Click here to start submiting your content!

Arhiva Vjetore2015

1 2311

Pyetje: Çfarë është prej sunetit të veprojmë, nëse Allahu na furnizon me lindjen e fëmijës?

Përgjigjja:

Nëse Allahu të furnizon me fëmijë, duhesh të veprosh kështu:

  1. T’ia thërrasësh ezanin tek veshi i djathtë.
  2. Ikametin në veshin e majtë.
  3. Ta emërtosh me emrin më të bukur të mundshëm.
  4. Të therrësh dy kurbana për akika me rastin e lindjes së djalit.
  5. Të therrës një kurban akika me rastin e lindjes së vajzës.
  6. T’ia rruash fëmijës flokët (për foshnjen djalë).
  7. Të dhurosh sadaka simbas peshës së flokëve që ia rruan fëmijës.
  8. Ta lutësh Allahun që të jetë i hajrit dhe pasues i Kur’anit dhe Sunetit.

Shejh Abdullah el Humejdi, rahimehullah.

Nga arabishtja: Suad Shabani

Burimi: albislam.com

0 3417

Allahu i Lartësuar e dërgoi profetin e Tij, Isaun, alejhi selam, tek beni israilët, si thirrës në të vërtetën e qartë, udhërrëfyes për në rrugën e drejtë. Edhe pse ai nuk gjeti njerëz që e dëgjojnë, e as zemra të ndërgjegjshme, kur ai kuptoi se shumica të vërtetën po e refuzojnë, e rrugën e drejtë po e harrojnë, iu drejtua atyre me fjalët: “Kush janë ndihmëtarët e mi në rrugën e Allahut?.” Ali Imran, 52.

Kurani Fisnik rrëfen për një grup të vogël të cilët kishin besuar në atë me të cilën kishte ardhur Isau, alejhi selam, e nuk kishin dyshime aspak, e as që ishin vonuar në përgjigje ndaj thirrjes së tij, fjalët e tyre ishin: “Na jemi ndihmëtarët e fesë së Allahut, na besojmë Allahun, e ti Isa bëhu dëshmitar se na jemi muslimanë.” Ali Imran, 52.

Dhe në ajetin tjetër: “dhe kur i urdhërova Havarijjunët (Apostujt): “Besomëni Mua dhe Pejgamberin Tim!” Ata u përgjigjën: “Na besojmë, e ti bëhu dëshmues që ne jemi muslimanë!.” Maide, 111.

Allahu i Madhëruar i emërtoi ndihmëtarë të Isait (Havarijun), ngase ata ishin besnik ndaj Allahut, kishin pastruar shpirtrat e tyre nga hipokrizia e tradhtia, e ishin të pastër si një gjë e bardhë, e shkëlqyer, e dëlirë nga çdo njollosje, ata për nga fuqia e besimit dhe pastërtia e tyre shpirtërore, iu përgjigjën thirrjes së vërtetë, e braktisën të kotën, e lan atë pas shpinave, nuk kishin frikë qortimit të asnjë qortuesi, në këtë i shtyri ndihma e fesë së Allahut, mbrojtja e së vërtetës me të cilin erdhi Isau, alejhi selam, këtë e dëshmon edhe fjala e tyre: “na besojmë Allahun, e ti Isa bëhu dëshmitar se na jemi muslimanë.”

Ata e pohuan besimin në Allahu Një,  e kuptuan me bindje se atë që e fliste Isau është e vërteta e qartë, dhe kërkuan prej tij të dëshmon për ta ditën kur do të dalin njerëzit para Zotit të botëve.

Thënia e tyre e mëhershme aludon që ata ishin në një gradë të lartë të imanit, ishin besnik, me ndërgjegje të pastër, përkushtimi i tyre për thirrje në të vërtetën, dhe mbi të gjitha, Kurani tregon se ata kanë shfaqur pohimin e tyre në njëshmërinë e plotë të Allahut, iu nënshtruan plotësisht asaj që Allahu i zbriti të dërguarit të Tij, konfirmuan realizimin e së vërtetës, e më pas kërkuan prej Allahut t’i bëjë nga robërit e Tij të zgjedhur, dhe kjo është ajo që tha Allahu në Kuran: “Zoti ynë! Na besojmë ate që na ke shpallur dhe pasojmë Pejgamberin (Isanë). Regjistrona neve bashkë me dëshmitarët!.” Ali Imran, 53.

Më pas Kurani na tregon se çfarë kishin bërë beni israilët, Allahu thotë: “Dhe ata (mohuesit) përgatitën dinakëri (dredhi të keqe); por Allahu ua ktheu më me dinakëri. Se Allahu është më i përsosuri në dinakëri (për qëllime të mira).” Ali Imran, 54.

Çifutët, prej të cilëve Isau kishte mësuar kufrin, kishin përgatitur një hile për ta mbytur Isain, alejhi selam, dhe kishin marrë të gjitha procedurat e nevojshme për ta realizuar këtë krim të shëmtuar, por që Allahu është në dijeni të plotë për kurthet e tyre, i shkatërroi planet e tyre, dhe e shpëtoi të dërguarin e Tij.

Në vazhdim Kurani Famëlartë na rrëfen për havarijunët të cilët kishin kërkuar prej Isaut, alejhi selam, që t’u zbriste atyre një tryezë nga qielli, e mes tyre dhe Isaut, alejhi selam ishte zhvilluar një bisedë si në vazhdim: “E, kur apostujt thanë: “O Isa, i biri i Merjemës, a mundet Zot’i yt të na zbresë një sofër prej qielli?” Ai tha: “Druani Allahut, nëse jeni besimtarë!.” Maide, 112

Transmetohet nga Aisheja, radijAllahu anha, të ketë thënë: Havarijunët nuk kishin dyshim se Allahu ka mundësi të zbret tryezë.

Përgjigjja e Isait, alejhi selam, ishte duke i urdhëruar ata që të kenë dro Allahun, të mos i tejkalojnë kufijtë, të kenë frikë, përulje, e të mos kërkojnë prej tij gjëra që mund të jenë sprovë për besimtarët, e u tha atyre: “Druani Allahut, nëse jeni besimtarë!.”

