1. Përmes këtij besimi muslimani bëhet mirënjohës ndaj rahmetit dhe mëshirës së Allahut,- xhele veala!, sepse Allahu dërgoi të dërguar tek njerëzit që ti udhëzojnë dhe shpijnë në rrugën e drejtë të Allahut si dhe ti mësojnë njerëzit se si duhet të adhurohet Krijuesi i tyre, sepse logjika e njeriut nuk ka mundësi ti kuptojë të gjitha gjërat.
2. Muslimani bëhet falënderues ndaj Allahut përmes këtij besimi.
3. Me besimin e tij ndaj Pejgamberëve, muslimanit i shtohet dashuria për ta, respektimi, si dhe lavdërimi i tyre ashtu siç e meritojnë, sepse ata janë të dërguarit e Allahut, ata e kanë adhuruar Allahun në mënyrën më të mirë, kanë përcjellë mesazhet dhe porosit e Allahut si dhe kanë këshilluar robërit e Tij.
   E dimë se disa nga mohuesit i kanë kundërshtuar dhe përgënjeshtruar Pejgamberët e Allahut, me pretendimin se të dërguarit nuk duhet të jenë nga lloji njerëzor.
   Këtë që e cekëm më lartë, e ka përmendur Allahu,- xhele veala!, në Librin e Tij Famëlartë, ku thotë:وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَن قَالُوا أَبَعَثَ اللَّـهُ بَشَرً‌ا رَّ‌سُولًا ﴿٩٤﴾ قُل لَّوْ كَانَ فِي الْأَرْ‌ضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّ‌سُولًا
   “Njerëzit nuk i pengon të besojnë, kur ju erdhi shpallja, (asgjë) përpos që thanë: “A mos vallë Perëndia e dërgon njeriun si pejgamber?” (94) Thuaj: “Sikur engjëjt në Tokë të ecnin qetësisht, Na do t’u dërgonim atyre nga qielli engjëj – pejgamberë”.1
   Allahu,- azze ve xhele!,- e sfidoi këtë mendim, sepse të dërguarit patjetër duhet të jenë nga lloji njerëzor, duke e ditur se ata janë të dërguar tek banorët e tokës, e ata nëse ata do të ishin melaqe, atëherë Allahu do tu dërgonte atyre nga qielli të dërguar nga lloji i tyre melaqe.
   Kështu Allahu,- xhele veala!,- për mohuesit e pejgamberëve se ata kanë thënë:
   قَالَتْ رُ‌سُلُهُمْ أَفِي اللَّـهِ شَكٌّ فَاطِرِ‌ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ‌ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَ‌كُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ‌ مِّثْلُنَا تُرِ‌يدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾قَالَتْ لَهُمْ رُ‌سُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ‌ مِّثْلُكُمْ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾.
   “Pejgamberët e tyre u kanë thënë: “Vallë a mund të dyshohet në Perëndinë, Krijuesin e qiejve dhe të Tokës? Ai u thërret juve për t’ju falur disa mëkate tuaja dhe që t’ju lë juve deri në afatin e caktuar”. Ata (jobesimtarët) thanë: “Ju jeni vetëm njerëz si ne. Ju dëshironi të na shmangni nga ajo që kanë adhuruar të parët tanë. Andaj, na sillni mrekulli të dukshme!”. Pejgamberët e tyre, u thanë: “Na jemi vetëm njerëz si ju, por Perëndia e cilëson (me pejgamberllëk) kë të dojë prej robërve të Vet, ne nuk mund t’u sjellim mrekulli pa urdhrin e Perëndisë, e besimtarët le të mbështeten vetëm në Perëndinë”. 2
   Allahu është më i Dituri!.

   Muhamed bin Salih El-Uthejmin, -Allahu e mëshiroftë!-.
   Përktheu dhe përshtati nga arabishtja: Suad Shabani

   Burimi: albislam.com

   1.Kuran: El isra, 94-95.
   2.Kuran: El Ibrahim , 10-11

Të dërguarit e Allahut ishin në shërbim të njerëzve

 Të vraposh për t’ju bërë mirë njerëzve dhe tua largosh hallet kjo është një prej cilësive të pejgamberëve dhe të dërguarve, të cilët janë prej të parëve në këtë aspekt. Jusufi, paqja e Allahut qoftë mbi të, ishte bujar me vëllezërit e tij, kur ju dha ushqim edhe pse ata më parë i kishin bërë kurth atij.

