KUPTIMET (FSHEHTËSITË) E AGJËRIMIT

KUPTIMET (FSHEHTËSITË) E AGJËRIMIT

0 1013

Nuk është e fshehtë për asnjërin se Allahu i Madhëruar nuk sjell adhurim dhe nuk e obligon për robërit e Tij se është i nevojshëm, Ai është i Pasuri i Lartësuari, por i ka sjell për urtësi dhe kuptime madhështore, qëllime të çmuara, që tek vet njeriu kthehen me dobi në fenë dhe jetën e kësaj bote.

Nëse qëllimi i parë  i adhurimit është nënshtrimi, bindja, adhurimi dhe pajtimi, themeli i islamit nuk përqendrohet pos duke shfaqur nënshtrimin ndaj Allahut, kjo nuk nënkupton se adhurimet janë të zbrazëta nga urtësitë dhe të mos hulumton myslimani për kuptimet dhe fshehtësitë pas urdhrave dhe ndalesave.

Agjërimi, si edhe adhurimet tjera ka kuptimet dhe fshehtësitë madhështore të cilat mund ti hasim dhe ti vërtetojmë urtësitë e ligjshmërisë së këtij adhurimi hyjnor.

Kuptimi i parë në të cilin marrin pjesë të gjitha adhurimet është se agjërimi  është edukim i adhurimit dhe nënshtrimit ndaj Allahut të Madhëruar. Kur të perëndon dielli agjëruesi han  dhe pinë në respekt të urdhrit të Allahut, e kur lind agimi abstenon nga ushqimi, pija dhe gjërave tjera që prishin agjërimin, ai pra e adhuron Allahun në fillim të agjërimit dhe në mbarim të agjërimit, nëse e urdhëron Zoti të ushqehet në kohë të caktuar ushqehet, dhe nëse e urdhëron për të kundërtën e saj në kohë tjetër ai është respektues, pra çështja nuk është çështje shijimi e disponimi, por është respektim, nënshtrim dhe dëgjueshmëri ndaj urdhrit të Allahut.

Agjërimi po ashtu edukon tek njeriun  mbikëqyrjen e Allahut, synimin e sinqertë të veprave, largimin nga hipokrizia dhe shtirja, është adhurim mes robit dhe Zotit, për atë edhe është thënë se agjërimi është adhurim i fshehtë, ngase mundet që njeriu të mos agjërojë e të konsumojë ushqime duke mos e vërejtur askush nga njerëzit,  bile vetëm me ndryshim të nijetit dhe ndërprerje i prishet agjërimi edhe nëse nuk ushqehet me asgjë prej gjërave që prishin agjërimin gjatë tërë ditës, pengimi i tij për gjithë këtë përkundër se ai mund të arrijë fshehurazi tek këto gjëra, është argument për ndenjën e mbikëqyrjes së Allahut në fshehtësitë dhe vetminë e tij, për këtë kuptim Allahu e ka veçuar agjërimin nga të gjitha llojet e adhurimit, dhe nuk ka përcaktuar shpërblim të caktuar, i dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë: “ç’do vepër e birit të Ademit shumëfishohet, një e mirë me dhjet të mira e deri në shtatëqind fish, Allahu aze ue xhel ka thënë: “Përveç agjërimit, ai është për Mua dhe unë shpërblej për të,  largohet nga epshi dhe ushqimi për Mua.” Transmeton Muslimi.

Agjërimi edukon njeriun që të mediton në botën e ahiretit, në pritjen (e shpërblimit) çfarë ka te Allahu, kur agjëruesi pengohet nga disa epshe dhe dëshira të shpirtit, mendon për shpërblimin e Allahut aze ue xhel, kjo gjë vendoset në shpirt me besim në botën e ahiretit, ndërlidhja me te, ngritja nga kënaqësitë afatshkurta të kësaj bote që shpijnë në dëshirë për përqendrim në tokë dhe qëndrim të përhershëm në të.