Më pas Kurani na e tregon përgjigjen e havarijunëve, dhe atë në fjalët: “Ata thanë: “Na dëshirojmë ta hamë nga ajo (sofër), dhe të na qetësohen zemrat, dhe ta dimë (konkretisht) që na ke thanë të vërtetën dhe për atë të jemi dëshmitarë.” Maide, 113.

Kështu ata sqaruan shkakun përse kishin kërkuar tryezë. Ishte që të arrijnë bereqetin, ngase kishin nëvojë të ushqeheshin pasi beni israilët ua kishin ndaluar atyre frunizimin me ushqim, e që t’u shtohej besimi në zemrat e tyre, për ta vërtetuar mesazhin e Isait, alejhi selam , dhe gjithashtu që të jenë dëshmitarë për të tjerët, për këtë mrekulli të vërtetë që ua kishte sjellur Isau, alejhi selam.

Havarijunët i treguan Isait, alejhi selam, -siç edhe përmendi Kurani-, se ata nuk kishin kërkuar zbritjen e tryezës nga qielli, se ata po dyshonin në fuqinë e Allahut, apo në profetësinë e Isait, alejhi selam, por kërkuan një gjë të tillë që t’u shtohet besimi, për të ritur bindjen. Dijetarët kanë thënë: “Havijunët ishin shokët e të dërguarve, ndihmëtarët e përkrahësit e tyre, ata ishin në dijeni për mundësinë e Allahut për të zbritur një tryezë e edhe për gjëra tjera, ishin të informuar, kishin dije të mjaftueshme, pasqyrim të qartë, por dëshironin që edhe të shohin, siç tha Ibrahimi, alejhi selam: “por po dëshiroj të më qetësohet zemra (duke e parë mënyrën e ringjalljes).” Bekare, 260.

Ibrahimi, alejhi selam, kishte dijen, njohurinë, teorinë, mirëpo dëshironte të sheh, kjo do largonte çdo pikë dyshimi, për arsye se atë që sheh syri nuk mund t’i shfaqet dyshim, për këtë havarijunët thanë: “të na qetësohen zemrat.”

Siç tha Ibrahimi, alejhi selam: “por po dëshiroj të më qetësohet zemra (duke e parë mënyrën e ringjalljes).”

Më pas Kurani Famëlartë na tregon lutjen e Isait, alejhi selam, pasi që dëgjoi fjalët e havarijunëve: “Isai, i bir’i Merjemës tha: “O Allahu, o Zoti ynë! Zbritna neve një sofër nga qielli, që të na jetë festë për bashkëkohanikët dhe pasardhësit tonë; dhe të jetë mrekulli prej Teje dhe furnizona, se Ti je më i miri furnizues.” Maide, 114.

Isau, alejhi selam, kërkoi nga Allahu që të zbret për shokët e tij furnizim nga qielli, e të jetë kjo ditë feste, në të cilën ditë do gëzohen, e do adhurojnë Allahun për furnizimin dhe mirësitë që ua dha, dhe njashtu të jetë festë edhe për ata që vijnë më pas, prej atyre që nuk e përjetuan këtë mrekulli hyjnore.

Selman Farisiu, radijAllahu anhu, në kuptimin e këtj ajeti ka thënë: “Këshillë për ne dhe për ata që vijnë më pas.”

Dhe në fund Allahu e përfundoon tregimin rreth tryezës dhe asaj që kishte ndodhur mes Isaut, alejhi selam, dhe havarijunëve, me fjalën e Tij: “Unë do t’ju zbres sofrën, e kush nga ju, pas kësaj nuk beson, Unë do ta dënoj me një dënim, me çfarë nuk do ta dënojë askënd në botë.”

Allahu tregoi se Ai do zbret këtë tryezë si përgjigje të lutjes së Isait, alejhi selam, dhe ua tërhoqi vërejtjen se kush mohon pasi të zbret, Ai do ta ndëshkon me një dënim të dhembshëm.

Në fund të sures “Saf” Allahu lavdëroi havarijunët, dhe thërriti besimtarët që t’i përngjasojnë e t’i pasojnë ata, Allahu thotë: “O besimtarë, bëhuni ndihmësit e besimit të Perëndisë, ashtu siç u ka thënë Isai, i biri i Merjemës, nxënësve (apostujve të tij): “Kush janë ndihmësit e mi te Perëndia? Apostujt, u përgjegjën: “Ne jemi ndihmësit e Allahut!” – Dhe, kanë besuar një grup nga bijtë e Israelit, e një grup tjetër kanë mohuar; – andaj Ne i kemi forcuar (ndihmuar) besimtarët kundër armikut të tyre dhe ata u bënë fitues.” Saf, 14.

Ky ajet është një vërtetim i ajetit në suren Ali Imran, ku Isau thërret besimtarët nga beni israilët ta ndihmojnë, t’i përkushtohen fesë, duke u thënë, në formë provokuese: Kush janë ushtarët e sinqertë, tek të cilët mund të mbështetem pas Allahut në ndihmë të fesë së Tij, në adhurim ndaj Tij dhe kumtimin e mesazhit hyjnor? Ata iu përgjigjën: Ne jemi ndihmëtarët e fesë së Allahut, ne jemi gati që të sakrifikojmë shpirtrat tonë, e pasuritë për hir të përhapjes së thirrjes së Allahut, dhe për të ngrit fjalën e Allahut.

Të tjerët nga beni israilët u ndanë në dy grupe; një grup i cili besoi me atë që erdhi Isau, alejhi selam, dhe një grup i cili e mohoi atë dhe mesazhin e tij, e Allahu e ndihmoi grupin të cilin besuan nga beni israilët.

Kurani Famëlartë flet në suren Hadid për tre grupet nga pasuesit e Isait, alejhi selam, një grup i cili shpiku në fenë e Allahut gjëra që s’janë prej saj, një grup i cili vazhdoi në besimin e vërtetë, të pastër nga risitë dhe epshet, dhe grupi i tretë i cili devijoi nga e vërteta, këta tre grupe Allahu i përmendi në ajetin: “Pastaj pas gjurmëve të tyre – ju kemi dërguar profetët Tonë, dhe pastaj kemi dërguar Isanë, të birin e Merjemës, të cilit ia dhamë Inxhilin, kurse në zemrat e ithtarëve të tij kemi mbjellë (frymëzuar) butësi dhe mëshirë, ndërsa, ata vetë e kanë trilluar jetën (lutëse – të tërhequr prej shoqërisë dhe jetës normale), për të arritur kënaqësinë e Allahut. Ne nuk i kemi obliguar ata për këtë, por ata nuk u kujdesën për atë si duhet. Ata të cilët kanë besuar si duhet – i shpërblejmë, e shumë prej tyre janë ngatërrestarë.” Hadid, 27.

