Arhiva Vjetore2017
SI VDES NJË ZEMËR !
Ibrahim el Ed’hemi rahimehullah, u pyet në lidhje me fjalën e Allahut xhele ue ala; “Lutmuni Mua, e Unë ju përgjigjem.” Ne po e lusim Allahun, por Allahu nuk po na përgjigjet lutjeve tona.
Ibrahim Ed’hemi u tha; Zemrat e juaja vdiqën si pasojë e dhjetë shkaqeve;
1. Ju e njohët Allahun, por nuk ia dhatë hakun Atij.
2. Lexuat Kur’anin, por nuk punonit sipas porosive të tij.
3. Shfaqët armiqësi haptazi ndaj shejtanit, por e shoqëruat përsëri atë.
4. Shfaqët dashuri haptazi ndaj pejgamberit, alejhi selam, por nuk e pasuat sunetin e tij.
5. Thoni se e dëshironi xhenetin, porse fare nuk punoni për të hyrë në të.
6. Shfaqni se frikësoheni nga zjarri i Xhehenemit, por nuk largoheni nga kryerja e mëkateve.
7. E dinit se vdekja është realitet që do të ndodhë, porse asnjëherë nuk u përgatitët për te.
8. E angazhuat veten tuaj me të metat dhe gabimet e të tjerëve, kurse i harruat gabimet dhe të metat juaja.
9. E hani riskun e Allahut dhe nuk e falënderoni Allahun për mirësitë që ua dhuron.
10. I varrosni të vdekurit tuaj, porse nuk merrni mësime nga varrimi I tyre.
Nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com
Rinia pjesa më vitale e shoqërisë – Hoxhë Nusret Ramadani
Zbukurimi i veprave të këqija – Hoxhë Talha Kurtishi
SHKAQET E FORCIMIT TË MUSLIMANËVE
MËSIME DHE POROSI ISLAME ( 53 )
Shkaqet e forcimit të muslimanëve:
1. Kapja për Kur’an dhe Sunet.
2. Kapja për menhexhin dhe akiden e të parëve tanë.
3. Kapja për menhexhin dhe akiden e dijetarëve tanë bashkohorë, kapja për ata që janë me menhexh dhe akide të pastër.
4. Çdo problem dhe çdo çështje që i preokupon muslimanët, ata duhet t’ia paraqesin çështjen dijetarëve që i frikësohen Allahut dhe janë prej Ehli Sunetit.
5. Leximi i historisë së muslimanëve që ishin para nesh, me qëllim të ngritjes së qëllimeve dhe synimeve të pastra dhe marrja mësime dhe përvoja nga jeta e tyre.
6. Bindja e fuqishme se fitorja i takon Islamit dhe ithtarëve të tij.
7. Largimi nga demoralizimi dhe humbja e shpresës për fitim edhe nëse ndëgjon lajme jo të mira në lidhje me sprovat e muslimanëve sot në botën Islame.
8. Ndjenja e përgjegjsisë tê çdonjërit prej muslimanëve për shoqërinë islame dhe për muslimanët kudo qofshin ata.
9. Largimi nga vetëpëlqimi.
10. Largimi nga mëkatet, ngase mëkatet janë çelës i çdo sherrit dhe mbyllës i çdo hajrit (mirësie).
11. Largimi nga përtacia dhe mosinteresimi për kurthet e armiqve të Islamit, muslimanët duhet të jenë syçel dhe t’i njohin kurthet e armiqve të tyre.
12. Mosdhënia pas bukurive dhe pasurive të armiqve të Islamit, mospasimi i traditave të tyre, mosshoqërimi i shumtë me ta, si dhe urrejtja e tyre si shkak i kufrit dhe shirkut të tyre që bëjnë ndaj Allahut xhele ue ala.
Shejh Abdulaziz Ibën Muhamed Ibën Abdullah es Sed’han
Nga arabishtja; Suad Shabani
Burimi: albislam.com
PERLA URTËSIE TË IMAMIT SERRIJ SEKATIJ EL BAGDADI (160H-257H)
Notebook and pencil
* Kush vepron kështu e ka plotësuar imanin:
– hidhërohet por hidhërimi nuk e largon nga rruga e drejtësisë dhe e së vërtetës
– ka arritur në mirësi dhe ajo nuk e bën të gënjejë dhe të bëj padrejtësi
– është i varfër por nuk e zgajt dorën e tij drejtë asaj që nuk është e tij.
