Arhiva MujoreApril 2017

0 1196

1. Allahu, xhele ue ala, ka thënë; “E duke u falur ai në faltore engjëjt e thërrasin: “Allahu të përgëzon ty.” (Ali Imran; 39)

Namazi është koha e mëshirës dhe përgëzimeve të mëdha nga ana e Allahut, xhele ue ala, për robërit e Tij

D. Abdurrahman Esh Shihri

2. Allahu, xhele ue ala, i lavdëroi robërit e Tij, në Kur’an, duke thënë; “(Robërit e Zotit janë) Edhe ata që nuk dëshmojnë rrejshëm dhe kur (rastësisht) kalojnë pranë së keqes, kalojnë duke e ruajtur karakterin e vet.” (Furkan; 72).

Shejh Sa’dij, rahimehullah, ka thënë; ” Robërit e Allahut largohen dhe distancohen prej çdo mexhlisi (konaki, ndeje) në të cilin flitet apo veprohet ndonjë mëkat. Dhe nëse robërit e Allahut nuk dëshmojnë rrejshëm, atëherë më parësore dhe primare është që ata mos të flasin apo veprojnë rrejshëm.”

Tefsiri shejh Sa’dit, fq. 587

3. Allahu, xhele ue ala, thotë; “Ti pra bën durim, pse premtimi i Allahut është i saktë, e kurrsesi të mos luhasin ty ata që janë të dyshimtë.” (Rrum;60).

Porosi hyjnore për çdo thirrës islam dhe për çdo dashamirës që dëshiron përmisimin e gjendjes së shoqërisë. Urdhër për durim në fillim, në fundin e ajetit kur’anor ndales për mosndikimin nga mendjelehtët që ndjekin këtë rrugë si dhe vërtetim në mesin e ajetit Kur’anorë se premtimi i Allahut do të vjen dhe se Allahu nuk e then premtimin e Tij.

Dr. Muhamed El Kahtanij

4. Sureja haxh fillon me ngjarjet dhe rrëfimet e botës tjetër (ditën e kijametit,etj), dhe i tillë është edhe vetë haxhi. Haxhi është pasqyrë e vogël n’lidhje me shumë gjëra që do të ndodhin në botën tjetër duke filluar nga ringjallja e deri tek dalja para Allahut.

Dr. Abdullah BelKasim

5. Medito rreth butësis së Allahut, xhele ue ala; “Allahu ka dëgjuar fjalën e tyre që thanë: “Allahu është i varfër e ne jemi të pasur!” (Ali Imran; 181).

Edhe pse i thanë këto fjalë të poshtra dhe brishta për Allahun, edhe pse besimi i tyre është i humbur prapseprap Allahu xhele ue ala nuk i dënoi ata me varfëri në dunja. Bile, Jahuditë janë njerëzit më të pasur sotë në ruzullin toksorë, por le ta dinë se Allahu ua ka shtyer afatin e dënimit për në botën tjetër. Shikone se sa i butë është Allahu edhe pse e tërë mbretëria, krenaria dhe fuqia i takon vetëm Atij dhe askujt tjetër!

Shejh Dr. Nasir el Umer

Burimi; albislam.com

Nga arabishtja; Suad Shabani

0 1266

Feja jonë madhështore ka për synim ngritjen e shoqërisë myslimane drejt piedestalit më të lartë dhe virtyteve më të lavdëruara, kujdeset për çdo individ për çdo sjellje të keqe apo vepër të shëmtuar, synon që të jetë një shoqëri e bashkuar në harmoni, bën lidhjen vëllazërore. Me ne e kemi një udhëzim profetik që shëron një fenomen të rëndësishëm shoqëror.

Ebu Said Hudriu, radijAllahu anhu, përcjell se i dërguari i Allahut, ka thënë: “Kini kujdes! Ruhuni nga të ulurit në rrugë!” Njerëzit i thanë: “Nuk kemi zgjidhje tjetër pasi ato janë vendet ku mblidhemi dhe bisedojmë.” Ai, sal-Allahu alejhi ve selem, u tha: “Në qoftë se duhet patjetër të uleni atje, atëherë përmbajuni të drejtave të rrugës.” E pyetën përsëri: “Cilat janë të drejtat e rrugës?” Ai u tha: “Ulja e shikimit (që të mos vështrosh çfarë është e ndaluar për t’u parë), përmbajtja për të mos i lënduar njerëzit, kthimi i përshëndetjes, urdhrimi në të mirë dhe ndalimi i së keqes“. Shënon Buhariu dhe Muslimi

Në transmetimin e Ebu Hurejres tek Ebu Davudi, është shënuar hadithi: “udhëzimi i rrugëtarit“.