Musai, paqja e Allahut qoftë mbi të, kur kaloi pranë ujit të Medjenit i pa disa njerëz duke mbushur ujë, përpos tyre i pa edhe dy vajza të dobëta të cilave ju ndihmoi që të mbushnin ujë.

Po ashtu Musai, paqja e Allahut qoftë mbi të, ndërmjetësoi tek Zoti i Tij që vëllai i tij Haruni të bëhet pejgamber dhe tha: “Më cakto një ndihmëtar nga familja ime.”[1]

Ibn Kethiri në tefsirin e tij gjatë komentit të këtij ajeti thotë: “Disa prej selefit kanë thënë: Nuk ka dikush që mund të jetë më shumë krenarë se Musai për Harunin, i cili ndërmjetësoi për të, derisa Allahu e bëri pejgamber dhe të dërguar për të shkuar te Faraoni, për këtë arsye Allahu thotë për Musain: “Ai te Allahu ishte me famë.”[2]^,[3]

Hatixheja, Allahu qoftë i kënaqur prej saj, duke e cilësuar profetin tonë Muhammedin, thotë: “Ti i mban lidhjet farefisnore, e mbron të dobëtin, i jep të nevojshmit, e nderon mysafirin, i ndihmon atij që është në të drejtë.”

I Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, kur dikush kërkonte diçka prej tij, nuk e kthente atë. Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, ka thënë: “Çdoherë kur nga i Dërguari i Allahut kërkohej diçka ai nuk thoshte kurrë jo.”[4] Dunjaja është shumë e vogël për tu kthyer nevojtari i saj.

Në këtë rrugë të fortë i gjen sahabët dhe njerëzit e mirë:

Omeri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, kujdesej për vejushat dhe ju dërgonte atyre ujë.

Ebu Vaili jua kryente nevojat e plakave të lagjes dhe grave të veja gjithashtu.

Kurse të njëjtën e thonë edhe për Ibn Tejmijen, Allahu e mëshiroftë, i cili vazhdimisht ka qenë në ndihmë të muslimanëve të cilët kanë qenë nevojtarë.

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve, paqja dhe bekimi qofshin mbi udhërrëfyesin besnik, zotëriun tonë, Muhamedin, familjen e tij, dhe gjithë shokët e tij.

Nevoja për të përfituar zemrat e njerëzve është bërë një domosdoshmëri urgjente në një kohë  ku të pakët janë dashamirët, të pakët janë pasuesit e shoqëruesit. Mësuesit dhe prindërit, thirrësit dhe përmirësuesit kanë nevojë të zotërojnë zemrat e të tjerëve dhe që pastaj të kenë mundësi për të ndikuar, për të ndryshuar dhe përmirësuar.

• Si mund të përfitoj një zemër?

Lexoni këto rregulla të rëndësishme dhe përsëritni ato nga koha në kohë, dhe do të gjeni ndikimin e saj, me lejen e Zotit:

