Me një shpejtësi si të vetëtimës dhe pa e kthyer kokën mbrapa, vazhdova ecjen time. Hapat e përcollën njëra-tjetrën në ritmin e tyre ku në vijimësinë e tyre edhe rrahjet e zemrës dëgjoheshin sipas gjurmëve që porositë e luleve linin në të. Një botë e re u ngjall në brendinë time dhe një frymëmarrje më e lehtë u shprehte nga unë. Ashtu siç ecja vetëm përpara pa e kthyer kokën, u ndesha me atë që ishte melhem për zemrën time, me lulen e radhës. Me të marrë në dorë, edhe pse e lexova dy herë, sërish nuk ngopesha me të, vendosa për herë të tretë ta lexojë me ju.

Në të shkruante: “Ebu Hurejra ka thënë: “Kur të agjëroni, mos u sillni në mënyrë injorante dhe as mos i ofendoni njerëzit. Nëse dikush sillet në mënyrë injorante ndaj jush, thoni: “Unë jam agjërueshëm”.” Me të lexuar këtë, u kujtova në hadithin e të Dërguarit që për nga përmbajtja është në nivel të njëjtë me këtë thënie. E për një copë herë mendova, si të mos jenë ashtu, kur edukimin e tyre e morën pikërisht prej Tij. Ata e pastruan veten e tyre në ujërat e besimit dhe për këtë besim e sakrifikuan edhe veten. Ata i mbjellën veprat e tyre me lotin e syrit dhe tjetrit më shumë ia donte të mirën se vetes. Si mos ta kenë në gjuhët e tyre emrin e Tij, kur dihet se njeriu atë të cilin e donë shumë, atë më së shumti e përmend.

Kur edukohesh nga e Vërteta, u bën ballë goditjeve të cilat të vijnë nga sprovat, në çast m’u kujtua si thënie, s’dija as vetë pse dhe si, por ashtu kalimthi doli në shpesh në mendjen time. Ata e privonin veten nga e lejuara që pastaj ai të mos privohet nga e mira për vetën e tij. Të tillë ishin ata, prandaj ai që i përulet të Vërtetës synon t’i arrijë majat, e qëllimi i tij arrihet kur e plotëson atë që e kërkon Ai. I dhanë vetes vetëm aq sa u mjafton atyre, e neve na dhanë aq sa na mjafton për të dy botët. Fjalët që thanë dje, sot ne i kemi këshillë për jetë, jetën të cilën e jetuan ata, ne e kemi shembull për vete. Për këtë, sa je i zbukuruar me turp, po aq je i mbrojtur nga rrëshqitja në gabime.

Njeriu e kërkon ushqimin e shpirtit në rrugën e besimit dhe e gjen lumturinë në luftimin e pasionit. Zemra i duroi njëqind të mira që u thanë për të, e s’mundi një të keqeje t’i bëjë ballë. Dihet se i mençuri e hijeshon veten me heshtje, e flet vetëm atëherë kur fjalët e tij u bëjnë dobi të tjerëve… Sërish me vete thashë, të tillë ishin ata që veprat e tyre i mbjellën me lotin e syrit dhe tjetrit më shumë ia donte të mirën se vetes. Nëse e ruan veten, je i vetëdijshëm edhe për veprimet që i bën! S’munda ta mbajë më tepër këtë lule, e lashë dhe vazhdova rrugën…

