– Një njeri i vjetër në moshë dhe me trup të lodhur është shtrirë në spital. Për çdo ditë e viziton një djalosh dhe ulet me të më shumë se një orë. I ndihmon në hajen e ushqimit dhe pastrimin e tij, shpesh e shëtitën nëpër kopshtin e spitalit dhe nuk ndahet ai vetëm pasi që e sheh se është qetësuar dhe gjendja e tij është stabilizuar.

– Një ditë nga ditët motra medicinale hyri në dhomën e tij që t’ia jep barnat dhe ta përcjell gjendjen e tij shëndetësore dhe i tha: “Mashalla, a është ky i biri?!

– Plaku shikoi kah ajo dhe nuk foli gjë, i mbylli sytë dhe në vetvete tha: ” Ah, sa mirë kishte qenë të ishte i biri im … Ky është një jetim i lagjes ku jetonim unë dhe gruaja më herët. Një ditë nga ditët e takova duke qarë te dera e xhamisë dhe e kuptova se prindi i tij kishte ndërruar jetë dhe e kish lënë të vetëm. Kur e pashë në këtë gjendje u mërzitë për të dhe ika dhe i bleva ëmbëlsira dhe nga ajo ditë më nuk e kam takuar asnjë herë.

– Mirëpo kur e kuptoi se unë dhe gruaja jemi të vetëm pa fëmi vjen na viziton për çdo ditë që ta përcjell gjendjen tonë. Kur e vërejti se unë u plaka dhe trupi mu dobësua e mori gruan time tek ai në shtëpi kurse mua më solli në spital për kurim. Kur e pyeta se pse o biri im kujdesesh kaq shumë për ne?

– U buzëqesh dhe më tha: “O axhë, shija e ëmbëlsirës që ma dhurove ende është prezente në gojën time”.

– Një poet thotë:

E mbjelli të mirën … edhe nëse nuk është në vendin e vet.

E mira nuk humbet … kudo që mbjellët.

E mira …  edhe nëse zgjat koha.

Atë nuk e korrë … vetëm se ai që e mbjelli.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Për nxënësit dhe studentët

Tregimi në vijim është i vërtetë. Në fakt, është përvojë e një mësuesi të dalluar dhe të shquar për aftësi, zgjuarsi dhe korrektësi. Fjala është për një mësues të gjuhës arabe, i cili, një ditë, derisa në klasë ishin të pranishëm edhe dy zyrtarë të Arsimit, të cilit kishin ardhur për ta vlerësuar atë, u befasua nga një reagim kolektiv i nxënësve, i pashprehur më parë. Ai rrëfen personalisht këtë ngjarje e thotë: Ishte kjo orë mësimi vetëm pak javë para përfundimit të vitit ndërsa provimet ishin shumë afër. Një nxënës derisa po ligjëroja më ndërpreu duke thënë: Profesor, arabishtja lëndë shumë e rëndë! Ende pa e ndërprerë fjalën, u ngritën të gjithë nxënësit dhe shprehen të njëjtat ndjenja, sikur të ishin të organizuar. Njëri fliste nga një anë e tjetri nga ana tjetër e klasës. Mësuesi heshti për një çast e më pas tha: Në rregull, sot nuk do të shpjegojë asgjë. Mësimin do ta zëvendësojë me një lojë. Nxënësit u gëzuan ndërsa zyrtarët e Arsimit nuk u ndien aspak mirë. Në tabelë, mësuesi vizatoi një shihe me një grykë të ngushtë, në brendi të së cilës ishte një pulë. Kush ka mundësi ta nxjerr pulën nga shishja? –i pyeti mësuesit nxënësit. Kush ka mundësi ta nxjerr pulën, por me kusht që shishja të mos thyhet dhe as pula të mos mbytet? – pyeti përsëri mësuesi. U munduan ta gjenin përgjigjen nxënësit por pa sukses. Po kështu as zyrtarëve nuk iu “kujtua” përgjigja. Një nxënës, nga fundi i klasës, ngriti dorën dhe tha: Mësues, kjo pulë nuk mund të nxirret pa u thyer shishja ose pa u mbytur pula?! Kushtet janë kushte – ia ktheu mësuesi. Një tjetër nxënës, duke u tallur, tha: Atëherë le ta nxjerr pulën ai që e ka vënë brenda! Nxënësit qeshën ndërsa mësuesi tha: E vërtetë! Kjo është përgjigja, dhe kjo është gjendja juaj në raport me gjuhën arabe. Ju jeni ata që e keni vënë veten brenda shishes dhe ju duhet që ta nxirrni veten prej saj. Sado që unë tua shpjegoj lehtë dhe thjeshtë mësimet, nëse ju jeni bërë robër të botëkuptimeve të këtilla se një lëndë është e pamundur të mësohet, si filani mësimi është absolutisht i pakuptueshëm, se kapitujt kaq e kaq janë të rëndë, nuk do të mund të korrni suksese.