1. Përmirëso raportin tënd me Allahun, Ai përmirëson raportin tënd me njerëzit.
2. Vendoseni veten në vendin e të tjerëve dhe pastaj dëgjoni atë që ata flasin, për atë që doni për t’u dëgjuar dhe silluni me ta ashtu si[ ju do të donit që të tjerët të sillen me ty.
3. Tregoni interesin tuaj ndaj njerëzve të tjerë, në lëvizjet trupore, në ndejë, në të dëgjuar dhe drejtimin e të gjitha gjytyrëve drejt personit tjetër.
4. Buzëqeshu… buzëqeshu … buzëqeshu.
5. Mos kritiko askënd, me kritika ofuenduese në interesa të kësaj bote, ndërsa urdhërimi në të mirë dhe ndalimi nga e keqja zhvillohet me metodë të mirë dhe të butë.
6. Mos harroni se emri i njeriut dhe pseudonimin që ka, është gjëja më e shtrenjtë dhe prej emrave më të rëndësishme për të.
7. Je i dëgjueshëm dhe i zgjuar, dhe inkurajoi të tjerët të flasin për veten e tyre.
8. Bisedo për gjërat që janë në interes për ta dhe ato që janë qasje për në zemrat e tyre.
9. Të jesh i sinqertë në gjykimin tënd dhe bujar në lavdërim.
10. Pyeti ata për pikëpamjet dhe sugjerimet e tyre mbi tema të përbashkëta dhe këshillohu me ta në tema të veçanta.
11. Të jesh lëvdues, si të lavdërosh teshën e personit ose telefonin celular apo orën etij, në qoftë se për shembull, thotë: “Masha Allah, sot qenke bërë dhëndër!” Ose të tregosh pëlqimin tënd për një gjë që ai posedon, dhe të pyesësh për të me interes.
12. Mbani qetësinë dhe vetëkontrollimin gjatë provokimeve.
13. Zgjidhi fjalët tua me kujdes, veçanërisht në takimin e parë, bëhu i ngazëllyer kur flet dhe ke kujdes nga ngurtësia, vrenjturia e fytyrës, edhe nëse fjalët e tua janë po si erë e butë.
14. Zbukuro bisedën tënde me shaka e anekdota e shembuj, por të mos e mbizotrojnë këto bisedën tënde, dhe mos thuaj asgjë pos se të jetë e vërtetë.
15. Përhapja e selamit, përgjigjja e përshëndetjes është çelës i çdo zemre.
16. Thjeshtësia në marrëdhënie me të tjerët.
17. Pamja jote e pastër dhe tërheqëse, dhe dhëmbët tuaj, goja juaj dhe trupi juaj i pastër lehtëson kontaktin me ty.
18. Kujdesu për kontaktin fizik, si të shtrëngosh dorën e tij gjatë përshëndetjes, dhe mos e tërhiq dorën para tij. Përqafo atë që arrin nga udhëtimi. Raporti fizik ka efektin e tij të mahnitshëm mbi shpirtin.

Këtë temë e kam përmbledhur nga disa libra dhe përvoja personale, e nga disa seminare, mos na harroni në lutjet e juaja, juve ju takon njëjtë siç luteni për vëllaun tuaj.

Isa ibn Meni

Përktheu: Shpend Zenei

Burimi: albislam.com

Kur ishe njëvjeçar, ajo të ushqente dhe të pastronte, kurse ti e falënderoje me të qarë gjatë natës.

Kur ishe dyvjeçar, ajo të ushtroi të ecish, kurse ti e falënderoje me ikje kur ajo të kërkonte.

Kur ishe trevjeçar, ajo të përgatiste ushqim të shijshëm, kurse ti e falënderoje me hedhjen e enëve në tokë.

Kur ishe katërvjeçar, ajo ta jepte lapsin të mësosh vizatimin, kurse ti e falënderoje me ngjyrosjen e mureve.

Kur ishe pesëvjeçar, ajo t’i vishte rrobat më të bukura për festën e Bajramit, kurse ti e falënderoje me përlyerjen e tyre.

Kur ishe gjashtëvjeçar, ajo të regjistroi në shkollë, kurse ti e falënderoje me britmë, se unë nuk dua të shkoj.

Kur ishe dhjetëvjeçar, ajo të priste nga shkolla që të përqafon, kurse ti e falënderoje me hyrjen tënde me shpejtësi të madhe në dhomën tënde.

Kur ishe pesëmbëdhjetëvjeçar, ajo qante për suksesin tënd, kurse ti e falënderoje duke i kërkuar dhuratë për korrjen e atij suksesi.

Kur ishe njëzetvjeçar, ajo shpresonte ta shoqërosh në vizitën e farefisit, kurse ti e falënderoje me ndejën tënde me shokë.

Kur ishe njëzet e pesë vjeçar, të ndihmoi në financimin e martesës sënde, kurse ti e falënderoje duke u larguar sa më larg me banim nga ajo, së bashku me gruan tënde.