* Falënderimi bëhet në tre mënyra: me gjuhë, me trup dhe me zemër
-zemra është e vetëdijshme se gjithë mirësitë janë prej Allahut ﷻ
-trupi nuk angazhohet përveç në atë që e është përulje ndaj Allahut ﷻ
-gjuha gjithmonë shqipton falënderim ndaj Allahut ﷻ.
* Katër cilësi e ngritin njeriun: Dituria, edukata, ndershmëria dhe besnikëria.
* Pesë gjëra kanë bukuri të veçantë:
– të qash për mëkatet tuaja
– ti përmirësosh mangësitë që i ke
– nënshtrimi ndaj Allahut i cili i njeh të gjitha fshehtësitë
– largimi i errësirës nga zemrat tona
– mos u bë shalë e ëndjeve tuaja.
* Kush dëshiron ta ruajë fenë e tij, ta pushojë zemrën dhe trupin, ti pakësojë brengat le të qëndrojë larg njerëzve (le të kalojë disa çaste në vetmi).
* Edukata jote është përkthyesi i arsyes që e posedon. (Sjellja që ke flet për sa i mençur je).
* Njeriu është kapur në kurth atëherë kur është i verbër për mangësitë e tij por i zbulon mangësitë e të tjerëve.
* Kur ndaj vetes do jesh i mëshirshëm sikur ndaj fëmijëve, atëherë kemi shpresë për lumturi në botën tjetër.
* Dëshiron të jesh i respektuar, bëhu i devotshëm.
* Është mashtruar ai që i ka humbur ditët e jetës me fjalën ka kohë.
* Ruaju që të mos përhapet fama jote dhe të ngelin të fshehta mangësitë tuaja.
* Tevekul-li i vërtetë është ti kuptosh dhe të bindesh në fjalët la haule (s’ka lëvizje) ve la kuvvete (dhe s’ka forcë) il-la bil-lah (përveç me Allahun ﷻ, me ndihmën e Tij)
* Ruajtja e veprës së mirë nga prishja është më e vështirë së sa vet vepra.
* Në Ditën e gjykimit më së shumti do pendohen ata që thoshin ka kohë…
Burimi: www.alukah.net / albislam.com
Përktheu: Talha Kurtishi
TRE ARMIQT E IMANIT
Secili besimtar pasion të vetin ka që të mbetet në rrugëtimin e tij imanor, pandalë, drejt përpjetës, e ngjitjes sa më lartë, padyshim se çdo besimtar e urren të kthehet mbrapa, të tillëve u themi: që të realizoni atë që dëshironi dhe shpresoni, atëherë të keni kujdes nga armiqtë e imanit.
Çdo secili prej këtyre armiqve është shkaktar kryesor i dobësimit të imanit, kështu që duhet njohur këto shkaqe e të ruhemi prej tyre, ato janë:
SHEJTANI DHE VESVESET E TIJA
” (Iblisi) tha: “Betohem se për atë që me ke humbur, do t’ju vë pengesa atyre në rrugën Tënde të drejtë, e do t’ju çasem atyre edhe përpara edhe për mbrapa, edhe në të djathtë, edhe në të majtë, e Ti do të konstatosh se shumica prej tyre nuk janë falenderues!.” Araf, 16-17.
Me këto fjalë Iblisi, i mallkuar, shpalli luftën e tij afatgjate me gjithë njerëzimin deri në ditën e Kiametit, padyshim se kjo është një prej luftrave më të mëdha e më të rrezikshme në këtë botë. Një luftë me mashtrime: “(Allahu) tha: “Shko! E, (ty dhe) atyre që të pasojnë ty – nga pasardhësit e tij, me të vërtetë, xhehennemi është dënimi juaj – dënim i plotë. Dhe, bëri për vete – me zërin tënd, – kë të mundesh nga ata, dhe sulmo në ta me britmë me kalorësinë dhe këmbësorinë tënde dhe integrohu me pasurinë dhe fëmijët e tyre dhe jepju premtime!” E, djalli, nuk u premton atyre tjetër, përpos mashtrimit.” Isra, 64
Në të cilat luftra thurren komplote, përplot me mashtrime, zbukurim të së kotës, e prishje të zemrave, që e bën njeriun të paaftë që të vepron me duart e tij, apo të logjikon me mendjen e tij.
