LULJA E GJASHTË

LULJA E GJASHTË

0 1451

S’di as vetë si kisha dalë këtu, as se si e kisha lënë lulen dhe e kisha nisur rrugëtimin tim. Krejt m’u kishte dukur si një ëndërr e bukur, e kur zgjohesh, ndien mallëngjim për të. Mërzitesh, por e këtillë është jeta, shfrytëzoje atë që ke para, mos mendo për të kaluarën, por përqendroju për atë që të vjen në të ardhmen.

Nejse, duke menduar kështu, kur ja lulja e radhës më ishte ngjitur në dorë, sytë i kisha pasur drejt saj, por si i hutuar në mendime, ende s’i kisha hapur mirë dhe të kënaqem me të.

Pas një shkundjeje në veten time, e mora atë dhe ia nisa leximit: Omer ibën Hatabi ka thënë: “Agjërimi nuk është vetëm largimi nga ushqimet dhe pijet, por ky është edhe largimi nga gënjeshtra, e pavërteta dhe fjala apo vepra e kotë.”

Një rrëqethje më përfshiu tërë trupin dhe një shikim i shtangur u hodh diku pa qëllim. Shpërblimi s’fitohet vetëm të kryhet adhurimi, por duhet të dihet edhe mënyra se si të kryhet ai. Kur veten e fut në kontroll nën kornizat e kufijve të besimit, prej teje dalin vetëm gjëra që të tjerët shohin shembull në ty.

Për këtë, aty ku besimi lëshon rrënjë, aty mbijnë mëshira dhe durimi të cilat së bashku të bëjnë që tjetrit t’ia shuash etjen së pari e veten ta mbash të etur. Nëse udhëtimi yt drejt shtigjeve të jetës të duket i vështirë, mos harro se “pas çdo vështirësie ka lehtësim, pas çdo vështirësie ka lehtësim,” prej ku mësohesh se në durim kalohen çastet më të bukura të jetës. Më mirë heshtë, se sa ta mbash gjuhën të mos flasë, sepse gjuha ruhet aq sa heshtet, kurse zemra pastrohet aq sa besimi forcohet në të.

Besimi e mbron njeriun nga veprat që ky s’donë t’i sheh të tjerët duke i kryer ato vepra, i cili besim, më shumë se çdo gjë, flet pa fjalë dhe dëgjohet pa zhurmë. Si është e bukura, të tërheq edhe pa e parë dhe të nxit t’i bindesh vetëm me të dëgjuar. Aty ku zemra e ruan syrin, syri bëhet shkak që njeriu ta ruajë besimin, kur ruhet besimi, ai bëhet udhërrëfyesi yt në jetë. Andaj, dije se mendja dhe prova flasin edhe në heshtje, kurse një fjalë e mirë e mundi heshtjen kur foli: Fjala e mirë të ëmbëlson si mjaltë, e fjala e keqe të errëson si baltë! Pas tërë kësaj, lulja veç se më kishte rënë nga dora, isha bërë gati të vazhdojë ecjen time.

Vërtetë, një habi e madhe me këto lule shumëkuptimëshe të cilat ta japin më të mirën e tyre dhe kuptimin e vërtetë e sheh me sy. Kaq, duke u ndarë prej saj u kujtova në një thënie të hershme se, njeriu siç u ngjitet shkallëve, ashtu edhe zbret teposhtë, e Vërteta me heshtje të kotën e mposhtë!

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

GJITHASHTU NË ALBISLAM

0 298