Click here to start submiting your content!

Arhiva MujoreOctober 2016

0 3654

Përgjigje: Fillimisht duhet ta dimë se në esencë një rukje realizohet nëpërmjet fryerjes së drejtpërdrejt. E sa i përket kësaj forme jodirekte, kjo si metodë rukjeje është transmetuar nga Aisha, -radijallahu anha!-, e cila i fryente ujit, e pastaj ai ujë pihej ose laheshin me të. Duke e pasë parasysh se transmetimi që dëfton se nëna e besimtarëve, -radijallahu anha!-, e ka praktikuar këtë mënyrë, është një transmetim autentik, atëherë nuk ka problem që kjo metodë të praktikohet, edhe pse siç e thamë në fillim, në esencë fryerja duhet të jetë e drejtpërdrejt.

Një ujë të cilit i fryhet me qëllim rukjeje duke i lexuar Kuran, është ujë që përzihet me frymën e lexuesit, e cila frymë në atë rast është bashkëlidhur me lexim të fjalës së Allahut të Lartësuar, ndaj është diçka që duhet të nderohet, kështuqë më parësore është të ruhet e shmanget nga vendet e papastërta, e të lahesh me të në një vend të pastër.

Mirëpo nëse nuk gjen vend tjetër përpos banjës, shpresoj që nuk paraqet ndonjë problem, -inshaAllah!-, mirëpo duhet të ruhesh sa të kesh mundësi, ngase kështu e madhëron fjalën e Allahut..

Shejh Abdulkerim El-Hudejri[1]
Përktheu nga arabishtja: Mirsim Maliqi

[1] “Fetava nurun ala’d-derbi”, ep. 92, dt. 29.07.1433.

Fortesa e besimit

0 1378

Ibn Abasi, Allahu qoftë i kënaqur me të, përcjell e thotë: Kur i dërguari i Allahut, – paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, dërgoi Muadh ibn Xhebelin tek banorët e Jemenit, i tha: “Ti po shkon tek një popull që janë ithtarë të librit (çifut e të krishterë). Le të jetë gjëja e parë në çrafë do t’i ftosh ata njëshmëria e Allahut të Madhëruar. Në qoftë se ata binden në këtë, atëherë tregoju atyre se Allahu ua ka obliguar faljen e namazit pesë herë gjatë ditës e natës. Në qoftë se ata binden në këtë, atëherë tregoju se Allahu ua ka bërë obligim të paguajnë zeqat nga pasuria e tyre, mirret nga të pasurit e u jipet të varfërve prej tyre.” Buhariu dhe Muslimi

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Ky hadith flet për obligueshmërinë e teuhidit, dhe se është gjëja e parë me çfarë ju drejtohet ithtarëve të librit, kur i dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, porositi Muadhin që të fton banorët e Jemenit, të cilët atëkohë ishin çifutë e të krishterë, t’i fton në teuhid së pari, që është të njësohet Allahut në veprat e Tij, në adhurim dhe në Emrat dhe atributet e Tija. Sikur që hadithi tregon edhe për rëndësinë e fillimit me teuhid, duke mos iu drejtuar njerëzve me ndonjë obigim tjetër derisa ata së pari të besojnë . Hadithi njashtu tregon rëndësinë e dërgimit të dijetarëve në vende të ndryshme për t’i mësuar njerëzit, për njohjen e dispozitave të fesë, si dhe rëndësia e njohjes së gjendjes atyre të cilëve u drejtohet thirrja nga ana e thirrësit apo dijetarit, duke filluar nga ajo që është më me rëndësi në thirrje dhe kumtim të fesë.

Dobi të hadithit në akide

  1. Gjëja e parë e cila përcaktohet gjatë fjalimit me njerëzit është teuhidi, për arsye se është obligimi i parë që Allahu e bëri për robërit e Tij.
  2. Teuhidi është kusht i pranimit të veprave të mira, andaj nuk pranohet asnjë vepër e mirë kushdo që të vepron, përderisa nuk beson në njëshmëri, apo përderisa të mos i prish bazat apo shtyllat e teuhidit.
  3. Nuk gjykohet për një njeri se është musliman, derisa ai të shqipton dy dëshmitë. Mbështetur në hadithin e ibn Abasit, në një transmetim tjetër: “Le të jetë gjëja e parë në çfarë do t’i ftosh; dëshmija se nuk ka të adhuruar tjetër me meritë përveç Allahut dhe se unë jam i dërguar i tij.”
  4. Shqiptimi i dy dëshmive nuk është i mjaftueshëm, por, ajo dëshmi duhet të pasohet me vepra të mira, duke kryer obligimet, pasi që i dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, nuk e autorizoi Muadh ibn Xhebelin vetëm të fton në teuhid, por e urdhëroi që t’ua mëson atyre farzet e fesë dhe dispozitat e saj.