Grupin e parë, Allahu vendosi në zemrat e tyre: “butësi dhe mëshirë.” Por, përkundër kësaj  shpikën në fe adhurime : “ata vetë e kanë trilluar jetën (lutëse – të tërhequr prej shoqërisë dhe jetës normale).” Duke treguar asketizëm në gjërat e dynjasë, në formë adhurimi ndaj Allahut të Madhëruar, e Allahu nuk i urdhëroi për një gjë të tillë, që me kalimin e kohës nuk ruajtën adhurimet, por edhe ato që i shpikën u shndërruan në rite të kota larg adhurimeve të vërteta, që nuk patën durim ndaj vështirësive dhe obligimeve të tilla, pos një pakice të vogël.

Grupi i dytë vazhduan në pasimin e Isait, alejhi selam, duke i besuar me besnikëri të pastër nga çdo njollosje, të shëndoshë nga çdo gjë që mund ta dëmton, e këtyre Allahu u dha shpërblimin e plotë: “. Ata të cilët kanë besuar si duhet – i shpërblejmë.”

Grupi i tretë të cilët dhuntinë e Allahut e mohuan, dhe thanë: “Perëndia është njëri prej treve.” Maide, 73. Poashtu thanë: “Me siguri perëndi është Mesihu, i biri i Merjemës!.” Maide, 17 si dhe: “të krishterët thonin: “Isai është i biri i Perëndisë!.” Teube, 30

Do të ballafaqohen me ndëshkimin dhe dënimin që e meritojnë.

Allahu i Madhëruar në fund të ajetit thotë: “e shumë prej tyre janë ngatërrestarë.” Që tregon se ata të cilët dolën nga feja e vërtetë, dhe kundërshtuar urdhërin e Allahut janë më shumë në numër se ata të cilët besuan dhe ndoqën dritën të cilën u zbriti.

Në suren Zuhruf është përmendur në veçanti thirrja e Isaut, alejhi selam, drejtuat popullit të tij: “E, kur Isai i solli argumentet e qarta, tha: “Ju kam sjellë dijeni të mrekullueshme dhe do të ju shpjegoj disa gjëra, me të cilat nuk po pajtoheni. Andaj, druajuni Allahut dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje! Me të vërtetë, Allahu është Zoti im dhe Zoti juaj, andaj adhuronie Atë. Kjo është rrugë e drejtë!  Grupet e ndryshme u grindën në mes tyre. Mjerë ata që kanë bërë zullum – nga dënimi i Ditës së dhembshme!.” Zuhruf, 63-65.

Allahu dërgoi Isain, alejhi selam tek populli i tij, e ai iu drejtua atyre me këshilla e udhëzime: O popull! Unë ju erdha me mrekulli të qarta, që dëshmojnë për vërtetësinë e asaj që u kam sjell juve nga Inxhili, që përmban urtësi hyjnore, rregulla, ligje, e këshilla. Më pas kërkoi prej tyre që ta dëgjojnë atë me çfarë u erdhi, e t’i binden urdhërave të tij, ngase aty gjendet shpëtimi, edhe pse përkundë kësaj populli i tij kundërshtuan urdhërin e tij në mënyrë më të vrazhdë.

“Grupet.” Të cilat patën mospajtime rreth Isait janë çifutët dhe të krishterët, sepse ata ishin umeti të cilëve iu drejtua me thirrje. Thuhet se janë për qëllim të krishterët, sepse ata iu përgjigjën thirrjes së tij, e më pas u ndanë në grupe, thanë për të gjëra të kota, dhe Allahu u ka premtuar atyre të cilët kundërshtuan urdhërin e tij, dënim të dhembshëm, për shkak kundërshtimit dhe padrejtësisë, si dhe për gjërat të cilat ia përshkruan Isaut, alejhi selam, prej të cilave ai është shumë larg tyre.

Kjo ishte e tëra që përmendet për ndihmëtarët e Isait, alejhi selam, për pasuesit dhe popullin e tij, por tregimi rreth Isaut, alejhi selam, ende vazhdon.

