1- Mos këmbëngul në mëkat.

Këmbengulja në mëkat nënkupton mos-pendimin, e pendimi nënkupton kthimin tek Allahu, e këmbëngulja nënkupton vazhdueshmërinë e ikjes nga Allahu.
Muhammedi (alejhi selam) ka thënë: “Vërtetë Allahu e shtrinë dorë e Tij natën që ta falë mëkatarin e ditës, dhe e shtrinë dorën e Tij ditën që ta falë gabimtarin e natës. Kështu derisa të lindë dielli nga perendimi” (Transmeton Muslimi)
Allahu ka thënë: “Dhe të gjithë pendohuni te Allahu, o besimtarë, ndoshta do të shpëtoni.” (Nur, 31)

2- Mos u gëzo me mëkate.

Nuk është i barabartë ai që bënë mëkate dhe qeshë – me atë që bënë mëkate dhe qanë.
Ka ardhur në hadith se Muhamedi (alejhi selam) ka thënë: “Keqardhja është pendim” (Transmeton Ahmedi)

3- Mos i publiko mëkatet e tua tek të tjerët.
Nëse sprovoheni me mëkate mbuloni ato. Muhammedi (alejhi selam) ka thënë: “I gjithë ummeti im janë të faluar, pos atyre që i zbulojnë mëkatet e tyre…” (Transmeton Buhariu)

4- Mos e nënvlerëso mëkatin e bërë.
Të mirët kanë thënë “mos shiko sa i vogël është mëkati, por shiko madhërinë e Atij që e ke kundërshtuar”.
Muhammedi (alejhi selam) ka thënë: “Keni kujdes nga mëkatet e vogla sepse ato bashkohen tek njeriu derisa ta shkatërrojnë.” (Transmeton Ahmedi)

5- Mos thirr në mëkate.

Mos thirr në mëkate, e të bëhesh nga bashkëpunëtorët e shejtanit që dëshirojnë të përhapet e keqja tek besimtarët.
Allahu ka thënë: “Ata të cilët dëshirojnë që te besimtarët të përhapet amoraliteti, i pret dënim i dhembshëm në këtë botë dhe botën tjetër. Allahu e di, por ju nuk e dini”. (Nur, 19)

Përktheu: Valdet Kamberi

Çdo herë e lexojmë kaptinën Kehf ditën e xhuma, por për fat të keq shumica nuk e dinë urtësinë dhe mirësinë e leximit të saj.
Realiteti është se shumë është folur për këtë sure të Kuranit, e unë kam zgjedhur t’iu sjellë shkurtimisht diçka të bukur rreth saj…
Kur’ani është fjalë e Allahut të Lartësuar që i ka zbritur Muhamedit alejhi selam, dhe ajo është një mrekulli e përjetshme.  Muhamedi alejhi selam ka thënë: “më i mirë prej jush është ai që mëson Kuranin dhe ua mëson të tjerëve”.

Të mësojmë më shumë rreth kësaj sure…
Surja Kehf është sure Mekase dhe është njëra nga pesë suret që fillojnë me Elhamdulilah – falënderimi i takon Allahut, e ato janë: Fatiha, En’am, Kehf, Sebe dhe Fatir.

Në këtë sure janë përmendur katër tregime Kuranore e ato janë:

a) Banorët e shpellës;
b) Pronari i dy kopshteve;
c) Musau dhe Hidri alejhima selam; dhe
d) Dhulkarnejni.

Kjo sure ka mirësi të cilat na ka treguar Muhamedi, alejhi selam në një hadith ku thotë:
a) “Kush e lexon suren Kehf natën e xhuma, i bëhet dritë (në një distancë) prej tij deri në Qabe”. (Transmeton Darimiu )
b) “Kush e lexon suren Kehf ditën e xhuma, i bëhet dritë atij ndërmjet dy xhumave.”. (Transmeton Hakimi dhe Bejhekiu )

Katër tregimet e surës Kehf i lidhë një bosht kryesorë e ato janë katër sprovat në këtë botë:
a) Sprova në fe (tregimi i banorëve të shpellës).
b) Sprova në pasuri (tregimi i pronarit të dy kopshteve).
c) Sprova në dituri (tregimi i Musës dhe Hidrit ).
d) Sprova në pushtet (tregimi i Dhulkarnejnit).

Këto sprova janë të rënda mbi njerëzit dhe lëvizësi kryesorë i tyre është djalli i cili i zbukuron këto sprova, për këtë ka ardhur ajeti kuranor:
“Dhe kur u thamë engjujve “përuluni Ademit, e ata iu përulën përpos Iblisit. Ai ishte nga xhinët, prandaj nuk respektoi urdhërin e Zotit të vet. Vallë, a në vend Timin do ta merrni për mik atë dhe pasardhësit e tij, ndërsa ata janë armiq tuaj?”
Për këtë Muhamedi, alejhi selam ka thënë se kush e lexon këtë e ka mbrojtur Allahu nga sprova e Dexhallit sepse ai vjen me këto katër sprova tek njerezit.
Muhamedi, alejhi selam në namaz kërkonte mbrojtje nga këto katër gjëra, e njëra nga këto ishte edhe mbrojtja nga Dexhalli.
Të gjitha tregimet e kaptinës Kehf flasin për njërën nga këto katër sprova, e pas saj vjen mbrojtja nga ato:
1- Sprova në fe: tregimi i djelmoshave që kanë ikur nga mbreti i padrejtë për të ruajtur fenë e tyre dhe kështu ia mësyen shpellës ku dhe aty u ndodhi mrekullia, djelmoshat qëndruan 309 vite .