Mashtrimet e shejtanit janë të ndryshme, devijimet e tija janë të llojllojshme, rrugët e depërtimit në zemrat e bijve të Ademit dallojnë për secilin njeri dhe atë sipas asaj që ai dëshiron, dhe atë që i përshtatet natyrshmërisë së tij, duke shikuar pikat e forcës dhe dobësisë, kështu që hasim tek disa depërton përmes derës së syefaqësisë dhe vetpëlqimit, tek të tjerët përmes asketizmit e modestisë, e tek të tjerët përmes pasionit ndaj pasurisë dhe postit, e të tjerëve për nga zbukurimi i të kotës, dekorimit e promovimit të saj, apo duke i lehtësuar veprimin e mëkateve të vogla që të bie në mëkate të mëdha.
E prej mashtrimeve të Iblisit është edhe angazhimi i tij i pashmangshmëm për të prishur imanin, apo të dobësojë atë në mënyrë të përshkallëzuar, të cilën gjë nuk e paramendon besimtari. Kështu që fillon duke ia zbukuruar preokupimin e tij me vepra të dalluara nga ato më të dalluara, pastaj e preokupon atë me vepra mubah (të lejuara) nga ato obligative, pastaj veprimin e mëkateve të vogla, e më pas mëkatet e mëdha, pastaj risitë e ndryshme, në fund rënien në kufr e shirk. Nëse besimtari e neglizhon veten mund të arrijë në mëkatin më të rrezikshëm e që është kufri, Allahu na ruajt, kjo na bën që të konsiderojmë shejtanin armikun numër një, kjo njëherit nënkuptohet edhe nga tekstet e shumta të Kuranit dhe haditheve të vërteta të cilat na e tërheqin vërejtjen prej shejtanit dhe na urdhërojnë ta armiqësojmë.
Allahu thotë: “Me të vërtetë, djalli është armik për ju, andaj merreni atë për armik! Ai vetëm i thërret ithtarët e vet që të bëhen shokë të zjarrit.” Fatir, 6
Ai nuk thërret për mirësi e as që e qon atë në shpëtim.
Në një ajet tjetër thotë: “O besimtarë! Qasjuni të gjithë shpëtimit (Bindjes Hyjnore) dhe mos hkoni gjurmëv etë djallit, se ai është armik i juaj i përbetuar.” Bekare, 208
Allahu na sqaroi se shejtani është armik i njeriut, i cili dëshiron t’i devijojë ata, e t’i tërheq së bashku me vete për në zjarr, kështu që një i mençur duhet të jep mundim maksimal në luftë kundër tij, e të shpëton prej tij.
MASHTRIMET E DYNJASË
Ka shënuar Muslimi në “Sahihun” e tij nga Ebu Said, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, se i dërguari, sal-Allahu lejhi ve selem, ka thënë: “Dynjaja është një ëmbëlsirë e gjelbër”.[1] Njeriu ndikohet me gjelbërimin e afërt dhe e mbivlerëson mbi atë që është e largët, nuk është për qëllim se përjetimi i gjërave që i ka dhuruar Allahu janë të ndaluara, por, është për qëllim se njeriu mund të preokupohet me këto kënaqësi e të dobësohet angazhimi i tij për ahiret, kështu që zemra e tij lidhet ngushtë me kënaqësitë e përkohshme, e kështu dobësohet imani i tij.
Imam ibn Kajimi ka thënë: “Për aq sa robi ka pasion për dynjanë e të dhënurit pas saj, për aq do jetë i rëndë adhurimi i Allahut e kërkimi i ahiretit”.