Burimi: albislam.com

Përktheu: Shpend Zeneli

0 3009
  1. Çdo gjë që shtohet me bollëk i bie çmimi dhe vlera, përveç moralit, ai aq më shumë që shtohet, atij i rritet çmimi dhe vlera.
  2. Shoku i mirë dhe i sinqertë është sikurse çadra. Aq më shumë që shtohet rënia e shiut, aq më shumë shtohet nevoja për të.
  3. Njeriu ka mundësi ta blej atë që më parë e ka shitur. Mirëpo nuk ka mundësi ta blej zemrën, e cila ka devijuar nga rruga e drejtë.
  4. Kush jeton me dy fytyra, ai do të vdes si i pafytyrë.
  5. Shenja e të shpëtuarve:
    a) Ai i cili ia din hallin vetes.
    b) Ai i cili e ruan gjuhën e tij.
    c) Ai i cili largohet nga gjërat që nuk i interesojnë dhe nuk kanë të bëjnë me të.
    d) Ai i cili nuk i dëmton vëllezërit e tij në nderin, pasurinë dhe gjakum e tyre.
    Këta shpresohet të mos jenë prej të dëshpëruarve, por edhe prej të shpëtuarve në dynja dhe ahiret.
  6. Erdhi një njeri tek Hasan el Basriu, rahimehullah, dhe e pyeti: Cila është fshehtësia e zuhdit tënd në dynja?
    Hasan el Basriu ia ktheu duke i thënë:
    a) E mësova që riskun tim që ma ka caktuar Allahu, nuk ka mundësi ta merr askush, andaj zemra ime u qetësua.
    b) E mësova se punët e mia nuk i kryen askush, andaj e angazhova veten t’i kryej ato.
    c) E mësova se Allahut nuk i fshihet asgjë dhe Allahu më përcjell kudo që jam, andaj u turpërova që Allahu të më sheh në kryerjen e mëkateve.
    d) Dhe e mësova se vdekja po më pret, andaj u angazhova me bagazh të veprave të mira, përgatitje për takimin me Zotin tim.
  1. Hubejb Ibn Xhelab, thotë: E pyeta Abdullah Ibn Mubarekun, rahimehullah, për gjënë më të mirë që i është dhënë njeriut? Ai tha: Mençuria e thellë. Pastaj i thash: Në qoftë se nuk e ka këtë? Ai tha: Sjellja e mirë. Pastaj i thash: Nëse ai nuk ka këtë? Ai tha: Vëlla i cili e udhëzon në rrugë të drejtë. Pastaj i thash: E nëse nuk e ka këtë? Ai tha: Heshtja e gjatë. Pastaj i thash: Në qoftë se ai nuk e ka as këtë? Ai tha: Vdekja e shpejtë.
  2. Fudajl Ibn Ijadi , rahimehullah, ka thënë: “Dy gjëra e shkatërrojnë zemrën, e ato janë:
    a) Ngrënia e tepërt e ushqimit
    b) Fjetja e tepërt
  3. Një njeri kishte shkuar në Basra dhe i pyet disa banorë të saj, duke u thënë: Kush është zotëriu juaj? Ata i thanë: Zotëriu ynë është Hasan el Basriu. Më pas i pyeti prap: Si u bë zotëriu juaj? Ata ia kthyen: Sepse njerëzit janë të nevojshëm për diturinê e tij, kurse ai nuk ka nevojë për atë që e posedojnë të tjerët nga gjërat e dynjasë.
  4. Dallimi mes të mençurit dhe budallait është:
    a) I mençuri shikon gjithmonë aq sa arrin të shikojë shikimi i tij.
    b) Budallai shikon gjithmon atë çka është vetëm afër këmbëve të tij, e jo më larg.

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

0 2794

Pyetje: Nëse dikush na thotë: Festimi i mevludit të lindjes së pejgamberit, alejhi selam, është prej metodave dhe mjeteve të thirrjes islame, si duhet t’i përgjigjemi kësaj dileme!?

Përgjigje: I themi: Si ka mundësi bidati me qenë metodë e thirrjes islame. Një gjë të tillë e kundërshton vetë fjala e Pejgamberit, alejhi selam, ku thotë: “Çdo bidat shpie në humbje (devijim).”

Dhe devijimi apo bidati nuk ka mundësi me qenë mjet apo metodë e thirrjes islame drejtë udhëzimit të vërtetë.

Metoda dhe mjete të thirrjes islame ka shumë, mirëpo ato nuk kanë të bëjnë aspak me këtë festë (mevludin) të bidatit.

Ngase, nëse thirrësat synojnë depërtim në davet përmes këtij bidati, atëherë njerëzit mbjellin në zemrat e tyre se ky bidat qenka pjesë përbërese e dinit të Allahut (sheriatit islam). Me këtë veprim, neve po na bjen se po i thërrasim njerëzit drejt veprave të shpikura (bidateve).

Përshëndetjet tona qofshin mbi të dërguarin tonë, Muhamedin, sal-Allahu alejhi ue selem, mbi familjen dhe shokët e tij.

Allahu e dinë më së miri.

Shejh Muhamed Ibn el Uthejmin, Allahu e mëshiroftë.

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

0 3296

Pyetja: A është e lejueshme agjërimi për ditëlindjen e Pejgamberit (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) bazuar në hadithin e shëshuar në Sahihun e Muslimit, Nesaiut dhe Ebu Davudit, i cili thotë se kur ai (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) u pyet rreth agjërimit të ditës së hënë, ai tha: “Kjo është dita në të cilën kam lindur …”

Gjithashtu duke u bazuar në këtë hadith, a është e lejuar për një person të agjërojë ditën në të cilën ai ka lindur, duke ndjekur kështu Pejgamberin (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të)? Ju lutem më shpjegoni.

Përgjigjja: Falënderimi i takon Allahut.

Së pari:

Transmeton Muslimi nga Ebu Katade el-Ensari (Allahu qoftë i kënaqur me të) se i dërguari i Allahut (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) u pyet rreth agjërimit të ditës së hënë dhe ai tha: “Në atë ditë unë kam lindur dhe në atë ditë filloi të më zbriste shpallja.”

Tirmidhiu ka transmetuar një hadith, që ai e ka vlerësuar si hasen, nga Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të) se i dërguari i Allahut (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Veprat i paraqiten ( Allahut), të hënën dhe të enjten dhe unë dëshiroj që veprat e mia të paraqiten duke qenë unë agjërueshëm.”

Albani, e vlerësoi sahih në Sahih el-Tirmidhi.

Nga hadithet e vërteta të përmendura më sipër, është e qartë se Pejgamberi (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) ashtu si agjëronte të hënave në shenjë falënderimi për bekimin e lindjes së tij në këtë ditë, ai gjithashtu agjëronte për shkak të vlerës së kësaj dite, për arsye se në këtë ditë filloi t’i zbriste shpallja, dhe në atë ditë veprat i paraqiten Allahut. Pra, ai (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) dëshironte që veprat e tij që do t’i paraqiten të jetë agjërueshëm. Fakti se ai ka lindur në atë ditë ishte një prej disa arsyeve për të agjëruar atë ditë.

Kush agjëron të hënave, siç ka vepruar Pejgamberi (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të), duke shpresuar falje në atë ditë, falënderim për mirësitë që Allahu ia dhuroi robërve të Tij në këtë ditë – e prej mirësive më të mëdha për robërit e Tij është lindja e Pejgamberit të Tij dhe dërgimi i tij- duke shpresuar që të jetë në mesin e njerëzve të cilët janë falur në atë ditë, atëherë kjo është diçka e mirë dhe është në përputhje me atë që është vërtetuar nga Suneti i Pejgamberit (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të). Por ai nuk duhet ta veçojë një javë nga javët tjera, ose një muaj nga muajt e tjerë. Por vepron ashtu siç ka vepruar edhe më herët gjatë jetës së tij.

Ndërsa të veçohet një ditë e vitit me agjërim, duke kremtuar lindjen e Pejgamberit (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të), kjo është një risi (bidat), që është në kundërshtim me Sunetin e Profeti (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të). Pejgamberi (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) agjëronte të hënave, kjo ditë e caktuar e vitit është dita e hënë, sikur që është edhe në ditë tjera të javës.