Allahu ka thënë:
“Përkufizoje veten tënde me ata që lusin Zotin e tyre mëngjes e mbrëmje, e që kanë për qëllim kënaqësinë (razinë) e Tij, dhe mos i hiq sytë e tu prej tyre e të kërkosh bukurinë e kësaj bote dhe mos iu bind atij që ia kemi shmangur zemrën e tij prej përkjtimit ndaj Nesh dhe i është dhënë epshit të vet, pse puna e tij ka mbaruar. E ti thuaj: “E vërteta është nga Zoti juaj, e kush të dojë, le të besojë, e kush të dojë, le të mohojë. Ne kemi përgaditur për jobesimtarët zjarr që muret e tij (të flakës) i rrethojnë ata, e nëse kërkojnë shpëtim, ndihmohen me një ujë si katran që përzhit fytyrat. E shëmtuar është ajo pije, e vend i keq është ai”. Sure Kehf, 28-29.
Mbrojtja nga sprova në fe arrihet me shoqëri të shëndoshë dhe përkujtim të botës tjetër.

2- Sprova në pasuri: tregimi i pronarit të dy kopshteve të cilit Allahu i ka dhënë çdo gjë, mirëpo ai mohoi dhuntitë e Allahut dhe ringjalljen, kështu që Allahu ia shkatërroi ato.
Pastaj vjen mbrojtja nga kjo sprovë…:
“E ti (Muhamed) paraqitjau atyre shembullin e kësaj bote që ëshë si një ujë (shi) që Ne e lëshojmë nga qielli, e prej tij bima e tokës zhvillohet e shpeshëtohet sa që përzihet mes vete, e pas pak ajo bëhet byk (pas tharjes) që e shpërndajnë erërat. All-llahu ka fuqi për çdo send. Pasuria dhe fëmijët janë stoli e kësaj bote, kurse veprat e mira (frtyi i të cilave është i përjetshëm) janë shpërblimi më i mirë te Zoti yt dhe janë shpresa më e mirë.”  Kehf 45-46

Mbrojtja nga sprova në pasuri arrihet me kuptimin e realitetit të kësaj bote dhe përkujtimin e botës tjetër.

3- Sprova në dituri: tregimi i Musës me Hidrin, Musa, alejhi selam mendonte se është më i dituri në tokë, e Allahu e inspiroi se dikush është më i ditur se ai, pastaj shkoi ta takoj dhe të mësoj prej tij, por nuk mundi të bëjë durim në atë që Hidri vepronte sepse nuk e kuptonte urtësine e veprimeve të tij, sepse ai shikonte vetëm anën e jashtme.
Vjen ajeti i mbrojtjes nga kjo sprovë:
“(Musai) Tha: “Në dashtë Allahu, do të shohësh se do të jem i durueshëm dhe nuk do të kundërshtoj ty asgjë!” Kehf 69

Mbrojtja nga sprova në dituri është modestia dhe të mos biesh në kurthin e vetëpëlqimit.

4- Sprova në pushtet: tregimi i Dhulkarnejnit i cili ishte mbret i drejtë dhe që posedonte dituri, lëvizte prej lindjes në perëndim thirrte në rrugën e Allahut dhe përhapte të mirën, derisa arriti tek një popull i cili frikohej nga sulmi i Jexhuxhëve dhe Mexhuxhëve, i ndihmoi në ndërtimin e pengesës për t’i parandaluar ata, dhe ajo ende vazhdon të jetë e ngritur edhe sot.

Vjen ajeti i mbrojtjes:
“Thuaj: “A t’ju tregojmë për më të dëshpruarit në veprat e tyre?” Ata janë veprimi i të cilëve u asgjësua në jetën e kësaj bote, e megjithatë ata mendojnë se janë kah bëjnë mirë.” Kehf 103-104

Mbrojtja nga sprova në pushtet është me sinqeritet për Allahun në punë dhe duke përkujtuar botën tjetër.
Përfundimi i kaptinës: ajeti i fundit nga kaptina Kehf i kushton rëndësi mbrojtjes së plotë nga sprovat duke përkujtuar botën tjetër:
“Thuaj: “Unë jam vetëm njeri, sikurse ju, mua më shpallet se vetëm një Zot është Zoti juaj, e kush është që e shpreson takimin e Zotit të vet, le të bëjë vepër të mirë, e në adhurimin ndaj Zotit të tij të mos përziejë askë.” Kehf 110

Atëherë të punojmë punë të mira dhe të sinqerta për Allahun ashtu që të na pranohen.