Mësimi mbaroi. Shihemi nesër!
Zyrtarët u ndanë shumë të kënaqur me punën dhe metodën e mësuesit ndërsa nxënësit dyshuan bindjet për mësimin dhe vështirësinë e të kuptuarit.
Ky është rrëfimi i këtij mësuesi, por ne, sa pula i kemi vënë në shishe? Kupto, asgjë nuk është e vështirë përderisa mos t’ia bësh vetes të vështirë. Me vullnet, vendosmëri dhe kureshtje mund t’i arrish të gjitha.

Përshtati në shqip: Sedat Islami

Ti qëndron në ballkonin e pallatit tënd dhe shikon në thesaret, lumenjtë dhe kopshtet e Xhenetit të Allahut  kurse qiejt dhe toka plotësisht kanë ndryshuar.

Lumenj qumështi me shije të pandryshuar, lumenj vere me shije të këndshme për ata që e pinë dhe lumenj prej mjalti të kulluar.

Pallate nga ari dhe argjendi. Gurët e tokës nga perlat, balta nga misku i cili lëshon aromë të madhe kurse toka dhe dheu i saj nga misku dhe shafrani. Qerpiçët e pallateve nga ari dhe nga argjendi.

Pemë të shumta me degë nga ari. Fryte të shumta dhe me shije dhe ngjyre të llojllojshme.

Shërbëtorë dhe pronë të madhe dhe vende të larta.

Hyri të Xhenetit dhe djelmosha që janë gjithmonë të rinj dhe mbeten ashtu dhe duken si margaritar.

Të gjithë ata që i ke humbur nga familja në dynja, Allahu ju takon dhe ju bashkon me ta në Xhenet.

A nuk e meriton e gjithë kjo që të bëjmë durim në sprovat e dynjasë? A nuk e meriton e gjithë kjo që t’i bindemi Allahut dhe të largohemi nga gjynahet?

O Zot na bën nga banorët e Xhenetit dhe na bashko të gjithëve në Xhenetin Tënd.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

E filloi rrugëtimin me drogën duke e përdorur dhe shitur. Mendonte se do të arrijë të realizojë ëndrrën e madhe të blejë një veturë sportive luksoze. Problemet e tij fillojnë me arritjen e informatave tek inspektori i hetuesisë. Informatat flisnin se në mesin e nxënësve ka trafikues të drogës. Komisari i policisë urdhëroi që shtëpia e tij të mbikëqyret si dhe të fillojë përcjellja  e nxënësit në fjalë. Evidentoheshin ata që hyjnë dhe dalin prej shtëpisë së tij. Rezultatet ishin: Pas vëzhgimit u vërtetua se në shtëpinë hyn dhe del prej saj vetëm një person i cili nuk ka më shumë se shtatëmbëdhjetë vjet. Hyn dhe del duke mbajtur gjëra të çuditshme. Vazhdoi vëzhgimi i shtëpisë edhe dy javë, derisa u vërtetua ajo që kishin zbuluar.

Pas vëzhgimit kërkuan leje prej prokurorisë për ta kontrolluar shtëpinë në të cilën jetonte djaloshi. Në momentin e caktuar pesë inspektorë u futën në shtëpi ndërsa të tjerët e kishin siguruar perimetrin rreth shtëpisë. Brenda shtëpisë e gjetën nënën e të akuzuarit dhe vëllezërit e tij të vegjël. Pyetën ku është vëllai juaj?