Për këtë hasim që frika e profetit nga sprova e dynjasë ishte e qartë në fjalët e tij: “Betohem në Allahun, nuk ua kam frikën për ju nga varfëria, por frikohem që ndokujt t’i zgjerohet dynjaja, ashtu siç iu dha atyre para jush, e të bëjnë gara, ashtu siç bënë ata para jush, e t’ju shkatërrojë ashtu siç u shkatërruan” Shënon Buhariu dhe Muslimi
SHOQËRIA E KEQE
Një prej dëmeve më të mëdha të imanit, është edhe shoqëria e keqe që ia dobëson fenë njeriut, i shkakton atij mangësi e braktisje të adhurimeve, Sufjan Theuri ka thënë: “Për njeriun nuk ka dëm e as dobi më të madhe, sesa shoku”.
Sepse shoqëria e keqe nuk ia do të mirën shokut të vet, dëshiron ta mbajë të humbur në devijim, t’ia dobëson bindjen e imanin që ka, i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, na e ka tërhqeur vërejtjen nga shoqërimi i tillë, ka thënë: “Shembulli i shokut të mirë dhe shokut të keq, si shitësi i parfumit dhe farkëtarit. Shitësi i parfumit ose do të parfumos, ose ti blen prej tij, ose do nuhatësh erë të mirë. Kurse farkëtari ose ti djeg rrobat, ose do nuhatësh erë të keqe tek ai”. Buhariu dhe Muslimi
Këta ishin tre armiqt tanë, të cilët na dalin në pritë çdo moment, na ndjekin çdo pakujdesi tonën, që të hedhin shigjetetat e tyre në zemrat tona, që të na rrëzojnë, neve nuk na mbetet tjetër pos të themi: O Ti i Cili rrotullon zemrat, na përqendro zemrat tonë në fenë islame.
Përktheu: Shpend Zeneli
Burimi: albislam.com
[1] Ky hadith ka njërën prej dy kuptimeve, me fjalën “ëmbëlsirë” ngase njerëzit e duan, për nga shija, pamja e bukur, si një pemë e gjelbër e ëmbël, njerëzit e duan dhe e kërkojnë, njejtë është edhe dynjaja. Kuptimi i dytë: Shpejtësia e prishjes, si një gjë e gjelbër, e cila nuk zgjat për shumë kohë.
A është që patjetër të mirret tejemumi me dhe (në Tokë)?
Shejh Albani (rahimehullah) ka thënë: Besimtari musliman merr tejemum nga sipërfaqja e tokës (qoftë dhè apo diçka tjetër), ashtu siç ka marrur tejemum Pejgamberi (sal-lAllahu alejhi ue selem) duke u bazuar përgjithësisht në fjalën e tij ku thotë: “Më është bërë e gjithë toka si vend-faljeje (Mesxhid), dhe e pastër”.
Ky mendim është i Ebu Hanifes, Ibn Hazmit dhe disa dijetarëve të tjerë.
Nga arabishtja; Suad Shabani
Burimi: albislam.com
Fshirja e gjymtyrëve pas abdesit !
Dispozita e fshirjes së gjymtyrëve të trupit pas marrjes së abdesit !
Shejh Albani në librin “Vargu i haditheve të dobëta” 4/128 thotë: “Është e lejuar që besimtari musliman t’i fshijë pjesët e trupit, mirëpo disa dijetarë të mëvonshëm kanë thënë se është më mirë që besimtari të mos i fshijë me faculetë apo me pishqir etj, pjesët e trupit pas marrjes së abdesit.
Një gjë të tillë ata e mbështesin në një argument i cili nuk është i saktë. Cili është ai argument? Është hadithi që transmetohet nga Ebu Hurejra se Pejgamberi (sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: Kushdo që merr abdes dhe pastron gjymtyrët me një rrobë të pastër, një gjë e tillë nuk është ndalesë (lejohet). Mirëpo, ai i cili nuk e vepron një gjë të tillë, është më mirë për të, ngase abdesi është dritë në Ditën e Gjykimit së bashku me të gjitha veprat e mira”.
Mirëpo hadithi është shumë i dobët. Në lidhje me këtë hadith shiko në “Vargu i haditheve të dobëta” nr.1683
Nga arabishtja; Suad Shabani.
