NË SYFYR KA BEREQET:

Disa nga dobitë e ngrënies dhe ngritjes në syfyr:

Transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Hani syfyr ngase ne syfyr ka bereqet”. (Buhariu dhe Muslimi).

Në këtë hadithë madhështor i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ue selem, na urdhëron për ngrënien e syfyrit, duke ngrënë bukë dhe duke pirë ujë në kohën e syfyrit.

Syfyri, njëherit është përgatitje e muslimanit për agjërimin e ditës së nesërme.

Njashtu, në hadithë përmendet edhe urtësia e ngrënies së syfyrit, e ajo është fitimi dhe arritja e bereqeteve të mëdha të cilat fitohen me rastin e ngrënies së syfyrit.

Është mire që agjëruesi të vonojë ngrënien e syfyrit në kohën e fundit të natës, pak para se të hynë koha e namazit të sabahut.

I nderuari vëlla agjërues:

Ja disa dobi dhe mirësi të ngrënies së syfyrit:

1. Ngrënia e syfyrit është respektim dhe përgjigje ndaj urdhërit të Allahut dhe të Dërguarit të Allahut.

Allahu i Madhëruar, thotë: “Kush i bindet Pejgamberit, ai i është bindur All-llahut”. (Nisa, 80).

“e kush respekton All-llahun dhe të dërguarin e Tij, ai ka arritur një sukses të madh”. (Ahzab, 71).

“Atë që ua jep i Dërguari i Alllahut, atë merreni, e atë çka ua ndalon, lënie.” ( Hashër, 7).

2. Syfyri është veçori e këtij umetit dhe është prej gjerave që e dallojnë këtë umet nga ithtarët e librit.

Transmeton Imam Muslimi se Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, ka thene: “Ajo që dallon agjërimin tonë nga agjërimi i ithtarëve të librit është ngrënia e syfyrit…”. (Muslimi).

3. Arritja e dhe ruajtja e bereqetit.

Ashtu siç transmeton Sehl Ibn Sa’di se i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Njerëzit vazhdojnë te dëfrehen me begati derisa ata ta shpejtojnë iftarin dhe ta vonojnë syfyrin”. (Buhariu dhe Muslimi).

4. Syfyri e forcon besimtarin për adhurim dhe i jep më shumë forcë për punë, ngase njeriun e uritur shumë shpejt e kap dembelia dhe lodhja.
5. Allahu mëshiron ndërsa melaiket kërkojnë falje për ata, që hanë syfyrin.

Abdullah Ibni Omeri, radijAllahu anhuma, transmeton se i dërguari i Allahut, sallahu alejhi ue selaem, ka thënë : “Allahu dhe melaiket e Tij bien salavat ( Allahu mëshiron dhe melaiket kërkojnë falje) për ata, që hanë syfyrin”. (Transmeton Ibni Hibbani dhe Taberaniu ne El Evsat ndërsa Shejh Albani ka thënë se hadithi është hasen).

6. Syfyri i ndihmon muslimanit kundër moralit të keq, i cili ka mundësi të shfaqet si rezultat i urisë.
7. Koha e syfyrit është koha e bekuar, është kohë në të cilën zbret Allahu ashtu siç i takon madhërisë se Tij.

Transmetohet se i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selem, ka thënë:

“Zbret Allahu i Madhëruar në çdo natë, në qiellin e kësaj tokë, në kohën kur mbetet 1/3 e fundit e natës, dhe thotë: Kush me lutet qe t’i përgjigjem, kush me kërkon që t’i jap dhe kush me kërkon falje qët’ia fal”. (Buhariu dhe Muslimi).

Dhe, nuk është për t’u çuditur se në këto kohra shpeshherë ndodh të ndëgjojmë dhe të shohim se ka robër të Allahut të cilët vetmohen me Allahun, duke falë namaz, duke u lutur dhe duke shpresuar në arritjen e shpërblimeve të mëdha dhe fitimin e kënaqësis sê Allahut dhe faljen e Allahut. E kjo çështje madhore mund të arrihet edhe në zgjuarjen në syfyr gjatë muajit të bekuar të Ramazanit.

8. Syfyri, është një nga kohërat më të mira të kërkimit të faljes

Njëherit, edhe vetë Allahu i Madhëruar i ka lavdëruar ata që kërkojnë falje në këtë kohë, dhe ka thënë: “..dhe të cilët në kohën e agimit (syfyrit) kërkojnë falje”. (El Imran, 17),

“Dhe në syfyr (kah mbarimi i natës) ata kërkonin falje për mëkatet”. (Dharijat, 18)

Pra, ngritja për syfyr është shkak i arritjes të këtij nderi dhe arritjes të virtyteve të shumta të kërkimit të faljes tek Allahu për mëkatet dhe arritjes së bereqeteve të panumërta.

