Arhiva MujoreAugust 2015
BESIMI NË PEJGAMBERËT E ALLAHUT – (PJESA E PARË)
I dërguar llogaritet ai i cili obligohet të përcjell ndonjë mesazh. Për qëllim janë njerëzit të cilëve u është shpallur dhe janë urdhëruar për ta përcjellur atë.
I pari prej të dërguarve ishte Nuhi alejhi selam, kurse i fundit është Muhamedi, sal-Allahu alejhi ue selem.
Allahu,- xhele ue ala!,- ka thënë: “Na të kemi dërguar ty shpalljen, ashtu siç i kemi dërguar shpallje Nuhit, dhe pejgamberëve pas tij; e, Ne iu kemi dërguar shpallje edhe Ibrahimit, edhe Ismailit, edhe Is’hakut, edhe Jakubit, edhe Isait, edhe Ejjupit, edhe Junusit, edhe Harunit, edhe Sulejmanit. E, Davudit ia kemi dhënë (Librin) Zeburin.” (Nisa: 163).
Në sahihun e Buhariut nga Enes ibn Maliku,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- përcillet, në hadithin e ndërmjetësimit (shefatit), se Pejgamberi,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- përmendi se njerëzit shkojnë tek Ademi për t’i kërkuar atij të ndërjmetësojë për ta tek Allahu. Por Ademi alejhi selam nuk pranon dhe i thotë të shkojnë tek Nuhu alejhi selam, i dërguari i parë që ka dërguar Allahu.”
Allahu,- xhele ue ala!,- për Muhamedin,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- tha:
“Muhammedi nuk është babë i askujt prej njerëzve (meshkujve) tuaj, por është Pejgamber i Allahut dhe vula e pejgamberëve, e Allahu është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.” (Ahzab: 40).
Nuk ka pasur ndonjë popull, në të cilin Allahu nuk ka dërguar tek ata ndonjë pejgamberë të veçantë ose të dërguar i cili ka ripërtrirë atë që ka sjellë i dërguari para tij.
Allahu,- xhele ue ala!,- ka thënë:
“Na çdo populli i kemi dërguar nga një pejgamber. (Ata u thonin atyre): “Adhuronie Allahun, e shmanguni nga djalli!” Disa prej tyre, Allahu i shpuri në rrugë të drejtë, e disa prej tyre merituan të mbeten në humbje. Andaj, udhëtoni nëpër botë, e shihni se çfarë ka qenë dënimi për ata, të cilët pejgamberët e vet i konsideronin për gënjeshtarë!.” (Nahl: 36).
“E, nëse ata të konsiderojnë ty gënjeshtar, e madje edhe paraardhësit e këtyre i kanë përgënjeshtruar pejgamberët. Pejgamberët e tyre kanë ardhur me dokumente të qarta, fletushka, dhe Libër ndriçues.” (Fatir: 24).
“Na kemi dërguar Teuratin, në të cilin është udhëzimi dhe drita. Sipas tij –pejgamberët, të cilët ishin të bindur e të ndershëm ndaj Allahut i gjykonin hebrenjt, por edhe të diturit dhe juristët gjykonin sipas aaj që është ruajtur nga Libri i Allahut, e për të cilin ata dëshmonin (se është i vërtetë). Prandaj, mos druani nga njerëzit, por druani vetëm prej Meje! Dhe mos i ndërroni argumentet e Mia me ndonjë vlerë të vogël! E, ata që nuk gjykojnë sipas asaj që ka shpallur Allahu, ata janë mohues të vërtetë.” (Maide: 44).
Pejgamberët janë njerëz të krijuar. Pejgamberët nuk posedojnë cilësi hyjnore dhe nuk duhet të adhurohen ata.
Allahu,- xhele ue ala!,- në lidhje me të dërguarin e Tij, Muhamedin,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- i cili është më i miri prej të dërguarëve dhe më i afërti prej tyre tek Allahu:
“Thuaj: “Unë nuk mund t’i sjell vetes as dobi as dëm, përveç atë që don Allahu. E sikur t’i dija fshehtësitë, do t’i shumëzoja të mirat dhe nuk do të më prekte asnjë e keqe. Unë jam vetëm paralajmërues dhe sihariques për njerëzit që besojnë”. (Araf: 188).