Burimi: albislam.com
LARGOHU PREJ HARAMEVE DO JESH ADHURUESI MË I MIRË
Ebu Hurjejra, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, tregon: Njëherë i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, tha: “Kush i mer këto fjalë (porosi), të veprojë me to, apo t’ua tregojë të tjerëve që ata të veprojnë me to? Unë – o i Dërguari i Allahut – i thashë. Më kapi për dore dhe më tha: Numëro pesë këshilla: Ruaju nga haramet që të jesh adhuruesi më i mirë ndër njerëz. Ji i kënaqur me atë që të ka caktuar Allahu do jesh njeriu më i pasur. Sillu mirë me komshiun që të jesh besimtar. Atë që e do për vete duaje edhe për të tjerët që të jesh mysliman. Mos qesh shumë, sepse e qeshura e tepërt e vdes zemrën”. Shënon Ahmedi, Tirmidhiu.
Shpjegimi i hadithit
Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, shoqëroi të dërguarin, sal-Allahu alejhi ve selem, pandarë, ishte me të në shtëpi e në udhëtim, për këtë ai transmetoi shumë prej haditheve profetike, me rëndësi, që përmbajnë udhëzime dhe porosi madhështore.
I dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem, ishte në një ndejë me shokët e tij, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre, e u tha: “Kush i mer këto fjalë (porosi), të veprojë me to, apo t’ua tregojë të tjerëve që ata të veprojnë me to?” Ebu Hurejra tha: “Unë o i dërguar i Allahut”, e më morri për dore –gjë që tregon për rëndësinë e madhe të porosive-, e I numëroi pesë këshilla”, pra përmendi pesë veçori, të cilat do i shtjellojmë një nga një.
Porosia e parë: “Ruaju nga haramet”
Nocioni “Haram” përfshinë gjitha ndalesat, si dhe lënien e urdhrave, të cilat janë përmendur në Kuran, apo në sunet, si: shirku, vetëvrasja, vjedhja, zinaja, bartja e fjalëve, gënjeshtra, mashtrimi, fjalët e ndyta, marrja me kamatë, mosrespektimi i prindërve, ndërprerja e lidhjeve farefisnore, pirja e alkoolit, magjia, e të tjera.
Kur robi largohet nga gjitha ndalesat e Allahut ngritet në grada të larta të adhurimit, për arsye të luftimit me vetveten për lënien e ndalesave. Nëna e besimtarëve Aisheja, radijAllahu anha, ka thënë: “Kush ka dëshirë t’ia kalojë një të zellshmit, një adhuruesit, le të përmbahet prej mëkateve”.
Hasan el Basriu ka thënë: “Robërit nuk e kanë adhuruar Allahun me diç më me vlerë se sa me braktisjen e mëkateve”.
Por, duhet të kemi në dijeni se vlerësimi i lënies së mëkateve mbi veprimin e adhurimeve, është për qëllim veprimi i adhurimeve vullnetare, sepse veprat obligative janë më me vlerë se sa braktisja e mëkavete.
Porosia e dytë: “Ji i kënaqur me atë që të ka caktuar Allahu do jesh njeriu më i pasur”
I lumtur i vërtetë është ai që pajtohet me caktimin e Allahut, bën durim në raste të caktimit, qoftë për mirë apo për keq. Pajtimi me caktimet e Allahut është një mur që mbron muslimanin nga ndryshimet kohore, është një kopsht me hije, ku strehohet besimtari i lodhur nga vapa e nxehtë e jetës, është pasuri e vërtetë, sepse shumë prej njerëzve kanë hise prej dynjasë, por janë të varfër në shpirtra, të ngratë në zemra, lakmia i verbëroi zemrat e tyre nga burimi i lumturisë dhe pasurisë reale, që është pasuria e qetësia shpirtërore.
Allahu thotë: “në Ditën kur nuk do të bëjë dobi as pasuria as djemtë, por do të bëjë (kenë) dobi (vetëm) ai që vie te Allahu me zemër të pastër.” Shuara, 88-89.
Zemër e shëndoshë është ajo zemër e qetë, që është pajtuar me caktimet e Allahut, i qetësuar me përmendje të Allahut, Allahu thotë: “ata që besojnë dhe zemrat e të cilëve, kur përmendet Allahu, qetësohen, me të vërtetë, kur të përmendet Allahu, zemrat qetësohen.” Rad, 28
Pra, kush kënaqet me atë që Allahu ia ka caktuar, e nuk lakmon atë që është në duar të njerëzve, nuk tregohet nevojtar për ta, ndjenja e kënaqëisë me atë që posedon është pasuri dhe krenari, e kundërta është varfëri dhe nënçmim ndaj të tjerëve, ai i cili nuk kënaqet me atë që ka ,nuk ngopet asnjëherë.