9. Ngritja për syfyr është mundësi e artë që të mos i ik muslimanit falja e namazit tē sabahut me xhemat në xhami, për vlerën e të cilit askush prej nesh nuk dyshon.
10. Ngritja në syfyr largon mundësin e mosfaljes së namazit me xhemat në xhami, ngase mosngritja në syfyr rrezikon humbjen e namazit me xhemat në xhami dhe për një gjë të tillë të gjithë ne jemi të vetëdijshëm. Gjithashtu, vërehet qartë se në Ramazan në namazin e sabahut kemi më shumë xhemat në xhami dhe një nga shkaqet kryesore është ngritja në syfyr.
11. Ngritja në syfyr mund të shndërrohet në adhurim, nëse njeriu me të e ka për qellim forcimin e vetes për ibadet dhe pasim të Pejgamberit, sal-Allahu alejhi ue selem.
12. Agjëruesi nuk ngrihet në syfyr si shkak i adetit të ngritjes me familjarët, por ai zgjohet ngase këtë gjë e llogarit adhurim ndaj Allahut. Njashtu, agjëruesi përmallohet për ngritjen në syfyr. Ndërsa ai, që nuk ha syfyrin, ndodhë që agjërimi t’ia shtojë urinë dhe ta pengojë kështu nga këto të mira.

Dhe në fund! Mirësitë dhe begatitë e syfyrit janë te shumta, dhe vështirë se mund të përkufizohen në shifër, ngase Allahu në fenë e Vet ka lënë sekrete dhe urtësi, të cilat nuk i arrijnë dot mendjet tona t’i përceptojnë dhe t’i numërojnë. Nuk ka dyshim se ia vlen që t’i përkujtojmë këto dobi dhe urtësi të syfyrit vëllezërve tanë agjërues, në mënyrë që të gjithë të gëzohemi me shpërblimet e panumërta të Allahut në dunja dhe në ahiret.

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

Duke e fshirë lotin nga syri, ecja nëpër kopsht. Bile pasi e lashë lulen më shpërthyen edhe shumë pika lotësh që u shpërndanë nëpër faqen time. Dora mundohej t’i fshinte, por sërish, lagej e gjithë dora prej tyre.

Në këtë gjendje e gjeta lulen e radhës, mirëpo më vinte turp që ta kapja me dorën e larë në lot. U pajtova që në vend sa ta kapja në dorë të mjaftohem me shikimin me sy. Në këtë mënyrë e lexova lulen në vijim: Ali ibën Ebu Talibi ka thënë: “Në shtatë gjëra nuk ka mirësi: Në namazin që nuk ndien kënaqësi, në agjërimin ku nuk largohesh nga punët e kota, në leximin e ngutur dhe jo me rregull të Kuranit, në adhurimet të cilat nuk të parandalojnë nga mëkatet, në pasurinë që nuk ka bujari, në miqësinë ku nuk ka sinqeritet dhe ngrohtësi, dhe në lutjen ku nuk ka sinqeritet.”

I madh është Zoti, e shqiptoi gjuha nga befasia e kësaj fjale. Edhe nëse merresh me vepra që t‘i ka obliguar Zoti, s’do të kesh kurrfarë dobie, nëse s’kryhen sipas udhëzimeve të Tij. Mendo mbi mençurinë e të mençurit, është thënë më herët, e nga kjo fjalë duhet të mendojmë mbi mënyrën e kryerjes së adhurimeve dhe fitimin e sevapit që na garantohet prej tyre. Sepse nëse agjërimi s’të largon nga e keqja, atëherë veprat tuaja të këqija do të të largojnë nga dobitë e agjërimit.

Adhurimi është një mjet prej të cilit përmirësohet krejtësisht krejt qenia e njeriut, e pastaj prej tij kanë dobi krejt të tjerët. Ta lidhim zemrën me vepra të mira, nëse dëshirojmë që në mirësi të na shkojë jeta. Ngase aty ku etja dhe uria jetojnë sipas besimit, vepra është pasqyrë e asaj që e fsheh zemra. Më mirë të kërkohet pak me dije, se sa të paktë të jemi në dije.