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

1. O agjërues; Shpeshto namazin e natës në dhjetëshin fundit të Ramazanit.
2. O agjërues; Kërko me këmbëngulje në dhjetëshin e fundit natën e Kadrit.
3. O agjërues; Shpeshto lutjet gjatë namazit të natës për veten, familjen dhe gjithë muslimanët kudo qofshin ata.
4. O agjërues; Ke kujdes e mos u bë prej atyre që hanë ditë nga Ramazani duke mos pasur arsye te justifikueshme të ligjêsuar nga sheriati islam.
5. O agjërues; Thirr agjërues që të hanë iftar në shtëpinë tënde, ngase Ramazani është muaji i bujarisë.
6. O agjërues; Përmbaju fuqishëm normave të agjërimit në dhjetëshin e fundit të Ramazanit.
7. O agjërues; Mos e braktisë Itikafin në dhjetëshin e fundit të Ramazanit.
8. O agjërues; Dhuroje dhe paguaje sadakatul fitrin, në mënyrë që Allahu t’i falë gabimet dhe ta pranojë agjërimin.
9. O agjërues; Gjallëro natën e Fitër Bajramit me dua dhe istigfar.
10. O agjërues; Në festën e Fitër Bajramit shqipto dhe thuaji tekbiret me zë.
11. O agjërues; Fale namazin e Bajramit .
12. O agjërues; Mos i harro fukaratë, jetimët dhe të ngratët në ditët e Bajramit.
13. O agjërues; Shkëmbe vizita në ditët e Bajramit me familjarët dhe shokët.
14. O agjërues; Shkëmbe urime dhe lutje në ditët e Bajramit me familjarët, farefisin.
15. O agjërues; Mos e harro Allahun pas Ramazanit, se Ramazani vjen e shkon. Mos u bën adhurues i Ramazanit, por bëhu adhurues i Allahut

Burimi: albislam.com

Përgatiti: Suad Burhan Shabani.

Ashtu kokëulur këmbët e ndiqnin njëra-tjetrën. Më kishte përfshirë një lloj gëzimi nga ajo se çfarë burra kanë qenë ata në aspekt të respektimit të Tij dhe një lloj mburrje që pasues të kujt jemi. Më dukej se jemi me fat që kemi pasur të tillë që na kanë prirë dhe që na kanë lënë fjalë dhe vepra që mund t’u prijmë. Me këto mendime isha afruar te lulja e radhës. Isha ndalur buzë saj dhe për një copë herë e mbërtheva në dorën time. Çasti i parë i përjetimit m’u duk se ishte lulja e parë që kam marrë në dorë. Në shikim të parë mora përshtypjen e tillë dhe pa humbur kohë fillova leximin e saj.

Aty shkruante: Imam Neveviu ka thënë: “Bujaria dhe dorëdhënia janë fuqishëm të inkurajuara në këtë Muaj, veçanërisht gjatë dhjetë netëve të fundit. Duke vepruar në këtë mënyrë, ne garojmë me shembujt e të Dërguarit të Allahut dhe pasuesve të Tij. Kryerja e veprave të mira në këtë Muaj janë më të bekuara se sa në çdo kohë tjetër.”

Bëra një lloj lëvizjeje mbrapa edhe vetë pa e ditur shkakun, ndoshta shkak ishte pushtimi i zemrës nga këshilla në fjalë. E butë është zemra, me atë që ushqehet, ashtu edhe reflektohet tek tjetri. Dora që jep, përveç që e gëzon atë që merr, e gëzon edhe veten që është bërë dorëdhënës. Për këtë njeri lutet zemra e gëzuar dhe atë e përfshinë bekimi i Zotit. Andaj, zemra është e gjallë derisa besimi ende jeton në të, e zemra që jep, dinë të gëzohet shumë. Nëse e kërkon të lejuarën, mjaftohesh edhe me pak, me qëllim në jetë hairi të bëhet orientuesi yt.

