Dijetari i njohur, Muhamed ibn Salih Uthejmin, Allahu e mëshiroftë ka thënë: “Lejohet që gratë të prezentojnë në namazin e teravive, poqëse nuk shkaktojnë fitne prej tyre, mbështetur në fjalën e të dërguarit, sal-Allahu alejhi ve selem: “Mos ndaloni robëreshat e Allahut nga xhamitë.” Kështu vepronin edhe të parët tanë të mirë, Allahu qoftë i kënaqur me ta, mirëpo ajo duhet që të vije në xhami:

• E mbuluar, jo e zbuluar.
• Jo e parfymosur.
• Të mos e ngrit zërin.
• Jo e zbukuruar.

Dhe atë bazuar në fjalën e Allahut: “dhe le të mos tregojnë nga stolitë e tyre (pjesët e trupit), përveç atyre që janë të dukshme (të domosdoshme).” Pra, përveç asaj që duket e që nuk mund të fshihet, e që është mbulesa, manteli e të tjera. Për arsye se i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, kur urdhëroi gratë të dalin për namaz të Bajramit, Umu Atijeh i tha: “O i dërguar i Allahut, njëra prej nesh nuk ka mantel, tha: “Le të mer një mantel nga një prej motrave.”

Sunet është që ato të vonohen në ardhje prej burrave, e të largohen prej tyre, të fillojnë që nga safi i fundit, përdallim nga burrat, mbështetur në fjalën e të dërguarit të Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem: “Safet më të mira për burrat janë të parat, e ajo fundit më e keqe, e safet më të mira për gratë jaën të fundit, e i pari më i keq.”

E të largohen nga xhamitë në momentin kur të përfundon namazi, e të mos vonohen pos me ndonjë arsye, bazuar në hadithin e Umu Selemes, Allahu qoftë i kënaqur me të, e cila ka thënë: “i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, kur jipte selam ngriteshin gratë kur ai përfundonte selamin, dhe ai qëndronte në vend për pak kohë e më pas ngritej, mendoj -Allahu e di më së miri, se ai këtë e vepronte që të largoheshin gratë para se të ngriteshin burrat.

Husejn ibn Ali el Ali

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

1. Vendosmëri e vërtetë për pendim të sinqertë; me keqardhje për lëshimet e mëhershme karshi Allahut të Madhëruar, betohem në Allahun është një shans shumë i volitshëm që një musliman të shpejton në pendim para se atë ta befason exheli.
2. Të ruhet agjërimi nga çdo gjë që mund ta dëmton, që nga dëgjimi haram, siç është muzika, shikimi i ndaluar, të largohet nga fjalët e fëlliqura, nga fyerjet, mallkimi, përgojimi, thashethëmet, gënjeshtra, e të tjera prej sëmundjeve të gjuhës, që të gjitha këto shkaktojnë dëme të agjërimit e mangësi të shpërblimit, i dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qofshë mbi të, ka thënë: “Kush nuk le gënjeshtrën dhe veprimit me të, Allahu nuk ka nevojë që ai të le ushqimin e pijen e tij.”
   Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “Poqëse agjëron, le të agjërojë dëgjimi, shikimi e gjuha jote nga gënjeshtra e haramet, mos dëmto fqiun, pajisu me moral e gjakftohtësi, le të mos jetë dita e agjërimit njejtë po si dita kur nuk je agjërueshëm.”
3. Shpeshtim i leximit të Kuranit, mësimit përmendësh, njohje të dispozitave të tij e drejtleximit; duhet që të jetë një mësim ditor në një kohë të përshtatshme për ta mësuar Kuranin, qoftë ehde nëse është në grup me anëtarët e familjes, me fqinjet, që dobia të jetë më përfshirëse në numër më të madh, andaj është një shans i mirë për ta mësuar Kuranin në muajin e Kuranit.
4. Pakimi i gjumit; shumë njerëz janë adaptuar që të kalojnë muajin e Ramazanit në gjumë, në mënyrë që mos të ndiejnë urinë, sa namaze kanë kaluar pa u falur, sa kohë e shtrenjtë nga jeta ka kaluar në gjumë, saqë njëri prej tyre për ta argumentuar neglizhencën e tij thotë: “Edhe gjumi është ibadet”.?!
5. Pa teprim e as anashkalim; një muslimane duhet të rregullon kohën gjatë këtij muaji që më herët, në mënyrë që të mos jipet pas një gjëje e të anashkalon një tjetër, ndodh që disa i kushtojnë më tepër rëndësi përgatitjes së ushqimit përballë adhurimeve, e ndodh që ndokush ti kushton vëmendje më shumë, mësimit e adhurimeve duke anashkaluar shërbimin në shtëpi, në ndihmë për të kryer punët shtëpiake, andaj këtu duhet të tërheqim vërejtje, dhe domosdoshmërinë e barazpeshës, mesatarisë për këtë rast por edhe gjatë gjithë jetës sonë në përgjithësi, e t’i japim hakun çdo secili, të japim mundin në ndarjen e kohës mes pushimit, fjetjes, shërbimit, mësimit të Kuranit, ndejes më familjen e të dashurit, kështu mund të përfitojmë më së miri në jetën tonë, e ta llogarisim gjithë atë në nënshtrim ndaj Allahut.