Kur veprohet shumë njeriu s’ka kohë të flasë shumë, e kur heshtja flet më shumë se fjala, ndjehet më shumë se sa që dëgjohet. Ende kisha qenë duke i fshirë lotët, me të vërtetë shumë kisha lotuar, por shumë pak duke e vërejtur. Isha zhytur i tërë në thellësitë e kuptimeve të fjalës në fjalë dhe aspak s’e kisha hetuar çka isha duke bërë. Apo ndoshta, ndonjë pikë loti më kishte pikuar si rezultat i kësaj luleje të cilën vetëm e shikoja, e nuk e kisha marrë në dorë.

Dihet se në etje kërkohet ujë që kjo të shuhet, e në errësirë kërkohet mend që të dilet në dritë. Ishte bashkuar loti i njëjtë nga dy lule të ndryshme, për të më dhënë një drejtim të duhur në jetë. E vërejta se lotët ishin tharë krejtësisht nga sytë dhe nuk më mbeti asgjë tjetër, veç sikurse e fillova leximin e kësaj luleje vetëm me shikim, ashtu edhe të largohem prej saj veç me shikim. Para se ta përfundojë shikimin e fundit, m’u kujtua kjo fjalë: Fjala e të diturit është një dritë shpresë në humnerën e pafund…

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

AGJËRIMI ËSHTË MBUROJË PËR BESIMTARIN

Transmetohet nga Ibn Mes’udi,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se ka thënë: Ishim me të Dërguarin e Allahut,- sal-Allahu alejhi ue selem!,- dhe tha: “O ju të ri! Kush prej jush ka mundësi të martohet, le të martohet. Sepse, martesa është mburojë për syrin dhe pastërti (ndershmëri) për organin gjenital (mbrojtje nga haramet). Ndërsa, Ai i cili nuk ka mundësi të martohet, le të agjërojë, sepse agjërimi është mburojë për të.”[1]

Të nderuar agjërues: Në këtë hadith mësojmë dy dobi madhështore prej shumë dobive të agjërimit, e ato janë: Ruajtja e shikimit dhe ruajtja e ndershmërisë së organit.

Agjërimi ngërthen në veten e tij këto dobi madhështore.

Nëse njeriu agjëron, e edukon nefsin e tij, e ruan shikimin e tij nga harami, ngase harami fillon me shikim dhe përfundon në vepër, Allahu na ruajtë.

Dhe, ai i cili arrin ta ruaj shikimin nga harami në Ramazan, do ta ketë më lehtë ta ruajë edhe pas Ramazanit.

Ndërsa, ai i cili nuk arrinë ta ruajë shikimin e tij nga harami në Ramazan, nuk ka dyshim se pas Ramazanit do ta ketë edhe më vështirë ta ruajë atë.

Ata të cilë nuk arrinë ta ruajnë shikimin e tyre, janë të rrezikuar gjithmonë nga rënia në harame edhe më të mëdha, siç është zinaja dhe të tjerat.

Të nderuar agjërues: Jemi mëse të nevojshëm që të edukohemi në këtë muaj të bekuar. Të mundohemi ta ruajmë shikimin, e sidomos në këtë kohë të fitneve të ndryshme, siç janë: zhveshja e femrave, zbukurimi i tyre, shikimi i revistave, gazetave, televizionit, pothuajse në të gjitha këto gjenden femra të zbukuruara dhe të zhveshura.

Andaj, muslimani duhet të jetë syçel dhe ta ulë shikimin në raste të këtilla, qoftë në Ramazan apo pas Ramazanit.

Dhe në fund: Nuk ka dyshim aspak se ruajtja e shikimit nga haramet me lejen e Allahut është siguri nga rënia në fitnet e ndryshme. Gjithashtu, ruajtja e shikimit nga haramet është rrugë e cila shpie drejtë rahatisë dhe shpëtimit të muslimanit në dunja dhe në ahiret. Njëherit, agjëruesi përmes ruajtjes së shikimit nga haramet ruan edhe zemrën e tij dhe e zbut epshin e tij nga çoroditjet e shumta të cilat mund ta kaplonin atë (epshin) nëse nuk do ta ruante dhe ulte shikimin nga haramet e ndryshme.

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

[1] (Buhariu: 5066, Muslimi: 1400- teksti i hadithit është i Muslimit).

Ashtu siç qëndroja ulur, kur ja, buzë këmbës së djathtë qëndronte një lule tjetër, e cila për nga trupi i saj ishte më i shkurtër se sa i lules paraprake. S’desha që menjëherë ta mbërthej në dorë, kisha dëshirë së paku të kënaqem duke e parë aty në tokë.

