Pyetja: Unë jam një djalosh i ri i cili praktikon sunetin. Babai dhe vëllai im më pengojnë shumë në praktikimin e sunetit, qoftë me ofendime por edhe nganjëherë me goditje dhe rrahje. Babai im më merr pagën të tërën dhe nuk më len mua fare të mbaj me vete të holla nga rroga ime. Vëllai im i urdhëron prindërit dhe fëmijët e tij që të më lënë anash, të më ofendojnë. Çfarë të bëjë unë në këtë rast dhe si të sillem me ata, a duhet të largohem nga shtëpia dhe ta praktikojë sunetin apo si? Ju lutem më ndihmoni Allahu ju shpërbleftë!

Përgjigjja: Ty të takon me bë durim vëlla me prindërit dhe me vëllanë tënd. Mundohu ti përballosh ofendimet dhe sjelljet e tyre jo të mira. Bëhu i qëndrueshëm në fenë tënde dhe qëndro në rrugën e hakut (praktikimin e sunetit) pavarësisht sjelljeve të tyre. Ti inshallah do shpërblehesh nga ana e Allahut. Ndërsa, thua se babai yt e merr rrogën tënde. Mos harro vëlla se pejgamberi,- alejhi selam!,- ka thënë: ” Ti dhe pasuria jote jeni prona (nën pronësinë) e babait tënd.” ( Ibn Maxhe: 2291).

Llogarite këtë si respekt, bamirësi dhe sadaka për babanë tënd dhe shpreso në shpërblimin e Allahut,- xhele veala!,- e mos u dorëzo. Dhe nëse vazhdon kjo trysni e tyre gjatë dhe ty të rrezikohet feja jote, zgjidhja fundit dhe e padëshiruar është të largohesh prej tyre dhe të jetosh shtëpi në vete (por duke mos harruar vizitën e prindërve dhe bamirësinë ndaj tyre) e të vazhdosh ta praktikosh fenë pa pengesa.

Burimi; albislam.com

Autor:Dr. Salih bin Feuzan el Feuzan,- Allahu e ruajt!

Përktheu dhe përshtati nga arabishtja: Suad B. Shabani

Pyetje: Hoxhë i nderuar! Ka raste kur njeriu dëshiron të bëjë një vepër të mirë, mirëpo shejtani mundohet ta largojë nga veprimi i saj duke i pëshpëritur dhe duke i thënë ti e bënë këtë të shohin të tjerët. Si kemi mundësi t’i largojmë këto cytje të shejtanit?!

Përgjigje:

Muslimani duhet t’i mbështetet Allahut dhe t’i kërkojë mbrojtje dhe ndihmë Allahut nga kurthat e shejtanit dhe cytjet e tij.

Por nuk bën të ndalet në kryerjen e veprave të mira si shkak i cytjeve, mirëpo duhet të vazhdojë në kryerjen e tyre, sepse shejtani i mallkuar gjithmonë mundohet t’i largojë muslimanët nga kryerja e veprave të mira.

Nëse muslimani vepron në këtë mënyrë, shpresojmë se do të largohen cytjet dhe ngacmimet e ndryshme të shejtanit të mallkuar.

Allahu është më i Dituri!.

Burimi; albislam.com

Muhamed bin Salih El-Uthejmin, -Allahu e mëshiroftë!-.

Përktheu dhe përshtati nga arabishtja: Suad Shabani

Pyetje: Cila është dispozita e pasimit të menhexhit të të parëve tanë të mirë (es-selefu’s-salih) në akide, ibadet dhe davet; A është sunet apo obligim?!

Përgjigje: Është obligim për çdo individ të pasojë Ehlu’s-Sunetin dhe xhematin në akide e vepër, e madje në të gjitha punët e fesë dhe të dunjasë, kjo është obligim për çdo musliman. Allahu, -xhele ue ‘ala!-, thotë: “All-llahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (migruesve) dhe prej ensarëve (vendasve-ndihmëtarë) dhe prej atyre që i pasuan ata me punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij.”[1] Pra, pasimi i tyre është obligim për muslimanin.