TRIDHJETË MËSIME PËR AGJËRUESET

Husejn ibn Ali el Ali

Burimi: albislam.com

Përktheu: Shpend Zeneli

TRIDHJETË MËSIME PËR AGJËRUESET

Një musliman duhet që  të mos neglizhon sezonet e adhurimeve, por, të jetë një prej të parëve, prej garuesve në ato sezone.

“dhe për këtë, le të bëjnë gara garuesit!.” Njerëzit me ambicie të mëdha, qëllime të forta nga të parët tanë të mirë kishin rol efektiv në shfrytëzimin e sezoneve të adhurimit. Ne kemi në të dërguarin e Allahut, sal-Allahu aljhi ve selem, e tek ta shëmbëlltyrë më të mirë.

Përkujdesu –motër muslimane- të presësh muajin Ramazan, që është një pres sezoneve më të mdha të adhurimit gjatë vitit, me atë që vijon:

• Me gëzim e hare:

Është konfirmuar nga i dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem, se ai ka përgëzuar shokët e tij për ardhjen e muajit Ramazan: “Ju erdhi juve muaji i Ramazanit, muaji i bereqetit, Allahu në atë muaj zbret mëshirën e Tij, shlyen mëkatet, u përgjigjet lutjeve, dhe Allahu shikon në garimin tuaj e krenohet me ju para melaqeve, andaj tregoni Allahut mëtë mirën që mund të jipni, me të vërtetë i keq është ai i cili privohet në këtë uaj nga mëshira e Allahut.”

Të përgëzosh, domethënë që fusësh gëzimin e harenë në shpirtrat e dashamirëve, vallë a ka përgëzim më të madh se sa t’a lajmërosh për arritjen e muajit Ramazan, një sezon i mirësive.

• Lutje:

Që Allahut të ta mundëson ta arrish Ramazanin duke qenë shëndoshë e në mirëqenie, në mënyrë që të jesh aktiv në adhurime gjatë agjërimit, namazit, përmendjes së Allahut, e të tjera. Sa nga të afërmit i njeh që ishin duke pritur muajin e Ramazanit por i befasoi exheli para se vije Ramazani.

• Me dije dhe kuptim të dispozitave të agjërimit:

Mëso dispozitat mbi ata të cilët obligohen me agjërim, që janë nga gjërat e domosdoshme të cilat nuk i takon një muslimani që mos ti dijë.

Ibn Abdul Berri, Allahu e mëshiroftë ka thënë: “Dijetarët janë unanim se ka dije që është farz i përcaktuar për çdo njeri, për veten e tij, e dije që është farz i mjaftueshëm, që nëse një pjesë e kryejnë atë detyrë bie detyrimi nga të tjerët…” më pas përmend e thotë: dhe se agjërimi i muajit të Ramazanit është farz, detyrohet të dijë çfarë e prish agjërimin e tij dhe cilat janë gjërat pa të cilat nuk realizohet agjërimi.”

Nxito –motër muslimane- të lexosh nga librat e dobishëm që shpjegonë gjërat që ti i kërkon për këtë muaj, dhe ajo motër të jep mundin e saj e t’i mëson të tjerët për dispozitat e agjërimit, atyre të cilët nuk kanë mundësi të arrijnë në ato informata, prej familjarëve, të afërmve, fqinjëve, e për çfarë ka një shpërblim të madh. I dëguari, sal-Allahu alejhi ve selem, ka thënë: “Kush udhëzon dikë për të mirë, ka shpërmbilin sikur të atij që vepron (me atë të mirë).”

• Me vendosmëri, me planifikim të mëparshëm:

Kalojnë Ramazanet, njëri pas tjetrit, deh përfundojnë duke mos përfituar rezultate të parashikuara, për të cilat Allahu ligjësoi agjërimin, dobie e këruar gjatë këtij muaji përshkruhet në këtë ajet: “O besimtarë! Ju është urdhëruar agjërimi, ashtu si u ka qenë urdhëruar atyre para juve, që të jeni të devotshëm.”

Andaj, atë që e shpreson një muslimane gjtë këtij muaji është takvallëku.

A ke menduar motër muslimane për një veprim serioz që të arrish këtë nder madhështor, e që është t’i bashkangjitesh shoqërisë së të devotshmëve përmes Ramazanit.

Husejn ibn Ali el Ali

Burimi: albislam.com

Përktheu :Shpend Zeneli