Me fletët e saj ngjyrë qielli shkëlqente si peizazhet e bukura të bëra nga dora e piktorit të shkathtë. Syri kënaqej në shikim, por s’ngopej me bukurinë që ajo ia jepte syrit. Disa herë u mendova se kur ta marrë, e në fund vendosa, tash do e marrë dhe para se ta lexoj unë, dua t’jua japë juve që ju ta lexoni para meje, Mejmun ibën Mehrani ka thënë: “Agjërimi më i dobët është abstenimi nga ngrënia dhe pija.”

Nuk nevojitet që vetëm të jemi të uritur dhe të etur, por këtij adhurimi duhet që t’ia përkushtojmë zemrën dhe gjuhën. Ngase kohë e humbur është kur fiton çdo gjë, e shpirtin e ke të uritur nga ushqimi i tij. Duhet ta ndiejmë ëmbëlsinë që agjërimi e jep në ne, duke mos ngrënë dhe duke mos pirë, por veç duke e shijuar ngopjen e brendësisë sonë me adhurime. Njeriu i cili ka nijet të pastër, di edhe të angazhohet me vepra të mira. Për këtë është thënë, se sa më shumë që njeriu kujdeset të mos depërtojë e keqja te ai, ai bëhet më i prirë në vepra të mira.

Duke u munduar të qëndrojë i pastër kundrejt këtij adhurimi, në vete nuk e ndieja etjen dhe urinë edhe pse asgjë s’fusja në gojë. Se njeriu sa më shumë jepet pas dijes, aq më të përulur e ndien veten ndaj saj. Adhurimi është ushqimi më i shijshëm për njeriun i cili e ruan veten nga veprat të cilat ia humbin shijen atij. Në rrugën e adhurimeve, sprovat vijnë si rezultat i besimit, e besimi sprovohet nga pesha e nxitjeve të tij që shpien njeriun në vepër. Që barku mos ta ndiejë urinë, duhet shpirtit t’i shuhet etja, ngase për fjalën e cila qetëson, merret malli të dëgjohet.

Deri në këtë çast kisha qenë duke e mbajtur lulen në dorë, dhe përveç që e nuhatja erën e saj, ndieja dhe kënaqësi në shikimin e saj. Si janë lulet, siç ujiten, ashtu edhe lulëzojnë. Ndoshta tani erdhi çasti ta lë dhe të kalojë te një lule tjetër, por u ndala edhe një çast, ngase m’u kujtua një thënie e hershme se adhurimi e lidh adhuruesin me kënaqësinë shpirtërore që ia jep dhe se ai sa më tepër të preokupohet me adhurime, aq më i uritur ndjehet karshi tyre, e kjo më ndali t’ia lëshojë edhe një sy shikim. Shikimi më mbeti në mes fjalës dhe heshtjes ku më shumë pëlqeva të heshti për fjalën se sa të flasë për heshtjen.

E këputa një fije gjethi me qëllim ta mbajë si kujtim për këtë lule, dhe para se ta lëshojë lulen e lëshova një lot nëpër faqe.

BLERIM MUHXHERI

Burimi: albislam.com

RAMAZANI, MUAJI I LEXIMIT DHE MEDITIMIT TË KURANIT

Në këtë muaj të bekuar Allahu i Madhëruar e zbriti Kur’anin Famëlartë, dhe mu për këtë arsye edhe selefu salih (të parët tanë) i kushtonin vëmendje më të madhe leximit të Kur’anit në Ramazan.

Njashtu, Xhibrili, alejhi selam, i vinte njëher në vitë në Ramazan Muhamedit, alejhi selam, për t’i përsëritur leximin e Kur’anit Muhamedit, alejhi selam, kurse në vitin e fundit të jetës së Muhamedit, alejhi selam, Xhibrili, alejhi selam, erdhi dy herë për t’ia përsëritur leximin e Kur’anit Muhamedit alejhi selam.

Njëherit, një gjë e tillë na jep të kuptojmë se Ramazani është muaj i leximit të Kur’anit.

Imam Zuhriu rahimehullah, kur hynte muaji i bekuar i Ramazanit, thoshte: ” Ky është muaj i Kur’anit dhe muaji i ushqimit.”

Imam Maliku, rahimehullah, kur hynte muaji i bekuar i Ramazanit, ndërprirste ligjeratat e tij, tubimet e diturisë, leximin e haditheve dhe e izolonte veten e tij natën dhe ditën duke lexuar dhe medituar Kur’anin.

Katade, rahimehullah, e bënte Kur’anin hatme çdo javë, ndërsa në Ramazan çdo të tretën ditë e bënte hatme Kur’anin, në dhjetë netët e fundit të Ramazanit bënte çdo natë hatme Kur’anin.

