Pyetje: Shejh, si e shihni ju një davetxhi të sukseshëm, çfarë cilësi duhet të posedojë, që të ketë thirrje të sukseshme?

Përgjigje:

-Davetxhiu i suksesshëm është ai i cili thirr me argumente dhe bën durim ndaj sprovave që i vijnë, qoftë prej armiqësive të ndryshme apo mundimeve të lodhshme, ai nuk duhet që të dobësohet për shkak të sprovave e as prej fjalëve që i dëgjon kundër tij, ai duhet që të bëj durim dhe të jap mund që ta shpërndajë diturinë e tij, duke përdorur të gjitha mjetet e mundshme, por duke qenë i koncentruar në argumente dhe duke përdorur mënyrat më të mira, me qëllim që daveti (thirrja) i tij të jetë i bazuar në baza të fuqishme, me qëllim që ta kënaq Allahun e Lartësuar, pejgamberin salallahu alejhi ve selem dhe besimtarët e vërtetë, të ketë kujdes prej lëshimeve në fe, që të mos vijë deri aty sa që të flasë padituri, në emër të Allahut të Lartësuar, pra është obligim për të, që të ketë vëmendje të plotë ndaj argumenteve sheriatike, duke qenë i gatshëm se pas kësaj mund të ketë mundime dhe sprova, duke thirrur në këtë rrugë, qoftë nëpërmjet mësimdhënjes apo mediave, pra ky është thirrësi i suksesshëm, që meriton të lavdërohet, duke pasur parasysh se ky ka grada të larta të Allahu i Lartësuar nëse është i sinqertë në veprat e tij.1

Shejh AbdulAziz bin Baz –Allahu e mëshiroftë!-

Burimi; albislam.com

Përktheu dhe përshtati nga arabishtja:

Mujdin Xh. Xhaferi

Në jetë jam ballafaquar me disa probleme që më kanë bërë ta urrej jetën, sa herë që mërzitem i drejtohem Allahut të ma merr shpirtin sa më shpejtë, kjo është shpresa ime deri tani, ngase nuk shoh zgjidhje të problemeve të mia pos vdekjes, ajo është e vetmja gjë që më largon nga ky dënim, a është kjo gjë e ndaluar për mua?

Përgjigjja:

Të shpresojë njeriu vdekjen si shkak i një të keqeje që i ka ndodhur është e ndaluar sepse i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Të mos e dëshirojë askush prej jush vdekjen për shkak të një belaje që i ka ndodhur, e nëse detyrohet, le të thotë: O Allahu im, më mundëso të jetoj nëse jeta është më hair për mua dhe më bën të vdes nëse vdekja është më hair.”

Pra nuk lejohet të dëshirosh vdekjen për shkak të fatkeqësive, ngushtësive apo problemeve, por duhet të kesh durim dhe të shpresosh shpërblimin tek Allahu, e pas saj të pret zgjidhje nga Ai, siç ka thënë i Dërguari salallahu alejhi ue selem: “Dije se ndihma vjen pas durimit dhe zgjidhja pas vuajtjes, dhe pas çdo vështirësie është lehtësimi.”

Le ta dijë ai që goditet me fatkeqësi se këto janë shlyerje të mëkateve që i ka vepruar, ngase nuk e godet besimtarin, shqetësim, mërzi apo dëm e që Allahu të mos ia shlyej atij mëkatet madje edhe nëse ferra kur e shpon.

Me durim dhe shpresë arrin gradën e durimtarëve, atë pozitë të lartë për të cilën Allahu thotë: “Prandaj, përgëzoji të duruarit, të cilët, kur i godet ndonjë fatkeqësi thonë: “Të Allahut jemi dhe vetëm tek Ai do të kthehemi!.” (Bekare, 155-156.)

Pasi që kjo grua nuk sheh zgjidhje të problemeve pos vdekjes, mendoj se  është ide e gabuar, ngase me vdekje nuk zgjidhen problemet, bile shtohen fatkeqësitë. Sa njerëz kanë vdekur me probleme dhe dëme, ishin të pakursyer për vetvetet e tyre, nuk pendoheshin për mëkatet e bëra e as që pendoheshin tek Allahu, e vdekja e tyre është shpejtim i dënimit, prandaj në qoftë se kishte jetuar dhe Allahu ia mundësonte për tu penduar dhe kërkuar falje si dhe durim, përmbajtjen në vështirësi dhe  do priste zgjidhj,e do të ishte  mirësi e madhe për të.

Mu për këtë, ki durim dhe shpreso, prit zgjidhjen nga Allahu i Madhëruar, Allahu thotë në librin e Tij: “E, pa dyshim se pas vështirësisë është lehtësimi. Vërtet, pas vështirësisë vjen lehtësimi.”(Inshirah, 5-6.)

Burimi; albislam.com

Përktheu: Shpend ZENELI

Jam një muslimane e lindur po qe nuk e praktikoj shumë islamin por kam filluar të lexoj Kuranin po sa herë që unë filloj ta lexoj me vjen shumë gjumë, kurse libra të tjerë lexoj me orë të tëra dhe nuk ndodhë një gjë e tillë. A mund të ketë ndonjë shpjegim për këtë?

Përgjigje: Lavd-falënderimi i takon Allahut…

Një nga dhuntitë e mëdha të Allahut është që të ka mundësuar të lindesh në një familje Islame, mirëpo për të qenë mirënjohës ndaj kësaj dhuntie duhet ta ndihmojmë veten me lexim Kurani, lexim librash e revistash të dobishme, vizita xhamish, ndjekje ligjëratash etj. me qëllim që të shtojmë dituritë tona rreth kësaj feje që garanton shpëtimin tonë në dynja dhe ahiret.