Vëllezërit shkuan në dhomën e djaloshit dhe i thanë se dikush po të kërkon. Nga dhoma doli një djalosh që nuk kishte më tepër se shtatëmbëdhjetë vjet. Në fytyrën e tij shihej lodhja dhe frika.

Djaloshi pyeti: Kush jeni ju çfarë kërkoni. Inspektori tha: Para se të më pyesësh mi trego krahët, pastaj të tregoj se kush jam. Pasi i zbuloi krahët e tij në të shiheshin qartë shenjat e gjilpërave të heroinat. Inspektori pyeti: tani a e di se kush jam unë?

Djaloshi filloi ti lutet oficerit që të mos i tregojë nënës dhe vëllezërve. Tha unë jam vetëm një viktimë e pafajshme. Kur e kontrolluan dhomën e tij gjetën heroin të paketuar, peshore të vogël, lugë dhe hashash të mbështjelltë.

Inspektori pyeti si kanë arritur këto materie narkotike.

I akuzuari u përgjigj: Unë i shes këto si punëtor i njërit i cili për këtë punë më paguan të holla dhe doza falas të drogës.

Vazhduan pyetjet për detyrën e tij si dhe për blerësit… I akuzuari u përgjigj: jam nxënës i vitit të tretë të shkollës së mesme dhe këtë drogë ua shes dhe e reklamoi para nxënësve të shkollës ku mësoj.

Pranoi se nuk kishte njohuri për rrezikun e asaj që e bën si dhe për pasojat. Synimi i vetëm ishte të fitojë para për ta blerë veturën sportive me të cilën do të krenohet para nxënësve të shkollës së tij.

Oficeri kërkoi që t’ia tregojë shtëpinë e akuzuarit që e kishte angazhuar, por djaloshi tha se nuk e di ku jeton dhe se e ka vetëm numrin e telefonit të tij. U dakorduan që ai ti bëj telefon “furnizuesit” dhe të caktojë një takim në të cilin do të merr mallin për shitje.

Në takimin e organizuar pas dorëzimit të mallit u prangos edhe i akuzuar i dytë. Me veturë të policisë u dërguan në inspektorat. Para prokurorit trafikuesi i drogës i pranoi gjitha pohimet e djaloshit. Pranoi se e kishte shfrytëzuar djaloshin për të përhapur drogën sepse në këtë moshë ata janë më pak të vërejtur së sa ata në moshë.

Ta analizojmë këtë  tregim për djaloshin i cili nuk kishte më tepër se shtatëmbëdhjetë vjet dhe i cili kishte hyrë në një punë e cila do ti shkatërrojë ardhmërinë. Kjo është një ktastrofë e vërtetë por katastrofa është më e madhe kur të analizojmë gjendjen e asaj familje.

Familje e çarë, në të s’ka as siguri e as stabilitet. Mungon roli i babait i cili duhet të jetë roja e portës, shëmbëlltyra më e lartë për fëmijët e asaj familjeje. Po pyesim si jeton kjo familje? A nuk është i brengosur babai me një brengë e cila e nxit të interesohet për djalin e tij në shtëpi dhe në shkollë. A nuk i njeh babai shokët e birit të tij. A nuk i ka vërejtur gjurmët e gjilpërës së heroinës në krahët e djalit.

A nuk janë ulur së bashku në tryezën e mëngjesit, drekës dhe darkës. Nëse supozojmë se babai mungon dhe nuk i realizon obligimet e tij që i ka ndaj fëmijëve atëherë ku është roli i nënës. A nuk kujdeset dhe mërzitet për bijtë e saj?

Një fatkeqësi e vërtetë. Viktimë është një adoleshent për shkak të rolit të munguar të babait dhe për shkak të mosangazhimit të nënës.

Burimi: Libri  “Tregime emocionale për të rinj”

Përktheu: M-r. Talha Kurtishi