Allahu i Madhëruar, thotë:

“Padyshim, ata që e lexojnë Librin e Allahut dhe kryejnë namazin, dhe haptazi e fshehurazi japin nga ajo me çka i kemi furnizuar Ne, shpresojnë shpërblimin që nuk do të humbas.” (El Fatir: 29).

Hafidh Ibn Rexheb el Hanbeli, rahimehullah, ka thënë: ” Ka ardhur ndalesa nga sheriati islam në lidhje me leximin Kur’anit duke e bërë hatme Kur’anin më pak se tre ditë, ndërsa në vende dhe kohërat e bereqetshme një ndales e tillë bjen dhe nuk vlenë. Sidomos, në muajin e bekuar të Ramazanit, natën e Kadrit, etj. Si dhe vendet e begatshme në Meke, në këto kohra dhe vende pëlqehet shpeshtimi i shumtë i leximit të Kur’anit, duke e shfrytëzuar vendin dhe kohën e begatshme për t’i shumëfishuar shpërblimet. Të këtij mendimi janë Imam Ahmedi, Is’hak Ibn Rahuvejh dhe shumë prej dijetarëve të tjerë, qê aludon se leximi i shpeshtë i Kur’anit në këto kohëra dhe vende, lejohet të përfundohet çdo të tretën ditë apo edhe çdo ditë.”

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

Njeriu s’di të ngopet me mirësitë e këtij Muaji, e aq më pak nga mësimet e dobishme që janë duke m’i dhënë lulet. Sa jam duke u gëzuar që po e marrë lulen e radhës, po mërzitem për lulen që jam duke e lënë, një zinxhir gëzimi e pikëllimi është duke më shoqëruar vazhdimisht.

Njëjtë sikurse është edhe kjo botë, nuk ka vazhdim të gjendjes së njëjtë, por ka vazhdimësi të sprovave të cilat e ndjekin atë. Duke qenë kështu duke menduar, e kisha kapë lulen e radhës, por që aspak nuk e kisha ndierë, e menjëherë e lexova, aty shkruante: Ebu Musa El-Eshariu ka thënë: “Allahu ia ka bërë obligim Vetes së Tij, se ai i cili veten e lë të etur në një ditë të nxehtë, është obligim i Tij që t’i japë të pijë në Ditën e Gjykimit.”

Mbeta pa frymë, çfarë mëshire ka Zoti për robërit e Tij që e respektojnë Atë. Edhe nëse e privojmë veten nga e lejuara, s’do të mbesim të mangët në këto mirësi, ngase Ai do të na i kompensojë në Ditën kur do të kemi më së tepërmi nevojë. Ditën kur shpërblimet pa masë do të na vijnë dhe kur do ta shijojmë kënaqësinë e Tij për veprat tona. Dihet se gjuha e lagur nga përmendja e Zotit dhe etja në gojë, nuk bashkohen te agjëruesi. Kur ai e angazhon veten me adhurime, e largon nga vetja kujtesën mbi ngrënien e pijen. Durimi në uri e mëshiron zemrën në bollëk, sepse fjala e butë i zbutë zemrat e njerëzve.

Me të vërtetë e madhe është mëshira e Atij i Cili na e obligoi agjërimin, se largimin nga e lejuara mund ta bëjë ai që është i mëshirshëm, ku në këtë rast e ndien vetë urinë, pastaj e mëshiron skamnorin. Sa më shumë njeriut i rri mendja te Allahu në qiell, aq më i përulur bëhet në tokë. O Mëshirues i të mëshirshmëve më bën të mëshirshëm që të mëshirojë. Disi kjo më përmalloi dhe s’munda më të vazhdojë ecjen në kopsht. Nuk u ndala vetëm unë, porse edhe zemra i ngadalësoi rrahjet, nga brendësia e së cilës rrodhën fjalët: “Fundi i urdhrit të kryer është fillimi i marrjes së shpërblimit, sepse dobia e veprës së mirë është e mira që pason pas saj.”

Ashtu i ulur e me shikim të përulur drejt lules, e lexova të tërën për të dytën herë, ku mora përshtypjen se jam duke e lexuar për herë të parë. Vapa e madhe i ngjit buzët, kurse ato i ndan përmendja e Atij që e obligoi agjërimin, ndaj mos thuaj: Zoti im! Kjo është ditë e gjatë, por thuaj: O ditë e gjatë, unë e kam Zotin e Madh!

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com