I Dërguari i Allahut, -sal-lallahu alejhi ue selem!-, ka thënë: “Umeti im do të përçahet në shtatëdhjetë e tre grupe, e, që të gjitha do të jenë në zjarr përveç njërës!” E, i thanë se: “Kush është ajo grup o i Dërguari i Allahut?!”“Ata që do të jenë në atë që jam sot unë dhe shokët e mi!”- iu përgjigj i Dërguari, -sal-lallahu alejhi ue selem!-.[2]Kjo është pra ajo çka na porositi i Dërguari, -sal-lallahu alejhi ue selem!-.

Shejh Dr. Salih El-Fevzan[3]

Nga arabishtja: Mirsim N. Maliqi

Burimi; albislam.com

[1] Kurani, Et-Tevbe: 100

[2] Sahih – Shënon Tirmidhiu në “Sunen” (2640, 2641), Ebu Davudi në “Sunen” (4596, 4597),  Ibën Maxhe në “Sunen” (3991, 3992), Darimiu në “Sunen” (2518), Ahmedi në “Musned” (27510, 16490), Ibën Hibani në “Sahih” (140/4), Hakimi në “El-Mustedrek” (128/1), Bejhakiu në “Es-Sunenu’l-Kubra” (206/10), Taberaniu në “Muëxhemu’l-Kebir” (8051), e të tjerë. E ka vlerësuar për hasenIbën Haxher El-Askalani në “Tekhrixh mishkatu’l-mesabih” (2/381, 4/16) dhe “Fet’h’ul-Bari” (20/6), e për hasenun sahih Tirmidhiu në “Sunen” (2640), kurse për sahih Sujuti në “El-Xhamiu’s-Sagir” (1223), Albani në “Sahihu ibni Maxhe” (3241), e të tjerë. Sh. P.

[3] Nga faqja zyrtare e shejhut.

Pyetje: ç’far duhet të veproj njeriu në rast të dobësimit të imanit, edhe pse ai lexon e dëgjon çdo ditë Kuran, agjëron 2 ditë në çdo javë, fal 5 kohë namaz edhe pse në namaz mundohet të jetë më i vëmendshëm por nuk mundet për shkak të dobësimit të imanit, zemra është e zbrazur megjithëse edhe mëkate nuk bën. A është kjo gjë që ju ndodh të gjithë besimtarëve apo është sprovë sepse ky dobësim i imanit ta humb gëzimin për çdo gjë, pra me saktë çka do që bën në këtë botë nuk të gëzon dhe të duket e kot!  Një përgjigje apo këshill nëse keni mundësi. selamu alejkum!

Përgjigje: bismilah, elhamdulilah…

Mendoj se duhet të merresh më tepër me zemrën tënde. Shkaku që dëgjimi i Kuranit, namazi, agjërimi nuk ndikojnë në forcimin e imanit dhe lumturinë tënde duhet të të nxit të shikosh çfarë pengesash ekzistojnë mes teje dhe kënaqësisë së adhurimit. Shiko si e diagnostifikon një asket gjendjen kur njeriu nuk ndien lezetin e ibadeteve, ai thotë: “sëmundja e trupit është me dhimbje kurse sëmundja e zemrës është me mëkate. Ashtu siç nuk e ndien lezetin e ushqimit trupi i sëmurë, ashtu nuk e ndien lezetin e adhurimit zemra mëkatare” (Dhunnun Misrij)

Pra, sipas meje, duhet të kërkosh shkaqet që të dobësojnë imanin pastaj t’i mënjanosh. Merru më shumë me leximin e Kuranit, me meditimin e asaj që thuhet aty, me tregimet e ndryshme që përmenden sepse ai është shërim. Allahu thotë: “Ne të shpallim Kur’anin që është shërim dhe mëshirë për besimtarët, kurse jobesimtarëve nuk u shton tjetër përpos dëshpërim.” (Isra:82)