Së dyti:

Ajo çfarë është e përhapur në mesin e njerëzve në ditët e sotme që ata e quajnë festë e ditëlindjes, e të përhapin kremtimin e asaj dite, është një risi që nuk është e lejuar në Islam. Muslimanët nuk kanë fetsa tjera përveç dy festave, ajo e Fitër Bajramit dhe Kurban Bajramit.

Pastaj, ku ishin sahabët, dhe ata që erdhën pas tyre, nga kjo vepër?

Nuk dihet se ndonjë prej dijetarëve të Selefit ose ndonjë prej dijetarëve të mëhershëm, tha se është adhurim fetar agjërimi i një dite të javës, apo një dite të muajit apo të vitit, dhe shndërrimi i asaj dite në ditë festë, sepse Profeti (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të) ka agjëruar në secilën javë ditën e lindjes së tij , e cila ishte ditë e hënë. Nëse kjo do ishte e ligjësuar, dijetarët dhe njerëzit e mirë do na kishin paraprirë në veprim, përderisa ata nuk kanë vepruar, na bën të kuptojmë se kjo gjë është e shpikur dhe nuk lejohet të veprohet.

Burimi: albislam.com / Islamqa.info

Përktheu: Shpend Zeneli

0 2642

Falënderimi i takon Allahut.

Së pari, Muhamedi (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) është i Dërguari i Allahut për të gjithë njerëzimin, nëpërmjet të cilit Allahu i shpëtoi  njerëzit nga errësirat në dritë, nga devijimi në udhëzim.

Së dyti, adhurimet në Islam janë të bazuara në një parim të rëndësishëm, i cili është se nuk është  e lejuar për askend që të adhuron Allahun përveç në atë mënyrë që Allahu e ka ligjësuar në Librin e Tij ose me atë çfarë erdhi i Dërguari i Tij (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të). Kushdo që e adhuron Allahun duke bërë diçka që Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk ka urdhëruar, Allahu nuk do të pranojë atë vepër prej tij.

Pejgamberi (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) na tregoi se, siç është transmetuar nga Aishja (Allahu qoftë i kënaqur me të) që ka thënë: “I Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të ) ka thënë: “Kushdo që shpik diçka në këtë çështje tonën (islamin) gjë e cila nuk është pjesë e saj, do t’i refuzohet.” Buhariu, 2499.

E prej këtyre adhurimeve janë edhe festat. Allahu ka caktuar dy festa për ne që t’i festojmë, dhe nuk lejohet që të festojmë festë tjetër.

Në lidhje me festën për ditën në të cilën Pejgamberi (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka lindur, duhet theksuar se ai (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) nuk na e ligjësoi që të festohet në këtë ditë, dhe ai vetë (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) nuk e ka festuar atë, e as shokët e tij (Allahu qoftë i kënaqur me ta). Ata e donin Pejgamberin (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të), shumë më shumë se ne, megjithatë ata nuk e festonin këtë ditë. Prandaj ne nuk e festojmë këtë ditë, duke iu bindur urdhërit të Allahut i Cili na ka urdhëruar për të ndjekur urdhërat e të dërguarit të Tij. Allahu thotë:

“atë që ua jep i dërguari atë merreni, e atë çka ua ndalon, lënie.” Hashr, 7

I dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Unë kërkoj që ju t’i përmbaheni  Sunetit tim dhe rrugës së halifëve të drejtë (të udhëzuar). T’i përmbaheni dhe të kapeni fort me dhëmballë. Dhe kini kujdes çështjeve të shpikura [në fe], se çdo çështje të shpikur është bidat (risi) dhe çdo risi është devijim.” Transmeton Ebu Davudi, shejh Albani e vlerësoi hadithin sahih.

Ajo që tregon shkallën se sa e do të dërguarin e Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) është në pasimin e tij, në lidhje me të gjitha ato që ai ka urdhëruar apo i ka ndaluar. E prej kësaj është edhe mosfestimi i ditës në të cilën ai ka lindur.

Kushdo që dëshiron të madhërojë ditën në të cilën Pejgamberi (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka lindur duhet të të sejll argument nga sheriati, siç është agjërimi i ditës së hënë, e që nuk është e veçantë me ditën e lindjes së tij, por e çdo ditës së hënë.

Është transmetuar nga Ebu Katade Ensarij (Allahu qoftë i kënaqur me të) se i Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) u pyet rreth agjërimit të disë së hënë, ai tha: “Atë ditë kam lindur dhe në atë ditë më zbriti shpallja.” Transmeton Muslimi, 1978.

Për në fund: festimi i ditëlindjes së Profetit nuk është ligjësuar nga Allahu apo nga i Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të), kështu që, nuk është e lejueshme për muslimanët të festojnë ditëlindjen e tij, duke iu bindur urdhërit të Allahut dhe urdhërit të dërguarit të Tij (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të).

Lusim Allahun që të na udhëzojë në rrugën e drejtë.

Allahu e di më së miri.

Burimi: albislam.com / Islamqa.info

Përktheu: Shpend Zeneli

0 3790

Bidati i manifestimit të mevludit (lindjes) së Profetit – paqa dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të

I – Hutbeja e parë:

Falenderimi i takon All-llahut. Atij i bëjmë hamd dhe prej tij kërkojmë ndihmë dhe falje.Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetës dhe të veprave tona.Kë e udhëzon All-llahu,s’ka kush e lajthit dhe,kë e largon nga rruga e vërtetë,s’ka kush e udhëzon.Dëshmoj se s’ka të adhuruar me të drejtë përveç All-llahut,i cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është Rob dhe i Dërguari i Tij. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të mbi familjen e tij mbi shokët e tij. Lësho mirësitë e Tua o Zot mbi të.

Më pas

Robër të Allahut! Kini frikë Allahun siç urdhëron ai: “O ju besimtarë, përmbajuni mësimeve të Allahut dhe thuani fjalë të drejta. Ai (Allahu) iu mundëson të bëni vepra të mira, ju shlyen juve mëkatet tuaja, e kush respekton Allahun dhe të dërguarin e Tij, ai ka arritur një sukses të madh”.[1]

Robër të Allahut! Bidatet, risitë në fe janë punë që i ka ndaluar Allahu dhe i dërguari i tij-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, ndërsa prej bidateve të cilat njerzit i marrin si adhurim është festimi i Mevludit (lindjes Profetike – paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të).

