O Allah, kërkoj mbrojtjen Tënde nga e keqja që kam vepruar, dhe nga e keqja të cilën nuk e kam vepruar[1]

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا عَمِلْتُ، وَمِنْ شَرِّ مَا لَمْ أَعْمَلْ

(Allahume ini eudhu bike min sherri ma amiltu ve min dherri ma lem eamel)

Komenti i lutjes

Kjo lutje e bekuar është gjithëpërfshirëse për çdo të keqe që ka vepruar njeriu, dhe ato që nuk i ka vepruar, në të kaluarën, në të tashmen apo në të ardhmen.

Fjala e tij: “O Allah, kërkoj mbrojtjen Tënde nga e keqja që kam vepruar.” Pra, nga të këqijat, apo nga e keqja që kam bërë, për të cilat mund të ketë saknsione për to në këtë botë, apo në ahiret. Ose vepra që kanë nevojë për falje, prej veprave të mira; pra, nga e keqja që kam braktisur punët e mira, kështu ky kërkim mbrojtje është gjithëpërfshirëse e të gjitha veprave të këqija, e mëkateve të kaluara.

I dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, kërkoi mbrojtje, duke qenë ai i mbrjtur nga mëkatet, që të jetë i përkushtuar frikës ndaj Allahut, mëdhërimin e Tij, nderimit, e ndjenjës së nevojës së pandarë për Allahun, e të e shpjegon formën e lutjes, që të tjerët ta ndjekin, sepse veprat e tij, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, të gjith janë hajr, të mira e nuk ka gjë të keqe në to.

Fjala e tij: “dhe nga e keqja të cilën nuk e kam vepruar.” Prej punëve të mira, pra nga e keqja e braktisjes së punëve të mira, apo ka kuptimin nga të këqijat apo mëkatet të cilat ende nuk i kam vepruar, që të më ruash në të ardhmen, e nga çdo vepër që nuk është sipas kënaqësisë Tënde, dhe ngërthen hidhërimin Tënd.  E që kjo pjesë e kërkimit të mbrojtjes përfshinë çdo të keqe, e çdo mëkat të kohës së tashme apo të së ardhmes.

Njashtu kjo formë e kërkim mbrojtjes është sqarim dhe argument se çfarë e keqe që e godet njeriun është si pasojë e veprave të tija, apo si pasojë e asaj çfarë kanë punuar njerëzit, edhe nëse ai nuk është vepruesi i drejtpërdrejtë, sikur që thotë Allahu: “Çfarëdo fatkeqësie që ju godet, kjo është për shkak se e keni futuar vetë, e Ai edhe falë shumë.” Surej Shura, 30.

Dhe thotë: “Ruajuni ngatërresave, të cilat nuk i godasin vetëm ata që bëjnë keq, dhe ta dini se Perëndia dënon ashpër.” Sureja Enfal, 25.

Këto ajete flasin për imanin e dobët, për nevojën e pashmangshme për Zotin, për përmirësimin e çështjeve të tija, për t’i rregulluar, e të mbrohet nga të këqijat e vetes, nga të këqijat e veprave të tija, dhe se është i nevojshëm për Allahun në çdo lëvizje qerpiku, dhe se duhet që çdoherë të ecë në këtë mënyrë, derisa të fiton kënaqësinë e Zotit.

Kështu që është e qartë për ty, o rob i Allahut, rëndësia e kësal lutje të bukur, pasi që nëna e besimtarëve, Aisheja, Allahu qoftë i kënaqur prej saj, tregonte se kjo lutje ishte një prej lutjeve më të shpeshta me të cilat lutej i dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, të cilit i ishin falur mëkatet e mëhershme dhe ato të mëvonshme.

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

[1] E shënon Muslimi me numër, 2716.

HADITHI:

Xhabir ibn Abdullahu, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, thotë: I dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Çdo vepër e mirë është sadaka (lëmoshë).”[1]

Ngjashëm me këtë transmeton edhe Abdullah ibn Mes’udi, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, se i dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Çdo vepër e mirë që ke vepruar, qoftë ndaj një pasaniku apo të varfëri është sadaka.”[2]

KOMENTI:

(Çdo vepër e mirë është sadaka) Vepra e mirë, e kundërta e së keqes. Vepër e mirë mund të jetë me pasuri, por edhe me udhëzim, me fjalë të mira, e çdo send që i bën mirë një muslimani është punë e mirë, qoftë të jetë me fjalë apo me vepra. Pra, ndihma e ofruar të varfërve është punë e mirë, plotësimi i nevojave të njerëzve me nevojë është punë e mirë, po ashtu punë e mirë është edhe: të udhëzosh dikë, pra, të ndërmjetësosh që njerëzit të kryejnë nevojat e tyre, Allahu thotë: “Ai që përpiqet për të mirë – edhe ai do të ketë pjesë në shpërblim, e ai që angazhohet për të keqe – edhe ai do të ketë pjesë në ndëshkim. – Se Perëndia është i Gjithëpushtetshëm.” Sureja Nisa, 85.

Pra, ndërmjetësimi për të kryer nevojat e njerëzve për të cilat ata janë të nevojshëm është punë e mirë, bile prej punëve më të mira.

Fjala e mirë është punë e mirë, nëse ti flet me vëllain tënd me fjalë të mira, e përshëndet atë, është punë e mirë.