“Thuaj (o Muhammed!): “Unë nuk mundem t’jua largojë ndonjë dëm juve e as t’ua sjell ndonjë dobi (vetëm Allahu ka pushtet për këtë). Thuaj (o Muhammed!): “Me të vërtetë, mua askush nuk mund të më mbrojë nga dënimi i Allahut; as që mund të gjejë strehim tjetër kund, përveç te Ai.” (Xhin: 21-22).
Pejgamberët i godet çdo gjë që i godet njerëzit e tjerë, siç janë: Sëmundjet, vdekja, nevoja për ushqim, nevoja për të pirë, dhe çdo gjë tjetër që ka mundësi ta godasë njeriun.
Allahu,- xhele ue ala!,- thotë për Ibrahimin alejhi selam, kur ai përshkruan Zotin e tij:
“Dhe i cili më ushqen dhe furnizon me ujë, e kur të sëmuhem, Ai më shëron, dhe i cili do të bëjë që të vdes, e pastja do të më ringjallë.” (Shuara: 79-81).
Muhamedi,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- ka thënë: “Unë jam njeri si ju, harroj siç harroni ju, e nëse unë harroj, atëherë ma kujtoni.”
Allahu,- xhele ue ala!,- i ka cilësuar pejgamberët si robër të Tij, i ka ngritur në gradat më të larta si dhe i ka lavdëruar ata.
Për Nuhin alejhi selam, Allahu,- xhele ue ala!,- ka thënë:
“(O), pasardhësit e atyre që Ne i bartëm me Nuhun (në barkë)!” Ai (Nuhu) me të vërtetë, ka qenë rob mirënjohës (i Zotit).” (Isra: 3).
Kurse, për Muhamedin,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- thotë:
“I lartësuar është Ai, që i ka shpallur Kur’anin (i cili ndanë të vërtetën prej të pavërtetës) robit të Vet (Muhammedit), që të jetë paralajmërues për botërat (njerëzit).” (Furkan: 1).
Për Ibrahimin, Is-hakun dhe Jakubin alejhimu selam, thotë:
Dhe kujtoji robërit Tonë: “Ibrahimin, Is’hakun dhe Jakubin, të fortë (në besim) dhe largëpamës. Ne, atyre iu dhuruam një virtyt të veçantë, që ta kenë gjithmonë në mend botën e ardhshme. Njëmend, ata janë tek Ne njerëz të mirë e të zgjedhur.” (Sad: 45-47).
Për Isain alejhi selam, ka thënë:
“Ai (Isai), është vetëm rob (njeri), të cilin Ne e kemi dhuruar (me profetni), dhe e kemi bërë shembull për bijtë e Israelit.” (Zuhruf: 59).
Vazhdon..
Autor: Shejh Muhamed Ibn Salih el Uthejmin, Allahu e mëshiroftë
Nga arabishtja: Suad Burhan Shabani
Burimi: albislam.com
BESIMI NË KADERIN E ALLAHUT (3)
Ashtu siç e sqaruam, nuk arsyetohet njeriu me kader nëse nuk i kryen gjërat obligative apo i vepron gjërat e ndaluara ( mëkatet).
Andaj, argumentimi dhe arsyetimi i njeriut në këtë rast me kader është gabim në shumë aspekte, siç vijon:
- Allahu,- xhele ue ala!,- thotë:
“Idhujtarët do të thonë: “Sikur të donte Allahu, nuk do t’i bënim shok Atij as ne as baballarët tanë, dhe asgjë të ndaluar nuk do të punonim”. Kështu mohonin edhe ata para tyre, derisa e shijuan dënimin tonë. Thuaj: “A keni ju ndonjë argument të na paraqitni? Ju mbështeteni vetëm në hamendje dhe jeni vetëm gënjeshtarë”.” (En’am: 48). Nëse ata do t’u arsyetoshin dhe argumentoheshin me kader, atëherë Allahu nuk do t’i dënonte.
