1. Lë gjurmë pas vdekjes tënde! Allahu , xhele ue ala, ka thënë; “I shkruajmë veprat dhe gjurmët e tyre.” (Jasin; 12).

Vdesin dy dhe kanë dallim të madh mes vete; I ditur njëri e tjetri paditur, i drejtë njeri kurse tjetri zullumqarë, thirrës për në Sunet kurse tjetri thirrë për në gjëra të shpikura në Fe.

Shejh Dr. Omer el Mukbil

2. Allahu, xhele ue ala, ka thënë; “(Kthim nuk ka) e kjo është vetëm fjalë që thotë ai.” (El Mu’minun; 100).

Pra, kërkon kthim mbrapa në dunja për të kryer vepra të mira , por përgjigjeja do të jetë negative. Dijetarët e të parëve tanë kanë thënë; ” Nuk kërkon kthim mbrapa robi i Allahut i cili gjen tek Allahu vepra të mira që ka vepruar në dunja, ngase ai që gjen veprat e tij të mira tek Allahu, i tilli kërkon të afrohet dhe shpejtohet llogari e jo të kthehet në dunja prap.”

Tefsir es Sem’anij; 3/490

3. Allahu, xhele ue ala, ka thënë; “Që të bëj vepra të mira e të kompensoj atë që lëshova!” (El Mu’minun; 100).

Kërkoi kthim mbrapa në dunja për të kryer vepra të mira e nuk kërkoi të kthehet dhe të fitoj dunjan e t’i shfryej epshet. Andaj, Allahu e mëshiroftë njeriun i cili vepron vepra të mira para se të vij koha të kërkoj kthimin në dunja pasiqë ta sheh realitetin dhe dënimin që e pret në botën tjetër.

Tefsir es Sem’anij; 3/490

4. Ky është libri i Allahut, nuk kanë të ndalur mrrekullit e tij, nuk ndalet drita e tij e udhëzimit, shoqërohuni me të sot në mënyrë që të jetë me ju në ditën e errësirës (ditën e kiametit, pajisuni prej tij me këshilla dhe udhëzime. Ngase, Allahu e lavdëroi një popull, i cili; “Ata përpiqeshin për punë të mira, na u luteshin duke shpresuar dhe duke u frikësuar, ishin respektues ndaj nesh.” (El Enbija; 90).

Ebu Bekri, radijAllahu anhu Ed durur el Menthur; 8/120

5. Allahu, xhele ue ala, ka thënë; “Jepniu diçka atyre dhe lironi në mënyrë të njerëzishme.” (Ahzab; 49).

“Ose jetë e njerëzishme (bashkëshortore) ose shkurorëzim me mirëkuptim.” (El Bekare; 229).

Allahu e quajti divorcin(ndarjen) diçka si të njerëzishme dhe e obligoi që ajo të jetë më mirëkuptim, sjellje të mirë dhe me bamirësi.

Dr. Ibrahim ed Deuserij

Nga arabishtja; Suad Shabani

Burimi: albislam.com

Si është zemra e pastër?

Është cekur zemra e pastër në librin e Allahut dy herë, thotë Allahu, tebarek ue teala; “Kur Zotit të vet i erdh me zemër të pastër”. (Sureja Safat, 84)
“(do të ketë dobi) vetëm ai që vie me zemër të pastër te Allahu”. (Sureja Shuara, 89)

Ibn Abasi -Allahu qoftë i kënaqur me ta- në lidhje me komentin e ajetit, ka thënë;  “Është për qëllim; Ai që dëshmon se nuk ka të adhuruar tjetër me meritë(me të drejtë) përpos Allahut.”

Ndërsa, Muxhahidi, Hasan el Basriu dhe disa dijetarë tjerë, Allahu i mëshiroftë, në lidhje me komentin e ajetit kanë thënë: “Me zemër të pastër”, do të thotë; Zemër e pastër prej Shirkut.

Seid ibn Musejeb, Allahu qoftë i kënaqur me të, në lidhje me këtë ajet ka thënë: zemër e pastër: është zemra e shëndoshë ,dhe kjo është zemra e besimtarit, për arsye se zemra e pabesimtarit dhe hipokritit(munafikut) është e sëmurë sikurse thotë Allahu, -xhele ue ala; “Zemrat e tyre janë të sëmuara“. (Sureja Bekara, 10)

Ebu Othman en Nisaburi, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Është zemra e pastër prej Bidateve (risive në fe) dhe është e qetë në praktikimin e sunetit.”