SHPEGIMI I HADITHIT

Kjo bisedë e zhvilluar mes profetit të mëshirës, sal-Allahu alehi ve selem, dhe shokëve të tij, për etikën dhe të drejtat e rrugës, i dërguari i Allahut ndalon dhe tërheq vërejtjen me fjalët: “Kini kujdes! Ruhuni nga të ulurit në rrugë!”, ngase të ulurit në rrugë i eksponohet fitneve, mundësisë për t’i dëmtuar të tjerët, si dhe shikimi në privatësitë e njerëzve, humbje të kohës në gjëra të padobishme, kështu që sahabët kërkuan sqarim, thanë: “Nuk kemi zgjidhje tjetër pasi ato janë vendet ku mblidhemi dhe bisedojmë”, më pas ai i udhëzon për sjelljen e shëndoshë: “Në qoftë se duhet patjetër të uleni atje, atëherë përmbajuni të drejtave të rrugës”, kështu që ata pyetën: “Cilat janë të drejtat e rrugës”, e u vije përgjigjja: “Ulja e shikimit (që të mos vështrosh çfarë është e ndaluar për t’u parë), përmbajtja për të mos i lënduar njerëzit, kthimi i përshëndetjes, urdhrimi në të mirë dhe ndalimi i së keqes, udhëzimi i rrugëtarit”. Sa të nevojshëm që jemi të praktikojmë udhëzimet e profetit, sal-Allahu alejhi ve selem, dhe të zbatojmë urdhrat e tij.

RREGULLI I PARË: ULJA E SHIKIMIT

Ajo që synohet nga ulja e shikimit është pengimi i tij nga të medituarit dhe shikimi, në këtë dispozitë marrin pjesë dy gjinitë, Allahu thotë: “Thuaju besimtarëve që të mos hedhin shikimet e tyre”, Nur, 30

Dhe, thuaju besimtareve, që t’i shmangin shikimet e tyre”, Nur, 31

Dhe atë sepse hedhja e shikimit ngërthen dhimbje dhe ngushti në zemër. Shejh islam ibn Tejmije ka thënë: “Shikimi i qëllimshëm mbjell në zemër kontakt me të cilin ndëshkohet njeriu, e nëse forcohet derisa të shndërrohet në dashuri e pasion shtohet edhe më shumë dënimi i dhembshëm, qoftë të jetë i bindur se ai është i aftë të arrijë tek i dashuruari apo nuk është i aftë, nëse është i paaftë ai do jetë dënim i dhembshëm i mërzisë, brengosjes e stresit, e nëse është i aftë ai do jetë në dënim të dhembshëm nga frika se do ndahet prej tij, dhe angazhimi i tij për ta shoqëruar e ta bëjë të kënaqur”, baza dhe fillimi i gjithë kësaj është shikimi, që po të kishte ulur shikimin do rehatohej shpirti dhe zemra e tij.

Feja e pastër hyjnore nuk ishte e shkujdesur nga ajo që mund të ndodhte nga njerëzit me pa qëllim, por, urdhëroi që kush shikon një femër të huaj me pa qëllim, që ta largojë shikimin e të mos vahzdojë qëllimisht, Xherir ibn Abdullah, radijAllahu anhu, përcjell e thotë: “Kam pyetur të dërguarin, sal-Allahu alejhi ve selem, për shikimin e befasishëm, e më urdhëroi që ta largoj shikimin”. Shënon Muslimi

Imam Neveviu ka shpjeguar shikimin e befasishëm dhe ka thënë: “Të shikon një grua të huaj me pa qëllim, në këtë rast ai nuk ka mëkat, me që obligohet të largon shikimin prej saj menjëherë, nëse e largon shikimin nuk ka mëkat, e nëse vazhdon së shikuari atëherë ka mëkat”.