Përshtati: Valdet KAMBERI

www.albislam.com

Ish ministri i mbrojtjes Donald Rumsfeld në memoaret e tij zbulon se shteti amerikan i ka paguar 200 milionë dollarë klerikut të njohur shiit që të publikon “një fetva” me të cilën shiitëve të Irakut u ndalohet rezistenca ndaj agresionit amerikan. Me këtë vepër është ndihmuar okupimi i Irakut. Sipas burimeve të revistës egjiptiane “Java” Rumsfeldi i ka përmendur lidhjet e tij të vjetra me Sistani-n qysh prej vitit 1987 kur janë bërë përgatitjet për sulm mbi Irakun. Ai përmend se detyra që i është besuar, të merret vesh me Sistani-n, do të ketë ndikim pozitiv në zvogëlimin e viktimave në radhët e pushtuesve. Në arritjen e marrëveshjes ka ndërmjetësuar përfaqësuesi i Sistani-t në Kuvajt, Xhevad El Mihri.

Rumsfeld-i qartëson se SHBA-të nën maskën e dhuratës i kanë paguar Sistani-t 200 milionë dollarë që me fetvanë e tij të ndihmon rënien e pushtetit irakian.

Ai, gjithashtu shpalos se gjatë mandatit të Bush-it është marr vendimi që brenda CIA-së të hapet një zyre e veçantë për marrëdhënie me Sistani-n. Kjo zyre bënte këmbimin e informatave të rëndësishme për pushtimin e Irakut.

Ky bashkëpunim rezultoi me fetvanë e cila shiitëve ua ndalonte rezistencën kundër forcave amerikane gjatë sulmit ndaj Irakut.

Rumsfeld-i tregon se pas rënies së Bagdadit në vitin 2003 është organizuar një takim me Sistani-n duke rrëfyer: U drejtuam drejtë Nexhefit me helikopterë ushtarakë. Arritëm natën dhe vendi ishte në terr të plotë. Zbritëm afër shtëpisë së Sistani-t rreth të cilës kishte gërmadha të bërllokut. Më kujtohet se në hundë vendosa një leckë për shkak të errës së keqe. Edhe pse unë personalisht jam kundër përqafimit dhe puthjes së burrave i pranova përqafimet dhe puthjet e Sistani-t. Biseduam për shumë çështje dhe ishte urtësi ti dëgjosh miqtë në veçanti Sistani-n.

Problemi ynë ishte numri i madh i armëve të lehta që ishin në duart e popullit. Bëhej fjalë për mbi gjashtë milionë arma të lehta. Për neve ishte problem të kontrollojmë një sasi aq të madhe të armëve në tregun e lirë. U dakorduam që Sistani të publikon një fetva me të cilën do të ndalonte përdorimin e armëve kudër forcave pushtuese. Me këtë fetva u parandaluan humbje të mëdha në armatim dhe njerëzim.

Burimi: islamtoday.net

Përktheu: M-r. Talha Kurtishi

Lutja e Ademit (alejhi selam): “O Zoti ynë! Ne vetes i kemi bërë dëm; e nëse Ti nuk na falë dhe nuk na mëshiron, ne do të jemi nga ata që janë të humbur.” (A’raf, 23)

Lutja e Nuhut (alejhi selam): “Zoti im, më fal mua dhe prindërit e mi, edhe kush ka hyrë në shtëpinë time si besimtar, edhe besimtarët e besimtaret ; ndërsa mosbesimtarëve shtoju shkatërrimin”. (Nuh, 28)

Lutja e Hudit (alejhi selam): “Unë jam mbështetur te Allahu, te Zoti im dhe i juaji! Nuk ka asnjë krijesë të gjallë që nuk është nën sundimin e Tij, Zoti im, me të vërtetë vepron drejtë.” (Hud, 56)

Lutja e Ibrahimit (alejhi selam): “O Zoti im! Më bën mua dhe ata nga pasardhësit e mij të kryejmë faljen, dhe prano, o Zoti ynë, lutjen time!

O Zoti ynë! Më fal mua, edhe prindërit e mij, dhe të gjithë besimtarët atë ditë kur do të jepet llogari!” (Ibrahim, 40-41)

Lutja e Jusufit (alejhi selam): “O Zoti im! Ti më ke dhënë pushtet dhe më ke mësuar të komentoj ëndërra. Krijuesi i qiejve dhe i tokës, ti je mbrojtës i imi në këtë botë dhe në boten tjetër. Merrma shpirtin si musliman dhe më shoqëro me punëmirët!” (Jusuf, 101)

Lutja e Shuajbit (alejhi selam):  “Zoti ynë! Ngërthen me dijeni të Tij çdo send, ne jemi mbështetur te Allahu. O Zoti ynë! Ti vendos ndërmjet nesh dhe popullit tonë me drejtësi. Ti je gjyqtari më i drejtë!” (A’raf, 89)

Lutja e Musait (alejhi selam): “O Zot, unë i bëra krim vetes, më fal! Dhe ia fali, se Ai me të vërtetë fal dhe është i Gjithëmëshirshëm. O Zot, pasha dhuntinë që më ke dhënë, kurrë më nuk do t’i dal në ndihmë mëkatarëve.” (Kasas, 16-17)