- Allahu,- xhele ue ala!,- thotë:
“(Na kemi dërguar) pejgamberë, sihariques dhe lajmërues (frikën), që njerëzit të mos kenë ndonjë vërejtje ndaj Allahut, pas ardhjes së pejgamberëve. Se, Allahu, është i Plotëfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm.” (Nisa: 165). Nëse kaderi do të ishte argument dhe arsyetim për kundërshtarët e Islamit, atëherë nuk do të ishte i nevojshëm dërgimi i pejgamberëve, sepse pastaj kundërshtimi i tyre pas dërgimit të pejgamberëve do të ndodhte po me kaderin(caktimin) e Allahut.
- Transmetohet nga Aliu,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- ka thënë: ” Nuk ka ndonjë prej jush që nuk i është caktuar vendi i tij, në xhehenem ose në xhenet.” Një burrë prej të pranishmëve që ishin aty tha: A t’i mbështetemi kësaj fjale që e the, o i Dërguar i Allahut? Ai,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- tha: “Jo, por ju punoni, se gjithçka ju është lehtësuar. Pastaj lexoi fjalën e Allahut: (فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ) “Kush jep sadaka dhe ruhet nga gjunahet (është i devotshëm), do t’ia lehtësojmë atij për më të lehtën.” (Sure el Lejl: 5). Në transmetimin e Muslimit: “Çdonjërit prej jush, i është lehtësuar puna, për të cilën është krijuar.” (Shënuan: Buhariu dhe Muslimi).
Andaj Pejgamberi, alejhi selam, na urdhëroi të punojmë dhe ndaloi t’i mbështetemi vetëm kaderit (caktimit).
- Nuk ka dyshim se Allahu e ka obliguar diçka njeriu si dhe e ka ndaluar diçka njeriun. Porse, njeriu duhet ta dijë se Allahu nuk e ka ngarrkuar me diçka që njeriu nuk mund ta bartë apo kryej atë. Allahu,- xhele ue ala!,- thotë:
“Andaj frikësojuni Allahut sa të mundeni, dhe dëgjoni, dhe përuluni dhe shpenzoni (prej pasurisë suaj) për të mirën tuaj. E ata që ruhen nga lakmia e madhe, janë fitues.” (Tegabun: 16).
“Allahu nuk e ngarkon askend përtej fuqisë që ka: në dobi të tij është e mira që bënë, kurse në dëm të tij është e keqja që e punon.” (Bekare: 286). Andaj, nëse njeriu do të ishte i obliguar të vepronte, atëherë do të ishte i obliguar të vepronte edhe gjërat që nuk do të mund t’i vepronte. Por, një kuptim i tillë është gabim. Nëse ndodh që njeriu ta veprojë një mëkat me xhehël (injorancë), me harresë ose me detyrim, atëherë nuk llogaritet gjynahqarë, sepse në këtë rast ai arsyetohet.
- Kaderi (caktimi) i Allahut është i fshehur dhe sekret (e dinë vetëm Allahu). Kaderi nuk mêsohet, porse ai kuptohet dhe dihet vetëm pasi të ndodh. Dëshira e njeriut, për veprën që ai vepron, ndodh para punês së tij dhe ajo nuk bazohet mbi diturinë e caktimit (kaderit) të Allahut. Dhe, në këtë mënyrë, nuk mbetet më argument dhe arsyetim me kader, sepse nuk posedon argument njeriu për diçka qê ai nuk e di apo është e panjohur për të.
Vazhdon..
Autor: Shejh Muhamed ibn Salih el Uthejmin, Allahu e mëshiroftë
Nga arabishtja: Suad Burhan Shabani
Burimi: albislam.com
POZITA E SAHABËVE NË ISLAM ( 2 )
Hafidh Ebu Bekr Hatib el Bagdadi, -rahimehullah!-, (vdiq në vitin 463 hixhri), ka thënë:
“Drejtësia e sahabëve është e qartë dhe qëndrueshme, ngase Allahu i cilësoi si të drejtë dhe i lavdëroi ata në Librin e Tij Famëlartë. Edhe nëse nuk do t’i lavdëronte Allahu në Kur’an ose Pejgamberi alejhi selam në hadithe, do të ishte e mjaftueshme për ne që t’i pasojmë dhe cilësojmë si të drejtë, duke pasur parasysh sakrificat e tyre për fenë e Allahut, si: Hixhretin, Xhihadin, shpenzimin e pasurisë për përhapjen e fjalës së Allahut, të gjitha këto i bën me iman të fortë dhe vetëm për hirë të Allahut, të këtij mendimi qëndrojnë të gjithë dijetarët e Ehli Sunetit dhe Xhematit.” (El Kifaje: 93 – 97).