RREGULLI I DYTË:

Prej rregullave të qëndrimit në rrugë është edhe mosdëmtimi i njerëzve, në fizikun dhe nderin e tyre, qoftë me gjuhë, apo me vepër, kjo ndalesë përfshinë, fyerjet, sharjet, dëmtimin e njerëzve në nderin e tyre, me tallje e përqeshje. Por edhe dëmtimi me dorë, dëmi i shkaktuar me dorë nuk është i përkufizuar vetëm se me rrahje apo vrasje, por ngërthen çdo iniciativë që shpie në dëmtim të njerëzve.

Këtu bën pjesë edhe dëmi që u shkaktohet kalimtarëve, qoftë duke hedhur gurë në rrugë që mund ta plagos atë, apo mbeturina që ndotin ambientin, apo ndotjen e vendpushimeve ku njerëzit strehohen, qoftë nën hije të drunjëve për të pushuar, apo ushqehen nga frytet e pemës, i dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem, ka thënë: “Keni kujdes prej dy të mallkuarve; ai i cili kryen nevojën fiziologjikë në rrugë ku kalojnë njerëzit, apo në vende ku ata strehohen”. Shënon Muslimi

RREGULLI I TRETË

Një prej rregullave të rrugës është edhe kthimi i selamit, që prej sunetit është që kalimtari ta përshëndet atë që është ulur, ai që është i hipur mbi një mjet udhëtimi atë që është duke ecur, pakica ta përshëndet shumicën, i vogli ta përshëndet të madhin. Kthimi i selamit është farz kifaje nëse është më tepër se një person, qoftë të jenë në rrugë apo në një vend tjetër, kështu kthimi i seamit prej disa prej tyre e bën që të bie oblgimi  nga të tjerët, por në qoftë se është vetëm një person, e ka për obligim ta kthejë selamin, i dërguari, sal-Allahu alejhi ve sleme, ka thënë: “I hipuri mbi mjet i jep selam atij që është duke ecur, kalimtari atij që është ulur, pakica shumicës“. Shënon Buhariu dhe Muslimi. Në trasnmetimi e Buhariut qëndron: “i riu të moshuarin“.

Njëherit kthimi i selamit është edhe një prej obligimeve të besimtarit ndaj besimtarit, siç qëndron në hadithi që e përcjell Ebu Hurejra, radijAllahu anhu: “Pesë obligimet e muslimanit ndaj muslimanit janë; kthimi i selamit, lutja për të kur të teshtinë, përgjigjja në ftesë, vizita e të sëmurit, dhe përcjellja e xhenazes“.Shënon Buhariu dhe Muslimi

Në këtë pikë shumë prej njerëzve janë neglizhent, duke e përcjellur selamin vetëm në bazë të njohjes mes vete, atë që e njohin e përshëndesin dhe ia kthejnë selamin, e atë që nuk e njohin nuk e përfillin aspak, që është në kundërshtim të plotë me udhëzimin profetik.

RREGULLI I KATËRT

Urdhërimi për të mirë dhe ndalimi nga e keqja, është një derë e madhe dhe një çështje shumë me vlerë, me këtë u cilësua ky umet si umeti më i mirë, Allahu thotë: “Ju (besnikët e Kur’anit) jeni njerëzit më të mirë nga i gjithë populli që janë paraqitur ndonjëherë: dhe besoni Perëndinë, kërkoni që të punohen vepra të mira, e të shmangen nga të këqijat “. Ali Imran, 110

Omeri ibn Hatabi, radijAllahu anhu, ka thënë: “Kush dëshiron të jetë pjesë e këtij umeti, le të plotësojë kushtin që e dha Allahu“. Transmeton ibn Xheriri.