“ O Zoti im, ma zgjëro krahërorin tim, dhe ma lehtëso punën time! Zgjidhma nyjen në gjuhën time, të kuptojnë fjalën time, dhe më jep një ndihmës nga familja ime, Harunin vëllaun tim!”. (Ta-ha, 23-50)

Lutja e Sulejmanit (alejhi selam): “Zoti im! Më bën të falënderoj dhuntitë e Tua që m’i ke dhuruar mua dhe prindërve të mij, dhe të bëj vepra të mira që e kënaqin atë, dhe me fut në mëshirën tënde me robërit e Tu të mirë!” (Neml, 19)

Lutja e Ejubit (alejhi selam): “Zoti im! Më gjeti fatkeqësia, kurse Ti je më i mëshirshmi nga të mëshirshmit!” (Enbija, 83)

Lutja e Junusit (alejhi selam):  “Nuk ka Zot përveç Teje , Ti qofsh lavdëruar! Unë me të vërtetë jam keqbërës!” (Enbija, 87)

Lutja e Zekerijas (alejhi selam): “O Zoti im, mos më le të vetmuar, e Ti je trashëgimtari më i mirë”. (Enbija, 89)

Lutja e Jakubit (alejhi selam): “Unë zemërimin dhe pikëllimin tim ia paraqes vetëm Allahut…” (Jusuf, 86)

Lutja e Muhamedit (alejhi selam): “O Zoti ynë! Na jep mirësi në këtë botë dhe në botën tjetër, dhe ruana prej dënimit me zjarr!” (Bekare, 201)

Përktheu: Valdet Kamberi

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve, paqja dhe selami qofshin mbi të dërguarin besnik, Muhamedin të birin e Abdullahut, i dërguari mëshirë për botët, mbi familjen e tij, mbi shokët e tij dhe gjithë ata që e pasuan deri në Ditën e Gjykimit.

Nuk ka dyshim se nuk ka mysliman që është i kënaqur me Allahun për Zot të tij, me Islamin për fe dhe Muhamedin të dërguar e që nuk shpreson arritjen e kënaqësisë së Allahut.  Ai shpreson te ecë në rrugët të cilat e afrojnë kah Zoti i tij dhe që e largojnë prej hidhërimit dhe dënimit të Zotit.

Ja disa vepra me të cilat arrihet kënaqësia, falja dhe mëshira e Allahut:

E para: Besimi, Allahu është i kënaqur me ne kur e adhurojnë Atë dhe asgjë nuk i bëjmë shirk Atij, i përmbahemi Kuranit dhe sunetit, dhe nuk shmangemi nga ato, të mos dëshirojmë ndryshim në to, të mos pranojmë tjetër pos tyre, Ebu Hurejre, radijallahu anhu, ka thënë: i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Me të vërtetë Allahu i do dhe i urren nga ju në tre gjëra: kënaqet nga ju kur ju e adhuroni dhe nuk i bëni asgjë shirk, kur kapeni që të gjithë për litarin e Allahut  e të mos përçaheni dhe urren nga ju: thashethemet, pyetjet e tepruara dhe keqpërdorimin e pasurisë.” Kështu është hadithi në sahihun e Muslimit, pa e cekur pikën e tretë me të cilën  Allahu është i kënaqur, ndërsa në Musnedin e imam Ahmedit është shënuar kështu: “dhe kur i këshilloni ata që kanë në dorë çështjen e muslimanëve”

Dy: Adhurimet e gjymtyrëve: I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selem, na ka sqaruar  se robi arrin kënaqësinë e Allahut me praktikimin e shumtë të veprave të mira, prej tyre agjërimi me nijet për ta arritur kënaqësinë e Allahut, nga Ebu Hurejre, radijallahu anhu ,se i dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Era e gojës së agjëruesit është me e këndshme tek Allahu se sa era e parfumit.” Ka thënë: “Zoti,  azze ue xhel, ka thënë: “Robi im e la epshin, ushqimin e pijen duke dëshiruar kënaqësinë Time, agjërimi është për mua dhe Unë e shpërblej.”

Po ashtu përmendja e Allahut, nga Ebu Derda, radijallahu anhu, se i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “A keni dëshirë t’ju tregoj për veprat më të mira, më të pëlqyera tek Zoti juaj, më të ngritura në gradat e juaja dhe më mirë për ju se sa t’ju jepet ari e argjend dhe sa të takoni armikun tuaj e të goditni qafat e tyre e ata të godasin qafat e juaja.” Cila është ajo o i dërguar i Allahut? Tha: Përmendja e Allahut. Muadh in Xhebel ka thënë: “Nuk ka vepruar njeriu vepër që më tepër e shpëton nga dënimi i Allahut siç është përmendja e Allahut.”

Prej veprave me të cilat arrihet kënaqësia e Allahut është edhe Lufta në rrugë të Allahut, nga ibn Omeri, radijallahu anhuma, e ai nga i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, përcjell fjalën nga Zoti i tij azze ue xhel, që ka thënë: “Çdo rob prej robërve të Mi që ka dalë luftëtarë në rrugë të Allahut duke dëshiruar kënaqësinë Time i kam siguruar se do ta kthej, do ta kthej me shpërblimin dhe plaçkën e fituar, e nëse marr do ta fali e do ta mëshiroj.”