Ebu Zur’a err Rrazi, -rahimehullah!-, ka thënë: “Nëse e sheh ndonjë njeri duke i fyer sahabët ose ndonjërin nga sahabët, atëherë ai është i dalur nga feja. Sepse, sahabët u cilêsuan si të drejtë me Kur’an dhe Sunet, e ata që i akuzojnë, fyejnë sahabët, përmes tyre kanë për qëllim fyerjen dhe humbjen e vlerës së Kur’anit dhe Sunetit, ata me drejtë duhet t’i quajmë të dalur nga feja.” (El Kifaje: 93 – 97).
Hafidh Ebu Umer Ibn AbdulBerr, -rahimehullah!- (vdiq në vitin 463 hixhri), ka thënë: “Kush ndalet dhe mediton, e vëren se ata që ndjekën Muhamedin alejhi selam me përpikmêrinë më të madhe të mundshme dhe e përcjollën mesazhin hyjnorë deri tek njerëzit mbarë botën kudo që janë. Ata e ruajtën fjalën e Allahut dhe Sunetin profetik derisa u arrit përhapja e thirrjeve hyjnore deri tek gjeneratat tjera që pasuan pas tyre. Andaj, me plotë meritë themi se ata janë umeti më i mirë dhe më i drejtë që doli nga njerëzimi dhe umeti i Muhamedit alejhi selam. Për ta dëshmoi Allahu dhe i Dërguari i Tij, Muhamedi salallahu alejhi ue selem.” (Mukadimetu el Istiab, 1/4).
Hafidh Ibn Haxheri, -rahimehullah!- (vdiq në vitin 852 hixhri), ka thënë: “Janë unanim ehli suneti dhe xhemati se të gjithë sahabët janë besnik dhe të drejtë, dhe në këtë gjë nuk polemizoi dhe nuk kundërshtoi askush përpos ithtarëve të bidatit.” (El Isabeh Fi Temjiz es Sahabeh(1/10).
Imam Ibn Kethiri, -rahimehullah!- (vdiq në vitin 773hixhri), ka thënë:
“Sahabët të gjithë janë të drejtë sipas mendimit unanim të ulemave të ehli sunetit dhe xhematit, për këtë gjë dëshmon Kur’ani Fisnik dhe Suneti Profetik, duke i lavdëruar ata në lidhje me moralin e tyre dhe punën e tyre të palodhshme nê përhapjen e fjalës së Allahut të Madhëruar.” ( Ihtisar Ulum el Hadithë: 181-182).
Gjithashtu, Imam Ibn Kethiri, rahimehullah, thotë: ”Më i miri nga sahabët, ose krijesa me e mirë e krijuar pas pejgamberëve është Ebu Bekri, pastaj vjen Umeri, Uthmani, Aliu, pastaj dhjetë të përgëzuarit me xhenet, pastaj pjestarët në luftën e Bedrit, pastaj të Uhudit, etj.” (Ihtisar Ulum el Hadithë: 182- 183).
Hafidh Ebu Xhafer et Tahavi, -rahimehullah!- (vdiq në vitin 321 hixhri), ka thënë: “I duam sahabët e pejgamberit, alejhi selam, dhe i urrejmë ata që i urrejnë sahabët. Dashuria ndaj sahabëve është iman dhe bamirësi, kurse urrejtja e tyre është kufër, nifak, etj.” (El Akidetu et Tahavije, me Sherh të Ibn Ebil Iz el Hanefi, fq.528).