Po i përmend disa prej shkaqeve që e dobësojnë besimin:

1. Mosnjohja e emrave dhe cilësive të Allahut, gjegjësisht mosnjohja e Allahut

2. Mos meditimi në ajetet e Allahut

3. Veprimi i mëkateve, qoftë me gjymtyrë, gjuhë apo zemër. Shumë njerëz mendojnë se mëkatet përkufizohen vetëm në vjedhje, alkool, zina, mirëpo nuk e dinë se mëkatet e zemrës janë më të mëdha sikur: mendimi i keq për Allahun, zilia, mllefi, e tjerë

4. Braktisja e shumë adhurimeve

Burimi; albislam.com

Pyetje: Jam në një familje, ku vetëm unë fal namaz. Jam i martuar me një vajzë të urtë dhe e moralshme. Por ajo nuk fal namaz dhe mbulesën nuk e mban. Kam filluar t’i tregoj për Islamin dhe ligjet e Islamit, dhe deri diku është përmirësuar, por kam frikën se çka do të ndodhë më pas, a do të jetë besimtare e përkushtuar apo jo. Kështu që jam në dyshim, më vijnë mendime të ndryshme nëpër kokë, tregomë hoxhë i nderuar, a ke edhe ndonjë këshille për mua. A di raste te tilla?

Përgjigje:

Në emër të Allahut me emrin e të cilit nuk bëhet dëm në Tokë e as në qiell, dhe Ai dëgjon gjithçka dhe di gjithçka.

Në këto reshta pak a shumë u njoftuam me gjendjen tënde dhe ne e kemi për obligim për të dhënë këshillë, Allahu qoftë razi.

Së pari Allahu të ndihmoftë në punën që je duke bërë. Ndaj familjes tënde ke një obligim të madh, pasi Allahu të ka zgjedhur ty dhe të ka udhëzuar dhe fal namazin, ti duhet të kujdesesh për ata dhe të kesh sabër në këshillimin e tyre për namaz. Allahu i madhëruar ka thënë: “Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase Ne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të furnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet” (Ta ha 132) dhe po ashtu ka thënë: “O ju që besuat, ruajeni veten dhe familjen tuaj prej një Zjarri, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët. Atë (zjarrin) e mbikëqyrin engjëjt e rreptë e të ashpër që nuk e kundërshtojnë Allahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruar” (Tahrim 6.)

Pastaj, vëlla i dashur, Allahu të ka gëzuar me grua të moralshme, që ka nevojë edhe për disa plotësime në fe. Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Më i miri prej jush që ka qenë në xhahilet më i mirë do të jetë në islam (kur të udhëzohet) nëse e kupton Fenë”.

Pra, ti vazhdo me davet, a udhëzimi i takon Allahut, Ai e di kë udhëzon dhe kur. Dije se pejgamberi salallahu alejhi ve selem ka thënë se gruaja është në fenë e burrit. Nëse ka moral të lartë dhe kur të udhëzohet, do jetë më e mira në mesin e juaj.

Hixhabi në islam është bërë farz në vitin e tetë hixhri edhe pse të gjithë gratë në atë kohë (edhe të myslimanëve edhe të mushrikëve) kanë pat njëfarë mbulese, por është dashur të plotësohen edhe me disa finesa. Allahu na ka krijuar dhe shumë mirë e di si i përshtatet natyrës sonë. Allahu në metodologjinë e Tij ka përdorur gradualitetin në fenë e Tij. Shiko se si ndërrohet nata me ditën! Gradualisht. Po të ndërrohej prej territ e në dritën e drekës, do të verbëroheshim të gjithë. Por dalëngadalë dhe me ndihmën e Allahut ia arrijmë qëllimit. Ti vetëm vazhdo dhe mos i ndërpre lutjet për familjen tënde. Prej tyre mund ta bësh lutjen që bëjnë robërit e Allahut: “Edhe ata që thonë: “Zoti ynë, na bën që të jemi të gëzuar me (punën) e grave tona dhe pasardhësve tanë, e neve na bën shembull për të devotshmit” (Furkan 74.)

