Kishte problem me mashtrim por nuk e dinte si ndodhi. Tre vite kontabilisti besnik mendonte rreth kësaj, por pa rezultat. Një natë i erdh një inspirim. U çua nga shtrati, e shënoi mendimi dhe u kthye në krevat.

Në mëngjes gruaja e pyeti çfarë shkroi në mbrëmje por ai i habitur vetëm i ngriti vetullat dhe u çua ta kërkonte zgjidhjen përfundimtare që e kishte shkruar për problemin që një kohë të gjatë e mundonte, e kufizonte dhe e linte pa gjumë.

Inspirimi të cilin e sjell ëndrra ndodh spontanisht, pa parathënie dhe pa ndonjë shkak. Inspirimi është aftësia e brendshme e cila e skicon zgjidhjen dhe e ndriçon rrugën. Lapsi është pushka me të cilën gjuhet ky gjah aq i dobishëm, një ide e re dhe mendim i cili zbulon diçka dhe sulmon papritmas.

Kafshët nuk kanë arsye prandaj në gjurmimin pas ushqimit, partnerit, në njohjen e miqve dhe armiqve, në përcaktimin e rrezikut dhe mënyrës së tejkalimit, ato mbështeten në frymëzimin. Allahu, subhanehu ve te’ala, Kuran thotë: “Zoti yt e frymëzoi bletën, (duke thënë): “Ndërto shtëpi në male dhe në drurë dhe në atë (kosheret) që kanë ngritur njerëzit!” (En Nahl,68)

Njeriu e posedon arsyen, aftësinë e veprimtarisë praktike mendore me fillim dhe mbarim te përcaktuar në mënyrë precize. Në bazë të kësaj aftësie ai i merr përsipër detyrimet, përgjegjësitë dhe merret në llogari. Ai është i pajisur edhe me instinkte që e frymëzon foshnjën të qan, të thith, të frikësohet të gëzohet, të mësojë…

Pastërtia e personit, ai i cili flet drejtë dhe e stolis veten me devotshmëri është burim i frymëzimit: “O besimtarë! Nëse i frikësoheni Allahut, Ai do t’ju japë aftësinë e të gjykuarit drejt…” (El Enfal, 29)

Zemra e pastër dhe e paprishur është sikur pasqyra e pastër në të cilën shihen pamjet reale.

Në momentet e vetmisë dhe lutjes së drejtuar Allahut, njeriu është afër Tij, bëhet i vetëdishëm për këtë dhe kjo vetëdije e inspiron që të jetë më i përkushtuar në lutjet e tij.

Allahu është ai që frymëzon, lutja është rruga drejt frymëzimit ndërsa imani është motivimi.

Mos lejo që brenga të bëhet sistemi yt i mbrojtjes, mos insisto sepse insistimi i tepruar e pengon frymëzimin. Mos nxito, nxitimi është vepër e shejtanit. Mos lejo që momentet e zhgënjimit të bëhen shkak të heqësh dorë nga zgjidhja, sepse faza e fundit e përshpëritjeve të djallit është kur ai mundohet me na bind se gjithë opsionet e zgjidhjes janë të mbyllura.

“Djalli ju frikëson me skamje e varfëri…” (El Bekare, 268)

“…dhe mos e humbni shpresën në mëshirën e Allahut. Shpresën në mëshirën e Allahut nuk e humb askush, përveç jobesimtarëve.” (Jusuf, 87)

Mbushe zemrën me shpresë edhe atëherë kur nuk sheh asnjë rreze drite.

Ndoshta do frymëzohesh duke i shikuar njerëzit, duke i dëgjuar fjalët e tyre, duke i “lexuar” fytyrat e tyre, duke e vështruar natyrën dhe pamjet e saj mahnitese…

Miqësitë e reja, libri i ri, udhëtimi, vështrimi normal janë parashenja e frymëzimeve të reja që i sjellin ndryshimet. Shumë biznesmen dhe pasanik janë dëshmuar në projektet e tyre duke u mbështetur në studimet e mundësisë, por edhe duke i marr parasysh edhe frymëzimet dhe mendjemprehtësinë.

Mendjemprehtësia është themeli.

Leximi i vazhdueshëm është ndërtesa.

Ngandonjëherë nuk dihet shkakun pse frymëzimi të lëviz drejt diçkaje. I ka ndodhur një zjarrfikësit i cili ka marr pjesë në fikjen e një zjarrit dhe shpëtimin e banorëve, të ndien nevojë që përsëri të hyjë në ndërtesë, pasiqë kanë qenë të bindur se i kanë shpëtuar të gjithë banorët. Aty ai e gjen fëmijën e frikësuar, e merr në krah dhe del prej ndërteses e cila pas pak minuta shembet.

Bëhu edhe ti si ky njeriu i cili e kërkon fëmijën për të shpëtuar, me lejen e Allahut. Gjeje duke dëgjuar me vëmendje zërin e tij. ndoshta e ke afër ose brenda teje. Ktheja buzëqeshjen.

Dr. Selman El Aude

Përktheu: Talha Kurtishi

Burimi: albislam.com