Pyetje: si bëhet dhikri gjatë dhjetë ditëve të dhulhixhes, a ka formë të caktuar dhe kohë të caktuar?

Përgjigje: falënderimi i takon Allahut, paqja dhe mëshira e Tij qofshin mbi të Dërguarin, familjen dhe shokët e tij:

Dhjetë ditët e para të dhulhixhes janë ditët më të mira të vitit. Besimtari duhet që këto ditë t’i shfrytëzojë në kryerjen e punëve të mira sepse siç ka thënë i Dërguari, salallahu alejhi ue selem: “nuk ka ditë në të cilat veprat e mira janë më të dashura tek Allahu se këto dhjetë ditë! Thanë as xhihadi në rrugë të Allahut?! Tha: as xhihadi në rrugë të Allahut përpos atij që del (në këtë rrugë) për të flijuar shpirtin dhe pasurinë e tij dhe nuk kthehet me asnjërën prej tyre.” (Buhariu)

Prej punëve më të mira që duhet t’i bëjmë gjatë këtyre ditëve është dhikri (përmendja e Allahut). Allahu i madhëruar thotë: “Dhe thirr ndër njerëz për haxhin, se të vijnë ty këmbësorë e edhe kalorës me deve të rraskapitura që vijnë prej rrugëve të largëta. (Vijnë) Për të qenë të pranishëm në dobitë e tyre dhe që ta përmendin Allahun në ato ditë të njohura…” (Haxh:28-29)

Dhikri gjatë këtyre ditëve është i përgjithshëm dhe është i caktuar. Me dhikrin e përgjithshëm nënkuptohet përmendja e Allahut në çdo moment dhe në çdo kohë. Kurse dhikri i caktuar nënkupton përmendjen e Allahut me tekbire pas çdo namazi duke filluar prej sdabahbut të ditës së Arafatit dhe deri në ikindinë e ditës së katërt të Kuraban Bajramit që është dita e fundit e teshrikut.

Prej dhikrit më të mirë që duhet të bëjëm është tekbiri (madhërimi i Allahut). Janë transmetuar disa forma të tekbireve nga sahabët, radijallahu anhum, prej tyre:

Allahu ekber, Allahu ekber, la ilahe il-lallahu Allahu ekber, Allahu ekber ue lil-lahil hamd. Ose fjalën Allahu ekber e thotë tre herë.

Preferohet që tekbiret të thuhen me zë nga ana e meshkujve, në rrugë, në vendet e punës dhe në shtëpi, ndërsa femrat tekbiret i shprehin me zë të ulët.

Burimi: albislam.com

Agim Bekiri

Pyetje: cila është vlera e dhjetë ditëve të muajit dhul hixhe?

Përgjigje: dhjetë ditët e dhul hixhes janë ditët më të mira të vitit. Allahu i madhëruar është betuar në këto ditë “pasha dhjetë netët” (Fexhër: 2)

I dërguari, salallahu alejhi ue selem ka thënë: “nuk ka ditë në të cilat veprat e mira janë më të dashura tek Allahu se këto dhjetë ditë! Thanë as xhihadi në rrugë të Allahut?! Tha: as xhihadi në rrugë të Allahut përpos atij që del (në këtë rrugë) për të flijuar shpirtin dhe pasurinë e tij dhe nuk kthehet me asnjërën prej tyre.” (Buhariu 2/457)

Mu për këtë, besimtari duhet që këto ditë t’i pres e përcjellë me vepra të mira duke venduar theksin mbi: pendimin, agjërimin, dhikrin dhe adhurime të tjera.

Burimi: albislam.com

Agim Bekiri

Pyetje:
Ai i cili posedon borxhe, a duhet të e kryejë Haxhin!?

Përgjigje:

Nëse muslimani ka aq shumë borxhe, saqë ia mbulojnë të gjithë pasurinë të cilën e posedon, atëherë në këtë rast nuk e ka për obligim që të kryejë Haxhin.
Allahu,- azze vexhel!,- e ka bërë obiligim kryerjen e Haxhit për ata që kanë mundësi!
Dhe , në lidhje me këtë që thamë, Allahu,- xhele shanuhu!,- thotë:

فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَ‌اهِيمَ ۖ وَمَن دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا ۗ وَلِلَّـهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا ۚ وَمَن كَفَرَ‌ فَإِنَّ اللَّـهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ

Aty ka shenja të qarta: vendi iIbrahimit, dhe kush hyn në te, ai i sigurt, Për hirë të All-llahut, vizita e shtëpisë (Qabes) ësht obligim për atë që ka mundësi udhëtimi te ajo, e kush nuk e beson (ai nuk e viziton); All-llahu nuk është i nevojshëm për (ibadetin që e bëjnë) njerëzit”. 1

Pra, sipas kësaj ne kuptojmë se ai që posedon borxh dikujt, saqë ai borxh ia mbulon tërë pasurinë e tij, në këtë rast obligueshmëria e kryerjes së Haxhit nga personi në fjalë bjenë dhe nuk llogaritet i mundshëm për haxh.
Në këtë rast, ai e ka për obligim që të kujdeset për larjen e borxheve, e pastaj nëse pas larjes së borxheve, e sheh se ka mundësi të shkoj në Haxh atëherë le të shkon.