Tre: Adhurimet e zemrës. I Dërguari, salallahu alejhi ue selem, se kënaqësia e Allahut arrihet më vepra të zemrës, që shfaqen në gjuhë dhe gjymtyrë, Enesi, radijallahu anhu, ka thënë: i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Allahu kënaqet  me robit e tij, kur ai han ushqimin dhe e falënderon për atë dhe kur pin pijen dhe e falënderon për atë.”

Po ashtu Enesi, radijallahu anhu, ka thënë: i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Më ka lindur mua sonte një djalë e ka emërtuar me emrin e babait tim Ibrahim.” Enesi thotë: E pashë në rastin e vdekjes së djalit i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, me sy të përlotura tha: “Syri loton, zemra mërzitet, e nuk themi pos atë që e kënaq Zotin tonë, ne për ty o Ibrahim jemi të mërzitur.”

Katër: Marrëdhëniet e mira ndër-njerëzore, i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, na drejtoi kah ajo se kënaqësia e Allahut arrihet me fjalë të mira që e thotë një besimtarë vëllait të tij besimtarë, Ebu Hurejre, radijallahu anhu nga i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, përcjell të ketë thënë: “Me të vërtetë robi flet me një fjalë që e kënaq Zotin, të cilës nuk i ka kushtuar vëmendje, Allahu e ngrit atë në grada, dhe me të vërtetë robi flet me një fjalë që e hidhëron Allahun të cilës nuk i ka kushtuar vëmendje, zhytet me atë në xhehenem.” Më primarët për fjalë të mira dhe sjellje të mirë janë ata që janë shkak që ti të jesh o njeri, pas Allahut të Madhëruar, ata janë prindërit e tu, Abdullah ibn Amr, radijallahu anhu, përcjell se i Dërguari, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Kënaqësia e Zotit është kur prindi të jetë i kënaqur dhe hidhërimi i Zotit është kur prindi të jetë i hidhëruar.”

E lusim Allahu të Gjallin dhe të Përhershmin që të vdesim duke qenë i kënaqur me ne, të kemi përfundim të mirë dhe në këtë botë, të jemi nga të sinqertët dhe të devotshmit. O Zoti ynë prano nga ne (veprat e mira) se Ti je Dëgjuesi dhe i Dijshmi dhe na prano pendimin se ti je Falësi dhe Mëshiruesi.

Përktheu: Shpend ZENELI

www.albislam.com

Te lutem, dil menjëherë në faqen tjetër.
Nëse të kanë ngulfatur angazhimet, të kanë mbytur brengat dhe hallet, mos qëndro në një vend, të lutem dil në faqen tjetër dhe filloje menjëherë jetën me Allahun, azze ue xhel-le.
Nëse nuk gjen shokë të sinqertë, besnikë dhe të drejtë, të lutem dil në faqen tjetër menjëherë dhe thuaj: “Shoku im më i mirë është Kurani”.
Nëse fillon me leximin e faqes së parë nga Kurani, mos nxito e të mjaftohesh vetëm me atë, të lutem kalo faqe për faqe dhe lexo rrjedhshëm.
Nëse i arrin retë, dëgjohet murmurima e tyre e pastaj bie shi, të lutem dil në faqen tjetër menjëherë, edhe nëse ajo është e lagur, shko pra drejt strehimit që të mos lagesh i tëri nga shiu.
Nëse jeta jote është rutinë e mërzitshme, kur nata dhe dita, dielli dhe hëna janë njësoj, të lutem dil në faqen tjetër dhe kërko menjëherë titullin, i cili quhet: “Arti i avancimit personal dhe i menaxhimit të kohës”.
Nëse i ke bërë keq vetes, dhe pikat e zeza kanë mbuluar zemrën tënde, e mëkatet të kanë rrethuar, mos u dëshpëro e as mos u pikëllo, të lutem dil në faqen tjetër të së kaluarës sate, pastaj fillo rishtas e të jetosh me Allahun azze ue xhel-le.
Nëse atyre që ju ke bërë mirë i gjen të parët që të bëjnë kurthe dhe padrejtësi, të lutem dil në faqen tjetër menjëherë dhe thuaj: “Unë kam durim të mirë. Prej Allahut kërkohet ndihmë… “ Jusuf, 18.”
Nëse njerëzit mburren dhe krenohen me fjalët dhe shprehjet e tyre, ti mos i imito ata, të lutem dil në faqen tjetër dhe menjëherë, dhe krenohu me heshtjen tënde.

Nëse ecën rrugëve të suksesit dhe i sfidon vështirësitë do të gjesh të tillë që hudhin gjemba në rrugën tënde, mos u nevrikos, të lutem dil në faqen tjetër menjëherë, dhe ec mbi vështirësi.

Nëse agon dhe fillon dita e re, të lutem dil në faqen tjetër menjëherë dhe nis një fillim të ndritur sikurse rrezet e diellit.

Përktheu: Valdet Kamberi

www.albislam.com

Ku ta gjej lumturinë?