Kur ishe tridhjetëvjeçar, të këshilloi me disa porosi rreth fëmijëve, kurse ti e falënderoje me fjalët, mos ndërhyn në çështjet e mia private.

Kur ishe tridhjetë e pesë vjeçar, të lajmëronte të shkosh tek ajo dhe të drekoni së bashku, kurse ti e falënderoje me fjalën tënde, jam i zanë këto ditë.

Kur ishe dyzetvjeçar, të lajmëroi se është e sëmur dhe ka nevojë për përkujdesjen tënde, kurse ti e falënderoje me fjalët, ka mundësi të infektohem nga sëmundje jote.

Ti sot, pa marrë parasysh se sa vjeç që je, si e falënderove nënën tënde!!

Nëse nënën e ke gjallë dhe afër teje, mos e lejo veten të ikën kjo shans e artë që ta respektosh, mos e harro dashurinë e saj dhe vepro për hir të arritjes së asaj dashurie, ngase ti, nuk ke në këtë dynja përveç se një nëne.

Kur ajo do të ndërron jetë .. a do të bën dobi pendimi jot, për ato fjalë dhe vepra që e zemëronin atë ..

Atëherë do të mbetesh i vetëm, pa nënë!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Dynjaja i ka shtatë fytyra:

1. Gëzimin.

2. Pikëllimin.

3. Shëndetin.

4. Suksesin.

5. Kujdesin.

6. Respektin.

7. Faljen.

Allahu ju furnizoftë me të parën, dhe e largoftë nga ju të dytën, ju stolistë me të tretën, dhe e bëftë rrugën e juaj të katërtën, dhe jua dhuroftë me begatinë e Tij të pestën, nga unë e keni të gjashtën dhe e shpresoj nga ju të shtatën.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Ka shumë dobi muslimani i cili beson në Kaderin e Allahut, në atë mënyrë siç besuan selefi,- Allahu qoftë i kënaqur me ta!

Disa prej dobive të besimit në Kaderin(Caktimin e Allahhut) janë:

1. Mbështetja tek Allahu,- xhele veala!, kur besimtari i merrë shkaqet gjatë kryerjes së një veprimi ai nuk i mbështetet vetes së tij, sepse muslimani e din se çdo gjë që ndodh është me caktimin e Allahut,- xhele veala!.

2. Muslimani nuk duhet të mashtrohet me veten e tij, kur të arrijë qëllimin e tij, sepse arritja e saj është mirësi që ia ka dhënë Allahu,- xhele veala! si shkak i shkaqeve dhe rezultateve të mira që Allahu,-xhele veala! ia ka lehtësuar,si dhe mospëlqimi i vetës së tij, gjë që e bën atë të harrojë falënderimin e Allahut,- xhele veala!, për atë mirësi.

3. Qetësia dhe kënaqësia shpirtërore për çdo gjë që atij i ndodh nga caktimi i Allahut,- xhele veala!.

Me këtë muslimani nuk zemërohet kur humb ndonjë gjë të dashur ose kur ai has në ndonjë vështirësi, sepse ai ka bindjen se çdo gjë ndodh me kaderin(caktimin) e Allahut,- xhele veala!, Të Cilit i takon sundimi i qiejve dhe i tokës, dhe se ajo patjetër do të ndodhte.

Mu për këtë, Allahu,- xhele veala!,- thotë:

مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْ‌ضِ وَلَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَ‌أَهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ يَسِيرٌ‌ ﴿٢٢﴾ لِّكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَ‌حُوا بِمَا آتَاكُمْ ۗ وَاللَّـهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ‌ ﴿٢٣﴾ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُ‌ونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ۗ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ

” S’ka mjerim (fatkeqësi) që e godet Tokën dhe juve, përveç asaj që ëshë shënur më parë në Libër, – kjo për Perëndinë, me të vërtetë, është lehtë! (22) Për të mos u dëshpëruar për atë që ju ka kaluar, por edhe për të mos u gëzuar së tepërmi për atë që Ai ju ka dhënë juve, Perëndia nuk i don lavdëruesit dhe vetmburrësit”. El Hadid, 22-23.