Mirëpo, nëse borxhi është më pak sesa pasuria të cilin ai e ka nën pronën e tij, dhe pas larjes së borxhit ai është i sigurt se i mbetet edhe një pjesë e pasurisë e cila ia mundëson kryerjen e Haxhit, në këtë rast e lanë(paguan) borxhin, dhe pas kryerjes së borxhit, ai ka mundësi të shkon në Haxh, qoftë haxhi vullnetar ose obligativë.

Për fund, secili nga ne duhet të nxitojmë në kryerjen e Haxhit obligativë(farz) nëse na vjen mundësia.
Ndërsa sa i përket Haxhit vullnetar, nëse duam e kryejmë, por edhe nëse nuk e kryejm në këtë rast nuk do të kemi mëkat(nuk dot llogaritemi mëkatarë tek Allahu për moskyrerjen e haxhit vullnetarë).

Muhamed bin Salih El-Uthejmin, -Allahu e mëshiroftë!-.
Përktheu dhe përshtati nga arabishtja: Suad Shabani
Burimi: albislam.com

1-Kur’an: Al-Imran; 97.

Pyetje:

Nëse një person e bën haxhin ifrad dhe nuk ka bërë umre më herët, po ashtu pas haxhit nuk mund të bëj umre dhe kthehet ne shtëpi te familja e tij, pra a konsiderohet në këtë rast haxhi i tij i saktë?

Përgjigje:

Po, haxhi i këtij personi është i saktë dhe falënderimi i takon Allahut të madhëruar, nëse nuk ka bërë umre më herët e bën umren pas haxhit kurdo që i lehtësohet atij për kryerjen e umres, mirëpo nëse ka bërë umre më pare atëherë sërish themi falënderimi i takon Allahut te madhëruar ngase umreja është një herë në jetë po ashtu haxhi është një herë në jetë, ndërsa herëve tjera janë nafile (vullnetare).[1]

Shejh AbdulAziz bin Baz –Allahu e mëshiroftë!-

Përktheu: Ferid Ademi

Burimi: albislam.com

[1] Burimi: ”Fetava Nur aled-derb” e shejh Bin Bazit –Allahu e mëshiroftë!-

Pyetje: Kur është Kurban Bajrami në Maqedoni dhe a duhet të pasojmë BIM-in?

Përgjigje: falënderimi i takon Allahut, lavdia dhe bekimi i Tij qofshin mbi të Dërguarin, familjen, shokët dhe ithtarët e tij:

Kjo çështje ka dy aspekte të trajtimit:

1. Cila metodë duhet ndjekur për të caktuar datat fetare.
2. Si duhet të veprojmë në raste kur ata që kanë përgjegjësinë e caktimit të këtyre datave dhe organizimit të jetës fetare nuk ndjekin metodën e duhur për këtë gjë.

Për sa i përket aspektit të parë, dijetarët janë të pajtimit se nëse shihet hëna e re natën e 30 –të, e nesërmja është dita e parë e muajit vijues. Në rast se hëna e re nuk shihet për shkak motit të vrenjtur, atëherë plotësohet muaji 30 ditë dhe e pasnesërmja është dita e parë e muajit vijues. Pas kësaj ata janë ndarë në mendime lidhur me pyetjen se a obligohen të gjithë myslimanët e botës me shikimin e një vendi apo secili vend ka shikimin e tij? Pavarësisht mendimit më të saktë, deri këtu, çështja mbetet brenda suazave të së lejuarës dhe secili mendim ka mbështetje të fuqishme të argumenteve.

Për sa i përket mbështetjes në takvim (kalendar), megjithëse një numër i vogël i bashkëkohorëve e kanë lejuar, mendimi më i vërtet është se nuk lejohet sepse i Dërguari, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: “Agjëroni kur ta shihni atë (hënën e re të ramazanit) dhe përfundoni agjërimin kur ta shihni atë (hënë e re të shevalit)…” (Buhariu)

Aspekti i dytë i trajtimit të kësaj çështjeje është: si duhet vepruar në situata kur nuk vrojtohet hëna dhe nuk ndiqet procedura që u përmend më lartë?