Festimi i lindjes së Pejgamberit – paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, është bidat i keq, këtë e shpikën të parët El-Ubejdijunët në shek.e katër Hixhrij, ndërsa dijetarë të hershëm dhe të tashëm e kanë sqaruar kotësin e këtij bidati dhe e kanë kundërshtuar atë i cili e ka shpikur si dhe atë i cili e bën atë, nuk lejohet kremtimi i Mevludit bazuar në argumentëte më poshtme:

Një: Festimi i Mevludit është bidat i shpikur në fe për të cilen Allahu nuk ka zbritur kurfarë argumenti për të, Pejgamberi – paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, nuk e ka bërë legjitime një vepër të tillë as me fjalët e tij e as me veprën e tij e as që ka sinjalizuar në pajtimin me të, ndërsa Pejgamberi -paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, është shembulltyra jonë, prijësi ynë, Allahu thotë: “ Çka t’ju jep i Pejgamberi, atë merrnie e çka t’ju ndalojë, përmbanju dhe kinie frikë Allahun, se Allahu është ndëshkues i ashpër”.[2] Allahu thotë: “Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e Allahut, kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e Allahut në botën jetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë shpesh Allahun”.[3] Pejgamberi – paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Kush shpik në fenë tonë diçka e cila nuk është prej saj ajo refuzohet”.[4]

Dy: Udhëheqësit (halifet) e udhëzuar dhe shokët tjerë të Pejgamberit-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, nuk e kanë festuar Mevludin, e as që kanë thirr në të ndërsa gjenerata më e mirë pas Profetit-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, ato janë njerëzit më të mirë në këtë umet pas Profetit-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, për të cilet vetë Profeti-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, thotë: “Mbahuni sunetit tim dhe sunetit të udhëheqësive të drejtë të udhëzuar pas meje, kapuni për to me dhëmballë, kini kujdes nga gjërat e shpikura, sepse çdo shpikje është bidat dhe çdo bidat është humbje (devijim nga rruga e drejtë)”.[5]

Tre: Festimi i Mevludit është traditë e ithtarëve të devijimit dhe të prishurve; ngase të parët që e kanë shpikur festimin e Mevludit janë El-Fatimete, Ubejdijunët në shek.e katërt hixhrij të cilët pretendonin se rrjedhin nga familja e Fatimes-Allahu qoftë i kënaqur prej saj, në mënyrë të rrejshme zullumqarë dhe shpifëse, ndërsa në realitet prejardhjen e kanë nga jehuditë, thuhet se rrjedhin nga zjarrputistët (mexhuset). Si dhe thuhet se nga femohuesit.[6]

Katër: -Allahu i Lartësuar, e ka plotësuar fenë: Allahu thotë: “ Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe. ”.[7] Ndërsa Pejgamberi-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, e ka kumtuar misionin e tij qartazi, si dhe nuk ka lenë pa treguar rrugë që të çon për kah Xheneti dhe të largon nga zjarri vetëm se ia ka sqaruar këtij

umeti, dihet se Pejgamberi ynë -paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, është Pejgamberi më i mirë dhe vula e Pejgamberëve, me oratori nga ata, këshillues për robërit e Allahut, sikur të ishte festimi i Mevludit prej fesë që e don Allahu, Pejgamberi-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, një gjë të tillë do t’ja kishte sqaruar umetit të tij, ose vetë ai do ta kishte bërë atë gjatë jetës së tij, Pejgamberi-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, thotë: “Çdo pejgamber që e ka dërguar Allahu ka qenë obligim i tij që tia mëson popullit të tij çdo gjë të mirë dhe ti qorton që të largohen nga çdo sher”.[8]

Pesë: Shpikja e Mevludit e kësaj risie (bidati) te jep të kuptosh se Allahu nuk e ka plotësuar fenë e tij, atëher patjetër të nxjerr sheriat (ligj) i cili e plotëson fenë! Nga kjo kuptohet se i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, nuk ia ka kumtuar si duhet umetit fenë, derisa kanë ardh këta bidatçit pas tij dhe kanë shpikur në fenë e Allahut, diçka çka nuk e ka lejuar Allahu të bëhet, duke pretenduar se një gjë e tillë i afron tek Allahu. Kjo gjë padyshim është rrezik i madh, largim nga Allahu dhe i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të. -Allahu i Lartësuar, e ka plotësuar këtë fe dhe na ka plotësuar begatinë e Tij robërve të tij.

Gjashtë: Dijetarët e islamit qartë e kanë sqaruar ndalesën e festimit të Mevludit, duke i kërcenuar njerëzit ti largohen këtij veprimi bazuar me tekste kuranore dhe sunetit Profetik, të cilat flasin për rrezikun e bidatit në fe dhe që urdhërojnë në ndjekjen e Pejgamberit -paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, si dhe njëkohësisht ndalohet kundërshtimi i tij në fjalë, vepër.

Shtatë: Me festimin e Mevludit nuk realizohet ndjekja e të Dërguarit të Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, mirëpo realizohet me ndjekjen e sunetit të tij dhe në respektimin e Tij – paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, Allahu thotë: “Thuaj: Nëse e doni Allahun, atëherë ejani pas meje që Allahu të ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja, se Allahu është që fal shumë, mëshiron shumë”.[9]

Tetë: Festimi i Mevludit Profetik dhe marja e kësaj dite festë është përngjasim me jehuditë dhe krishterët në festat e tyre, ndërsa ne e kemi të ndaluar tju përgjasojmë dhe ti ndjekim pa besimtarët (shiko: iktidau Siratul-Mustekim li muhalefeti Eshabil-Xhehim, Ibn Tejmije 2/614-615, Zadul-Mead, Ibn Kajim 1/95).