HADITHI I TRETË

DYZET HADITHE RRETH BESIMIT (AKIDES)

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

0 1465

The speech

Shkroi: Justinian Topulli

https://www.facebook.com/jtopulli?fref=nf

Historia na tregon se dikur njerëzit që mjaftoheshin me pak ushqim ishin më të shumtë, por kjo vlente jo vetëm për ushqimin e trupit që hynte nga goja, por edhe për ushqimin e shpirtit që hynte nga zemra. Mjaftonte një fjalë për të ndryshuar krejtësisht jetën e një njeriu, madje në disa raste edhe jetën e një kombi të tërë, për ta transformuar atë rrënjësisht. Një urtësi e thënë në kohën e duhur, vendin dhe personin e duhur mund të bënte mrekulli. Sot raste të tilla janë shumë të rralla, sepse inflacioni e ka zhvlerësuar edhe atë.


Jetojmë në epokën e inflacionit të parasë, ushqimit, mallrave dhe padyshim edhe të fjalës. Kemi shumë para, por nuk kemi fuqi blerëse, hamë shumë, por me shumë pak cilësi, konsumojmë mallra pafund, por që prishen mjaft shpejt, dëgjojmë dhe lexojmë ngado, por shumë pak na bën dobi. Fjala pra e ka humbur peshën e saj të dikurshme, pikërisht për të njëjtat shkaqe që e kanë humbur edhe paraja dhe mallrat.


Firma dhe individ të panumërt ofrojnë një pafundësi mallrash me cilësi të dobët dhe çmim të lirë, për këdo dhe në çdo kohë.Të shtrenjtin pak kush e blen. E njëjta gjë ndodh sot edhe me fjalën, po për të njëjtat arsye, ndaj dhe njerëzit që shesin më shumë fjalë sot janë ata që e japin atë me shumicë dhe më lirë, herë si mall të tyre e herë si të blerë e të rishitur. Aq sa edhe fjala më me peshë barazohet me atë pavlerë, aq sa edhe tregtari rishitës shpesh është më i pasur edhe se vetë prodhuesi i saj.


Karakteristikë e gjësë së lirë është se ajo skadon shpejt dhe shkakton uri që kthehet në sëmundje kronike që nuk ka gjë që e ngop. Por ashtu siç një trup i shëndetshëm nuk varet nga sasia e ushqimit që ha, por së pari nga cilësia e tij, ashtu edhe një shpirt i dëlirë ka nevojë për urtësi dhe jo për broçkulla pa fund fjalësh. Dhe cilësia nuk prodhohet çdo ditë dhe nga çdokush, qoftë edhe nga ai që i thotë këto fjalë.

0 1561

Përgjigje: Falënderimi i përkryer qoftë për Allahun! Në lidhje me këtë çështje, shejhu’l-islam Ibën Tejmije, ka thënë: “Agjërimi i ditës së ashuresë është shlyerje e mëkateve të një viti dhe nuk paraqet ndonjë problem nëse ajo ditë agjërohet veçmas pa i bashkangjitur ndonjë ditë tjetër!”[1] Të njëjtin qëndrim e ka shprehur edhe Ibën Haxher El-Hejtemi, i cili ka thënë: “Nuk ka problem që agjërimi i ashuresë të jetë veçmas i pabashkangjitur me ndonjë ditë tjetër!”[2]

Një pyetje e këtillë ka mbërritur edhe tek Komisioni i përhershëm për fetva, dhe përgjigjeja e tyre ishte, siç vijon: “Të agjërosh ashurenë si një ditë e vetme, është diçka e lejuar, mirëpo më me vlerë është të agjërosh një ditë përpara saj apo pas saj, gjë kjo e vërtetuar në traditën e të Dërguarit, -sal-lallahu alejhi ue selem!-, i cili ka thënë: “Në qofsha gjallë vitin e ardhshëm, kam për ta agjëruar të nëntën!”[3] Ibën Abasi, -radijallahu anhu!-, thotë: “Ka për qëllim: të nëntën, bashkë me ditën e dhjetë!”[4]