Imam ibn Kethiri ka thënë: “Kush nuk cilësohet me këtë (virtyt) ai i ka ngjasuar ithtarët e Librit, të cilët i ka qortuar Allahu me fjalën e Tij: “njëri-tjetrin nuk e pengonin nga veprat e këqija që punonin. E, sa të shëmtuara ishin veprat që punonin ata“. Maide, 79

Lënia e urdhërimit në të mirë dhe ndalimit nga e keqja e sjell dënimin, Ebu Bekri, radijAllahu anhu, një ditë u ngrit të mbajë ligjëratë para njerëve dhe pasi që falënderoi Allahun, tha: “O ju njerëz. Ju po e lexoni këtë ajet : “O besimtarë! Ruajuni! Kur të gjendeni në rrugën e vërtetë, nuk do t’ju dëmtojë ai që është i humbur “. Maide, 105, por, që e vendosni në vendin jo të duhur, ndërsa unë kam dëgjuar të dërguarin e Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, duke thënë: “Njerëzit kur të shohin një të keqe dhe nuk e ndryshojnë, ka gjasa që Allahu t’i përfshijë që të gjithë në dënim“. Transmeton Imam Ahmedi.

Urdhërimi në të mirë dhe ndalimi nga e keqja nuk është i përkufizuar vetëm në një përfaqësues, qendër, apo instutucion të caktuar, por është një detyrim për secilin, secili sipas mundësive të tija, por, atë që duhet pasë parasysh është gradualiteti në largimin e së keqes, nuk duhet të kalojë në një tjetër shkallë pos pasi të ketë qenë i paaftë në atë para saj, pra, nuk largon të keqen me zemër nëse ka mundësi ta largojë me gjuhë.

Ai që posedon përgjegjësi, largimi i së keqes për të është në shkallë më të lartë, pra, zotëriu i shtëpisë është ai që respektohet nga anëtarët e familjes, ndryshimi është në dorë të tij, ai është i aftë të largon një të keqe me dorë, e nuk arsyetohet nëse e le.

Ai që ndryshon të keqen duhet ta ketë parasysh rregullin parësor të dobive dhe dëmeve, e të mos e ndryshon një të keqe pos nëse e di se dobia është më e madhe se dëmi, e kur të di se dëmi mund të jetë më i madh duhet që të ndalet e të mos hap derë të sherrit e dëmit. Nëse nuk arrin që të largon të keqen me gradën e parë e të dytë, le të mos jetë i shkujdesur nga zemra e tij, e të i kalojë e keqja para tij pa e mohuar atë me zemër, e të duket shenjat e pakënaqësisë në fytyrën e tij.

RREGULLI I PESTË

Të udhëzohet njeriu për në rrugën e duhur, duke i treguar pyetësit, qoftë të jetë njeri që ka humbur rrugën, apo i verbër, këtë i dërguari i Allahut e konsideroi sadakë, siç thotë: “Të udhëzosh dikë në rrugë është sadaka.“

HADITHI I KATËRMBËDHJETË

Burimi: albislam.com

Përktheu: Shpend Zeneli

0 1445

1. Nëse vdesin zemrat, dije se Allahu është i fuqishëm për t’i ringjallur ato: “Dijeni, se Allahu, me të vërtetë, e ngjallë tokën pas vdekjes së saj! Na ju sqarojmë argumentet për të kuptuar ju!” (El Hadid; 17 ).

Dr. Salih el Feuzan Allahu e ruajtë

2. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Obligim yti është vetm kumtimi, kurse Jona është llogaria.” (Rra’d; 40)

Çfarë është gjendja me disa prej neve, dëshirojmë t’i ngarrkojmë veteve tona dy obligime të cilat nuk na ka ngarrkuar Allahu me to, por vetëm me njërën prej tyre, e jona është ta kumtimi i thirrjes Islame, kurse llogaria është e Allahut e jo e jona.

Dr. Abullah Sekakir

3.Allahu, xhele ue ala, thotë: “Këta janë shembuj që Ne ua sjellim njerëzve, po këta nuk i kupton kush pos dijetarëve.” (Ankebut; 43).

Disa nga të parët tanë gjatë leximit të Kur’anit, nëse hasnin në ndonjë shembull Kur’anorë, nëse nuk e kuptonin atë, qanin dhe thonin për veten e tyre; “Unë nuk jam prej dijetarëve.”

Miftah Dar es Sea’de; të Ibn Kajimit rahimehullah; 1/51

4. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Allahu u ndihmoi juve në Bedr kur ju ishit pak në numër, e për të qenë mirënjohës, keni frikë nga Zoti.” (Ali Imran; 123).