Përgjigjen e kësaj pyetje dijetarët e kanë dhënë duke lexuar mes rreshtave të teksteve të sheriatit. Për shembull, Muhamed Nasirudin Albani mendon se shikimi hënës në një vend do duhej të merrej për bazë nga të gjitha vendet tjera, mirëpo deri sa të arrihet deri te kjo praktikë, secili duhet të agjërojë me myslimanët e vendit të tij. Ai thotë: “mendojmë se pushtetet e vendeve islame e kanë obligim të unifikojnë ditën e parë të Ramazanit dhe ditën e parë të Bajramit ashtu siç unifikojnë ditën e Haxhit dhe deri sa të arrihet kjo, nuk mendojmë që popujt e tyre të përçahen mes tyre, disa të agjërojnë me shtetin ku jetojnë, disa të tjerë më një shtet tjetër edhe atë duke u bazuar në “veprimin e dëmit më të vogël për të larguar një dëm më të madh” siç është e njohur në Usuli Fikh” (Silsiletul ehadithi sahiha 6/254)

Abdulaziz ibën Abdullah ibën Baz thotë gjatë përgjigjes së kësaj pyetje: “nëse vërtetohet fillimi i ramazanit në ndonjë shtet islam si për shembull në Mbretërinë e Arabisë Saudite dhe një gjë e tillë publikohet, mirëpo në shtetin në të cilin qëndroj unë, nuk lajmërohet për fillimin e ramazanit, cila është dispozita, a të agjërojmë në bazë të vërtetimit në Arabinë Saudite, apo të hamë dhe të agjërojmë me shtetasit ku qëndroj ashtu siç do ta lajmërojnë ata fillimin e ramazanit. Gjithashtu, në lidhje me ditën e Bajramit, cila është dispozita në rast se dy vendet dallojnë? Allahu ju shpërbleftë! Përgjigje: “myslimani obligohet të agjërojë me shtetin në të cilin gjendet, për shkak fjalës së të Dërguarit: “agjërimi është ditën kur agjëroni, bajrami është ditën kur keni bajram dhe kurbani është ditën kur therni kurban” (Tirmidhiu, sahih)

Mexhu Fetava ibën Baz 15/102

Burimi: albislam.com

Pyetje: A bën të therë kurban për prindërit e mi të vdekur?

Përgjigjje: Falënderimi i takon Allahut…

Shejh Muhamed ibn Uthejmin Allahu e mëshiroftë ka thënë: “Në origjinë therja e kurbanit është e ligjësuar për të gjallët, sikur që ka vepruar i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, dhe shokët e tij që thernin për vete dhe familjarët e tyre, ndërsa atë që e mendojnë disa që veçojnë therjen vetëm për të vdekur nuk ka bazë.

Therja e kurbanit për të vdekur është tre llojesh:

1-Që të therë për të vdekurit së bashku me të gjallit, sikur të therë njeriu për veten tij dhe për pjesëtarët e familjes së tij, e bën nijet të gjallit e të vdekurit prej tyre (kjo është e lejuar), baza e kësaj është që i Dërguari salallahu alejhi ue selem ka therur për veten e tij dhe familjarët e tij, e prej tyre ka pasur kush ka qen i vdekur që më herët.

2-Të ther për të vdekurit pasi që ta kenë lënë porosi, e për ta realizuar këtë, kjo është obligative pos nëse nuk ka mundësi ta bëjë, Allahu thotë: “Kush bën ndryshimin e tij pasi që ta ketë dëgjuar (ditur) atë, mëkati për te u takon atyre që ndryshojnë. All-llahu dëgjon dhe di”. Bekare 181.

3-Të therë për të vdekurit vullnetarisht, veçmas prej të gjallëve, sikur të ther për babanë e tij një kurban, apo për nënën e tij një kurban, kjo është e lejuar, dijetarët e medhhebit hanbeli e kanë përmendur këtë se shpërblimi i arrin të vdekurit dhe është i dobishëm për të duke marrë për analogji sadakanë që jepet për të.

Mirëpo, veçimi i të vdekurit më kurban nuk e konsiderojmë sunet, ngase i Dërguari salallahu alejhi ue selem  nuk ka therë për asnjë prej të vdekurve të tij në veçanti, nuk ka ther për axhën e tij Hamza që ishte prej të afërmve të tij më të dashur, as për fëmijët e tij të cilët vdiqën, tre nga vajzat dhe tre fëmijë të vegjël, e as për gruan e tij Hadixhen që ishte prej grave më të dashura tek ai, e as që është cekur nga një prej shokëve të tij të ketë therur për ndonjë të vdekur.

Po ashtu është gabim atë që veprojnë disa njerëz që therin për të vdekurin në vitin e parë të vdekjes, dhe kanë bindje se nuk lejohet pjesëmarrja në të, apo të therin për të vdekurin e tyre vullnetarisht apo për të realizuar porosinë e tyre e nuk therin për veten e për familjarët e tyre (të gjallë), po ta dinin se njeriu nëse ther prej pasurisë së tij për veten dhe familjen e tij, i përfshinë të gjallit e të vdekurit nuk do ta ndryshonin atë me këtë vepër të tyre”.

Libri “Dispozitat e kurbanit dhe therjes”

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com