Ndërsa, ai salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë:

” E çuditshme është puna(çështja) e muslimanit! E gjithë çështja e tij është pune e muslimanit! E gjithë çështja e tij është e hajrit dhe askush nuk e ka këtë privilegj, vetëm se muslimani.
Nëse muslimanit i ndodh ndonjë hajr(mirësi), ai e falënderon Allahun, dhe kjo është e mirë për të. Nëse i ndodh atij ndonjë fatkeqësi, ai bën sabër, dhe kjo është e mirë për të”.
(Transmeton Imam Muslimi).

Allahu është më i dituri!

Muhamed bin Salih El-Uthejmin, -Allahu e mëshiroftë!-.
Përktheu dhe përshtati nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com

Biri im i shtrenjtë,

Kur të vjen dita e të më shohësh si plak .. shpresoj të bësh durim në mua dhe të më kuptosh.

Nëse i bëj pis rrobat e mia gjatë të ngrënit ushqim .. nëse nuk mundem të vishem vet ..

rikujtoi ato orë që i kalova me ty për t’i mësuar këto gjëra ..

Nëse kur të flas i përsëris të njëjtat fjalë dhe të njëjtin fjalim mijëra herë .. mos u nervozo në mua dhe mos më ndërprit .. hesht dhe përmbaje veten kur i përsëris fjalët dhe pyetjet.

Biri im, ti kur ishe i vogël çdo herë i përsërisje fjalët dhe më pyetshe, kurse unë të përgjigjesha me zemërgjerësi, derisa e kuptoje çdo gjë.

Nëse nuk dëshiroj që të pastrohem .. mos më sulmo, po rikujtoje kur ishe i vogël të ndjekja dhe ti jepja me mijëra justifikime vetëm e vetëm të pastrohesh.

Kur më sheh se nuk mundem t’i mësoj mjetet teknologjike të reja dhe të punoj me to .. më jep kohë të mjaftueshme .. dhe mos më shiko duke u buzëqeshur me sarkazëm ..

Rikujto se unë jam ai i cili të mësoi shumë gjëra t’i veprosh .. si të hash .. si ti veshësh rrobat e tua .. si të pastrohesh .. si të ballafaqohesh me jetën.

Nëse filloj ta humbi kujtesën dhe të ngatërrohen në fjalim .. më jep kohë të mjaftueshme të rikujtohem nëse mundem .. mos i humb nervat e tua .. edhe nëse fjalimi im nuk është i rëndësishëm .. detyrohesh të heshtësh.

Kur nuk do të mundem të eci për shkak këmbëve të mia të sëmura, më jep dorën tënde .. me të njëjtën dashuri dhe në të njëjtën mënyrë si unë kur ti jepja kur i bëje hapat e para të ecjes sënde.

Kur të afrohet dita ku në të do të them se jam i përmalluar për takimin me Allahun, mos u pikëllo dhe mos qaj, do ta kuptosh këtë realitet edhe ti një ditët nga ditët.

Tento të kuptosh se vitet më janë afruar kah fundi dhe se një ditë nga ditët do të zbulosh se, edhe përskaj gabimeve të mia, unë gjithmonë për ty i dëshiroja gjërat më të mira.

Më ndihmo të eci, më ndihmo ta kaloj rrugën time me dashuri dhe durim, ashtu si veprova unë me ty gjithmonë.

Më ndihmo biri im të arrij deri në fund në paqe dhe rehati.

Shpresoj që të mos ndjesh mërzi e as pamundësi, kur të më afrohen orët e fundit të jetës .. atëherë detyrohesh të jesh pran meje dhe të tentosh të më ruash dhe të përkujdesesh për mua .. ashtu si veprova unë me ty në fillim të jetës sënde.

Dhe të më përqafosh ashtu si të përqafova unë në fëmijëri.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Shejh Muhamed el Gazali, Allahu e mëshiroftë, thotë: I thashë një njeriut i dhënë pas alkoolit: A nuk i pendohesh Allahut?

