kishte kuptim përgëzimi, nëse ai nuk do të ishte i dërguar tek ta.

Allahu përmes Muhamedit, alejhi selam, do t’i shpëtojë ata që e ndjekin atë, si dhe do t’i largojë ata nga rruga e devijuar dhe do t’i shpie në rrugën e drejtë.

2. Besimi i emrave të pejgamberëve të Allahut, të cilët i dimë apo kemi ndëgjuar për ta, si psh: Muhamedi, Ibrahimi, Musai, Isai, Nuhu, alejhimu selam, e këta pesë pejgamberë janë ululazmi (më të mirët dhe më të zgjedhurit nga Allahu prej të gjithë pejgamberëve tjerë).

Allahu,- xhele ue ala!,- thotê:

“(Kujtoje ti o Muhammed!) kur nga pejgamberët Ne morëm obligimin e tyre; edhe prej teje, edhe prej Nuhut, edhe prej Ibrahimit, edhe prej Musait, edhe prej Isait, të birit të Merjemës. ” (Ahzab: 7)

“Ai ju ka urdhëruar në besim, ashtu siç e ka urdhëruar Nuhun dhe atë që ta shpallëm ty, dh me atë që e urdhëruam Ibrahimin, Musain dhe Isain: “Predikoni fenë e drejtë dhe mos u përçani në të!” Për idhujtarët është (shumë) e rëndë ajo për çka po i thërret ti. Allahu e zgjedhë për Vete kënd të dojë Ai, dhe e udhëzon (në rrrugën e Tij) atë që i drejtohet me lutje.” (Shura: 13).

Kurse, sa i pêrket pejgamberëve të cilëve nuk ua dimë emrat e tyre, ne i besojmë ata në përgjithësi.

Allahu,- xhele ue ala!,- thotë:

“Na, me të vërtetë, para teje kemi dërguar pejgamberë dhe prej tyre t’i kemi treguar ty, e disa prej tyre nuk t’i kemi treguar. Asnjë pejgamber nuk mund të tregojë ndonjë argument, pos me lejen e Allahut. E, kur të vie urdhëri i Allahut, do të gjykohet me saktësi, e atëhrë, të këqinjtë do të shkatërrohen.” (Gafir: 78).

3. Besimi i historive dhe lajmeve të vërteta të cilat vinë për ta (në lidhje me ta).
4. Pasimi i sheriatit të pejgamberit i cili është dërguar tek ne, e ai është vula e të gjithë pejgamberëve, Muhamedi,- salallahu alejhi ue selem!,- i cili u dërgua për mbarë njerëzimin.

“Betohem në Zotin tënd, se ata nuk do të jenë besimtarë të vërtetë, përderisa mos të marrin ty për arbitër, për ato konflikte që ekzistojnë ne mes tyre; e pastaj, të mos ndiejnë kurrfarë dëshprimi ndaj gjykimit tënd dhe të të binden ty plotësisht.” (Nisa: 65).

Autor: Shejh Muhamed Ibn Salih el Uthejmin, Allahu e mëshiroftë.

Nga arabishtja: Suad Shabani

Burimi: albislam.com

6. Ne e shohim njeriun që angazhohet shumë për gjërat që i interesojnë atij në dunja, derisa ta arrijë atë dhe duke e lënë atë e të marrë gjëra të cilat nuk i interesojnë atij, e krejt nfund duke u argumentuar për këtë me kaderin e Allahut. Por, përse njeriu i anashkalon dhe i lë gjërat e dobishme të fesë së tij, e merret me gjërat të cilat e dëmtojnë atë, e pastaj argumentohet me kaderin e Allahut? A thua vallë, nuk është e njejta gjë në këto dy raste?

Dhe ja po e sjellim një shembull, i cili ta sqaron më mirë këtë çështje:

Nëse një njeri do të ballafaqohet me dy rrugë. Njëra prej rrugëve të shpie në qytet, i cili është i stërmbushur me rrëmuja, vrasje, vjedhje, grabitje, frikë, uri, prostuticion. Kurse rruga dytë shpie në qytetin, në të cilin mbizotëron rregulli, qetësia, siguria, jeta e lumtur, mbrojtja e pasurisë dhe rrespekti ndaj njerëzve. A thua vallë, në këtë rast, cilën rrugë do ta zgjidhte njeriu? Sigurisht se do ta zgjidhte rrugën e dytë, e cila e shpie në qytetin në të cilin mbiztëron rregulli e siguria, e nuk është e mundur që çdo njeri i mençur, i vetëdijshëm që ta zgjedhë qytetin i cili mbizotërohet nga rrëmuja të ndryshme, pasiguri, e nfund të arsyetohet me kaderin e Allahut(se Allahu e ka caktuar të marrë rrugën e gabuar, etj). Shembull tjetêr rrethë sqarimit të kësaj çështje: I sëmuri urdhërohet t’i pijë ilaçet, edhe pse vetja e tij nuk e dêshiron pirjen e ilaçeve Njashtu, i sëmuri ndalohet t’i hajë ushqimet e caktuara të cilat ia dëmtojnë shëndetin, edhe pse atij ia ka ëndja ato ushqime. E gjithë kjo duke synuar dhe kërkuar shërimin. Njeriu nuk duhet të mos e pijë ilaçin apo të hajë ushqimin i cili e dëmton, e nfund të argumentohet me kaderin e Allahut. Pse njeriu nuk e veproi dhe e la atë që ka urdhëruar Allahu dhe i dërguari i tij, apo vepron atë që e ka ndaluar Allahu dhe i dërguari i Tij, e pastaj të argumentohet me kaderin e Allahut?

7. Ai i cili argumentohet me kaderin e Allahut për moskryerjen e obligimeve ose për veprimin e mëkateve, ne ia sjellim një shembull: Nëse dikush do t’i bënte padrejtësi, ose ia merrë pasurinë me pa të drejtë, apo ia mohon dhe shkelë të drejtat e tij, e pastaj i themi se argumentohu se ky është kaderi i Allahut, se këtê e ka shkruar Allahu, nuk ka dyshim se njeriu nuk do ta pranonte këtë argumentim me kader nga askush.

I themi këtij njeriu; Përse nuk po e pranon në këtë rast argumentimin me kader që të bën padrejtësi, e argumentohesh me kader dhe arsyeton veten duke mos i kryer obligimet e Allahut dhe duke i vepruar ndalesat e Allahut.

Rrëfehet se e sollën një njeri i cili kishte vjedhur dhe i cili meritonte prerjen e dorës tek Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të. Omeri urdhëroi t’a prenin dorën, vjedhësi tha: ” Ndalu dhe mos e bëj prerjen e dorës sime o prijësi i muslimanëve, sepse vjedhja që kam bërë ishte me kaderin(caktimin) e Allahut. Omeri ia ktheu dhe i tha: ” Dhe ne do ta presim dorëm me caktimin(kaderin) e Allahut.”

Autor: Shejh Muhamed ibn Salih el Uthejmin, Allahu e mëshiroftë

Nga arabishtja: Suad Burhan Shabani

Burimi: albislam.com