Pra, ishin të paktë në numër dhe të dobët nē përgatitje (armë të pakta,etj). Gjendja e muslimanëve të sotit ēshtē e tillë, u janë vërsulur armiqtē e islamit nga çdo anë e botës dhe tokës, në numër shumë të madh dhe nē përgatitje të madhe. Mënyra e vetme e arritjes së fitores ose mbrojtjes nga kurthet dhe sherret e tyre është ashtu siç i mësoi Allahu Pejgamberin, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe Sahabët pak para ajetit të bedrit, ku tha: “Po, në qoftë se ju bëhi të durueshëm dhe ruheni (mëkateve), dinakëria e tyre nuk do të t’u dëmtojë aspak. Është e sigurt se All-llahu e ka në dorë atë që punojnë ata.” (Ali Imran; 121).

Dhe, kur ata iu rrekën sabrit (durimit) dhe takvas (devotshmërisë, ruajtjes nga rēnia në mëkate), u realizua fitorja e madhe.

Shejh Dr. Nasir el Umer

5. Shenjat e zemrës së sëmurë! Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “…andaj mos u llastoni(o ju gra) në të folur e të lakmojë ai që ka sëmundje në zemrën e tij.” (Ahzab; 32).

Ai i cili e posedon zemrën e sëmurë dhe është i prirur për imoralitet, i tilli është i gatshëm që të vërsulet në aksion për imoralitet me lëvizjet më të vogla të mundshme që shpiejnë drejtë imoralitetit. Një gjë e tillë ndodhë kështu, ngase zemra e tij është e sëmurë dhe nuk mundet t’i përballoj sfidave dhe sprovave ashtu siç i përballon zemra e shëndoshë. Njashtu, zemra e sëmurë nuk mund të bëjë sabër ndaj haramit ashtu siç bën sabër ndaj haramit zemra e shêndoshë. Zemra e sëmurë, e pret çastin dhe mundësinë më të vogël e cila thërret në haram(mëkat) që t’i përgjigjet dhe nënshtrohet tërsishtë asaj thirrje.

Shejh Abdurrahman es Sa’di në tefsirin e tij; fq.663

Burimi: albislam.com

Nga arabishtja; Suad Shabani

0 1711

1. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “E ti robve të Mi thuaju: “Le ta thon ata që është më e mira.” (Isra; 53).

Të veprojnë kështu, sidomos në gjëra që lehtë depërton shejtani në to, psh: në mospajtime e hidhërime. Shejtani e shfrytëzon rastin në këto situata që të fus ngatërrime, por t’i me lejen e Allahut mundesh t’i stoposh cytjet e tij duke i folur vllait tënd fjalët më të buta dhe ledhatuese. Në këtë mënyrë e realizon udhëzimin e Allahut dhe e ruan veten dhe vllain nga ngatërresat e shejtanit. Allahu, xhele ue ala, i tha shejtanit: “Në të vërtetë, ti nuk ke kurrfarë fuqie ndaj robërve të Mi. Mbrojtja e Zotit tënd është e mjaftueshme (për ata).” (Isra; 65).

Shejh Dr. Nasir el Umer

2. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Nuk gjen popull që e beson All-llahun dhe ditën e gjykimit, e ta dojë atë që e kundërshton All-llahun dhe të dërguarin e Tij.” (Muxhadele; 22).

Shejh Abdurrahman Es Sa’dij , rahimehullah, ka thënë: “Kush pretendon se e beson Allahun dhe ditën e gjyikimit, por i shoqëron dhe i do armiqtë e Allahut ose i do ata që shfaqin imanin (besimin) por fshehin urrejtjen ndaj Islamit, le ta dinë i tilli se imani i tij është vetëm pretendim e jo real(i saktë). Çdo çështje që pretendohet patjetër duhet të argumentohet me argument të saktë që ta vërtetoj pretendimin e tillë. Një pretendim i tillë, pa argumente të sakta dhe të qarta nuk bën fare dobi dhe nuk ia vërteton dhe saktëson imanin atij që pretendon një gjë të tillë.”

Tefsir es Sa’dij; fq 787

3. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Nuk gjen popull që e beson Allahun dhe ditën e gjykimit, e ta dojë atë që e kundërshton All-llahun dhe të dërguarin e Tij.” (Muxhadele; 22).