Disa njerëz mendojnë se lumturia është në mall dhe në pasuri, dikush tjetër ka gabuar duke e kërkuar atë në post dhe prestigj e dikush tjetër e ka kërkuar atë duke i realizuar dëshirat e tij edhe nëse ato janë në kundërshtim me urdhrat e Allahut, pra në harame. Pa dyshim të gjithë krijesat nxitojnë në arritjen e saj, të gjithë i kanë përveshur krahët dhe mundohen ta posedojnë atë, dikush e arrin e dikush privohet prej saj. I pafat është ai i cili e sheh lumturinë jo realisht duke i dhënë përparësi dunjasë para fesë së tij, epshit përballë ahiretit të tij, kështu që ky person mbjell në vete sëmundje, mërzi, shqetësime, trishtime, jetë të rëndë me shumë vështirësi.

Lumturia nuk e arrihet dot përpos se me devotshmëri ndaj Allahut të Lartësuar, me respekt ndaj Tij, me respekt ndaj të Dërguarit të Tij, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, me largimin nga mëkatet dhe punët e këqija. Allahu thotë: “O ju që keni besuar, përmbajuni mësimeve të Allahut dhe thoni fjalë të drejta. Ai (Allahu) do t’ju mundësoj të bëni vepra të mira, ju shlyen juve mëkatet tuaja, e kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij ai ka arritur një sukses të madh.”[1]

Shejhul-islam Ibn Tejmije, Allahu e mëshiroftë, thotë: “Besimi në Allahun dhe të Dërguarin e Tij, është e gjithë lumturia dhe bazë e padiskutueshme e saj.”[2] Andaj jeta me gjithë mirësitë e saj nuk të sjell lumturi përderisa nuk e posedon devotshmërinë.

Poeti thotë:

Lumturinë nuk e shoh tubim pasurie,

mirëpo devotshmëria është lumturi.

Devotshmëria ndaj Allahut është më i miri depozitë,

sepse për të devotshmit tek Allahu ka çdo mirësi.

Përgaditi: Nexhat Ceka

[1] Ahzab: 71-72.

[2] Fetava Shejhul islam 20/193.

– Respektimi i prindërve është nga gjërat më të rëndësishme dhe prej punëve më të mëdha që të afron tek Allahu, nga veprat më të larta, prej obligimeve më primare ndërsa mosrespektimi i prindërve është prej mëkateve të mëdha, krim i rëndë, shkatërruesi më i trishtueshëm duke u bazuar në argumente të shumta.

Argumentet për respektimin e prindërve i kemi të shumta edhe atë tepër të qarta nga Kurani dhe suneti siç do ti cekim në vijim:

 1 – Allahu i Lartësuar të drejtën e prindërve dhe mirësinë ndaj tyre e ka cekur bashkë me adhurimin ndaj Tij, njëjtë siç e ka bashkangjitur falënderimin ndaj Tij, me atë ndaj tyre. Pasi që Allahu është Krijuesi i vetëm, ndërsa prindërit i ka bërë shkak për ekzistencën e fëmijës, kjo aludon për të drejtën e pakontestueshme dhe mirësinë e lartë që duhet ta ketë fëmija ndaj tyre si në fjalë ashtu edhe në vepër. Kjo ngase prindërit e duan fëmijën shumë, qoftë kur ai është i vogël dhe i dobët, kjo e bën që fëmija të ketë të drejtat e tij ndaj prindërve të tij, e si pasojë kur të ndryshojnë raportet ai obligohet ti respekton ata, si dhe e ka të ndaluar rreptësisht ti dëmton në çdo aspekt. Madje këtë ndalohet ta bëj qoftë edhe duke i shqetësuar, kundërshtuar për çështje të dynjasë, apo mërzitur ata si: ta ngrej zërin gjatë mosmarrëveshjeve, madje të ndjehet i bezdisur nga ata, të tregoj pakënaqësi ndaj tyre ose edhe të lëshoj zëra që tregojnë mërzi ndaj tyre si “of” ose “oh” pra ofshama të ndryshme. Pikërisht si pasojë e këtyre rregullave tepër të detajizuara që kanë ardhur në lidhje me respektimin e prindërve Allahu ua ka tërheq vëmendjen  besimtarëve për këtë çështje edhe më shumë kur atë e ka renditur në një vijë apo renditje me adhurimin ndaj Tij, pra si “dizpozitë” e cila aspak nuk duhet anashkaluar porse duhet trajtuar seriozisht, pasi që dështimi në këtë çështje sjell pasoja të rënda për shoqërinë, madje edhe është shkatërruese për atë person i cili nuk i respekton prindërit e tij[1]. Në shumë ajete Allahu pas adhurimit e tij cek respektimin e prindërve, prej tyre do të cekim:

Fjala e Allahut: “Adhuroni Allahun e mos i shoqëroni Atij asnjë send, silluni mirë ndaj prindërve”[2].

Allahu thotë: “ Thuaj: “Ejani t’ju lexojë atë që me të vërtetë ju ndaloi Zoti juaj: Të mos i shoqëroni Atij asnjë send, të silleni mirë me prindërit”[3].

Allahu thotë: “Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve”[4].

Gjithashtu Allahu thotë: “Të jesh mirënjohës ndaj Meje dhe ndaj dy prindërve tu, pse vetëm te Unë është kthimi juaj”[5].