Më shikoi i mërzitshëm, sytë iu mbushën lot dhe më tha: Lute Allahun për mua ..

E meditova gjendjen e këtij njeriu dhe zemra mu zbutë ..

Të qarit e tij jep një sinjal se ai është i vetëdijshëm për gjynahet që ia ka bërë Allahut dhe është i mërzitur se e kundërshton dhe ai ka dëshirë ta përmison veten. Ai është besimtar me bindje, mirëpo i sprovuar!

Ai kërkon shërim dhe kërkon nga unë t’i ndihmoj ..

Thash në vetvete: Mundet që gjendja ime të jetë e njëjtë sikurse e këtij njeriu, madje edhe më e rëndë. E vërtetë është se unë nuk kam shijuar alkool asnjëherë, rrethi ku jetoja nuk e përdornin, mirëpo unë ndoshta e kam shijuar të dehurit e shkujdesjes, e cila më bëri të largohem tepër nga Zoti im dhe t’i harroj të drejtat e Tij. Ai qan për mangësitë e veta, kurse unë dhe ata që janë si unë nuk qajmë për mangësitë e tona dhe ka mundësi që vetja të na mashtron.

U drejtova kah ai, i cili kërkoi nga unë të lutem për të që ta len alkoolin dhe i thash, eja së bashku të lutemi për ne: “O Zoti ynë! Ne e kemi futur veten në gjynah, prandaj, nëse Ti nuk na fal dhe nuk na mëshiron, ne vërtet që do të jemi nga të humburit”. Earaf 23.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Duhet ta dijë çdo musliman se obligimi kryesor i njeriut është ndaj Allahut,- xhele veala!,-  e menjëherë pas Tij është obligimi ndaj të dërguarit të Tij, Muhamedit, – salallahu alejhi ve selem!.

Dhe nuk ka asnjë krijesë që meriton të drejtë dhe obligim më shumë sesa Muhamedi,- salallahu alejhi ve selem!.

Allahu,- xhele veala!,- për të thotë në Kuran:

إِنَّا أَرْ‌سَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرً‌ا وَنَذِيرً‌ا ﴿٨﴾ لِّتُؤْمِنُوا بِاللَّـهِ وَرَ‌سُولِهِ وَتُعَزِّرُ‌وهُ وَتُوَقِّرُ‌وهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُكْرَ‌ةً وَأَصِيلًا ﴿٩﴾

 “Ne, me të vërtetë, të kemi dërguar ty dëshmitar dhe sihariq e paralajmërues (8) për të besuar Perëndinë dhe Pejgamberin e Tij, dhe që të ndihmoni (dispozitat) e Tij, dhe ta madhëroni Atë dhe falënderoni Atë me namaz në mëngjes dhe mbrëmje.”1

Dhe, mu për këtë arsye është e detyrueshme që dashuria ndaj Muhamedit,- salallahu alejhi ve selem!,- të vihet në rend të parë, para dashurisë së njerëzve, si dhe duhet që ne të mos duam më shumë se ai, as prindin, as fëmijën, as gruan e madje as veten tonë.

Këtë na e argumenton edhe vetë i dërguari Allahut,- salallahu alejhi ve selem!,- kur thotë: “Nuk ka për të besuar askush prej jush, përderisa të mos jem për ju më i dashur se fëmija, se prindi dhe se njerëzit në përgjithësi.”

Gjithashtu, prej obligimeve ndaj Muhamedit, – alejhi selam!, – është edhe respektimi dhe nderimi i tij ashtu siç ai e meriton, duke mos e tepruar e as mangësuar atë, njashtu këto realizohen duke e respektuar personalitetin e tij të lartë si i Dërguari i Allahut dhe i dashuri i Tij, e gjithashtu duke i zbatuar e respektuar sunetet që ai na mësoi e sqaroi , porositë dhe traditat e tij,- salallahu alejhi ve selem!.

Nëse i shikojmë sjelljet e sahabëve të Muhamedit, -alejhi selam!, -, do të shohim se ata, sa e kanë respektuar dhe nderuar personalitetin e tij, si dhe sa ata i kanë zbatuar urdhrat dhe sunetet e tij.