Shejhul Islam Ibn Tejmije, rahimehullah, ka thënë: “Allahu na lajmroI që nuk mund të gjesh besimtarë të vërtetë që ta dojë dikë që e kundërshton Allahun dhe të dërguarin e tij, ngase imani i tij i vërtetë e kundërshton një dashuri të tillë ndaj tyre. Nëse sheh ndonjë besimtarë që i do dhe i ka shok ata që e kundërshtojnë Allahun dhe të dërguarin e Tij, dije se zemra e tij nuk posedon imanin e fortë dhe të plotë.”

El Iman, të Ibn Tejmijes; fq.13

4. Ramazani është një rastë i volitshëm për përmisimin e veteve tona, nga e keqja në të mirë. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Allahu nuk e prish gjendjen e një populli (nuk ua largon të mirat) për derisa ata ta ndryshojnë veten e tyre.” (Rra’d; 11).

Është për t’u ardh keqardhje se si djemtë tanë po ndryshojnë në këtë muaj të bekuar për të keq, dita u kalon në gjumë duke mos falur namazet, kurse netët i kalojnë duke qenë zgjuar por i kalojnë në gjëra të kota.

Këtë (masë ndëshkuese) e bëri ngase All-llahu nuk ishte ndryshues i një begatie, të cilën ia ka dhuruer një populli, derisa të ndryshojë ai vetë në vetvete (të bëhet përbuzës i së mirës).” (Enfal; 53).

Ki kujdes, që mos të jesh prej atyre që bëhet sebeb që t’i shëndrroj mirësitë e Allahut në dënime për veten dhe shoqërinë ku jeton.

Shejh Dr. Nasir el Umer

5. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Prandaj, me atë që All-llahu i bëri të ruajtura, gratë e mira janë respektuese, janë besnike ndaj të fsheftës.”(Nisa: 34)

Pra, ajo grua është besnike ndaj burrit të saj, duke ruajtur veten, moralin dhe pasurinë kur burri i saj nuk është prezent, kur është në udhëtim, etj.

Dr. Salim el Axhmij

Nga arabishtja: Suad Shabani

0 1198
  1. Cila është një gjymtyrë e trupit që preferohet të lahet gashtë herë gjatë abdesit?

PËRGJIGJJA: Janë dy duart (shuplakat), ngase ato lahen në fillim të abdesit, e më pas përsëri pasi të kemi larë fytyrën, në rastin e parë është sunet, ndërsa hera e dytë është farz.

  1. Çfarë thua për një gjymtyrë prej gjymtyrëve, gjatë marrjes abdes nuk preferohet që e djathta të lahet para të majtës?

PËRGJIGJJA: Janë veshët, prej sunetit është që të lahen njëkohësisht me dy duart.

  1. Një grup njerëzish ishin duke u falur në shkretëtirë dhe gjatë namazit bie shi shumë, kështu që menjëherë namazi i tyre llogaritet i pavlefshëm. Si?

PËRGJIGJJA: Këta ishin duke u falur me tejemum, për arsye se nuk kishin gjetur ujë, pasi që ra shumë shi, prishet tejemumi i tyre ngase është gjetur ujë. Një grup i dijetarëve janë të mendimit se ata që kanë marrë tejemum, për arsye se nuk kanë gjetur ujë, pos pasi që të kenë filluar namazin, namazi i tyre është në rregull, dhe nuk detyrohen që ta ndërprejnë, kështu që e plotësojnë namazin, dhe namazi i tyre është i vlefshëm.

  1. Një person nis të fal namain së bashku me imamin, që në fillim të namazit, mirëpo nëse ky person jep selam së bashku me imamin, namazi i tij nuk është në rregull, e nëse shton më tepër rekate, atëherë namazin e ka në rregull. Si?

PËRGJIGJJA:  Ky person është bashkangjitur në namaz pas një imami që është udhëtar, kështu që imami e fal namazin e drekës 2 rekate, e ky duhet të e plotësojë namazin edhe me 2 rekate tjera pasi të jep selam imami. E nëse jep selam së bashku me imamin, namazi i personit nuk është në rregull, ngase detyrohet të e fal namazin katër rekate.

