Muslimani lexon për shkak se :

– Dëshiron që të merr shpërblimin e leximit, sikurse e merr me leximin e Kuranit.

– Lexon që ta mëson fenë e tij dhe ta kupton hollësisht.

– E përsërit leximin që të mban mend.

– Poashtu lexon që t’i njoh dhe mëson kurthet e jobesimtarëve dhe të jetë i kujdesshëm prej dyshimeve të munafikëve dhe të devijuarve.

– Lexon që t’i rrit shkathtësitë e tij gjuhësore dhe të arrin dituri mbi shkencat e dobishme.

– Lexon që mos ta preokupon veten me gjëra të kota, se në rast se nuk e preokupon veten me gjëra të dobishme, atëherë ajo të preokupon me gjëra të kota.

– Poashtu lexon për relaksim, qetësim dhe pushim, dhe shumë gjëra tjera që janë të dobishme për dunjan dhe ahiretin e tij.

– Ndërsa, metodologjia e injorantëve që e hasim edhe në ditët e sotme, është që ta konsideron një popull se është i emancipuar, e intelektual, në rast se në atë popull ekziston një numër i madh lexuesish, duke mos e marrë parasysh atë çka lexojnë.

Pra, ata leximin e konsiderojnë qëllim final, e jo mjet, dhe ky është shkaku që ata lexojnë çdo send që i bie në duar, pa asnjë kriter dhe studim.

Ndërsa, për muslimanin leximi është mjet për arritjen e një qëllimi, e ai është kënaqësia e Allahut azze ue xhel.

Muslimani nuk lexon që t’i kundërshton dijetarët dhe t’i polemizon injorantët, apo të bëhet i njohur në mesin e njerëzve. Ai i cili vepron kështu Allahu azze ue xhel e bën banor të xhehenemit.

Poashtu, nuk lexon që të merret me gabimet dhe të metat e tjerëve dhe t’i përhap ato në mesin e njerëzve, se kjo nuk është prej sinqeritetit.

Thotë imam Maliku ,Allahu e mëshiroftë, : “Kam takuar në Medine njerëz që nuk kishin të meta, por kur filluan të merren me të metat e tjerëve, atëherë vet u bënë me të meta. Poashtu kam takuar në këtë qytet njerëz që kishin shumë të meta, por kur heshtën për të metat e të tjerëve, Allahu ia mbuloi të metat e tyre”.

Sot, ne muslimanët jemi sprovuar me lexim pa kritere, jemi sprovuar me lexim prej autorëve të metodologjive të huaja jomuslimane, pa kritika dhe dallime. Dhe si rezultat i kësaj sot kemi një numër të madh lexuesish musliman që në mënyrë direkte apo indirekte i shërbejnë idealeve të jomuslimanëve në luftën e tyre kundër Islamit. Kjo vjen si pasojë kur lexuesi s’është në gjendje të dallon të mirën prej të keqes, kështu që ai mëson atë që i bën dëm e jo dobi, lexon atë që e kanë shkruajtur armiqtë e Islamit, dhe idetë e tyre i shpërndajnë në shoqëritë muslimane pa njohuri dhe pa vetëdije.

( Marrë prej librit: “Kejfe tekra kitaben” )

MUHAMED SALIH MUNEXHID

PËRKTHEHU: IRFAN JAHIU

Vëlla i nderuar haxhi!

Të këshilloj me disa këshilla, duke e lutur Allahun që të bëjnë dobi ty në shtëpinë e pastër (Qaben), duke shtuar adhurimin tënd dhe duke u larguar nga mëkatet.

Këshilla e parë: Kujdesu që t’i falësh pesë kohët e namazit në Qabe, ji prej tyre që prezentojnë para ezanit në Qabe si dhe ji i përkushtuar gjatë faljes së namazit tënd.

Këshilla e dytë: Lexoje shumë Kur’anin, sepse leximi i Kur’anit është një nga shkaqet kryesore të cilat e ofrojnë robin tek Allahu xhele ue ala. Shtoje leximin e Kur’anit shumë, sidomos gjatë kohës së haxhit.

Këshilla e tretë: Namazi në Qabe llogaritet sa 100.000 mijë namaze karshi namazit në xhamitë e tjera. Andaj, kujdesu fali edhe nafilet (namazet vullnetare). Nëse dëshiron të jesh në shoqërinë e Muhamedit alejhi selam në xhenet duhet të bësh sa më shumë sexhde. Muhamedi alejhi selam ka thënë: ” Ndihmoje veten tënde me shumë sexhde.” (Muslimi).

Këshilla e katërt: Prej punëve më të mira është edhe ruajtja dhe bërja e dhikrit së mëngjesit dhe mbrëmjes. Nëse nuk e ke mësuar përmendsh, atëherë lexoje përmes libërthave të ndryshëm, si mburoja e muslimanit, etj.

Këshilla e pestë: Ruaje veten tënde nga fjalë e këqija, përgojimi, rrena, bartja e fjalëve. Kujdes mos e ofendo asnjë njeri me gjuhën tënde. Mos harro, se në haxh apo Meke shpërblimet shumëfishohen, por edhe mëkatet zmadhohen tek Allahu xhele ue ala.

Këshilla e gjashtë: Shpejto o vëlla dhe pendohu tek Allahu xhele ue ala për mëkatet tua dhe të kaluarën tënde. Hape fletën e re dhe të bardhë të jetës tënde. Mbushe me iman dhe vepra të mira.

