Njerëzit për të arritur deri te lumturia e dynjasë dhe për t’i njohur rrugët që çojnë deri te ajo kapen për shkolla ideologjike të ndryshme dhe i përkrahin ato! Njeriu i mençur s’ka nevojë të kapet për asnjërën nga to, sepse ai e din se, për të arritur deri të lumturia ekziston vetëm se një rrugë, e ajo është të kënaqurit e Allahut dhe të kapurit për fenë e Tij!

Feja e vërtetë tek Allahu është Islami dhe nuk pranon fe tjetër nga krijesat e Tij. Tek Allahu nuk ka pasur fe tjetër të pranuar përpos Islamit dhe nuk do të ketë kurrë e asnjëherë fe tjetër: “Feja e vërtetë tek Allahu është vetëm Islami”. Ali Imran 19.

Allahu e bëri Islamin fe të gjithë Pejgamberëve dhe të ithtarëve të tyre. Pejgamberi i parë, Nuhi, alejhi selam, tha: “Por, nëse ktheni shpinën, (dijeni se) unë prej jush nuk kërkoj kurrfarë shpërblimi. Shpërblimi im është vetëm tek Allahu. Mua më është urdhëruar të jem prej atyre që (i) nështrohen (Atij).” Junus 72.

Miku i Allahut, Ibrahimi, alejhi selam, dhe i biri i vet, Ismaili, alejhi selam, thanë: “O Zoti ynë! Na bëj të përulur ndaj Teje! Bëj që edhe pasardhësit tanë të jenë të përulur ndaj Teje!”. Bekare 128

“Ibrahimi ua dha këtë porosi fëmijëve të tij; po ashtu edhe Jakubi: “O bijtë e mi! Pa dyshim, Allahu ka zgjedhur për ju fenë e vërtetë, prandaj mos vdisni ndryshe veçse duke qenë myslimanëtë nënshtruar ndaj Atij!”. Bekare 132.

Musa, alejhi selam, tha: “O populli im! Nëse besoni Allahun, mbështetuni tek Ai, nëse jeni myslimanë!”. Junus 84.

Allahu i Madhëruar për Isën, alejhi selam, tha: “Kur Isai vuri re mosbesimin e tyre, tha: “Kush janë ndihmuesit e mi në rrugën e Allahut?” nxënësit (e tij) u përgjigjën: “Ne jemi ndihmuesit e (fesë së) Allahut. Ne e besojmë Allahun e ti (Isa) dëshmo se ne (i) jemi nënshtruar (Atij)”. Ali Imran 52.

Mbretëresha e Shebës tha: “O Zoti im, me të vërtetë unë e paskam dëmtuar veten dhe tani, bashkë me Sulejmanin i dorëzohem Allahut – Zotit të botëve!”. Neml 44.

Islami është feja të cilën e zgjodhi Allahu për robërit e Tij: “Sot jua përsosa fenë tuaj, e plotësova dhuntinë Time ndaj jush dhe zgjodha që Islami të jetë feja juaj”. Maide 3.

Allahu lajmëroi për premtimin e Tij, dhe Allahu premtimin e Tij nuk e thyen, se kjo fe do të lartësohet mbi të gjitha fetë tjera: “(Allahu)Është Ai që e ka dërguar të Dërguarin e Tij me udhërrëfimin (Kuranin) dhe fenë e së vërtetës, për ta lartësuar atë mbi të gjitha fetë, edhe sikur idhujtarët ta urrejnë këtë gjë”. Teube 33.

Nuk ka begati e as thesar më të çmuar sesa feja që Allahu e zgjodhi për krijesat e Tij, dhe e bëri rrugë që të arrihet deri tek Ai, dhe e bëri rrugë të vetme për t’i arritur gradat e krenarisë, dhe fuqisë, dhe ndihmës dhe përkrahjes! Ubej ibën Kab, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, përcjell se i Dërguari i Allahut, ka thënë: “Përgëzoje këtë umet me pozitën e lartë, me fenë, me lartësimin, me fitore dhe pushtetin në Tokë. Kush bën vepra të ahiretit për dynjanë, në ahiret nuk do të ketë asgjë”.