Kur pason, ke dikë që e ndjek, e kur pasohesh, veten e sheh tek tjetri. Etja shuhet edhe me një fjalë të bukur, mirëpo dy zemra buzë njëra-tjetrës s’i mban veç bukuria, nëse mungon fjala. Për këtë, aty ku dija është vepër, fjalët janë heshtje. Njeriu sa respekton, aq është i respektuar, dhe për të dhënë shembull të mirë, së pari vetë duhet të jesh shembull…

Mua m’u duk vetja që po japë shembull të mirë, në kopsht lulesh dhe me njërën prej tyre duke e mbajtur në dorë. Por kur erdh momenti i lënies, m’u duk se e tradhtova veten, s’kisha ç’të bëjë, ndarja dhemb, por me lulen e lëshova edhe këtë thënie nga goja, rruga e atij që ka ndërruar jetë është udhërrëfyes për atë që ende jeton, gjurmën që sheh sot tregon për dikë që kaloi dje…

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

SI TA FITOJMË MËSHIRËN DHE FALJEN E ALLAHUT NË RAMAZAN : ( PJESA E DYTË )

Kushti i dytë i fitimit të faljes dhe mëshirës së Allahut në Ramazan, është : PASIMI I KUR’ANIT DHE SUNETIT:

1. a) PASIMI I KUR’ANIT Wshtë baza e çdo gjwje në Islam. Allahu e veçoi këtë muaj të bekuar me zbritjen e Kur’anit. Andaj, edhe llogaritet ky muaj, muaji i leximit të Kur’anit. Obligohemi të pasojmë Muhamedin, -alejhi selam!-, në lidhje me Kur’anin. Ngase, Xhibrili, -alejhi selam!-, zbriste nē mënyrë të veçantw në Ramazan, për t’ia mësuar Muhamedit, -alejhi selam!-, leximin e Kur’anit. Muslimani duhet të lexoje sa më shumë Kur’anin në kētë muaj Ramazan dhe t’i përmbahet këshillave Kur’anore. Nëse muslimani deshiron ta kultivojë udhëzimin e vërtetë dhe ta arrijë faljen dhe mëshirën e Allahut në Ramazan, atëherë duhet ta pasojë Kur’anin gjatë tërë jetës së tij.

Allahu i madhëruar, thotë: “Elif, Lamë, Ra. (ky është) Libër; Ne ta shpallëm ty që me urdhërin e Zotit t’i nxjerrësh njerëzit prej errësirës në dritë; (t’i nxjerrësh prej errësirës) në rrugë të Fuqiplotit, të Falënderuarit.” (Ibrahim: 1 ).

“Juve ju erdhi erdhi nga Allahu dritë, dhe libër i qartë. Allahu e vë me atë (me Kur’anin) në rrugët e shpëtimit atë që ndjek kënaqësinë e tij dhe me ndihmën e Tij i nxjerr ata prej errësirave në dhe i udhëzon në një rrugë që është e drejtë.” ( El Maide: 15 – 16 )

Allahu u ka premtuar atyre që pasojnë Kur’anin se do t’i udhēzojë në rrugën e vërtetë.

“Ti ia tërheq vërejtjen vetëm atij që e përvetson Kur’anin dhe i frikësohet Mëshiruesit dhe kur është vetëm (i papashëm prej njerëzve), pra jepi myzhde atij prë falje dhe shpërblim të mirë.” (Jasin: 11 )

“E, besimtarë të vërtetë janë vetëm ata, të të cilëve kur përmendet Allahu u rrënqethen zemrat e tyre, kur u lexohen ajetet e Tij u shtohet besimi, dhe që janë të mbështetur vetëm te Zoti i tyre.” Dhe, të cilët falin (rregullisht) namazin dhe nga ajo, me çka Ne i furnizuam, ata japin. Të tillët janë besimtarë të vërtetë dhe për këtë kanë vende të larta te Zoti i tyre, kanë falje dhe kanë furnizim në mënyrë të ndershme.” (El Enfal: 2-4).

“A nuk e studiojnë me vëmendje Kur’anin? Por jo, ata janë zemra që kanë drynat e vet!” (Muhamed: 24 )

Pra, nuk ka udhëzim, falje mëkatesh dhe mëshirë nga Allahu pa pasim të Kur’anit dhe ky pasim nuk guxon të jetë ndryshe përpos se me sinqeritet dhe në përpuethshmëri me metodologjinë e pastër të Muhamedit, -alejhi selam!.