Ibn Hazmi, -rahimehullah!- (vdiq në vitin 456 hixhri), ka thënë: “Të gjithë sahabët do të jenë në xhenet. Allahu,- xhele ue ala!,- thotë:
“Nuk janë të barabartë ata që kanë shpenzuar dhe luftuan para fitores – dhe ata që kanë luftuar dhe shpenzuar pastaj. Këtu, dallimi është në një shkallë të lartë; mirëpo, Allahu të gjithëve u premton dhuntinë.” (El Hadid: 10).
” E, ata, të cilëve u kemi premtuar shpërblimin e bukur qysh më parë, ata do të jenë larg nga ajo (skëterra).” (El Enbija: 101). Allahu na vërtetoi dhe lajmroi se sahabët të gjithë janë xhenetli, dhe nuk do të hyjë asnjêri nga ta në zjarrin e xhehenemit, kuptimi mbas ajeteve të lartëpërmendura.” (El Mehala Li Ibn Hazm: 1/56-56, 1/11-12).
Shejhul Islam Ibn Tejmije, -rahimehullah!- (vdiq në vitin 728), ka thënë: “Prej bazave të ehli sunetit dhe xhematit është: Ruajtja e gjuhës dhe zemrës karshi shokëve të pejgamberit, alejhi selam. Ehli Suneti i pranon argumentet që kanë ardhë në Kur’an dhe në Sunet, për vlerën dhe shkallët e larta të sahabëve. Ehli Suneti beson se Allahu ka thënë për të gjithë pjestarët e luftës së Bedrit: “Veproni nga kjo ditë çfarë të doni, sepse jeni të falur nga Unë.” (Buhariu: 7/304, 3983. Muslimi: 161, 4/1941).
Ehli Suneti beson se halife pas Pejgamberit, alejhi selam, është Ebu Bekri, pastaj Umeri, Uthmani dhe Aliu, radijAllahu anhum.”
Kadi Ebu Ja’la, rahimehullah, ka thënë: ”Kush shpif për pafajsinë e Aishes që e sqaroi Allahu prej shtatë katë qiejve, ka bërë kufër (mendim unanim i ulemave të ehli sunetit dhe xhematit). (Mexhmu el Fetaua: 3/102-155).
Shejh Muhamed Ibn Mutar ez Zehrani, rahimehullah!
Nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com
Si falet namazi në Arafat dhe Muzdelife?
Pyetje: Shumica e haxhilerëve në Mina, Arafat dhe Muzdelife e falin namazin të plotë, nuk i shkurtojnë dhe bashkojnë namazet, a është namazi i tyre në rregull?
Përgjigje: Përderisa i falin namazet të plota, pa i shkurtuar dhe bashkuar ato, themi se namazi i tyre është në rregull.
Shkurtimi i namazit kur je udhëtarë është sunet (vepër e pëlqyer), gjithashtu bashkimi i namazeve dhe shkurtimi i tyre në Arafat dhe Muzdelife janë sunet.
Në Mina namazi vetëm shkurtohet dhe nuk bashkohet.
Shejh Abdullah el Humejdi, rahimehullah.
Nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com
A duhet të e kryejë tavafin lamtumirës (të Haxhit) ai i cili jeton ne Meke?
Pyetje : Hoxhë i nderuar, a duhet të e kryejë tavafin lamtumirës (të Haxhit) ai i cili jeton ne Meke?
Përgjigje: Jo nuk duhet të e kryejë tavafin lamtumirës ai i cili jeton apo qëndron në Meke pas Haxhit. Sepse tavafi lamtumirës është për ata që largohen nga Mekeja në drejtim të vendlindjes së tyre. Kurse, ai i cili jeton në Meke apo studjon apo dëshiron të qëndrojë në Meke më gjatë, atij nuk i takon të e kryejë tavafin lamtumirës.
Shejh Dr. Salih Ibn Feuzan El Feuzan,- Allahu e ruajt
Nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com
FORMA E HAXHIT – HAP PAS HAPI –
ADHURONIE ALLAHUN ME SINQERITET
Me emrin e Allahut, Mëshirësuesit, Mëshirëplotit. Falënderimi i takon Zotit të gjithë botërave, salavatet dhe selamet i takojnë të Dërguarit të Tij, familjes, shokëve dhe gjithë atyre që e pasojnë për të mirë deri në ditën e gjykimit, dhe më pas:
Allahu i Madhëruar ka thënë:
“E janë urdhëruar ata që t’i luten vetëm Allahut, që sinqerisht, si besimtarë të vërtetë, të predikojnë fenë dhe të bëjnë namaz, dhe të ndajnë lëmoshën (zeqatin); e kjo është feja e drejtë.” (El Bejineh: 5).
