d-r. Halid Rusheh
Burimi: almoslim.net
Përktheu: Talha Kurtishi
Besimtarët mbështeten tek Allahu, subhanehu ue teala,, dorëzohen para caktimit hyjnor duke i ndërmarr gjitha mundësitë që i kanë në dispozicion në jetën e kësaj bote. Si të tillë ata asnjëherë nuk duhet të humbin shpresë tek Allahu, subhanehu ue teala, e as të lejojnë që besimi i tyre në premtimin e Allahut, subhanehu ue teala, të luhatet.
Sa do që të ndryshon situata, nga forca në dobësi, nga pasuri në varfëri, nga krenaria në përulje, shpresën tek Allahu, subhanehu ue teala, dhe ndihma e tij nuk duhet ta humbim.
besimtarët e dinë se ajo me të cilën ballafaqohen në jetë janë test dhe provim, janë të bindur se Allahu, subhanehu ue teala, do ta realizojë premtimin e Tij dhe se ata të cilët me sukses i kalojnë provimet do shpëtojnë në dynja dhe ahiret. Ata që nuk e kalojnë këtë provim duke u mashtruar pas stolive dhe zbukurimeve të kësaj bote, ata nuk mbesin përgjithmonë në këtë botë. Edhe ata do ti mbulojë dheu dhe do ballafaqohen me të pashmangshmen.
Me natyrën e tij njeriu ndikohet nga rrethi dhe gjërat që ndodhin përreth shpeshherë lejon të burgohet nga momenti që e përjeton. Të paktë janë ata që shikojnë përtej momentit, që kanë vizion i cili mbështetet në Imanin e tyre dhe që nuk ndikohet vetëm nga faktorët materialë.
Allahu, subhanehu ue teala, ka ushtri që nuk shihet, që nuk e di askush pos Tij, që i mbrojnë muslimanët me urdhrin dhe vullnetin e Allahut, subhanehu ue teala, i forcojnë në rrugën e drejtë dhe e korrigjojnë ecjen e tyre.
Kur i Dërguari i Allahut, sal-llahu alejhi ue selem, u ngujua në shpellën Theur me shokun e tij dhe e pa frikën e shokut i tha: Mos u pikëllo, Allahu është me neve.
Allahu, azze ue xhelle, zbriti qetësi në zemrat e tyre dhe i ndihmoj me ushtri që askush se pa.
I Dërguari i Allahut, sal-llahu alejhi ue selem, në natën e betejës së Bedrit qëndroi në këmbë duke e përsëritur lutjen: O Allah nëse shkatërrohet ky grup i besimtarëve askush nuk do të adhurohesh në Tokë. Allahu, xhel-le she’nuhu, e ndihmoi me ushtrinë e Tij dhe e forcoi deri në fitore.
Ushtritë e Allahut të Lartësuar janë më shumë se sa munden të numërohen. Çdo gjë që ka krijuar Allahu mund të jetë ushtar i Allahut për ti ndihmuar besimtarët.
Erërat janë ushtri e Allahu që dërgohej për ti dënuar ata që nuk i bindeshin Allahut, xhel-le she’nuhu.
Edhe uji është ushtar i bindur. Më herët i vërshoi ata që i tejkaluan kufijntë në të kaluarën. Po ai ujë e mbajti Sa’d ibën Ebi Vekkasin, radijallahu anhu, në Kadisije, Ala Hadremiun, gjatë çlirimit të Bahrejnit dhe Ebu Muslim Haulanin gjatë betejës kundër romakëve.
Edhe dielli është ushtari i Allahut, , xhel-le she’nuhu. Allahu e ndali në kohën e Jushe’ ibën Nunit, alejhi selam deri në fitore. Edhe kurthet e njerëzve të këqinj janë ushtria e Allahut, , xhel-le she’nuhu, që shpeshherë u kthehet atyre që i kanë thurur në fillim.
Besimtarët do të ndihmohen nga drunjtë, gurët, malet dhe kafshët, secili në mënyrën e vetë dhe në pajtim me natyrën e krijimit. po ta analizojmë Kaderin ndërshekuj do të shohim se si Allahu, subhanehu ue teala, i ka ndihmuar besimtarët me ushtri të ndryshme. Ndoshta ata që nuk shikojnë larg dhe nuk analizojnë do të thonë muslimanët u mposhtën në filan betejën, në filan kohën dhe vendin. Realiteti është që Allahu, xhel-le she’nuhu, në çdo kohë kërkon durim, qëndrueshmëri dhe bindje ndaj Allahut dhe ndaj të Dërguarit të Allahut, pa marr parasysh krizat dhe sprovat. kështu do të lartësohen gradat e tyre, do tu falen mëkatet dhe do të meritojnë mëshirën e Allahut dhe pëlqimin e Tij.
“Për ata që morën plagë të rënda, pasi iu përgjigjën thirrjes së Allahut dhe të të Dërguarit dhe për ata që kanë bërë të mira e që i frikësohen Allahut, ka shpërblim të madh. (Shpërblim kanë edhe ata) të cilëve njerëzit (hipokritë) u
thanë: “Shumë njerëz po mblidhen kundër jush, prandaj frikësohuni!” e kjo gjë ua shtoi atyre besimin dhe thanë: “Neve na mjafton Allahu, Ai është mbrojtës i mrekullueshëm! Ata u kthyen me dhuntitë dhe mirësitë e Allahut, nuk i gjeti asgjë e keqe dhe fituan kënaqësinë e Allahut. Allahu është Zotërues i mirësive të mëdha.” (Ali Imran 172-174)
albislam.com