Zerkeshiu, rahimehullah, ka thënë: ” Nuk ka mundesi të shijohet leximi i Kur’anit dhe ndikimi i tij, nëse nuk lexohet me dituri, kuptim, devotshmëri dhe me meditim.”

1. b) PASIMI I SUNETIT : Ramazani dhe qëllimi i agjërimit kemi thënë se është furnizimi i muslimanit me devotshmëri.

Dine, o vëllezër, se: nuk ka devotshmëri, falje mëkatesh pa pasimin e sunetit Profetik.

Ata që pasojnë sunetin Profetik, Allahu u premton këto gjëra:

1. Stolisjen dhe kalitjen e zemrës me devotshmëri.
2. Faljen e mëkateve dhe
3. Shpërblim të madh në dunja dhe në ahiret.

Dhe në fund të kushtit të dytë ia rikujtoj vetes dhe juve dy ajete Kur’anore, në të cilat Allahu, thotë: “Thuaj: Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu të ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja, se Allahu është që fal shumë, mëshiron shumë.” (Al Imran: 31 ).

“Dhe ngutuni (me punë që meritoni) në falje mëkatesh nga Zoti juaj dhe për në një Xhennet, gjerësia e të cilit është si gjerësia e qiejve dhe e tokës, i përgatitur për të devotshmit.” (Al Imran : 133 ).

Nga arabishtja : Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

Duke e fërkuar syrin sikur kur lotin, ndjeva një ndjenjë përkujdesjeje ndaj tij që mëson dikë mirë të bëjë mirë. Një mendim i rastësishëm më shkrepi në kokë prej ku përjetova një lehtësim të brendshëm në qenien time.

S’është njëjtë sikur t’ia fshish lotin dikujt, sikur kur ta bësh dikë të lotojë. Nga zemra nxiten ndjenjat e me fjalë përfundojnë në veshin e tjetrit. Atë që ndieja unë në këto çaste si një lloj ëndrre m’u realizua nga lulja që vetëm se e kisha përthekuar në dorën time. E cila ishte kapur për dore si ngjitëse dhe s’donte ta lëshojë pa e përjetuar unë atë që ndieja me lulet.

Në të lexova: “Ibën Kajimi ka thënë: “Kur Allahu ia ka falur njeriut i cili i ka dhënë qenit për të pirë ujë pasi e kishte kapluar etja, ç’mund të thuhet për atë i cili i jep të pijë të eturit nga radhët e myslimanëve.” Sa fe madhështore kemi, për çdo gjallesë që frymon, mendon, si një frymëmarrje të thellë nxora nga brendia ime. Dorën vetëm se e kisha vënë në kokë dhe meditoja për të, e në çast thashë me veten time, ai i cili të dhimbset, e mëshiron, e atë që e do, e falë! Me mëshirë dhe butësi bëhet edhe ajo që mendohet e pamundur, e si t’i thuhet e pamundur një vepre kur njeriu në dorën e tij e ka çelësin e çdo zemre, vetëm se nevojitet hapi i mirë i bërë prej tij. Madje m’u kujtuan fjalët e Zotit thënë Musait për mënyrën si ai duhet t’i drejtohet vrazhdësisë së Faraonit, “…thuaj atij fjalë të buta…” Nëse njeriu e mbjell farën e bamirësisë, do të korr frytin e shpërblimit. Ai i cili e privon veten nga e mira me qëllim t’i bëjë mirë tjetrit, shoqërohet me nga dy shpërblime.

Veprat janë dritë në jetën e njeriut, por ato janë edhe kandil ndriçues në natën e errët. Bukur është thënë dikur se, çdo fikje në këtë botë është ndriçim në botën tjetër, sepse mirësia është burimi i zemrës së mirë. Zemërmiri më parë e pranon që tjetrit t’i bëjë mirë se sa e mira këtë ta shoqërojë në jetë. Atë të cilën e mendon i miri, rrallë ndokush mund të mungojë pa mosmarrjen e shpërblimit, ai është një engjëll që ecë në formë njeriu.