Ibn Kajimi, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Zemër e pastër: është zemra e pastër prej shirkut, inatit, zilisë, urrejtjes, smirës, koprracisë, mendjemadhësisë, dashurisë së kësaj bote dhe pushtetit, është e pastër prej çdo gjëje të dëmshme që e largon prej Allahut, dhe prej çdo gjëje të dyshimtë që e kundërshton shpalljen e tij, e pastër prej çdo epshi (ego) që e kundërshton urdhërin e Tij, dhe prej çdo dëshire që e pengon nga qëllimi që dëshiron Allahu prej tij, dhe e pastër prej çdo pengese që e shkëput nga Allahu.
Kjo është zemra e pastër që jeton në xhennetin e tanishëm të kësaj bote, dhe do jetë në xhennetin e berzahut(jeta në varreza), dhe në xhennetin e përhershëm në ahiret(botën tjetër) kur do ta takoj Allahun-tebareke ue teala.
Zemër e pastër është: Ajo zemër që dëshmon se nuk ka të adhuruar tjetër me meritë përpos Allahut.

Thotë ibn Uthejmini, Allahu e mëshiroftë; “Shehadeti (Dëshmia) është: shqipëtimi me gjuhë, besimi me zemër dhe vërtetimi me gjymtyrë; për këtë arsye kur i thanë hipokritët (munafikët) të dërguarit të Allahut, salAllahu alejhi ve selem; “Ne Dëshmojmë se ti je vërtet i dërguari i Allahut”. (Sureja Munafikun, 1)

Allahu e ka përgënjeshtuar fjalinë e tyre me tri gjëra në vazhdim të ajetit: thotë Allahu, tebareke ue teala; “Allahu e di se ti je vërtet i dërguari i Tij, por Ai dëshmon se hipokritët janë gënjeshtarë”. (Sureja Munafikun, 1)

E para: Allahu e dinë se Muhammedi, salAllahu alejhi ue selem, është i dërguari i Tij.
E dyta: Vërtetësia e Allahut se Muhammedi, salAllahu alejhi ue selem, është i dërguari i Tij.
E treta: Dëshmia e Allahut se hipokritët janë gënjeshtarë.

Nuk ju bëri dobi hipokritëve dëshmia me gjuhë, sepse zemrat e tyre ishin të zbrazura në besimin në Allahun, dhe të zbrazura me vërtetimin me vepra; prandaj nuk realizohet dëshmia vetëm se me bindje me zemër, shqipëtimi me gjuhë dhe vërtetimi me vepra.
Nuk ka të adhuruar tjetër me meritë (me të drejtë) përpos Allahut: do të thotë: nuk ka të adhuruar në fytyrë të tokës që vërtetë meriton të adhurohet përpos Allahut.
E kundërta e zemrës së pastër është zemra e sëmurë.
Thotë Allahu, xhelle ue ala; “Ka disa njerëz që thonë: Besojmë në Allahun dhe në Ditën e Gjykimit , por në të vërtetë ata nuk janë besimtarë. Ata përpiqen të mashtrojnë Allahun dhe besimtarët, por në të vërtetë mashtrojnë vetëm vetveten, megjithëse nuk e ndiejnë. Në zemrat e tyre ka një sëmundje, të cilën Allahu ua shton. Ata i pret një dënim i dhembshëm, për shkak të hipokrizisë së tyre”.  (Sureja Bekara, 9-10)

Ibn xheriri, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Hipokriti është quajtur mashtrues i Allahut (dihet se Allahun nuk kanë mundësia ta mashtrojnë asnjëherë) dhe besimtarëve për shkak të shfaqjes së besimit të tij me gjuhë ,dhe fshehjes se mosbesimit në zemër ,që të shpëtoj nga vrasja, rrahja, dënimi i menjëhershëm (sipas dispozitave të sheriatit). Kështu është gjendja e tij nga ajo çka fshehë në brendësinë e tij, dhe kjo është puna e tij që të jetë mashtrues ndaj besimtarëve në këtë botë, ndërsa praktikisht ai është mashtrues i vetvetes për arsye se e shfaqë këtë që të jetë i sigurtë, dhe të mbushet me kënaqësi dhe dëfrim të kësaj bote.
Kjo pra është rruga e tij që të grumbulloj ,dëmtoj dhe gëlltis vetveten, që të mbulohet me dënimin dhe hidhërimin e Allahut, me një dënim të dhembshëm.
Porse, në realitet ky është mashtrim i vetvetës së tij(nefsit të vet) duke e dëmtuar atë, ndërsa ai mendon se po i bënë mirë vetës së tij, sikurse thotë Allahu, xhele ue ala; “Ata përpiqen të mashtrojnë Allahun dhe besimtarët, por në të vërtetë mashtrojnë vetëm vetveten, megjithëse nuk e ndiejnë”.

