Arhiva DitoreMar 5, 2024

0 562

Për këto shtatë arsye, përgojimi është një mëkat i madh

1- Para se gjithash, ai që merret me përgojim ka shkelur urdhrin e Allahut të Madhëruar, i cili thotë: “Dhe mos përgojoni njëri-tjetrin” [El-Huxhurat: 12];

Dhe përgojimi është një prej mëkateve të mëdha.

2. Të preokuposh veten me të metat e të tjerëve do të thotë të kthehesh prapa dhe të merresh me të shkuarën, pra ai në këtë rast ka dëmtuar shumë të tashmen dhe të ardhmen e tij. Kjo është një formë e prishjes së aftësive dhe braktisje të shumë veprave të mira.

3- Dijetarët kanë thanë: Koha është pasuri, prandaj humbja e kohës që ju ka dhënë Allahu është humbje e shumë dobive që nuk mund të vlerësohen me para. Kështu që kjo veçori nuk ndihmon aspak njeriun në ngritje të gjendjes së tij ekonomike e shoqërore.

4- Njeriu racional e i mençur në esencë nuk pranon t’i lejojë vetes të imitojë fjalët, veprimet dhe të metat e tjerëve? Ai që merret me përgojim është një nga arsyet që do t’i shkaktojë përbuzje e nënçmin. Ai që sot ty t’i përmend të metat e tjerëve, nesër do të përmend të metat tua tek dikush tjetër.

5- Kush i përmend të metat e të tjerëve në mungesë, i heq të drejtën atij për t’u mbrojtur dhe kjo është një nga mënyrat e pengimit të procesit të drejtë të gjykimit. E nuk është fare e sinqertë e as e guximshme, duhet të mësohemi që të flasim (me) njëri-tjetrin e jo (për) njëri-tjetrin.

6- Të mësuarit e gjuhës me përmendjen e të metave të të tjerëve është në të vërtetë ngrënia e mishit të njeriut, kushdo që e bën këtë është ulur nën nivelin e jetës njerëzore dhe është mësuar të përvetësojë natyrën e bishave grabitqare, ndërkohë që shumë lloje kafshësh ikin nga kjo; Islami përpiqet që ta stimulojë e ta zhvillojë e ta ngritë njerëzoren.

7- Kush i ekspozon të metat e një individi ose të një grupi në mënyrë nënçmuese, shpeshherë do të privohet nga aftësitë e tija dhe të mirat që i ka dhënë Allahu, qoftë ai t’i ekspozojë ato me fjalë apo me gjeste, bullizuesi është i kërcënuar me dënim.Ndalo përgojimin sepse ky veprim sjell apo hap dyer të shumta të të këqijave.

Përkthim Hoxhë Shpend Zeneli

0 463

“Kush e do takimin me Allahun, Allahu do ta dojë takimin me të, e kush e urren takimin me Allahun, Allahu e urren takimin me të.” Ajo (Aisheja) tha: Unë thashë: o i dërguar i Allahut, urrejtja e vdekjes? Ne të gjithë e urrejmë vdekjen! Ai tha: “Nuk është kështu, por nëse besimtarit (pas varrimit) i jepet myzhde për mëshirën e Allahut, për kënaqësinë e Tij dhe Xhenetin, ai e do takimin me Allahun, e Allahu e do takimin me Të, e nëse jobesimtarit i është dhënë lajmi për dënimin dhe zemërimin e Allahut, ai e urren takimin me Allahun dhe Allahu e urren takimin me Të.”

Transmetues: Aisheja, nëna e besimtarëve.
E shënon: Ibën Hiban, Burimi: Sahih Ibën Hiban. Faqja ose numri: 3010.

S’ka dyshim se kjo botë është vendbanim i përkohshëm, dhe se bota e ahiretit është vendbanim i përhershëm dhe se ne jemi në këtë botë si udhëtarë.
Në këtë hadith, Pejgamberi (sal-lAllahualejhivesel-lem), thotë se kush e do takimin me Zotin, Zoti do ta dojë takimin me të; Sepse kjo dashuri rezulton me shpërblim e lumturi nga Allahu për të, dhe kush e urren takimin me Zotin, Zoti e urren takimin me të; si pasojë e kësaj urrejtjeje është shpërblimi me ndëshkim dhe dënim.
Dashuri e vërtetë ndaj takimit me Të është dhënia përparësi jetës së përtejme (ahiretit) ndaj kësaj bote dhe mospëlqimi i qëndrimit të gjatë në këtë botë dhe njëkohësisht përgatitja për t’u larguar prej saj.
Ajo çfarë nënkuptohet me takimin është: t’ia mësyjë njeriu botës tjetër dhe të kërkojë atë që është te Allahu, e nuk është për qëllim kërkimi i vdekjes, sikur që e kishte kuptuar në fillim nëna e besimtarëve Aisheja, (Allahu qoftë i kënaqur me të), për shkak se askush nuk e pëlqen vdekjen nga vet natyra e krijimit të njerëzve, kështu që ai, (sal-lAllahu alejhi ve sel-lem) i shpjegoi asaj se ajo që synohet nuk është ajo, por ajo që synohet është se kur besimtarit i vjen vdekja, ai merr lajme të mira nga Allahu i Madhëruar në lidhje me shpërblimin e mirë që e pret, pra nuk ka diçka më të dashur për të se ajo, kështu që ai e do takimin me Allahun dhe Allahu e do takimin me Të. Sa i përket jobesimtarit kur i vjen vdekja, ai sheh para syve të tij atë që i premtoi Zoti i tij për dënim dhe ndëshkim dhe nuk ka asgjë më të urryer se kjo, ai e urren takimin me Allahun dhe Allahu e urren takimin me Të.
Në një hadith thuhet: Shpërblimi është sipas llojit të punës; Ai (Allahu) e këmbeu dashurinë me dashuri dhe urrejtjen me urrejtje.
Në hadith është nxitja për atë që ka premtuar Allahu i Madhëruar në botën tjetër.
Dhe në hadith potencohet atributi i dashurisë dhe urrejtjes për Allahun e Madhëruar në atë mënyrë sikur që i takon Atij, i Lartësuar dhe pa të meta është Ai.

Përkthim hoxhë Shpend Zeneli

NA NDIQNI NË