Raste të ngjashme ka shumë.

Pejgamberi, salAllahu alejhi ve selem i ka thënë Aliut radijAllahu anhu: “Nëse e udhëzon Allahu një njeri nëpërmjet teje, më mirë është se sa t’i posedosh devetë e kuqe”. (devetë e kuqe atëbotë kanë qenë luksozi më i mirë).

Kemi raste te ne që, pasi janë udhëzuar disa, nuk ka shkuar shumë kohë dhe kanë filluar të falen edhe gratë e tyre, janë mbuluar me hixhab, ndjekin derse të rregullta dhe i ftojnë gratë tjera në islam të vërtetë.

Një grua shqiptare ka qenë duke ecur nëpër rrugët e një qyteti të Italisë dhe ka parë një arabe më hixhab të zi. E ka pyetur për hixhabin. Ajo i ka thënë se kështu duhet të vishen gratë myslimane. Ajo menjëherë për kohë të shkurtë e siguron hixhabin të atillë ashtu siç kishte parë atë araben. Pas një kohe ajo udhëton për në Shqipëri dhe aty takohet me disa vajza të medresesë. Kur shkon në medresenë e vajzave aty sheh disa që kishin mbuluar fytyrën me nikab (peçe). Ajo, kureshtare pyet për peçen. Ato vajzat i thonë se nuk është obligim, por është më mirë. Ajo prej aty e mbulon edhe fytyrën. Subhanallah.

Atë që Allahu e udhëzon s’ka kush e devijon dhe atë që Allahu e devijon, s’ka kush e udhëzon.

Burimi; albislam.com

Pyetje: jam një tetëmbëdhjetëvjeçar dhe posa kam filluar të fal namaz, mirëpo prindërit më ndalojnë nga praktikimi i disa obligimeve fetare siç është lëshimi i mjekrës, ç‘më këshilloni?

Përgjigje: Falënderimi I plotë I takon Allahut të madhëruar. Lavdia e Tij qoftë mbi të Dërguarin dhe ithtarët e tij:

Me prindërit sillu mirë, çka do që të thonë e të bëjnë duhet të jesh i moralshëm me ta. Nëse të urdhërojnë në gjynah mos e ço në vend urdhrin e tyre mirëpo prapëseprapë sillu mirë. Nëse të urdhërojnë të mos e kryesh ndonjë obligim, mos e ço në vend urdhrin e tyre dhe sillu mirë me ta. Allahu i madhëruar thotë: “Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve. Nëse njërin prej tyre, ose që të dy, i ka kapur pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as “of – oh”, as mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë të mira (të buta, respektuese). Dhe në shenjë mëshire shtrije pranë tyre krahun përulës e respektues dhe thuaj: “Zoti im! Mëshiroi ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël.” (Isra:23,24), po ashtu thotë: “e kemi obliguar njeriun me punë të mira ndaj prindërve të vet, e nëse ata të dy përpiqen të shpijnë ty që të më përshkruash Mua shok (zot tjetër) për çka ti nuk di asgjë, atëherë ti mos i respekto ata. Kthimi juaj është tek Unë, e Unë do t’ju njoftoj për atë që keni vepruar.” (Ankebut: 8)

Mjekra është një detyrim dhe kjo duhet respektuar. I Dërguari ka urdhëruar meshkujt muslimanë t’i lëshojnë mjekrat dhe t’i shkurtojnë mustaqet, ka thënë: “lëshoni mjekrat, shkurtoni mustaqet dhe kundërshtoni idhujtarët” (Buhariu)  po ashtu i Dërguari ka thënë: “nuk respektohet krijesa duke i bërë mëkat Krijuesit” (Ahmedi)

Burimi; albislam.com