Allahu na bën me dije në këtë ajet Kur’anor se i urdhëroi të gjitha krijesat prej të parit deri tek i fundit ta adhuronin vetëm Atë dhe mos t’i shoqëronin ortak.
Prej Ademit, alejhi selam, e deri në ditën e gjykimit, Allahu i krijoi krijesat dhe i obligoi ato ta adhuronin vetëm Allahun. Pra, prej krijesave ka që e realizuan me sukses këtë obligim madhor e adhuruan Allahun si duhet, e prej tyre ka që mëkatuan dhe nuk e realizuan qëllimin final të krijimit të tyre, adhurimin e Allahut të Madhëruar.
Dhe, mu për këtë arsye dërgoi pejgamberë të njëpasnjëshëm, që t’i thêrrasin njerëzit drejt adhurimit të pastër të Allahut dhe t’i ndalojnë nga shirku apo idhujtaria.
Ibn Abasi, radijAllahu anhu, thotë: “Periudha mes Ademit dhe Nuhit ishte dhjetë shekuj, të gjithë ishin në islamin e pastër, dhe shirku i parë i cili ndodhi në tokë, ishte shirku që e bëri populli i Nuhit. Në mesin e tyre ishin pesë njerëz të mirë, e ata janë: Vedaja, Suva’a, Jegutha, Jeuka dhe Nesra, këta vdiqën dhe njerëzit filluan t’i vizitonin tek varrezat e tyre dhe ta kujtonin devotshmërinë e tyre, etj. Por, shejtani i mallkuar ua dha një ide, që ta bënin nga një fotografi për secilin nga këta njerëz të vdekur dhe t’i kujtonin punët e tyre të mira përmes fotografive. Kështu vepruan populli dhe shejtani iu shkoi së dyti herë duke iu thënë: Këta juve ju ndihmojnë kundër armiqëve tuaj, ju sjellin shiun, edhe kështu me rradh. Lajthitën njerëzit me të madhe dhe filloi përhapja e shirkut tek populli i Nuhit alejhi selam.”
Allahu i Madhëruar e dërgoi Nuhin alejhi selam, që t’u njoftojë se duhet adhuruar vetëm Allahu dhe aksush tjetër.
Allahu i madhëruar e përshkruan këtë ngjarje në Kur’an:
“Na me të vërtetë, ua kemi dërguar Nuhun popullit të tij, i cili u tha: “O populli im! Adhuronie Allahun , ju nuk keni zot tjetër përveç Tij! – Unë frikësohem për ju nga dënimi në Ditën e madhe!” Paria e popullit të tij thanë: “Na me të vërtetë, të shohim ty në humbje të madhe”. Ai tha: “O populli im! Unë nuk jam në kurrfarë humbje, por jam pejgamber nga ana e Zotit të gjithësisë. ju sjell urdhërat e Zotit tim dhe ju dëshiroj çdo të mirë, unë di nga Allahu atë që nuk e dini ju. A po çuditeni që këshilla e Zotit tuaj, t’ju vijë nga një njeri i mesit tuaj, që t’ju tërheq vërejtjen, të bëheni besimtarë dhe për t’ju mëshiruar? E ata e konsideruan atë gënjeshtar, andaj e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në barkë. Ndërsa, i fundosëm ata të cilët i konsideruan gënjeshtra argumentet Tona. Ata kanë qenë popull i verbër (injorant). (El A’raf: 59 – 64).
Insistoi Nuhi, alejhi selam, me thirrjen e tij përreth 950 vite, por ata e refuzuan dhe nuk e pranuan thirrjen e tij drejtë adhurimit të Allahut dhe largimit nga shirku (idhujtaria).