2 – Respektimi ndaj prindërve është xhihadi më i vlefshëm, si dhe nga gradat më të larta të xhihadit në rrugë të Allahut; Kjo bazuar në hadithin e Abdullah ibn Omerit-Allahu qoftë i kënaqur prej tij, i cili thotë:

Erdhi një njeri dhe kërkoi leje nga i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, për xhihad, e ai i tha: “A i ke prindërit gjallë?” –  Sahabiu tha: Po. – I Dërguari i Allahut tha: “Kthehu te ata dhe bëre xhihadin tek ato“.

Në një version tjetër të Muslimit qëndron: Një njeri erdhi tek i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, dhe i tha: Të besatohem për emigrim (hixhret) dhe xhihad, e me këtë synoj bindje ndaj Allahut. – I Dërguari i Allahut i tha: “A e ke ndonjërin prej prindërve gjallë?” –  Sahabiu tha: Po që të dy. -Tha: “A dëshiron vallë shpërblimin prej Allahut?” – Tha: Po. – I tha: “Kthehu tek prindërit e tu dhe sillu mirë me ta“[6].

Ibn Haxheri, Allahu e mëshiroftë, thotë: Që do të thotë nëse i ke prindërit gjallë mundohu sa më shumë tu shërbesh e që nuk diskutohet ti respektosh ata, ngase kjo e zëvendëson xhihadin[7]. Pasi qëllimi i xhihadit tek prindërit është: Dhënia e mundit, sa ke mundësi ti respektosh ata, nisur nga kjo rëndësi e madhe dijetarët kanë thënë se nuk lejohet të dalësh në xhihad pa lejen e tyre, pra me kusht që të jenë musliman ngase respektimi i prindërve është farz ajn-individual ndërsa xhihadi është farz kifaje-kolektiv. Ndërsa nëse xhihadi bëhet farz ajn-individual atëherë nuk kërkohet leje prej prindërve për t’ju bashkangjitur ushtrisë muslimane për në luftë. Pasi që në këto rrethana xhihadi është bërë farz për të gjithë ose me thirrjen e imamit, ose kur sulmon armiku vendin e muslimanëve ose kur është i rreshtuar në rreshtat e ushtrisë që përgatitet për luftë.[8]

3 – Respektimi i prindërve është ndër veprat më të vlefshme; Kjo vepër pa dyshim është ndër veprat më të vlefshme si dhe vepër e cila të afron më shumë afër xhenetit, prej punëve më të dashura të Allahut pas namazit e cili është shtyllë prej shtyllave të fesë. Pasi që i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, ka lajmëruar kështu dhe i ka renditur me lidhëzën “thume-pastaj” e cila shërben për renditje të veçantë kronologjike[9].

Abdullah ibn Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, thotë: E kam pyetur të Dërguarin e Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, cila vepër është më e vlefshme? – Ai më tha: “Namazi në kohën e vet“. – I thashë: Po pastaj? – Më tha: “Respektimi i prindërve“. – I thashë: Po pastaj. – Më tha: “Xhihadi në rrugë të Allahut“[10]. Këto mi tregoi i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, sikur ta pyetja më shumë ai do ti shtonte.

Në një version tjetër qëndron: U pyet i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të: Cila vepër është më e dashur tek Allahu” – Tha  i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të: “Namazi na kohën e vetë”…. Hadithi deri në fund[11].

Ndërsa në versionin tjetër: U pyet i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të: Cila vepër të afron më shumë në xhenet? – Tha: “Namazi që kryhet në kohën e vetë…”[12].

 4 – Respektimi i prindërve e kënaq Allahun e Lartësuar:

Abdullah ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, përcjell se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Kënaqësia e Allahut është në kënaqësinë e prindërve, hidhërimi i Allahut është në hidhërimin e prindërve“.[13]

 5 – Respektimi i prindërve të fut në xhenet:

Ebu Derda, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, thotë: E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut, paqa dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, duke thënë: “Prindi është dera e mesme e xhenetit, ruaje atë derë ose humbe“[14].

Nga Muavije ibn Xhahimete, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, përcillet se ka ardhur tek i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, dhe i ka thënë: O i Dërguari i Allahut, dëshiroja të luftoj, mirëpo para kësaj kam ardhur të konsultohem me ty. – I Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të: “A e ke nënën?” – Tha: Po. – Më tha: “Respektoje atë, ngase xheneti është nën[15] këmbët e saja“[16].

Teksti i Taberaniut është: “A i ke prindërit gjallë” – I thashë: Po. – Tha: “Respektoi ata, sepse xheneti është nën këmbët e tyre“[17].

 Andaj mundohu ti respektosh prindërit sa ke mundësi, ngase ato i ke shkas për tu futur në xhenet, janë ata që të duan ty më shumë se çdokush tjetër prandaj mos e harro kurrë respektimin ndaj tyre Allahu na bëftë prej fëmijëve që i respektojnë prindërit e tyre dhe na bëftë neve prindër që na respektojnë fëmijët. Amin.