Nëntë: i mençuri nuk mashtrohet me shumicën e njerzëve që e festojnë mevludin nëpër botë, ngase haku nuk njihet me shumicën që veprojnë diçka, mirëpo haku njihet me argumentet e sheriatit, -Allahu i Lartësuar, thotë: “Në qoftë se u bindesh shumicës (mohuese që janë) në tokë, ata do të largojnë ty nga rruga e Allahut. ”.[10] Allahu thotë: “Po ti edhe pse lakmon (për besimin e tyre), shumica e njerëzve nuk do të besojnë”.[11] Allahu thotë: “ e nga robërit e Mi, pak janë mirënjohës”.[12]

Dhjetë: Rregulla sheriatike: referencë gjatë polemikave të njerëzve është Kurani dhe Suneti siç thotë Allahu: “O ju që besuat, nënshtrojuni Allahut, dhe nënshtrojuni të dërguarit dhe përgjegjësve nga ju. Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, drejtojuni Allahut dhe të Dërguarit po qe se i besoni Allahut dhe ditës së fundit. Kjo është më e dobishmja dhe përfundimi më i mire”.[13] Poashtu Allahu thotë: “Për çdo send që nuk pajtoheni, gjykimi për të është te Allahu. ”.[14] Ndërsa ai i cili i referohet Kuranit dhe Sunetit e veren se festimi i Mevludit nuk gjendet në to, Allahu urdhëron ta ndjekim Pejgamberin -paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, siç thotë -Allahu i Lartësuar: “ Çka t’ju jep i Pejgamberi, atë merrmie e çka t’ju ndalojë, përmbanju dhe kinie frikë Allahun, se Allahu është ndëshkues i ashpër”.[15] Allahu sqaron se e ka plotësuar fenë dhe e begatini i tij ndaj besimtarëve, po ashtu Pejgamberi-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, nuk ka urdhëruar të festohet Mevludi, e as që ka bërë Mevlud, e as shokët e tij kanë bërë Mevlud, nga kjo jep të kuptohet se kremtimi i Mevludit nukështë prej fesë, mirëpo është bidat i shpikur.

Njëmbëdhjetë: Legjislative është që muslimani të agjëron ditën e hënë poqese dëshiron, ngase kur është pyetur Pejgamberi-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, për agjërimin e ditës së hënë ka thënë: “Ne këtë ditë kam lindur, net ë me ka ardhur pejgamberllëku, gjatë kësaj ditë me ka ardhur shpallja”.[16] Andaj legjitime është pasimi i Pejgamberit-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, në agjërimin e ditës së hënë, dhe mos kremtimi i Mevludit.

Dymbëdhjetë: Gjatë kremtimit të mevludit ndodhin disa harame, ndalesa, një gjë të tillë e kupton ai i cili prezenton në këta kremtime, siç do të cekim në vijim:

1- Shumica e kasideve dhe poezive me të cilat mashtrohen ithtaret e Mevludit nuk kalojnë pa terme shirkije, teprim, ekstravagancë nga e cila ka ndaluar i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, ku thotë: “Mos me lavdëroni siç e lavdëruan të krishterët të birin e Merjemes, mirëpo unë jam rob i Tij, thoni: Robi i Allahut dhe i Dërguar i Tij”.[17]

2- Gjatë kremtimit të Mevludit në përgjithësi ndodhin disa harame tjera si përzierja e burave me gratë, perdorja e mjetëve muzikore dhe pirja e gjërave dehëse, drogave, në disa raste bien edhe në shirk të madh, siç është rasti kur kërkojnë ndihmë nga i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, ose nga dikush tjetër prej elvijave, ose mosrespektimi apo nënvlersimi i Librit të Allahut duke pirë duhan në ndejat e Kuranit, një ashtu ndodhë edhe mastraf (harxhimi i tepërt i pasurisë pa nevojë, poashtu organizimi i hallakave të ndryshme të dhikrit gjatë ditëve të Mevludit duke ngritur zërin bashkë me renien e shuplakave fortë nga rebi i rethit, krejtë këto gjëra nuk janë legjitime me (ixhmane) pajtimin e ithtarëve të hakut).[18]

3- Ndodh edhe një punë shumë e poshtër e flliqtë gjatë Mevludit të Pejgamberit-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, kur ngriten në këmbë disa gjatë përmendjes se lindjes së Pejgamberit-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, në shenjë respekti dhe madhërimi ndaj tij, duke besuar se i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, prezanton ne Mevlud gjatë kremtimit të tij, kështu që çohen duke e përshendetur profetin me mirseardhje, kurse dihet se i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, nuk del nga varri i tij para ditës së Kijametit, e as që ka lidhje me dikënd nga njerëzit, e as që prezanton në ndejat e tyre, mirëpo ai qëndron në varrin e tij deri në ditën e Kijametit, ndërsa shpirti i tij është tek të lartit me të lartë tek Zoti i tij në parajsën fisnike.[19] Siç thotë Allahu: “Mandej, pas kësaj ju do të vdisni. E në ditën e kijametit ringjalleni”.[20] Pejgamberi -paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, thotë: “Unë jamë zotriu i bijve të Ademit në ditën e Kijametit, si dhe i pari që do ti çahet varri dhe ndërmjetësuesi i parë dhe ndërmjetsimi i parë ”.[21] ky ajet dhe ky hadith si dhe çdo ajet dhe hadith me këtë kuptim, aludojnë se Pejgamberi -paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, dhe të vdekurit tjerë do të dalin nga varezat në ditën e Kijametit. “Kjo çështje është kështu sipas (ixhmas) pajtimit të gjithë dijetarëve pa kurfarë polemike”.[22] “ Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe. ”.[23] Allahu na dhashtë bekim mua dhe juve në Kuran dhe në sunet , na bëftë dobi mua dhe juve nga urtësitë e tij dhe argumentet e tija. E them këtë fjalë kërkoj falje nga Allahu për mua dhe për ju dhe për muslimanët , kërkoni nga Ai falje sepse Ai është falës mëshirues.