Allahu, xhele ue ala, i lajmëron robërit e Tij besimtarë, se hipokritët i bëjnë dëm dhe keq vetes, duke hidhëruar Allahun, xhele ue ala, me mosbesimin(kufrin), dyshimin, dhe përgënjeshtrimin e tyre ndaj Tij, duke mos e ndjerë dhe ditur, mirëpo ata janë të verbër në veprën e tyre që e bëjnë. “Në zemrat e tyre ka një sëmundje, të cilën Allahu ua shton”.

Në zemrat e tyre ka një sëmundje:
Do të thotë dyshim, të cilën Allahu ua shton: do të thotë Allahu ua shton dyshimin edhe më shumë.
Shejh Abdurrahma es Sa’dij, Allahu e mëshiroftë, në komentin e këtij ajeti ka thënë: ” Kjo është për shkak të mëkateve (gjynaheve) të kaluara të tyre, Allahu i sprovon me mëkate tjera që janë shkak i dënimit të Tij, sikurse ka thënë Allahu, xhele ue ala; “Ne do t’ua largojmë zemrat dhe shikimet e tyre nga e vërteta, sepse ata nuk e besuan atë (Kuranin) herën e pare”.  (Sureja En Amë, 110)

Gjithashtu Allahu, xhele ue ala, ka thënë : “Kur ata u larguan (nga e vërteta), Allahu i largoi zemrat e tyre (nga rruga e drejtë)”. (Sureja Saf, 5)

Pasoja e mëkatit është se ajo të dërgon në mëkatin tjetër, sikurse shpërblimi i veprës së mirë është se të dërgon në vepra tjera të mira.
Allahu, xhele ue ala, ka thënë:  “Allahu ua shton udhëzimin atyre, që janë në rrugë të drejtë”. (Sureja Merjem, 76)

Allahu, xhele ue ala, e sqaron se hipokritët bëjnë çrregullimë (fesad) në tokë: thotë -xhele ue ala- : “Kur u thuhet: Mos bëni çrregullime në tokë – ata thonë: Ne bëjmë vetëm përmirësime në tokë”. (Sureja Bekara, 11)

Çrregullimi (Fesadi):
Është mosbesimi (kufri) dhe të punuarit me mëkat, hipokritët janë çrregullues në tokë për shkak të bërit mëkat ndaj Allahut, xhele ue ala, kryerjes së veprave që i ka ndaluar Allahu, xhele ue ala, lërja e farzeve të Tij, dyshimi i tyre ndaj fesë së Allahut, i Cili nuk pranon asnjë vepër prej askujt, vetëm se me vërtetimin dhe bindjen e thellë ndaj fesë së Tij. Përgënjeshtrimi i tyre ndaj besimtarëve nga ajo që pretendojnë ata me dyshime dhe gënjeshtra, mbështejta dhe ndihma e tyre e gënjeshtarëve dhe mohuesëve të Allahut,librave të Tij ,të dërguarëve të Tij ndaj miqëve të Allahut, nëse gjejnë rrugë që të arrijnë te ky qëllim. Ky është pra çrregullimi i hipokritëve në tokë, të cilët mendojnë se janë përmirësuesë në tokë.

Nga arabishtja;  Artan Bajrami Medine, 2018!

Burimi: albislam.com

● Thanë: Çofshi mirë çdo vitë të ri.

○ Thashë: Cila është arsyeja?

●Thanë: Mbaroi një vit,dhe filloi një vit i ri.

○ Thashë: Çfarë viti është ky që do të fillojë? A nuk jemi ne në muajin e katërt Hixhrij?!

● Thanë: Është viti Miladij (diellor).

○ Thashë: Urimet e tua mbaji për vete, ne nuk pranojmë urime me këtë kalendar, dhe nuk jemi ithtarë të saj që t’na uroni me të. Drejtohuni atyre të cilët janë ithtarë të saj.

● Thanë: Po kush janë ithtarët e saj?

○ Thashë: Jehudët dhe të Krishterët.

● Thanë: Ti je i ashpër, i ndryshëm nga të tjerët.

○ Thashë: Nuk jam i ashpër dhe as i ndryshëm, porse ti je bërë i butë (ke pranuar me lehtësi) dhe je bërë njësoj me ta. Ky kalendar veçon Jehuditë dhe të Krishterët , dhe me të llogarisin çështjet dhe punët e tyre. Dhe këta kanë caktuar fillimin dhe mbarimin tij.