Dhe më pas Allahu e urdhëroi Nuhin alejhi selam për ndërtimin e Anijes, një pakicë hypën në Anije kurse zullumqarët tjerë i shkatërroi me tufan (vërshim i madh i ujit) Allahu i Madhëruar.
Gjithashtu, edhe Hudin alejhi selam e dërgoi Allahu tek Populli i tij:
“Ja dërguam (popullit) Adit, vëllaun e tyre – Hudin. Ai tha: “O populli im! Adhuronie Allahun, ju nuk keni zot tjetër përveç Tij. E, a nuk po i ruheni dënimit?” Paria e popullit të tij, të cilët nuk besonin thanë: “Na, me të vërtetë, të konsiderojmë ty mendjelehtë dhe ne mendojmë se je gënjeshtar”. (El A’raf: 66).
Thirrja e Hudit zgjati dhe kur populli këmbnguli në devijimin e tyre,refuzuan Hudin alejhi selam dhe thirrjen e tij, atëherë Allahu i dënoi dhe shkatërroi me erë të fuqishme e cila shkatërroi shkatërroi çdo gjê që i doli para saj.
Njashtu, Allahu e dërgoi Salihun alejhi selam tek populli i tij:
“Dhe (Na, ia dërguam popullit) themudit – vëllaun e tyre – Salihun. Ai tha: “O populli im! Adhuronie Allahun, ju nuk keni zot tjetër përveç Tij. Madje, me të vërtetë, ju ka ardhur argument nga Zoti juaj: kjo deve e Allahut për ju, është një mrekulli. Lëreni të kullosë në tokën e Allahut dhe mos i bëni ndonjë të keqe, se ju pret ndëshkimi i ashpër!” ( El A’raf: 73).
“(Ia dërguam) Themudit, vëllaun e tyre Salihun. “O populli im”, – tha ai: “Adhuronie vetëm Allahun . Ju, s’keni zot tjetër përveç Atij! Ai ju krijoi nga toka (dheu) dhe ju dha të jetoni në të; andaj, kërkoni falje nga Ai dhe kthehuni tek Ai! Me të vërtetë, Zoti im është afër dhe Ai u përgjigjet (lutjeve)”. Ata thanë: “O Salih! Ti ke qenë shpresa jonë, para kësaj (fjale). A mos vallë, ti don të na ndalosh ta adhurojmë atë, që e kanë adhuruar prindërit tanë? Me të vërtetë, na jemi në dilemë, që na bën të dyshojmë në thirrjen tënde”. ( Hudë: 61-62).
Edhe populli i Salhiut refuzoi thirrjen e tij dhe Allahu edhe këta i dënoi me një dënim tê dhembshëm, i zhduku nga sipërfaqja e tokës.
Allahu i dërgoi pejgamberët e Tij, prej të pari deri tek i fundit me qëllim që njerëzit ta adhurojnë sinqerishtë vetëm Allahun.
Allahu edhe Muhamedit alejhi selam, ia dha të njejtin mesazh hyjnorë : “Na, nuk kemi dërguar asnjë pejgamber para teje e që të mos ia kemi shpallur atij: “S’ka zot tjetër përveç Meje, andaj adhuromëni Mua!” (El Enbija: 25).
Ta adhurojmë Allahun dhe mos të bëhemi sikur popujtë të cilët u dënuan dhembshëm nga Allahu i Madhëruar, si pasojë e shirkut dhe mospranimit të thirrjes drejt fjalës La Ilahe ilallAh (Nuk ka të adhuruar me të drejtë pos Allahut).
Definicioni i adhurimit (ibadetit) sipas shejhul Islam Ibn Tejmijes rahimehullah: ” Emër përmbledhës i çdo gjëje që e don dhe kënaqet Allahu, qoftë ajo fjalë, vepër e dukshme ose e fshehtë.”
Allahu e dinë më së miri, salavatet dhe selamet ia dërgojmë Muhamedit alejhi selam, faniljes dhe shokëve të tij.
Shejh Abdullah el Humejdi, rahimehullah.
Nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com
BESIMI NË KADERIN E ALLAHUT ( 2 )
Ashtu siç e sqaruam, besimi në kader nuk e përjashton mundësinë që njeriu të ketë dëshirë në punët e tija, të cilat ai ka mundësi t’i zgjedhë dhe t’i veprojë, sepse feja dhe aktualiteti argumentojnë për këtë çështje.