Për këtë, mëshira lind nga besimi, kurse besimi forcohet duke e njohur Mëshiruesin në qiell. Kjo është një dhuratë nga Zoti për atë që e ndjek udhën e Tij, zbret qetësia në zemrën e tij dhe shpirti noton në ujërat e kënaqësisë së besimit. Kjo është një lule e cila e dha frytin e bereqetit në bahçen e zemrës sime prej ku aroma e saj kundërmoi gjithandej.

Një pasqyrë të mirë mora prej saj, e unë, para se të ndahem prej saj desha asaj t’ia lë një amanet të cilin e mësova pikërisht prej saj… Si rritet besimi, po ashtu shtohen sprovat, e ku ka sprova, ka falje gabimesh!

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

SADAKATUL FITRI, PASTRIM PËR AGJËRUESIN:

1. Dispozita e sadakatul fitrit: Sadakatul fitri është obligim (farz) të cilin e obligoi pejgamberi, -alejhi selam!-, në fundin e Ramazanit, para Bajramit të Fitrit.

Transmetohet nga Abdullah Ibën Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me ta, se ka thënë; “E ka obliguar Pejgamberi, -alejhi selam!-, sadakatul fitrin prej ramazanit për çdo musliman rob apo i lirë, mashkëll apo femër, i madh apo i vogël prej muslimanëve.” (Mutefekun alejhi).

2. Sasia e sadakatul fitrit: Sasia e dhënies së tij: Sa’a (përafërsisht 2400gram) prej ushqimeve të mira.
3. Llojet e sadakatul fitrit: Nxjerrja e Sadekatul fitrit 2400 gram nga llojet e ushqimeve të bijve të Ademit alejhi selam.

Siç janë: Hurmet, Elbi, Gruri dhe të ngjashme me to prej drithërave, d.m.th. ajo çka konsiderohet ushqim. Andaj në shumicën e rasteve, merret nga ushqimi i atij vendi si: orizi, mielli i grurit dhe të ngjashme me to.

4. Nxjerrja e sadakatul Fitrit: Nuk lejohet nxjerrja e sadekatul fitrit në para, blerje rrobash, etj. Ngase një gjë e tillë është në kundërshtim me veprimin e pejgamberit, -alejhi selam!-. Ngase pejgamberi, -alejhi selam!-, urdhêroi nxjerrjen e sadakatul fitrit në ushqim, e jo para dhe gjëra tjera.

Muhamedi alejhi selam, thotë:

” ush vepron një vepër e cila nuk është simbas çështjes (udhëzimit) tonë, ajo vepër e refuzuar(nuk pranohet).” (Muslimi : 1718, 18).

Ndërsa, Imam Ebu Hanifja e lejon nxjerrjen e sadekatul fitrit në para.

5. Koha e nxjerrjes së sadekatul fitrit: Sadekatul fitrit mundet të nxirret në ditën e Bajramit, një ditë ose dy ditë para Bajramit. Nuk llogaritet sadakatul fitêr nëse nxirret pas faljes së namazit të Bajramit.

E themi këtë duke u bazuar në hadithin të cilin e transmeton Ibën Abasi, radijAllahu anhuma, se ka thënë: “E ka bere obligim i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selem, zekatin e Fitrit, që të jetë pastrim për agjëruesin nga fjalët e kota dhe të ndyra, dhe të jetë ushqim për të varfërit. Kush e jep atë para namazit [të bajramit], ai është zekat i pranuar, kurse kush e jep pas namazit, ajo është lëmoshë e rëndomtë.” [Ebu Daudi dhe Ibn Maxhe, ndërsa e saktësoi Shejh Albani]

Allahu e dinë më së miri, përshëndetjet tona qofshin mbi Muhamedin alejhi selam,familjen dhe shokët e tij.