Përgatiti: Nexhat Ceka

[1] Shiko:”Tefsir Ibn Kethir”: 3/35, “Fet’hul kadir” Sheukani :3/218, “Tejsirul-Kerimi Rahman Fi tefsiri kelamil-menan Es Sadij:4/270, “Edvaul bejan fi tefsiril bil Kuran” Shenkiti: 3/497.

[2] Nisa:36.

[3] Enam:151.

[4] Isra:23.

[5] Llukman:14

[6] Mutefekun alejhi: Buhariu nr. 3004, 5972, Muslimi nr. 2549.

[7] “Fet’hul bari” 10/403.

[8] Shiko:”Sherhu mushkilil athar” Tahaviu: 5/563, “Mealimu sunen” Hatabi: 3/378, “Mufhim li ma eshkele min telhisi kitabi Muslim”, Kurtubi: 6/509.

[9] “Xhamiul-Ahkam-Kuran”, Kurtubi: 10/243.

[10] Mutefekun alejhi: Buhariu nr. 527, 2780, 7534, Muslimi nr. 85.

[11] Transmeton Buhariu nr. 527, 5970, Muslimi nr. 139, 85.

[12] Transmeton Muslimi nr. 138, 85.

[13] Transmeton Tirmidhiu 4/310, nr. 1899, Hakimi i cili e saktëson hadithin me kushtet e Muslimit, me të pajtohet edhe Dhehebiu: 4/152, shejh Albani e saktëson hadithin në “Silsiletu Ehadith Sahiha”: 2/29, nr. 516 si dhe në “Sahihul edebul-mufred” fq. 33, nr. 2.

[14] Transmeton Tirmidhiu i cili thotë: Hadithi është i saktë: 4/311 nr. 1900, Abdul Kadër Arnauti thotë: Ashtu është si ka thënë, shiko: “Tahkik xhamiul-usul”: 1/404.

[15] Pra pjesa jote e xhenetit në të cilën mund të hysh vetëm përmes kënaqësisë së saj, sikur kjo hyrje në xhenet me qenë e saj dhe ajo të çon për nga ajo.Shiko: – “Hashjetu Sindij ala suneni Nesai”: 6/11.

[16] Transmeton Nesaiu 6/11 nr. 3104, Ibn Maxhe nr. 2781, Ahmedi në “Musned” 3/429, Hakimi dhe e saktëson. Me të pajtohet edhe Dhehebiu: 4/15, Hejthemiu në “Mexhmeu zevaid”: 8/138 ku thotë: E transmeton Taberaniu në “Eusat” dhe burrat e zinxhirit janë të besueshëm. Abdulkadër Arnauti hadithin e bën të mirë, hasen në “Xhamiul usul”: 1/403, ndërsa shejh Albani në “Sahihu Sunen Nesai”: 2/372 thotë: Hadithi është Hasenu-sahih.

[17] Transmeton Taberaniu në “El kebir” nr. 2202, 2/189, Mundhiri në “Tergib ve terhib” 3/285 dhe thotë: E transmeton Taberaniu me zinxhir të mirë, shejh Albani në “Sahihu tergib ve terhib” 2/650 dhe thotë: Hadithi është hasenu-sahih, i mirë i saktë.

Si ta kuptoj se jam i lumtur?

Kush i ka tri gjëra është i lumtur realisht: Falënderimi për begatitë, durimi ndaj sprovave dhe kërkimi i faljes për mëkatet.

Ibn Kajjimi, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Kur njeriu e falënderon Allahun për begatitë e tij, bën durim në fatkeqësi, kur bën mëkat kërkon falje nga Allahu, atëherë këta tri çështje janë titull i kënaqësisë së robit, shenjë e shpëtimit të tij në dunja dhe në ahiret, prandaj nga këto të mos shmanget robi kurrë dhe asnjëherë.”[1]

Kur ti kuptosh këto gjëra e llogarit veten tënde për neglizhencën që ke, i stërmadhon lëshimet tua, ke frikë nga Krijuesi yt për rrahjet e kota të zemrës tënde jashtë bindjes ndaj Krijuesit tënd, i harron mirësitë e tua ndaj Krijuesit, të gjitha këto tregojnë se shpirti e kërkon jetën e lumtur.

Ibn Kajjimi, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Shenjë e lumturisë së njeriut është që veprat e mira të tij ti lërë pas shpine, e të këqijat e tij ti mbajë para syve, ndërsa shenjë e fatkeqësisë, dështimit të njeriut është që njeriu ti mbajë para syve të tij veprat e mira, ndërsa të këqijat e tij ti hedh pas shpine.[2]

I lumtur është ai i cili i frikësohet Krijuesit të tij, bën vepra të mira, falënderon Allahun për mirësitë e tij dhe ata i shfrytëzon në respekt ndaj Tij. Fatkeqësitë i përballon me durim dhe shpreson në shpërblimin e Allahut si dhe e mban zemrën e tij të hapur në bindje ndaj Allahut, se Ai do ta pastrojë me këto gjëra dhe do t’ia ngrit gradat e tij në xhennet, kërkon falje nga Allahu për mëkatet e tij dhe pendohet për veprat e shëmtuara që i ka vepruar.

Përgaditi: Nexhat Ceka

[1] Vabilu sajib, fq. 6.

[2] Miftahu daru seade, 2/310.