Feja argumenton për këtë çështje në këtë mënyrë:
“Ajo është Ditë e pashmangshme, e kush të dojë, le t’i kthehet rrugës te Zoti i vet.” (Nebe: 39).
“Gratë tuaja janë arat tuaja, dhe afroheni arave tuaja si të dëshironi e paraqitni diçka për shpirtin tuaj (të mirë). Dhe frikësojuni Allahut dhe dinie se do të takoheni me Te. (Ti o Muhammed)! Sihariqoji besimtarët.” (Bekare: 223).
“Andaj frikësojuni Allahut sa të mundeni, dhe dëgjoni, dhe përuluni dhe shpenzoni (prej pasurisë suaj) për të mirën tuaj. E ata që ruhen nga lakmia e madhe, janë fitues.” (Tegabun: 16).
“Allahu nuk e ngarkon askend përtej fuqisë që ka: në dobi të tij është e mira që bënë, kurse në dëm të tij është e keqja që e punon.” (Bekare: 286).
Kurse, aktualiteti e argumenton këtë çështje në këtë mënyrë:
Secili njeri e dinë se ai ka dëshirë dhe mundësi të merrë diçka apo të lë diçka. Njeriu e dinë dallimin mes asaj që bën me dëshirën e tij dhe asaj që ndodhë pa dëshirën e tij. Ajo që bën me dëshirë, si psh: Ecja. Ajo që bën pa dëshirë, si psh: Teshtitja. Megjithatë, dëshira dhe mundësia e njeriut, ndodhin sipas dëshirës dhe mundësisë së Allahut.
Allahu,- xhele ue ala!,- thotë:
“Për ata nga ju që duan rrugën e vërtetë. E ju nuk mund të dëshironi (të drejtën), përveç atëherë kur dëshiron Allahu, Zoti i gjithë botërave!. ” (Tekuir: 28-29).
Dhe i gjithë universi është pronë e Allahut, dhe nuk ka mundësi të ndodhë diçka në pronën- mbretërinë e Tij pa dëshirën dhe diturinë e Tij.
Autor: Shejh Muhamed Salih Ibn Uthejmin, Allahu e mëshiroftë
Nga arabishtja: Suad Burhan Shabani
Burimi: albislam.com
LETRA E TË PENSIONUARIT
Shfletova letrat e pensionistit dhe gjeta (dëshirova)
Të punësohem dhe vërtetë u punësova, dhe e gjithë brenga ime ishte që të martohem.
Dëshirova të martohem dhe vërtetë u martova, por jeta pa fëmijë ishte vetmi.
Dëshirova të furnizohem me fëmijë dhe vërtetë u furnizova, porse nuk shkoj gjatë dhe u mërzita nga muret e banesës.
Dëshirova të posedoj shtëpi me kopsht dhe vërtetë e bëra pas një peripecie, posedova shtëpi dhe kopsht, por fëmjët u rritën.
Dëshirova t’i martoj dhe vërtetë u martuan, porse u mërzita nga puna dhe vështirësia e saj, filloi të më lodhë puna.
Dëshirova të pensionohem që të pushojë dhe vërtetë u pensionova dhe mbeta i vetëm plotësisht, ashtu sikurse isha para se të diplomoja.
Por, pas diplomimit kisha jetën përpara, ndërsa tash e kam pas, por unë ende kam shpresë.
Dëshirova të memorizoj Kur’anin, por kujtesa më mashtroi.
Dëshirova të agjërojë për Allahun, por shëndeti nuk më ndihmoi.
Dëshirova të fali namaz nate, por këmbët e mia nuk më mbanin.
E ka thënë të vërtetën Muhamedi alejhi selam: shfrytëzo pesë para pesëve:
1) Rininë para pleqërisë
2) Shëndetin para sëmundjes
3) Pasurinë para varfërisë
4) Kohën e lirë para zënies së saj
5) Jetën para vdekjes.
Përkthim: Valdet Kamberi
Burimi: albislam.com
i mëparshëm