Fetva e përpiluar nga: IslamQA – nën patronazhin e Shejh Muhamed El-Munexhid

Përktheu nga arabishtja: Mirsim Maliqi

Burimi: albislam.com

_______

[1] “El-Fetava el-kubra”, v. 5, f. 378.
[2] “Tuhfet’ul-muhtaxh”, v. 3, kapitulli mbi agjërimin vullnetar.
[3] Shënon Muslimi, në “Sahih”, nr. 1134.
[4] “El-lexhnetu’d-daimetu lil buhuthi ve’l-iftai”, v. 11, f. 401.

0 1579

Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, tregon se i dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Tij qofshin mbi të, ka thënë: “Çdo foshnjë lind në natyrshmërinë (fenë e Allahut), më pas prindërit e bëjën çifut, të krishterë apo zjarrputist, njejtë sikur që kafsha lind kafshën pa të meta, e vëreni se është me vesh të këputur.”1

Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, më pas tha: “Poqëse dëshironi lexoni ajetin: “krijimtarinë e Allahut, sipas të cilës Ai i ka krijuar njerëzit. S’ka ndryshim në krijimtarinë e Allahut.” (Sureja Rum, 30).

Fjalë të panjohura

Fitrah: Është ngulitja e besimit për ekzistimin e Allahut dhe njohjen e njëshmërisë së Tij në zemër. Njashtu kanë thënë fitrah është: Gatishmëria dhe dispozicioni për të pranuar ftesën e besimit.

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Ky hadith flet për një çështje me rëndësi të madhe, e që është se në origjinë njeriu e ka besimin në Allahun e cila shprehet me fjalën ‘fitrah’, që në kuptimin etimologjik tregon se është një gjë e krijuar së bashku me njeriun dhe është vendosur në të, njejtë sikur që vendosen të gjitha gjymtyrët, dhe se njeriu del nga kjo natyrshmëri si pasojë e efekteve të jashtme, që nga edukimi, mjedisi ku ai jeton, e arsimimi jo i duhur. Gjendjen e njeriut kur ai lind në natyrshmëri të pastër i dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, e ngjasoi me shembullin e një kafshe, e cila është e plotë në fizionominë e saj, pa të meta, pasi që të jetë rritur i prejnë asaj veshët, kështu e ndryshojnë formën në të cilën ajo ishte krijuar, njashtu devijimet që i ekspozohen njeriut në natyrshmërin e tij, si pasojë e një ndikimi të jashtëm. Poqëse të kishte caktuar Allahu që njeriu të jetonte i vetëm, e të edukohet i vetëm pa ndonjë ndikim të jashtëm, do të jetonte si një besimtar, njohës i Allahut.

Disa dobi akaidike të hadithit

  1. Oligimi i parë i njeriut është njëshmëria e Allahut, dhe atë se besimi në Allahun është shprehur me fjalën ‘fitrah’ e cila është përqendruar në shpirtin e njeriut, e çrregullimi që i ndodh njeriut është në të bërit shirk Allahut e marrjen për zot të tjerë pos Tij. Për këtë, gjëja e parë me çfarë duhet drejtuar atij që është në këtë gjendje është njëshmëria e Allahut dhe mohimi i politeizmit, ndërsa kush ka çrregullim në çështjen e ekzistimit të Allahut, apo të jetë një njeri ateist, gjëja e parë me çfarë duhet drejtuar atyre është argumentet e ekzistimit të Allahut.
  2. Natyrshmëria e pastër nuk mund të zhduket, por ajo mbulohet e fshehet me vepra të kufrit e të shirkut, pasi që të hiqen ato vepra e pasojat e tyre, kthehet njeriu në natyrshmërinë tij, dhe beson në Zotin.
  3. Të kapurit për fenë e vërtetë është domosdoshmëri njerëzore, nuk mundet që njeriu të jetë i shkujdesur e ta refuzon atë, apo ta fshijë nga lista e prioriteteve, dhe atë për shkak se është ngulitur thellë në zemrat e tyre kthimi tek Ai, që ta adhurojnë, ta madhërojnë, tek Ai të kërkojnë mbështetje për sprovat, belatë e fatkeqësitë që i godasin.
  4. Fëmijët e muslimanëve janë të shpëtuar ditën e Kiametit, që është një prej çështjeve të konfirmuara me konsensus, ndërsa, sa i takon fëmijëve të paganëve të cilët kanë vdekur para se të arrijnë bylykun, mendimi më i saktë është se ata vdesin në fitrah, para se ajo të ndryshohet. Imam ibn Haxheri për fëmijët e paganëve ka thënë: “Ata janë në xhenet.”