Falënderojmë Allahun që ke filluar ta lexosh Kuranin, por në këtë rrugë do të gjesh pengesa dhe armiq që do të mundohen të të largojnë nga ky synim i lartë. Shejtani nuk ndalet në këtë luftë deri në ditën e Kiametit: “shejtani synon që t’i devijojë në një devijim të largët” – thotë Allahu. Ai do të mundohet që të të largojë nga leximi i Kuranit duke ta paraqitur si të vështirë, duke ta sjellë gjumin, duke të thënë se ti nuk kupton gjë si dhe mënyra tjera. Prandaj, në fillim të leximit të Kuranit Allahu na urdhëroi të kërkojmë strehim tek Ai: “e kur ta lexosh Kuranin kërko strehim tek Allahu nga shejtani i mallkuar”.

Mundohu pra, mos lejo asnjë pengesë të të largojë nga leximi i Kuranit, sepse në të ka udhëzim, shërim dhe shpëtim. Allahu është ai që jep suksesin.

Burimi; albislam.com

Turpërohem për gjithçka, kur më lavdërojnë, kur flas, a është shprehi e mirë kjo? Nëse jo, si të lirohem?

Falënderimi i takon Allahut, paqja dhe mëshira qofshin mbi të Dërguarin, familjen, shokët dhe ithtarët e tij:

Turpi llogaritet një prej virtyteve në të cilat nxit feja jonë. Është karakteristikë e rrallë që pak njerëz e kanë. I Dërguari thotë: “I tërë turpi është mirësi” ose “Turpi nuk sjell gjë tjetër vetëm se mirësi” (Buhariu dhe Muslimi). Mendoj se pjesë e kësaj mirësie është të turpërohesh kur dikush të lavdëron.

Mirëpo çka është turpi, dhe a do të thotë që çdo herë vlerësohet si cilësi e mirë? Kjo është shumë me rrëndësi ta kuptosh. Turpi që të bën të moralshëm, secilit t’ia japësh të drejtën, të largon nga e shëmtuara dhe të pengon nga padrejtësia është virtyti që duhet t’i gëzohemi nëse e posedojmë.

Nëse turpi na bën frikacak, nuk na lejon t’i kryejmë obligimet fetare dhe të bëjmë mirë atëherë nuk është ai turp që duhet ta përvetësojmë dhe të stolisemi me të. Në gjuhën arabe ka një fjalë të veçantë për emërtimin e kësaj gjendjeje që quhet “haxhel” mirëpo në shqip nuk e di a ekziston ndonjë fjalë e tillë. Si do që të jetë, nëse ke turp aq shumë sa që të huton kur flet dhe bën punë të mira, të bën të ndiesh keq atëherë mendoj se kjo dobësi tejkalohet me ushtrime dhe me rritjen e vetëbesimit. E kuptoj shumë mirë frikën që ndjen njeriu kur flet para të tjerëve, mirëpo kjo tejkalohet me kohë duke u munduar të rrisësh vetëbesimin. Allahu e di më së miri.

Burimi; albislam.com

Pyetje: Ne si njerëz nuk mundemi t’i shmangemi udhëtimit e ndonjëherë është i shkurtër e herën tjetër i gjatë. Çfarë etike ka përmendur Feja Islame në lidhje me udhëtimin? 

Përgjigje: Falënderimi i takon Allahut, që ka dërguar Pejgamberin salallahu alejhi ue selem, dhe na ka mësuar për çdo rast, se çfarë duhet bërë. Në rast udhëtimi është mirë që besimtari të falë namazin istihare. Udhëtimin mos ta bëjë vetëm, se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, ka thënë: Një (njeri) vetëm është shejtan, dy janë dy shejtanë, ndërsa tre vetë janë udhëtarë. Po ashtu duhet t’i shmanget udhëtimeve natën, nëse është i vetëm, se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Po ta dinin njerëzit atë që unë e di se çfarë rreziku u kanoset në vetmi, nuk do të udhëtonte udhëtari vetëm natën”. E nëse është me shokë, lejohet të udhëtohet natën, meqë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, e ka preferuar dhe ka thënë: “Udhëtoni natën se toka paloset (tkurret) natën.” D.m.th. shkurtohet, apo lehtësohet udhëtimi. Kur të dali me shokët, ata duhet të zgjedhin në mesin e tyre një emir (udhëheqës). Ebu Davudi përcjell nga Ebu Seidi dhe Ebu Hurejre, se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Kur të dalin (edhe) tre vetë në udhëtim, le ta zgjedhin njërin prej tyre emir”! Kur të dalësh për udhëtim bëj lutjet e daljes nga shtëpia, lutjet kur të hipi në mjetin e transportit, duanë e udhëtimit. Kur të arrish në ndonjë qytet, apo në qytetin për ku jeni nisur duhet të bëjnë duanë e hyrjes në qytet. Të gjitha këto dua i  gjen te libërthi “Mburoja e Muslimanit”. Gjatë udhëtimit mos harro t’i zbatosh dispozitat e udhëtarit për ibadetet përkatëse. Po ashtu mos harro të bësh dua për veten, për prindërit, besimtarët, se lutja e udhëtarit nuk refuzohet. Nëse udhëton me shokë, mos e anashkalo këshillën e tyre. Gjithashtu është mirë gjatë udhëtimit, që kur të jetë rruga përpjetë të thuhet “Allahu Ekber” dhe kur të jetë tatëpjetë, të thuhet “Subhanallah”. Me kaq mjaftohem, Allahu e di më së miri.

Burimi; albislam.com