● Thanë: Ky është viti (llogaritës) i lindjes së Mesihut (Isait) alejhi selam.

○ Thashë: Jo.

● Thanë: E po çfarë atëherë?

○ Thashë: Është viti i Kryqëzimit dhe i Krishtlindjeve, në të cilin pretendojnë se ai (Isau) është biri i Zotit (i lartësuar është Allahu nga ajo çfarë i mveshin).

● Thanë: Dhe si arrite të gjykosh se kjo është festë e Kryqëzimit dhe Krishtlindjeve, dhe nuk është festë e lindjes së Mesihut, alejhi selam?

○ Thashë: Në cilën stinë të vitit jemi tani?

● Thanë: Në stinën e Dimrit.

○ Thashë: Mirë atëherë, në cilën stinë të viti bëhet (kultivohet) hurma “Rutab”? Apo çfarëdo hurme tjetër.

● Thanë: Çfarë ka të bëjë tani kjo? Dhe për çfarë arsye hym në çështjen e stinëve, ishim tek çështja e lindjes së Mesihut.

○ Thashë: Përgjigju pyetjes sime, që të arrijmë tek e vërteta, në cilën stinë të vitit bëhet hurma Rutab?

● Thanë: Në stinën e verës.

○ Thashë: Ne tani jemi në stinën e dimrit, dhe Mesihu Isau i biri i Merjemes alejhi selam lindi në stinën e verës.

● Thanë: Cili është argumenti ytë?

○ Thashë: Allahu i Madhëruar thotë:

{وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا}
(E ti shkunde trupin e hurmës se do të bijnë ty hurma të freskëta.)
(Merjem;25)
Dhe nga kuptimi i jashtëm i ajetit është se Mesihu alejhi selam u lind në stinën e verës, kjo është koha e Rutabit (hurmës), dhe si ka mundësi që dita e lindjes së tij të jetë dimrit?

● Thanë: Por kjo është ta themi vit i ri Miladij (diellor).

○ Thashë: Kjo është dita e shfaqjes së Kryqëzimit dhe e Krishtlindjeve, dhe këtë e festojnë çdo vit.

● Thanë: Ne nuk pretendojmë urimet për Kryqëzimin, porse vetëm përfundimin e një viti.

○ Thashë: Përderisa nuk kemi argument nga Libri (Kurani) dhe Suneti (Hadithi) që vërteton apo lejon urimin e një viti Hixhrij Islamik, në të cilin orientohen muslimanët në adhurimet e tyre dhe çdo gjë që ka të bëjë me fenë e tyre, dhe nga dijetarët e mirëfilltë se urimi i një viti të ri është bidat dhe devijim. E çfarë mundë të jetë me urimin e vitit Miladij të cilin e vendosën jobesimtarët nga Jehudët dhe të Krishterët?!
A nuk është kjo më e rëndë dhe më e ndaluar?!
Duke veçuar urimin me këtë vit i bije të madhërosh traditat dhe bindjet e tyre. Përderisa Allahu ka përbuzur të gjitha traditat dhe bindjet e Jehudive dhe të Krishterëve.

● Thanë: Nga çfarë argumenton se nuk lejohet urimi i përfundimit të viteve edhe në çoftëse është Hixhrij?

○Thashë: Allahu thotë:

{وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا }
(Çka t’ju jep Pejgamberi, atë merreni e çka t’ju ndalojë, përmbanju.)
[Hashër;7]
Dhe Pejgamberi ﷺ nuk na solli ndonjë lejesë për urimin e mbarimit apo fillimit të viteve.
Është transmetuar në Sahihun e Muslimin nga Hadithi i Aishes radijAllahu anha ku thotë: Ka thënë Pejgamberi ﷺ : “Kush punon ndonjë punë (vepër) e cila nuk është në përputhje me mësimet tona, i është refuzuar.”
Dhe hadithi i Ibn Umerit ku thotë: Ka thënë Pejgamberiﷺ: “Kush përngjason një popull ai është prej tyre.”

Kushdo që vepron një gjë të tillë është mëkatarë cila do që të jetë arsyeja e tijë. Sepse kjo është bashkëpunim në shirk dhe mohim ndaj Allahut fuqiplotë në atë çfarë ata mveshin.

Allahu thotë:
{ وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ}
(Ata kanë dëshirë që ti të bësh lajka.)
[Kalem:9]

Nga arabishtja: M. Rexhepi

Burimi: albislam.com