    Neveviu ka thënë: “Ky është mendimi më i saktë dhe i zgjedhur, të cilin mendim e kanë edhe shumë dijetarë, duke u mbështetur në fjalën e Allahut: “Na nuk dënojmë (askend) para se të dërgojmë pejgamber!” Isra, 15.

    Njashtu prej argumenteve është edhe hadithi i shënuar nga Buhariu transmetuar nga Semure ibn Xhundub, se i dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, në hadithin e gjatë të ëndrës mes tjerash ka thënë: “Ndërsa personi me trup të gjatë i cili po qëndronte në kopsht, ai është Ibrahimi, alejhi selam, e fëmijët rreth tij janë fëmijët të lindur në fitrah. I thanë: O i dërguar i Allahut, e fëmijët e paganëve? I dërguari i Allahut, – paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, tha: “Edhe fëmijët e paganëve.”

  5. Njohja e çështjes; shpëtimit të fëmijëve nga prindërit paganë në ahiret, nuk nënkupton se ata dallojnë në dispozita nga baballarët e tyre që edhe në dynja.

 

1. Transmeton Buhariu (2/94) hadithi me numër (1358). Dhe Muslimi (4/2047) hadithi numër (2658)

HADITHI I DYTË

DYZET HADITH RRETH BESIMIT (AKIDES)

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

0 5310

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve, paqja dhe bekimi i Tij qofshin mbi të dërgruarin, familjen e tij dhe gjithë shokët e tij.

I dërguari i Allahut ligjësoi për umetin e tij vepra vullnetare me të cilat ata adhurojnë me to Allahun e Madhëruar, me çfarë shtohet dashuria e Allahut ndaj tyre, siç e përmend Allahu i Madhëruar: “Dhe robi Im, vazhdon të më afrohet me vepra vullnetare deri sa ta dua.” E transmeton Buhariu

Andaj, një musliman duhet që të kujdeset për këto vepra vullnetare, e të mos i braktis ato, apo të tregohet dembel në praktimin e tyre, e prej veprave vullnetare të tilla është edhe agjërimi i ditës së Ashures, rreth së cilës ditë ndërlidhen disa çështje, prej tyre:

Çështja e parë: Preferohet për një musliman të shpeshton agjërimin në muajin Muharem, siç përcillet nga Ebu Hurejra, radijAllahu anhu, i cili ka thënë: I dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, ka thënë: “Agjërimi më i mirë pas agjërimit të muajit të Ramazanit, është (agjërimi) muaji Muharem.” Transmeton Muslimi

Çështja e dytë: Nuk është e lejuar agjërimi i plotë i mujit Muharem, e as që i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, agjëronte ndonjë muaj të plotë pos, muajit të Ramazanit.

Çështja e tretë: Në këtë muaj theksohet agjërimi i ditës së Ashures, për atë që përmendet rreth vlerës së madhe që ka, i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, ka thënë: “Agjërimi i ditës së Ashures, shpresoj tek Allahu që t’i fal mëkatet e vitit të kaluar.” E transmeton Muslimi

Çështja e katërt: Është e vërtetë se me ditën Ashura është për qëllim dita e dhjetë e muajit.

Çështja e pestë: Në fillim agjërimi i kësaj dite ishte obligativ, e që më pas u shfuqizua kur u bë obligim agjërimi i muajit Ramazan.

Çështja e gjashtë: Preferohet dallimi nga çifutët, kështu që pëlqehet agjërimi i ditës së nëntë me ditën e dhjetë, i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, ka thënë: “Po të qëndroja deri në vitin e ardhshëm do e agjëroja edhe ditën e nëntë.” Transmeton Muslimi

Çështja e shtatë: Agjërimi i ditës së Ashurës është dy llojësh: Lloji i parë është agjërimi i ditës së nëntë dhe ditës së dhjetë, e kjo është më e pëlqyer. Dhe lloji i dytë agjërimi vetëm i ditës së dhjetë. Është e lejuar.