Njejtë punë e mirë është edhe të jesh fytyrqelur e të buzëqeshësh në fytyrën e vëllait tënd, sepse çdo gjë që e gëzon vëllain tënd musliman është punë e mirë, qoftë edhe nëse është diç shumë e vogël, por pas saj fshihen shumë mirësi.

Autor: Salih ibn Feuzan el Feuzan

HADITHE MBI MORALIN DHE ETIKËN TË PËRMBLEDHURA NGA LIBRI (BULUG EL MERAM)

HADITHI I TRETË

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

[1] E shënon Buhariu me numër, 6021.

[2] E shënon Taberani ne (el Kebir) 10/110. Ibn Adij në (el Kamil) 5/120. Ebu Nuajm në (el Hilje) 3/49. Shejh Albani e vlerësoi sahih në librin e tij (Vargu u haditheve të sakta) (5/68) me numër (4020).

HADITHI:

Abdullah ibn Mes’udi, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, thotë: Kam pyetur të dërguarin, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të: “Cili është mëkati më i madh tek Allahu? Ai më tha: “T’i bësh Allahut shok, e Ai të ka krijuar. I thashë: Është vërtet, shumë mëkat i madh, por pas tij cili? Tha: Ta mbysësh fëmiun tënd, nga frika se do ushqehet me ty. E pyeta: Pastaj cili? Tha: “Të bësh kurvëri me gruan e fqiut tënd.[1]

KOMENTI:

(T’i bësh Allahut shok) fjala e përmendur në hadith: (الند) ka për qëllim ortak e të ngjashëm.

(e Ai të ka krijuar)Vetëm Ai është i cili të ka krijuar, e si ka mundësi të konsiderosh të ngjashëm me të dikë prej krijesave. Adhurimi është e drejtë e Krijuesit të Lartmadhëruar, e jo e krijesave. Fjala e tij (Ai të ka krijuar), është një formë e përçmimit të shirkut (politeizmit), si mund të barazosh krijesën me Krijuesin, është një prej padrejtësive më të mëdha ndaj Allahut të Madhëruar.

Shirku është prej mëkateve më të mëdha, në përgjithësi.

Në vijim pas tij vije; vrasja e një personi pa të drejtë. Është një prej mëkateve të mëdha, Allahu thotë: “Kushdo që mbyt një besimtar me qëllim, ndëshkimi i tij është xhehennemi, në të cilin do të qëndrojë përgjithmonë. Dhe Perëndia është pezmatuar në të; e ka mallkuar dhe i ka përgatitur dënim të madh.” Sureja Nisa, 93.

Po ashtu thotë: “Mos mbytni atë që e ka ndaluar Perëndia, përpos me të drejtë (sipas gjykimit)! E, ai që mbytet pa të drejtë, trashëgimtarit të tij i kemi dhënë pushtet, por edhe ai mos ta teprojë në mbytje. Pra, ai është i ndihmuar (nga ligji dhe njerëzit).” Sureja Isra, 33.

Pra, vrasja e njerëzve me pa të drejtë është prej mëkateve më të mëdha pas shirkut, e vrasja e një të afërmi është vrasje edhe më e madhe, që nëse njeriu e vret një të afërm të tijin ka vepruar dy krime: i pari ka vrarë njeri pa të drejtë dhe e dyta ndërprejra e lidhjeve farefisnore, e dëmtimi i të afërmit. Nëse njeriu e vret prindin, apo fëmijën e tij, vëllain apo një të afërm të familjes, padyshim është një prej vrasjeve më të mëdha, edhe pse të gjitha vrasjet pa të drejtë janë harame të mëdha, por që vrasja e një të afërmi është më e rëndë, posaçërisht nëse kësaj vrasje i është shoqëruar një bindje e shëmtuar (nga frika se do ushqehet me ty), është një bindje e keqe ndaj Allahut të Madhëruar, njejtë sikur që në kohën e injorancës i mbysnin fëmijët e tyre nga frika e varfërisë.

(Të bësh kurvëri me gruan e fqiut tënd) Kurvëria është haram, Allahu thoë: “Dhe, mos iu qasni kurvërisë, se ajo është shfrenim dhe rrugë e shëmtuar!.” Sureja Isra, 32.

Por, të bësh kurvëri me gruan e fqiut është mëkat edhe më i rëndë, sepse fqiu të ka besuar dhe të ka marrë për fqinjësi, e nëse ti e tradhton në familjen e tij, është prej mashtrimeve më të mëdha, Allahu na ruajttë.

(të bësh kurvëri) në këtë hadith marrin pjesë të dy palët, dhe se secili prej tyre kanë qenë në pajtim për të bërë kurvëri, e kështu që ti ke prishur raportin e gruas me burin e saj, dhe ke nëpërkëmbur nderin e tij, e që është dashtur që të mbrosh nderin e fqiut sikur që ruan nderin tënd, të mbulosh të metat e fqiut sikur që ruhesh nga të metat e tua, sepse është fqinj i joti dhe ka të drejtë që të kujdesesh për të e ta nderosh, të sillesh mirë me të, e ta mbrosh atë nga çdo lloj dëmi, kjo është prej të drejtave të fqinjësisë.

Autor: Salih ibn Feuzan el Feuzan

HADITHE MBI MORALIN DHE ETIKËN TË PËRMBLEDHURA NGA LIBRI (BULUG EL MERAM)

HADITHI I DYTË

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

[1] E shënon Buhariu me numër, 4477. Dhe Muslimi me numër, 86.