Të vizatosh buzëqeshje në fytyrën e të mjerit!

T’i dalësh në krah shokëve çdo herë kur kanë nevojë për ty!

T’ia përkëdhelësh kokën jetimit!

T’i zbatosh premtimet dhe t’i ruash fshehtësitë!

T’i pranosh arsyetimet e shokëve për gabimet dhe të metat e tyre!

T’ia puthësh dorën nënës për çdo ditë dhe ta bësh që ta ndjen dashurinë tënde të pa vdekur ndaj saj!

Ta dëgjosh me kujdes një fëmijë që të flet edhe nëse të rrëfen gjëra nuk të interesojnë!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Njihu me dhjetë lumenjtë të cilat i pastrojnë ndyrësirat e mëkateve!

Shejh Islam ibn Tejmije, Allahu e mëshiroftë ka thënë: “Besimtari kur të vepron një të keqe,  ndëshkimi i atyre mëkateve largohet me dhjetë mënyra:

     1)    Të pendohet , e Allahu të ia pranon atij pendimin, ngase i panduari nga mëkati është sikur ai që s’ka mëkate.

      2)    Apo të kërkon falje prej Allahut e Allahu t’ia falë.

     3)    Të vepron vepra të mira të cilat i pastrojnë mëkatet, ngase veprat e mira i shlyejnë ato të këqijat.

     4)    Të luten për të vëllezërit e tij besimtarë, e kërkojnë falje për të kur ai është i gjallë apo i vdekur.

     5)    Apo ata t’i dhurojnë atij nga shpërblimet e veprave të tyre, e t’i bëjnë dobi atij.

     6)    Të ndërmjetëson për të i dërguari Muhamed, salAllahu alejhi ve selem.

     7)    Ta sprovon Allahu në dynja çfarë do t’i shlyejnë atij mëkatet.

     8)    Ta sprovon atë në varr.

     9)    Ta sprovon atë në ditën e ringjalljes ditën e Kiametit me ndëshkimet e saja, e ti shlyhen atij mëkatet.

     10) Apo ta mëshiron i Gjithëmëshirshmi.

Ai i cili i humb një nga këto dhjetë të mos e fajëson askënd pos vetes, sikur që tha Allahu i Madhëruar në transmetimin nga i dërguari, salAllahu alejhi ve selem: “O robërit e Mi, këto janë veprat tuaja që ua llogaris pastaj ju shpërblej për to, ai që gjend ato të mira le ta falënderoj Allahun e kush gjen diçka tjetër le të mos e qortojë askënd veç vetes”. (Muslimi)

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

Dy gjëra e dëmtojnë njeriun: preokupimi me të kaluarën dhe preokupimi me të tjerët!

Zgjidhja e vetme për problemet psikike është të mos rrish i vetëm dhe të jesh i paaftë. Mos ia sqaro njerëzve problemet e tua; thënia e tyre si e ke gjendjen, është thjesht përshëndetje e jo pyetje!

Nuk ekziston njeri i brengosur, mirëpo ekzistojnë mendime që shkaktojnë rënie shpirtërore dhe brengë. Dhe nuk ekziston mendime apo ideja optimiste, por ekzistojnë njerëz optimistë, sepse ata e kanë vendosur të jenë të tillë!

Mos thuaj se nuk kam kohë të mjaftueshme, ngase të gjithë njerëzit e mëdhenj që i njeh historia i kishin si ti 24 orë në shërbim, e jo më tepër!

Nuk ka njeri që të fshin lotët përveç se vetvetes dhe nuk ka njeri që ta realizon suksesin tënd përveç, se pas Allahut, mendja jote!

Gjithmonë bëhu optimist për një sebep; se nëse je pesimist kjo nuk të sjell asnjë dobi dhe nuk ta ndryshon gjendjen tënde!

Karakteri yt është ajo më e shtrenjta që e posedon. Bëje atë të mirë, që shkruan dhe lexon dhe punon, që të jesh aktiv dhe produktiv!

Për këtë arsye mos i jep asnjë krijesës shans që ta ndryshon atë!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Pasi e nuhatëm aromën e lules së marrë nga Ibën Abasi, po e vazhdojmë ecjen tonë nëpër këtë kopsht. Syri gjithnjë e kërkon të bukurën dhe veç me të bukurën di të pajtohet. Kjo është cilësi e çdo njeriu e lindur me lindjen e njeriut, ndaj ai çka t’i kërkojë Zotit, Ai atë edhe ia jep atij. Unë jam duke kërkuar diçka që s’ka emër, që është më e ëmbël se shija dhe që përjetohet përtej ndjenjave.

E di që është shumë, mirëpo me pak s’ngopem fare. Sa më shumë ushqehet shpirti, aq më i uritur ndjehet… U habita edhe vetë se si arrita kaq shpejtë ta gjejë lulen e dytë, bile ende pa e bërë hapin tim të tretë. Po jua tregoj menjëherë, nuk po ju lë në kujtime për të, por kështu të freskët që sapo e dëgjuat emrin e saj, ta merrni edhe atë në dorë. Ebu Bekri ka thënë: “Agjërimi është obligim i Zotit që përmes tij të barazohet i pasuri dhe i varfëri. I pasuri nuk e di çka është uria dhe etja, e duke agjëruar do ta mëshirojë të varfrin. Pasi Zoti deshi që ta rregullojë krijesën e Tij, e bëri të pasurin ta ndiejë e ta kuptojë se ç’është uria dhe etja me qëllim të tregojë butësi për të dobëtin dhe mëshirë për të uriturin.”

E shikoni sa kuptimplotë është, thënie e shkurtër, por me një kuptim të gjerë. Një botë e tërë fshihet në të, ku përveç aromës e cila të jep kundërmim të mirë, të bën që edhe të dukeni të bukur derisa e mbani në dorë. Pamja e jashtme e reflekton krejt atë e cila pushon në zemrën e njeriut, dhe pikërisht njeriu përmes veprave tek të tjerët e pasqyron nijetin që pati në zemër.

Te Zoti janë të barabartë të gjithë njerëzit, mirëpo janë veprat e njerëzve që i afrojnë apo i largojnë ata prej Zotit të tyre. Andaj, edhe ky adhurim më së shumti se çdo gjë, e afron njeriun te Zoti i tij, sepse etja ka kuptim veç në çastin kur shuhet ajo. Pasuria e shpirtit është pasuria e vetme e cila, përveç që i bën dobi pronarit të saj, u sjell dobi edhe të tjerëve. Më kujtohen gjeneratat e hershme të cilat u jepnin përparësi të tjerëve përpara nevojave të tyre personale, për këtë “Sofra e iftarit është një urë lidhëse që i bashkon dy zemra të cilat i ndan pozita.”

Derisa e mbaja lulen në dorë m’u freskua zemra me pjesën e fundit të saj ku u binda se një zemër e butë e cila ushqehet me lëngun e mëshirës afron zemra të cilat synojnë një qëllim. Për njeriun me rëndësi është të dijë rrugën në të cilën do të hapërojë, sepse veç ai i cili e di cakun di se ku shkon. E ashtu siç shuhet etja me ujë, po ashtu shpirti gjallërohet me adhurime.

Për këtë, mos u ndiej i dobët në vepra, por bëhu koprrac në të bërit mëkate, ngase privimi për të bërë mirë është më i rëndë se mospasja mundësi që t’u afrohesh adhurimeve. Të thuhet një fjalë e mirë është më mirë se sa të thuhet mirë për fjalën… Pa bërë zë, e lëshova lulen dhe vazhdova rrugën…

Burimi: albislam.com