Çështja e tetë: Disa dijetarë kanë përmendur llojin e tretë, që është agjërimi i një dite pas, e më e sakta është se kjo nuk është e lejuar, për disa arsye:

E para se hadithi i transmetuar nuk është i sakt, e transmeton Ibn Ebi Lejla, i cili është cilësuar me memorie të keqe.

E dyta se ky hadith bie ndesh me shumë hadithe të sakta.

E treta se ata që e preferojnë këtë nuk kanë asnjë argument.

Çështja e nëntë: Kush gjen aftësi e agjëron tre ditë, duke mos pretenduar se agjërimi i ditës së tretë është i pëlqyer fetarisht, agjërimi i tij është në rregull, mbështetur në thënien e të dërguarit, sal-Allahu alejhi ve selem: “Agjërimi më i mirë pas muajit Ramazan, është agjërimi i muajit Muharem.”

Çështja e dhjetë: Prferohet agjërimi i ditës së Ashures edhe për udhëtarin, siç e përmend këtë ibn Rexhebi, njëherit ky është mendimi i zgjedhur nga Imam Ahmedi.

Çështja e njëmbëdhjetë: Oblgiohet që nijeti të bëhet që natën gjatë agjërimit obligativ, dhe preferohet gjatë agjërimit vullnetar, dhe agjërimi vullnetar duke bërë nijet gjatë ditës është agjërim i sakt. Dijetarët janë ndarë në mendime se shpërblimi i atij agjërimi a konsiderohet prej ditës apo prej natës, shejh ibn Uthejmini konkludon në këtë çështje se shpërblimi është prej kohës kur bëhet nijet, për këtë preferohet që nijeti të bëhet natën për agjërimin e ditës së Ashures.

Çështja e dymbëdhjetë: Kujt i ka mbetur kompensim të ditëve të muajit Ramazan, ai mund të jetë një prej tre rasteve:

Një: Të agjëron ditët e mbetura të muajit Ramazan, e më pas të agjëron ditën Ashura, e kjo është më e mira, sepse agjërimi obligativ i paraprin atij vullnetar.

Dy: Agjëron ditën e Ashures, e më pas agjëron ditët që duhet kompensuar, kjo është e lejuar sepse kompensimi është për një kohë më të gjërë.

Tre: Të bën nijet agjërimin e ditës që duhet kompensuar dhe agjërimin e ditës së Ashures, ai do ketë shpërblimin e kompensimit dhe shpërblimin e ditës së Ashures, këtë e kanë lejuar një grup  dijetarësh, prej tyre ibn Uthejmini.

Çështja e trembëdhjetë: Agjërimi i ditës së Ashures, shlyen mëkatet e vogla, imam Neveviu ka thënë: Falen gjitha mëkatet e voga. Që nënkupton se falen gjitha mëkatet përpos mëkateve të mëdha. Shejh Islami ka thënë: Ashuraja shlyen vetëm mëkatet e vogla.

Çështja e katërmbëdhjetë: Nëse nuk gjenden mëkate të vogla e as të mëdha, i regjistrohen atij të mira, i ngriten gradat, e poqëse gjenden vetëm mëkate të mëdha e jo edhe të vogla, shpresohet për të që mëkatet e mëdha të lehtësohen për të. Këtë e pohon Imam Neveviu në librin e tij “El Mexhmu”.

Çështja e pesëmbëdhjetë: Rreth kësaj dite kanë devijuar Rafidijtë, të cilët këtë ditë konsiderojnë një funeral, dhe e manifestojnë me shprehje të mërzisë.

Autor: Mensur Subeji’

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

0 3456

Imran ibn Husajn, Allahu qoftë i kënaqur me të, rrëfen dhe thotë: “Isha tek i dërguari, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, kur erdhën disa njerëz nga fisi Temim, e u tha atyre: “O Beni Temim! Gëzohuni (për një sihariq për ju)!” Ata i thanë: “Na dhe sihariq, por tani na jep diçka (pasuri).” Pastaj erdhën njerëz nga Jemeni, të cilëve ai u tha: “O populli i Jemenit! Pranoni sihariqet, pasi Beni Temimët nuk i pranuan ato.” Jemenasit i thanë: “I pranuam, kemi ardhur tek ti që të mësojmë fenë, e të të pyesim për fillimin e krijimtarisë; si ka qenë?” (Ai u përgjigj): (Në fillim) ka qenë vetëm Allahu dhe nuk kishte asgjë tjetër përveç Tij dhe Arshi (Froni) i Tij ishte mbi ujë. Më pas Allahu krijoi qiejt e tokën, dhe Ai shkroi gjithçka në Libër.”1