Agjërimi të edukon në durim, në forcën e vullnetit dhe vendosmërisë, durimi nuk duket qartë në adhurimet tjera ashtu siç shihet tek agjërimi, qëllimi i agjërimit është pengimi i vetes nga  epshet, për atë konsiderohet edhe gjysma e durimit, Allahu i Madhëruar thotë: “Vetëm ata që janë të durueshëm do të shpërblehen pa masë”. Zumer, 10.

Agjërimi është edukim për shoqërinë, zhvillimin e një ndjenjë të unitetit dhe solidaritetit midis myslimanëve, agjëruesi kur sheh njerëzit përreth tij që të gjithë agjërues, ai ndjen lidhje dhe përputhje më këtë shoqëri, që të gjithë janë me agjërim, që të gjithë ndjejnë urinë për hir të Allahut, që të gjithë fillojnë me agjërim dhe së bashku ndërprenë agjërimin pa asnjë dallim apo privilegji. Nuk veçohet askush për shkak pasurisë, meritës apo pozitës së tij, më i ndershmi tek Allahu është më i devotshmi, më i miri është më i pastërti (nga gjynahet).

Sa madhështor që është portreti që flet për unitetin e shoqërisë nën hijen e adhurimit të Allahut xhele ue ala.

Agjërimi ngushton qarkullimin e gjakut, shuan zjarrin e epsheve, pakon mundësitë e devijimeve të shejtanit ndaj njeriut, ngase shejtani qarkullon tek biri i Ademit nëpër damarët e gjakut, për atë i Dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë, siç është shënuar në Sahih: “Agjërimi është mburojë”. Pra mburojë që mbron njeriun nga epshet dhe mëkatet, për atë i Dërguari salallahu alejhi ue selem  ka urdhëruar atë i cili i është shtuar epshi për martesë e nuk ka mundësi, të agjërojë, e bëri mbrojtje nga kjo dëshirë dhe zbutje të vështirësisë.

Nga kuptimet e agjërimit është të kujton të uriturit dhe nevojtarët, të ndien dhembjen dhe lodhjen e tyre, ngase ai që nuk ndien uri dhe etje mund që të mos ndien dhimbjen e dikujt tjetër nga të varfrit dhe nevojtarët, dhe nëse ne kemi me çfarë të ushqehemi, dikush tjetër mund të mos gjejë asgjë.

Këto ishin disa koncepte të këtij adhurimi madhështor, që Allahu aze ue xhel i ka përmbledhur në fjalën e Tij: “O besimtarë! Ju është urdhëruar agjërimi, ashtu si u ishte urdhëruar atyre para jush, që të jeni të devotshëm”. Bekare 183.

Pra urtësia për të cilën është ligjësuar agjërimi  është realizimi i devotshmërisë ndaj Allahut aze ue xhel, ky është fryti i agjërimit, nëse agjërimi nuk është për ne rrugë për të arritur devotshmërinë atëherë është humbur qëllimi dhe kuptimi për të cilin është ligjësuar, nuk është pra qëllimi thjesht pengimi nga ushqimi, pija dhe marrëdhëniet intime pa pasur gjurmë ky agjërim në jetën e njeriut dhe moralin e tij, për atë i dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Kush nuk le gënjeshtrën dhe veprën me gënjeshtër, Allahu nuk ka nevojë që ai të le ushqimin dhe pijen”. Dhe ka thënë: “Sa agjërues, hisja e tij nga agjërimi mbetet uria e etja”.

Xhabiri radijallahu anhu ka thënë: “Nëse agjëron le të agjëroje edhe veshi, shikimi, gjuha jote nga gënjeshtra dhe mëkati, braktise dëmtimin e fqinjit,  të jesh i qetë dhe dinjitoz, mos e bë ditën e agjërimit  të njëjtë me ditët jashtë agjërimit”.

Myslimani duhet ti ngjall këto kuptime kur ai zbaton adhurimin e agjërimit, në mënyrë që të mos del adhurimi nga koncepti i saj, dhe të mos shndërrohet në zakon (adet) që e kryen për t’iu adaptuar mjedisit apo shoqërisë.

Përktheu: Shpend ZENELI

Islamweb.com

GJITHASHTU NË ALBISLAM