Shejh Muhamed Ibën Salih el Uthejmini, rahimehullah.

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

Nga këndi im që isha duke ecur, disi me këmbët e mia kisha lënë gjurmë në tokë dhe në të kisha krijuar disa shtigje kah të shkojë. Isha i lumtur cilitdo shteg t’i qasesha, e dija se fundi ishte i njëjtë. Përfundoja me lule në dorë. Për një copë herë duke i shikuar gjurmët në tokë, buzë këmbës sime një lule ishte mbështetur dhe s’lëvizte. Mora përshtypjen se është këputur dhe mbështetjen që të qëndrojë në këmbë e ka marrë te këmba ime. Kisha gabuar, ajo nga dëshira që ta marrë në dorë e kishte bërë këtë gjest.

Dhe me të kapur në dorë, aty lexova: Abdullah ibën Mubareku ka thënë: “Jepni lëmoshë qoftë edhe një hurmë, sepse kjo mund ta pakësojë urinë dhe etjen e të uriturit dhe i shuan mëkatet sikurse uji që e shuan zjarrin.”

Një çast m’u duk se nuk mora frymë fare, aq befasisht ndikoi kjo thënie, saqë e lexova edhe dy herë të tjera në vete. Kur ia zgjatë dorën nevojtarit, përveç që e fiton zemrën e tij, bën që zemra e tij ta përjetojë mirësinë që ia ke dhënë. Sa më e pastër zemra, aq më penduese është te Zoti, andaj atë që e do, e dallon nga të tjerët. Bën mirë, edhe nëse të duket pak, ngase për syrin e tjetrit është kapje për dore dhe orientim në rrugën e ndritur. Mos e lësho çastin që të afrohet për t’i bërë mirë dikujt, frymëzimi është një urtësi të cilën i urti duhet ta marrë kur do që ta takojë.

Njeriu është i nevojshëm që të kërkojë falje për mëkatet e tij, ngase një zemër sikurse digjet për të bërë mirë, nëse është e mirë, ashtu edhe digjet nga e keqja ku është mbytur, nëse është e keqe. Dihet se roli i “tokës” në jetë është në tokë të sjell paqe, dhe në paqe të jetojë me të tjerët. Një kafshatë bukë të nxjerr nga xhepi yt s’të kushton shumë, por e shuan një etje njeriu që për dikë kushton me jetë.

Në raportin e zemrës me të mirën dhe të keqën, angazhimi i tij me ato që merret në përditshmërinë është një çelës që i jep kahe zemrës kah të orientohet. Merr mësim nga ai i cili e ka zemrën e pastër, ngase di të ta tregojë rrugën, e mos e ndiq atë që ka zemër të verbër, sepse nuk sheh për të të orientuar në rrugë. Aty ku dhimbja shfaqet me buzëqeshje, durimi buron nga besimi. Me besim një jetë shndërrohet në Parajsë, lumturia është një gjë që s’shihet, por që i jep jetë jetës së atij që e përjeton.

Në këtë mënyrë, edhe jeta ime mori një kahe tjetër me këtë lule duke u shoqëruar, njeriu është në fenë e shokut të tij, m’u kujtua kjo thënie e të Dërguarit. E unë, që si shok në këtë rrugëtimin tim, i kam lulet jam duke e parë ndikimin e tyre në mua. E tash, si çdoherë, ndarje prej tyre përjetohet më së rëndi dhe unë para se të ndahem, po e ndaj një mendim me ju… Besimi e ujit lulen me lotin e syrit, dhe e nxjerr shpërblimin prej vendit që zë vend në zemër.