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

I dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, e kishte zakon që gjatë ndejave të tija të mirret edhe me mësimdhënie shokëve të tij, sidomos të rinjtë të cilët sapo kishin pranuar fenë, apo grupet që vinin nga vendet e largëta. Kur tek ai erdhi një grup i fisit Temim, i dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, i përgëzoi me atë që kishte përgatitur Allahu për të devotshmit, e u tha: “Pranoni sihariqin”, kështu që priste prej tyre që ta pyesin për fillimin e kësaj bote, se si ka filluar krijimi? Pos që ata ishin të interesuar për interesin e tyre afatshkurtër, shikonin vetëm për gjërat materiale, e i dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, ua ktheu shpinën atyre, dhe iu drejtua grupit tjetër që kishin arritur nga Jemeni, e u tha atyre: “Pranoni sihariqin, o banorë të Jemenit, pasi që fisi Temim nuk e pranoi”, kështu që ata e pranuan, dhe e pyetën për fillimin e krijimit, se si ka filluar, e si është krijuar kjo botë?

I dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, ju tregoi atyre se Allahu është Krijuesi i gjithësisë, dhe se Allahu ka qenë e nuk ka pasur asgjë para Tij, Ai krijoi çdo gjë nga asgjëja, Ai filloi krijimin e qiejve dhe të tokës, e Arshi i Tij ishte në ujë. I dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, nuk u tregoi atyre për fillimin e krijimit të Arshit, e as për krijimin e ujit, për arsye se qëllimi i pyetësve ishte për fillimin e krijimi të botës, e jo për krijimin në përgjithësi. Dhe i dërguari i Allahut, -paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të-, sqaroi se çdo gjë që ka të bëjë me këtë botë Allahu e rreshtoi në ‘Lehvi Mahfudh’.

Disa dobi të hadithit

1. Allahu është i Pari, para të Cilit nuk ka gjë tjetër.
2. Se çdo gjë përpos Allahut është e krijuar nga asgjëja.
3. Se Arshi dhe uji i paraprinë krijimit të qiejve dhe të tokës.
4. Se Allahu nuk është i nevojshëm për Arshin, por Arshi dhe çdo gjë tjetër pos Arshit janë nevojtarë për Të.
5. Pohimi i atributit të krijimtarisë për Allahun e Madhëruar.
6. Besimi në caktimin e Allahut, se Allahu ka regjistruar me dijen e Tij për gjithë atë që ka qenë, për gjithë atë se çfarë do të ndodhë në regjistrin e Tij.

1 Transmeton Buhariu (9/124) hadithi me numër (7418).

HADITHI I PARË

DYZET HADITHE RRETH BESIMIT (AKIDES)
Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

0 7357

Muaji Muharem ka disa veçori. Prej veçorive më të theksuara:

-Është një nga muajt e shenjtë. Allahu subhanehu ue teala, thotë: “Tek Allahu numri i muajve është dymbëdhjetë (sipas hënës), ashtu si është në librin e Allahut prej ditës kur krijoi qiejt dhe tokën. Prej tyre katër janë të shenjtë. Kjo është fe e drejtë. Pra, mos e ngarkoni (me mëkat) veten tuaj në ata (katër muaj)…”. (Et-Teube: 36).

Ebu Bekrete, radijallahu anhu, tregon se Resulullahu, sal-lallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Viti është dymbëdhjetë muaj; prej tyre katër janë të shenjtë. Tre muaj janë njëra pas tjetrës: Dhul-Kade, Dhul-Hixhe dhe Muharem, kurse Rexhebi është mes Xhumadel-Uhra dhe Shabanit”. (Buhariu).

-Është muaj i hixhretit. Në këtë muaj, 13 vjet pas fillimit të shpalljes së Kur’anit, ndodhi një nga ngjarjet më madhështore të historisë Islame. Ngjarje, e cila rezultoi me formimin e shtetit të parë Islam në Medinë. Qytet ky, i cili ishte dhe mbeti burim i udhëzimit sot e asaj dite.