II Hutbeja e dytë:

Falenderimi i takon Allahut, Zotit të botrave, përfundimi i mirë ju përket të devotshmëve, ndërsa nuk ka agresion përpos se mbi zullumqarët. Dëshmoi se nuk ka Zot tjetër pos Allahut i cili nuk ka shok, dëshmoi se i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, është rob dhe dërguari i Allahut, selamet e Allahut qofshin mbi të, mbi familjen e tij, mbi shokët e tij në përgjithësi dhe mbi të gjithë ata që shkojnë rrugës së tyre. Në vijim:

Robër të Allahut kini frikë Allahun e Lartësuar si dhe dinie se bidatet në fe janë nga çështjet të cilat i ka ndaluar Allahu i Lartësuar, dhe i Dërguari i Allahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, një prej atyre bidateve siç dëgjuat ishte edhe festimi i Mevludit, përveç kësaj gjatë saj ndodhin disa gjëra të kqija si: përzierja e burrave me gratë, teprim, tejkalim i kufijve të fesë së Allahut, të cilët janë në kundërshtim me fenë e Allahut të Lartësuar, kini frikë Allahun pasoni e mos shpikni.

Pra vëllezër dhe motra dërgoni sa më shumë salavate mbi të dërguarin më të mirë, mbi pejgamberin tonë Muhamedin të birin e Abdullahut-paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të. O Allahu lëshoj bekimet dhe mirësit tua mbi të, o Allah je i kënaqur me shokët e tij: Ebu Bekrin, Omerin, Othmanin, Aliun si dhe sahabët e tjerë të pejgamberit tonë në përgjithësi. O Allah ndihmoje islamin dhe muslimanët, poshtërsoe shirkun dhe mushrikët, ndihmoji robërit e tu të drejtë që të të njëhsojnë Ty, o Allah kërkojmë prej Teje të na falësh në dunja dhe ahiret, o Allah kërkojmë mbrojtje prej Teje nga vështirësitë e belave, nga përfundimi i keq, caktimi i keq, nga poshtrimi i armiqve. O Allah ne kërkojmë mbrojtje me Ty që të mos na largohen begatitë e Tua, shëndetin që na e ka dhënë, nga dënimi i papritur si dhe nga hidhërimi i Tij.

O Allah o Zoti ynë, fali muslimanët dhe muslimanet, besimtarët dhe besimtarët qofshin ata të gjallë apo të vdekur. Na fal neve, të vdekurit tanë dhe të vdekurit e muslimanëve, mbroi ata nga dënimi në varr dhe nga dënimi i xhehenemit, më mëshirën Tënde o Mëshirues,Mëshirbërës. Allahu thotë në Kuran: “ “Zoti ynë na jep të mira në këtë jetë, të mira edhe në botën tjetër, dhe na ruaj prej dënimit me zjarr!”1

Robër të Allahut, Allahu thotë në Kuran: ” Allahu urdhëron për drejtësi, bamirësi, ndihmë të afërmve, e ndalon nga imoraliteti, nga e neveritura dhe dhuna. Ju këshillon ashtu që të merrni mësim.”2 Përmendeni Allahun e madh që Ai tju përmend juve, falenderoni Atë që tua shton të mirat, pasi që të përmendurit e Allahut është diçka e madhe Allahu e din çfarë punoni!

Pregatiti: Nexhat Ceka

Burimi: albislam.com

___________

[1] Ahzab: 70,71.

[2] Hashr: 7.

[3] Ahzab: 21.

[4] Mutefeku alejhi: Buhariu nr.2697, Muslimi nr.1718.

[5] Ebu Davudi nr.4607, Tirmidhiu nr.2676.

[6] Shiko “El-ibda fi medaril ibtida“, e shejh Alij Mahfudhit, fq. 251, “Teberuk ienvauhu ve ahkam“, Nasir ibn Abdurahman el-Xhedij, fq. 359-373, “Tenbiju vil ebsasi ila kemali dijni ve ma fi bida min ehtar“, Dr. Salih Esvejmi, fq. 232).

I pari i tyre është El-Muizulidijnilah El-Ubejdij El-Magribij, i cili u shpërngul nga Maroku në Egjypt në Sheval të vitit 361 Hixhrij, ndërsa ariti në Egjypt në Ramazan të vitit 362 Hixhreij (shiko: “Bidaje ve nihaje” Ibn Kethir 11/272-273,345, 12/267-268, 6/ 232, 12/63, 11/161, 12/13, 12/666, shiko “Sijera alamu nubela”, të Dhehebiut: 15/159-215, ku e cek se mbreti i fundit i El-Ubejdive është: El-Adid Li Dijnilah të cilën e vrau Salahudin El-Ejubi, në vitin 564 h.

[7] Maide: 3.

[8] Transmeton Muslimi nr.2/1473, 1844.

[9] Ali Imran: 31.

[10] En’am: 116.

[11] Jusuf: 103.

[12] Sebe: 13.

[13] Nisa: 59.

[14] Shura: 10.

[15] Hashr: 7.

[16] Muslimi, 2/819, nr.1162.

[17] Buhariu, 4/171, nr.3445.

[18] Shiko “El-Ibda fi medaril-ibtida“, Ali Mahfudh, fq. 251-257).

[19] Shiko “Tahdhir minel-bida“, Abdulaziz Ibn Abdullah Ibn Baz, fq. 13

[20] Mu’minun: 15-16.

[21] Muslimi, 4/1782, nr. 2278.

[22] Tahdhir minel-bida, fq. 14, si dhe fq. 7-14, shiko: el-ibda fi medaril-ibtida, Alij Mahfudh fq. 250-258, teberuk envahu mahkamuhu, nasir ibn abdurahman el-xhedi, fq. 358-373, tenbihu ulil-ebsar ila kemali dijn ve ma fil-bidai minel-ahtar, fq. 228-250.

[23] Maide: 3.

i mëparshëm123...102i rradhës Faqja 2 nga 102

NA NDIQNI NË

REVISTA ALBISLAM (Nr, 1 - 99) Albislami ishte edhe një revistë Islame në gjuhën shqipe, e cila vazhdon të synon përhapjen e diturisë fetare dhe rrënjëzimin e metodologjisë së ehli suneh uel xhemaa, te të gjithë myslimanët e rajonit dhe te ata të cilët hulumtojnë pas të vërtetës.
Numri i parë i kësaj reviste doli më 29 Gusht 2003. Ajo kishte nëntë rubrika atëherë, kurse ka aritur deri në trembëdhjetë, plus editoriali. Ajo ka vazhduar të botohet një herë në muaj që atëherë e deri në të arritur numrin 99 në Tetor 2011. Shumë arsye sollën deri në pauzimin e saj, me shpresë që një ditë do e sheh dritën përsëri.

MË TË LEXUARA

© Copyright 2003 - AlbIslam.com