BLERIM MUHAXHERI

Burimi: albislam.com

SI TA FITOJMË MËSHIRËN DHE FALJEN E ALLAHUT NË RAMAZAN: (PJESA E PARË)

Falënderimet dhe lavdwrimet i takojnë vetëm Allahut, -xhele ue ala!-, Atë e falënderojmë, prej Tij dhe vetëm prej Tij, ndihmë dhe falje kērkojmw. Fjala më e mirë ēshtē Fjala e Allahut, xhele ue ala, ndwrsa udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhamedit, -alejhi selam!-. Kurse, punët më të këqija janë bidatet, çdo bidat shpie nw devijimi, e çdo devijimi shpie në zjarrin e Xhehenemit, Allahu na ruajtë.

Dhe më pas: Duke e ditur, se jemi nw muajin e bekuar tē Ramazanit, dhe se ky muaj llogaritet si muaji i mëshirës dhe faljes së mëkateve, kam vendosur t’i ceki disa rregulla dhe kushte se si besimtari musliman ta fitojë mēshirwn dhe faljen e Allahut në këtë muaj tw bekuar të Ramazanit.

Muslimani urdhërohet të jetë syçel në çdo çast dhe moment, e posaqwrishtë në kwtë muaj të faljes.

Falja dhe mwshira e Allahut janë gjwra madhore, mirwpo a thua vallë, si mund të fitohen ato nga agjëruesi musliman!?

Para se gjithash, vëllezër ua rikujtoj se në kwtë muaj tubohen adhurime tw mëdha, siç janw: Agjërimi, falja e namazit tw teravive me xhemat , lëmosha, nata e kadrit, leximi i Kur’anit, I’tikafi, etj. Kwto llogariten si ibadete madhore dhe secila nga to sjell faljen dhe mwshirwn e Allahut.

Mirëpo, për t’u pranuar këto tw gjitha, e cekwm më lartë se ka kushte dhe se ato duhet të kryhen patjetër dhe se pa to nuk fitohet mëshira dhe falja e Allahut, e ato kushte janë:

1. Sinqeriteti Realizimi i tw gjitha adhurimeve nw Ramazan vetëm pwr hirë të Allahut, -xhele ue ala!- . Pra, muslimani obligohet t’i kryejë të gjitha adhurimet për Allahun, si dhe obligohet të largohet nga syefaqësia dhe nga lëvdata e njerëzve.

Po i cekim në vijim tre këshilla dhe porosi profetike:

“Ai që agjëron Ramazanin me Iman dhe bindje për shpërblim nga Allahu, të tillit i falen mëkatet e kaluara që i ka bwrw.” (Buhariu : 38 dhe Muslimi : 760).

“Ai që e falë namazin e natës gjatë Ramazanit me Iman dhe bindje, në shpërblimin e Allahut, të tillit i falen mëkatet e kaluara.” (Buhariu : 37 dhe Muslimi : 759).

“Ai që e falë namazin në natën e kadrit me Iman dhe bindje për shpërblimin nga Allahu, të tillit i falen mëkatet e kaluara.” (Buhariu : 1901 dhe Muslimi : 760).

Nga këto hadithe shihet qartë se këto adhurime duhet patjetër të bëhen me besim tē plotë, e nuk ka mundësi të realizohet besimi i plotë pa sinqeritet.

Pra, kush i realizon të gjitha veprat me sinqeritet e arrinw faljen dhe mëshirën e Allahut, pra i falen mwkatet e kaluara.

Njashtu, ajo qw aludon se muslimani posedon sinqeritet në kryerjen e adhurimeve në Ramazan është edhe gēzimi i madh për ardhjen e muajit të bekuar Ramazan.

Të parët tanë të ndershëm, luteshin në këtë mënyrë: “O Allahu im, ma dorëzo Ramazanin, më dorëzo mua tek ai derisa tw përfundojē, na falë mëkatet dhe na mwshiro.”

Ky, pra ishte kushti i parë i arritjes së faljes dhe mëshirës së Allahut në Ramazan.

Nga arabishtja : Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com