Këshilla nga Imami i Qabes Shejh Dr. Abdurrahman ibn Abdulaziz es Sudejsi Allahu e ruajt

Nga arabishtja: Suad Shabani 30.09.2014.

Së pari: Lirimi i popujve nga adhurimi i njeriut:

Allahu i Madhëruar për synimin e pejgamberisë Së Musait thotë shkurtimisht me fjalët e tij, alejhi selam: “Unë u kam ardhur me argumente nga Zoti juaj, lejoi pra Beni Israilët të vijnë me mua!”Araf, 105. Po ashtu, Allahu në mënyrë urdhërore, thotë për Musain dhe Harunin, alejhima selam : “Ne jemi që të dy të dërguar të Zotit tënd, lëshoi Beni Israilët të vijnë me ne” Taha, 47.

Pra, liroi ata nga robërimi e nënshtrimi, ngase Beni Israilët janë robër të Allahut Një, dhe se njeriu nuk i shërben dy zotërinjve, e as që i adhuron dy zota, e kush është rob i Allahut, nuk mund të jetë rob i ndokujt tjetër pos Tij. Kur Faraoni nga epshi i tij i shtynte Beni Israilët ta adhuronin atë, Musa alejhi selam i deklaroi atij se Zoti i botëve është Allahu. Kjo deklaratë është e vërteta që e ndalon ligjshmërinë të cilën e aprovon Faraoni për robërimin e Beni Israilëve.  Deklarata që Allahu është Zoti i vetëm për gjithë botët, është deklaratë e lirisë njerëzore.

Lirimi i njeriut nga nënshtrimi, respekti dhe adhurimi i ndokujt tjetër pos Allahut.

Lirimi i tij nga ligjet e njeriut, nga dëshirat dhe nga pasimi i gjykimit të tij.

Që të realizohet liria e plotë patjetër duhet që liria të jetë me njerëz inteligjentë e të drejtë, sikurse tha Musai alejhi selam “me mua”. Përcaktimi i tij “me mua”, ngase qëllimi i nxjerrjes së tyre nga qyteti të jenë me të dërguarin e tyre, t’i udhëzojë ata e t’i rregullon çështjet e tyre. Parashtrohet pyetja: Përse Musai, aljehi selam, u përkufizua në  kërkimin e lirimit të Beni Israilëve?

Ibën Ashuri thotë: Përkufizimi i tij gjatë kërkesës për lirimin e Beni Israilëve, tregon që Musai është dërguar  t’i shpëtojë bëni Israilët  dhe të formojë një umet autonom, në mënyrë që të përhap sheriatin që u bën dobi atyre dhe që do ta mbajë pavarësinë dhe sundimin e tyre.

Këtë që e tha Musai, alejhi selam, na tregon që udhëheqësit e kryengritjes  të jenë të pjekur e të drejtë, të aftë të organizojnë çështjet e njerëzve me çka u realizon atyre lumturi në këtë botë e në ahiret, dhe se udhëheqësit e kryengritjes nuk mund të formojnë umet kryengritës ndryshe, vetëm se pas  lirimit nga robërimi i tyre.

Po ashtu parashtrohet pyetja: Musai, aljehi selam, a i liroi Beni Israilët nga robërimi i Faraonit?

Përgjigjja është se po, është realizuar. Argument për këtë është ajeti Kuranor : “ju mundësoi të jeni sundues”  Maide, 20. Thuhet që me fjalën sundues është për qëllim se; i bëri sundues të vetes pasi që ishin robër të Faraonit, Sudij, rahimehulah, ka thënë: “U bëri të lirë të posedoni veten tuaj pasi që ishit  në duart e koptëve, në pozitën e atyre që japin tatim, dhe se nuk ju mund askush.”

Së dyti: Njëshmëria (teuhidi) është rruga e përsosur për liri:

Liri e plotë është adhurimi i plotë ndaj Allahut, askujt tjetër pos Tij, këtë e shpreh Kurani për zotërimin e gruas së Imranit, Allahu thotë: “Zoti im, unë këtë që është në barkun tim, vendosa ta kushtoj thjesht vetëm për shërbimin Tënd, pra pranoje këtë prej meje, vertet Ti je Ai që dëgjon e di”! Ali Imran, 35. Pra sinqerisht i ndarë për adhurim, dhe për shërbimin e xhamisë së Kudsit. Ai është i lirë prej çdo detyre , shirku, e nga çdo meritë  ndaj ndokujt tjetër pos Allahut.

Shihet se njëshmëria është rruga e përsosur për liri, nuk mund që njeriu të jetë i lirë duke marrë diç si fe pos fesë së Allahut në veten e tij apo gjatë jetës së tij, apo në ndonjë gjendje vlera, zakone, ligje që e  bëjnë të lirë këtë jetë. Nuk ka liri kur në zemër të njeriut ka varësi, shpresë apo adhurim ndaj dikujt tjetër pos Allahut, kur në jetën e tij ka fe, vlera, baraspesha të mara nga ndokush tjetër pos Allahut. Në atë kohë që erdh Islami me njëshmëri, erdhi edhe rruga e vetme për liri në botën e njerëzimit.

Solli në shqip: Shpend Zeneli

Vijon: Disa dëshmi Kuranore për  lirinë njerëzore. Rregulla të Lirisë.