Autor: Muhamed ibn Abdurrahman el Arifi

Pjesa e njëzet e katër

0 1620

1. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Thuaj: “O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime veten tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut, pse All-llahu i falë të gjitha mëkatet, Ai është që shumë falë dhe është mëshirues!” (Zumer; 53).

Shumë njerëz e lexojnë këtë ajet dhe menjëherë u shkon mendja tek disa njerëz që i shohin se janë mëkatarë të mëdhenjë dhe që e kanë ngarrkuar veten e tyre me shumë mëkate. Por, pa e ndjerë fare se edhe këta vetë janë mëkatarë. Ky është një rezik i madh, me e vlerêsu veten si të pagabuar dhe me mendu se vetëm të tjerët bëjnë pjesë në këtë ajet. Ky veprim tregon se ky njeri është përtac dhe nënçmues ndaj mëkateve dhe nëse vazhdon kështu e pret shkatërrimi.

Shejh Dr. Nasir el Umer

2. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Atij (Hidrit – njeriut të mirë e të dijshëm) Musai i tha: “A pranon të vijë me ty, që të më mësosh nga ajo që je imësuar (i dhuruar) ti: dituri të drejtë e të vërtetë?” (Kehf; 66).

Ibn Kajimi, rahimehullah, ka thënë: “Pasi i dha selam, filloi t’i kërkoj leje që ta pasonte dhe ta shoqëronte dhe që nuk do ta shoqëroj dhe pasoj pa lejen e tij. Fjala e Allahut: على أن تعلمن “që të më mësosh.” Na bën të qartë se Musai aleji selam nuk erdhi tek Hidri që ta provokoj ose ta spiunoj, por erdhi si nxënës që të përfitoj sa ma shumë dituri nga ai.”

Miftah Dar es Se’adeh; 1/150

3.Prej gjërave më parësore dhe më madhore që duhet t’i posedoj kërkuesi i diturisë me mësuesin apo hoxhën e tij, janë: Durimi (sabri) dhe edukata me hoxhën ose mësuesin e tij. Këto dy gjëra, Allahu i përmblodhi në Kur’an, kur Musai, alejhi selam i tha Hidrit: “(Musai) Tha: “Në dashtë All-llahu, do të shohësh se do të jem i durueshëm dhe nuk do të kundërshtoj ty asgjë!” (Kehf; 69).

Dr. Muhamed Rebia

4. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “…dhe askë mos e pyet për ta”. (Kehf; 22).

Muslimani duhet të jetë syçel dhe nuk duhet të kërkoj fetva apo ta pyet dikë që nuk është i thirrur(adekuat, meritor) për dhënien e fetvave, edhe nëse i tilli pretendon se posedon dituri, mos kërko fetva prej tij nëse nuk është meritor dhe i thirur për fetva.

Shejh Uthejmini, rahimehullah Tefsiri sures Kehf; fq.44

5. Shejhul Ibn Tejmije, rahimehullah, duke i kundërshtuar filozofët, cek ajetin, ku Allahu, tha: “Është e vërtet se ky Kur’an udhëzon për atë rrugë që është më se e vërteta, e besimtarët që bëjnë vepra të mira i përgëzon se ata pa dyshim do të kenë shpërblim të madh.” (Isra; 9).

Më pas, tha (Ibn Tejmije); Nuk ka dyshim se rruga më e vërtetë dhe më e nderuar është ajo rrugë për të cilën Allahu i dërgoi,pejgamberët e Tij. Kurse, rruga në të cilën thërrasin filozofët, është rrugë në të cilën është humbje e vërtetë, ku thellohen shumë prej tyre e pastaj nuk dinë se si të dalin nga ajo tollovi, e cila edhe pse i duket e gjatë por realisht e tëra është boshe dhe e kotë. Kjo, rrugë(e filozofve) shpie drejtë dënimit të Allahut. Kurse, rruga që thërret Kur’ani, ngërthen në vete lumturi dhe harmoni në dy botërat dhe sjell paqe dhe mirëkuptim në shoqëri, nëse ndiqet kjo rrugë ashtu siç kërkon Allahu.

Err Rred el Mentikin; fq.162

Burimi: albislam.com

Nga arabishtja; Suad Shabani

NA NDIQNI NË