SI TA FITOJMË MËSHIRËN DHE FALJEN E ALLAHUT NË RAMAZAN : ( PJESA E TRETË )
Kushti i tretë: Largimi nga mëkatet e mëdha.
Allahu i Madhëruar në Kur’an، thotw: “Nëse lagoheni prej mëkateve të mëdha, të cilat u janë të ndalueshme, Ne ju shlyejmë mëkatet e vogla dhe ju fusim në një vnd të ndershëm.” (Nisa: 31).
“Ata që largohen prej mëkateve të mëdha dhe prej punëve të ndyta, përpos ndonjë pune të imët, s’ka dy-shim se Zoti yt gjerësisht përfshin me falje, se Ai di më së miri për ju. Pra mos lavdëroni veten, se Ai e di kush është më i ruajtur.” (Nexhm: 32).
Transmetohet nga Abdullah Ibn Mes’udi, radijAllahu, se i Dërguari i Allahut, Muhamedi, sal-Allahu alejhi ue selem, ka thënë :
“Me tē vërtetë besimtari i shikon mëkatet e tij sikur një kodër e cila gjendet mbi të dhe vazhdimisht frikësohet se mos po i bie mbi të. Kurse, i shthururi (i devijuari) i sheh mëkatet sikurse një mizë e cila ndalet në hundën e tij dhe ai e trembë dhe largon atë me dorë. (Shënuan: Buhariu: 5949, Muslimi: 2744).
Njëri nga dijetarët selefit ka thënë : “Mos shiko në vogëlsinë e mëkatit, por shiko në Madhështinë e Atij të cilit t’i po i mëkaton. “
Transmetohet nga Ebu Hurejre, radijAllahu, se i dërguari i Allahut, Muhamedi, sal-Allahu alejhi, thoshte: “Pesë kohët e namazit, xhumaja deri në xhuman tjetër, ramazani deri në ramazanin tjetër, janë shlyese për mëkatet e vogla , nëse besimtari u largohet mëkateve të mëdha.” (Shënuan: Muslimi: 233, Ahmedi: 9186, Tirmidhiu: 214).
Pra, shohim se largimi nga mëkatet e mëdha në Ramazan, sjell faljen dhe mëshirën e Allahut, si dhe shlyerjen e mëkateve të vogla, qoftë një gjë e tillë në Ramazan apo edhe jashta Ramazanit.
Kushti i katērt: Largimi nga pasuesit e epshit dhe shoqërimi me të devotshmit.
Muslimani, nwse dwshiron dhe synon arritjen e mëshirës dhe faljes së Allahut në Ramazan duhet që patjetër të distancohet nga shoqëria e epshit apo e shthurur.
“Që janë në Xhennete e i bëjnë pyetje njëri-tjetrit. Përkitazi me kriminelët (e u thonë): “çka u solli juve në Sekar(xhehenem)?” Ata thonë: “Nuk kemi qenë prej atyre që faleshin (që bënin namaz); Nuk kemi qenë që ushqyenim të varfërit; Dhe kemi qenë që përziheshim me të tjerët në punë të kota. Dhe kemi qenë që nuk e besonim ditën e gjykimit. Derisa na erdhi e vërteta (vdekja)!” (El Mudethir: 40-47).
“Atë ditë zullumqari do t’i kafshojë duart eveta dhe do të thotë: “I mjeri unë, ta kisha marrë rrugën e Pejgamberit!” O shkatërrimi im, ah të mos e kisha bërë filanin mik! Në të vërteë, pasi e gjeta rrugën e drejë, ai më largoi mua prej asaj, e djalli është ai që njeriun e humb dhe e lë të vetmuar.” (Furkan: 27).
Fund!
Nga arabishtja : Suad B. Shabani
Burimi: albislam.com