Në kohën e udhëheqjes së Omerit, radijallahu anhu, me dëshirë që muslimanët të kenë kalendar në vete, u vendos që data e kësaj ngjarje të vendoset si datë e numërimit të muajve dhe viteve për muslimanët.

-Në këtë muaj gjendet dita e Ashurasë. Është dita e dhjetë e këtij muaji. Këtë vit bie në datën 29 Janar – e hënë. Ibën Abbasi, radijallahu anhu, tregon: Kur erdhi Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ue selem, në Medinë, pa çifutët duke e agjëruar ditën e Ashurasë. I pyeti: ا’është kjo që veproni? Thanë: Kjo është një ditë e mirë; në këtë ditë Allahu ka shpëtuar izraelitët nga armiku i tyre, edhe e ka agjëruar Musai, alejhis-selam. Tha: Unë jam më meritor për Musain sesa ju; dhe e agjëroi, pastaj urdhëroi muslimanët ta agjërojnë këtë ditë”. (Buhariu).

Po ashtu Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, për t’i kundërshtuar çifutët në këtë adhurim, tha: Në vitin e ardhshëm, me lejen e Allahut, do të agjërojmë edhe ditën e nëntë. (Muslimi).

Pra, krahas agjërimit të ditës së dhjetë duhet të agjërojmë edhe ditën e nëntë (28 Janar), me qëllim që ta praktikojmë sunetin ashtu si ka dëshiruar Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, por nuk mundi ta realizojë për shkak se kishte ndërruar jetë në vitin e ardhshëm.

Për këtë agjërim Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Agjërimi i ditës së ashurasë, shpresoj se i shlyen mëkatet që janë bërë në vitin që ka kaluar”. (Muslimi 1976).

-Është muaj ku mund të bëjmë agjërim vullnetar. Krahas ditës së Ashurasë, është shumë e pëlqyeshme edhe agjërimi i ditëve tjera të këtij muaji. Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Pas Ramazanit, agjërimi më me vlerë është agjërimi i muajit Muharem” (Muslimi 1982). Pra, para apo pas ditës së Ashurasë mundemi të agjërojmë sa të mundemi, por jo tërë muajin, ngase këtë nuk e bëri Resulullahu, salallahu alejhi ue selem.

Allahu na dhëntë sukses në çdo të mirë.

Burimi: albislam.com

0 3250

Pyetje: Kur është dita e Ashurasë këtë vit dhe çfarë vlere ka?

Përgjigje: Falënderimi i takon Allahut të madhëruar, paqja dhe bekimi i tij qofshin mbi të Dërguarin:

Dita e Ashurasë është dita e dhjetë e muajit Muharem që është muaji i parë i vitit hënor. Këtë vit, hëna e muajit  Muharrem është parë akshamin e  ditës së shtunë me 01/10/2016, kështu që dita e Ashurasë bie të martën me datë 11/10/2016 që përputhet me datën 10/1/1438 sipas kalendarit hënor.

Agjërimi i kësaj ditë është një vepër e pëlqyer dhe me shpërblim të madh. I Dërguari ka thënë: “shpresoj tek Allahu që me agjërimin e kësaj dite të na falë mëkatet e vitit të kaluar” (Muslimi)

I Dërguari “kujdesej tepër për të agjëruar këtë ditë të cilën e mbivlerësonte nga ditët tjera” (Buahriu)

Burimi: albislam.com

i mëparshëm12Faqja 2 nga 2

NA NDIQNI NË

REVISTA ALBISLAM (Nr, 1 - 99) Albislami ishte edhe një revistë Islame në gjuhën shqipe, e cila vazhdon të synon përhapjen e diturisë fetare dhe rrënjëzimin e metodologjisë së ehli suneh uel xhemaa, te të gjithë myslimanët e rajonit dhe te ata të cilët hulumtojnë pas të vërtetës.
Numri i parë i kësaj reviste doli më 29 Gusht 2003. Ajo kishte nëntë rubrika atëherë, kurse ka aritur deri në trembëdhjetë, plus editoriali. Ajo ka vazhduar të botohet një herë në muaj që atëherë e deri në të arritur numrin 99 në Tetor 2011. Shumë arsye sollën deri në pauzimin e saj, me shpresë që një ditë do e sheh dritën përsëri.

MË TË LEXUARA

© Copyright 2003 - AlbIslam.com