I tillë është rasti kur idhujtarët e Mekës dërgojnë një njeri nga mesi i tyre , të quajtur Urvete bin Mesud, që të lidhë marrëveshje paqeje me muslimanët në luftën e Hudejbisë, në vitin e gjashtë të hixhretit.

Dhe, pasi ai është kthyer prej tyre në Mekë, iu tregon shokëve të vet se si i ka gjetur muslimanët.

Për marrëdhëniet e tyre me Muhamedin, -alejhi selam!, – ai u tha: “Kam hyrë tek mbretërit e Persisë, romakëve e të Abisinisë, por nuk kam parë asnjërin prej atyre (mbretërve) të respektohet prej shokëve të tij, siç i kam parë shokët e Muhamedit duke e respektuar atë.

Nëse i urdhëronte për diçka shpejt i përgjigjeshin, e kur ai merrte abdes shtyheshin se cili prej tyre të ia presë dhe marrë ujin e abdesit, për ta përdorur ujin për bereqet. Kur fliste ai ata e ulnin zërin dhe e përcillnin me shikim nga respekti dhe nderimi që posedonin ndaj tij.”

Pra, kështu shokët e Muhamedit, -alejhi selam!,- e kanë respektuar atë dhe kanë zbatuar urdhrat e tij.

E, kështu duhet të veprojmë edhe ne, duhet të ecim në rrugën e tij, në rrugën  shokëve të tij, ti besojmë e ta zbatojmë atë që ka urdhëruar e të largohemi prej asaj që ka ndaluar Muhamedi.,- salallahu alejhi ve selem!.

Gjithashtu duhet të jemi të vetëdijshëm dhe të mos kemi dyshim se rruga dhe tradita e tij është rruga më e mirë dhe më e drejtë, dhe se sheriati e ligji i tij është ligji më i plotë prej të gjitha ligjeve të tjera, cilado dhe çfarëdo lloji qofshin ato ligje.

Të gjitha këto jemi të obliguar patjetër, ne si muslimanë, ti zbatojmë ato në jetën tonë të përditshme.

Ndërsa, për këtë na obligon Allahu,- xhele veala!,-  kur thotë:

 فَلَا وَرَ‌بِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ‌ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَ‌جًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ﴿٦٥﴾

“Betohem në Zotin tënd, se ata nuk do të jenë besimtarë të vërtetë, përderisa mos të marrin ty për arbitër, për ato konflikte që ekzistojnë ne mes tyre; e pastaj, të mos ndiejnë kurrfarë dëshpërimi ndaj gjykimit tënd dhe të binden ty plotësisht.”  2

قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّـهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّـهُ وَيَغْفِرْ‌ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ‌ رَّ‌حِيمٌ ﴿٣١﴾

 “Thuaju (o Muhamed!): “Nëse ju e doni Perëndinë, ejani pas meje, atëherë Perëndia ju do juve dhe ju falë mëkatet tuaja! Se Perëndia falë dhe është mëshirues.”. 3

Gjithashtu, edhe prej obligimeve tona ndaj Muhamedit, -alejhi selam!, – është edhe mbrojtja e sheriatit të tij dhe ruajtja e traditës dhe sunetit të tij, aq sa ka mundësi njeriu.

Si dhe, nuk i lejohet asnjë muslimani të heshtë kur dëgjon të sulmohet sheriati apo Muhamedi, -alejhi selam!,- kur ka mundësi ta mbrojë atë.

Dhe në fund!

Allahu na bëftë prej atyre të cilët e duan Muhamedin, -alejhi selam!,- më shumë se çdo njeri tjetër, na bëftë prej atyre që i kryejnë urdhrat e tij e luftojnë për sheriatin e tij,- salallahu alejhi ve selem!.

Muhamed bin Salih El-Uthejmin, -Allahu e mëshiroftë!-.
Përktheu dhe përshtati nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com

1. Kur’an: El Fet’h, 8-9.
2. Kur’an:Nisa, 65.
3. Kur’an: Ali Imran, 31.