Porosia e tretë: Bamirësia ndaj fqinjëve
“Sillu mirë me komshiun që të jesh besimtar” i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, përshkroi bamirësinë ndaj fqiut si një prej shenjave të besimit. Kjo bamirësi mund të manifestohet në forma të ndryshme, prej tyre: kthimi i selamit, përgjigjja e ftesës, pengimi i dëmit ndaj tij, ndihmesë në raste nevoje, të interesuarit për të, kryerjen e nevojave të tija, mbrojtjen e nderit e këshillimi.
Fqinjët janë tre: Fqiu i afërt musliman, ai ka të drejtën e fqinjësimit, afërsisë familjare dhe islamit. Fqiu musliman i huaj, ai ka të drejtën e fqinjësimit dhe islamit. Dhe fqiu jo musliman, i cili gëzon të drejtën e fqinjësimit, e nëse është i afërt me afërsi farefisnore i takon e drejta e tij farefisnore.
Xhibrili, alejhi selam, porosiste pandarë të dërguarin, sal-Allahu alehi ve selem, për fqinjët, saqë i dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem, supozoi se Allahu do i bën ata një nga trashëgimtarët. Abdullah ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre, përcjell se i dërguari i Allahut, sal-Allah alejhi ve selem, ka thënë: “Xhibrili vazhdimist më porosit për fqiun, saqë mendova se do e bëjë një prej trashëgimtarëve”. Buhariu dhe Muslimi
Porosia e katërt: Duaje për njerëzit atë që e do për vete
“Atë që e do për vete duaje edhe për të tjerët që të jesh mysliman”, një prej atributve që tregon përsosmërinë e islamit dhe pozitën e lartë të tij është të duash për njerëzit atë që dëshiron për vete, të duash të mirën është moral parimor i islamit, me të cilin duhet të pajiset çdo musliman, nuk është përmendur të urresh për vëllaun tënd atë që urren për vete, ngase vetë shprehja të duash nënkupon veprimin e të kundërtës.
Porosia e pestë: Mos qesh tepër
“Mos qesh shumë, sepse e qeshura e tepërt e vdes zemrën”, e qeshura është një veçori e njeriut, ngase kjo vije si pasojë e të kuptuarit të fjalëve që e dëgjon, apo një ndodhie që e sheh, e qeshet, por, e qeshura e tepërt ngjall errësirë në zemër dhe shkakton vdekjen e saj.
Islami –si fe e natyrshmërisë së pastër- nuk paramendohet që prej tij të burojnë kundërshtime me natyrshmërin e pastër të njeriut, si edhe qeshja, e gëzimi. Përkundrazi ai mirëpret çdo gjë që e shndërron jetën në një buzëqeshje të mirë, dëshiron që muslimani të jetë një personalitet pozitiv, aktiv e fytyrqelur. Urren njeriun e mërrolur e pasiv, i cili nuk shikon në jetë e në njerëz, pos, përmes një shikimi të zymtë.
Prijës i muslimanëve në këtë është i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejh ve selem, i cili përkundër preokupimeve të shumta, e të llojllojshme, bënte shaka me shokët e tij, por nuk fliste gjë tjetër pos atë që është e vërtetë, jetonte me shokët e tij një jetë normale, qeshej me ta, luante e bënte shaka, njejtë sikur që bashkohej me ta në dhimbjet, brengat e fatkeqësitë e tyre.
Për këtë, ajo që ndalohet në këtë hdatih nuk është e qeshura në esencë, por teprimi në të, e qeshura e cila mund të shpie në pasoja, e sjellje që nuk janë në pajtim me islamin, çdo gjë që del nga kufijtë, shndërrohet në të kundërtën e saj.
HADITHI I TRETË
POROSI DHE UDHËZIME PROFETIKE
Përktheu: Shpend Zeneli
Burimi: albislam.com
i mëparshëm