Dhe po ashtu ka thënë: “Allahu ma mblodhi tokën dhe ma afroj, e pashë lindjen dhe perëndimin e saj, padyshim sundimi i umetit tim do të arrijë në gjithë atë që më është afruar”.

Me Islam nënkuptojmë nënshtrim, dhe dorëzim, dhe bindje ndaj urdhrave të Allahut dhe ndaj urdhrave të Dërguarit të Tij, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të. Detyrohet çdo krijesë që çdo adhurim t’ia drejton me sinqeritet vetëm se Allahut, dhe ta pason të Dërguarin e Tij, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, dhe të largohet nga idhujtaria dhe nga çdo gjë që çon deri te ajo, sepse idhujtaria është shkaku i rënies shpirtërore, e cila të çon deri në devijim dhe shkatërrim në dynja dhe ahiret! Allahu thotë: “Kush i shoqëron Allahut diçka (në adhurim), i ngjan atij që bie nga qielli e që e rrëmben zogu ose i ngjan atij që stuhia e erës e ka hedhur në një vend të largët e të humbur”. Haxh 31. Kurse mëkati i cili nuk falet në ahiret, nëse njeriu vdes dhe nuk pendohet nga ai në dynja, është pikërisht shirku (idhujtaria): “Vërtet, Allahu nuk fal që të adhurohet dikush apo diçka tjetër veç Atij, por gjynahet e tjera më të vogla ia fal kujt të dojë”. Nisa 48.

Islami është fe e pastër që përputhet me natyrshmërinë e pastër të njeriut! Islami është feja që i liroi njerëzit nga barrët e rënda dhe nga vështirësitë që i kishin më herët, si mëshirë dhe bamirësi, prej anës së Allahut: “dhe atyre që ndjekin të Dërguarin Tonë, Profetin që nuk di shkrim e lexim, të cilin ata do ta gjejnë të shënuar në shkrimet e tyre, në Teurat dhe Ungjill. Ai do t’i urdhërojë ata të bëjnë vepra të mira dhe do t’i ndalojë nga të këqijat; do t’ua lejojë të mirat e do t’ua ndalojë të këqijat, duke i liruar nga barrët e rënda dhe vështirësitë që kanë pasur. Prandaj, ata që do ta besojnë, përkrahin dhe nderojnë atë, duke ndjekur dritën që është zbritur me të, pikërisht ata janë të fituarit”. Earaf 157.

Islami është fe që Allahu me të e themeloi sistemin shoqëror të ndërlidhur si bashkëlidhja në ndërtesa, elementet e së cilës janë të lidhur fort me njëri-tjetrin, ashtu si erdhi në hadithin që e përcjell Numan ibën Beshir, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, ku thotë se i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Shembulli i besimtarit në dashurinë, mëshirën dhe miqësinë që kanë mes tyre është si shembulli i trupit; kur lëngon një organ në të, lëngon i gjithë organizmi”.

Ebu Musa el Esharij, Allahu qoftë i kënaqur me të, përcjell se i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Besimtari me besimtarin janë si ndërtesa, elementet e së cilës janë të lidhur fort me njëri-tjetrin (dhe i lidhi gishtat e tij)”.

Islami është fe që Allahu me të i mbrojti shpirtrat, dhe pasuritë, dhe mendjet dhe nderin! E ndaloi vrasjen e një shpirti, të cilin e ndaloi Allahu vrasjen e tij, përveç se atëherë kur e jep feja! E bëri të ndaluar cenimin e nderit të ndokujt, dhe e bëri të ndaluar përdorimin e çdo gjëje që e dëmton trurin dhe mendjen e njeriut, si, drogën, cigaren, alkoolin, etj! E ndaloi ngrënien e pasurisë në të kotë, me të gjitha format dhe ngjyrat e saj, dhe ia mbrojti çdo njeriu të drejtën e vet, dhe ia qartësoi detyrimet e tij, dhe caktoi ligje dhe rregulla, për t’i mbrojtur të drejtat e njerëzve, dhe ia ngriti vlerën dhe ia mbrojti krenarinë!

Islami është fe që Allahu me të i ngriti bazat e drejtësisë në mesin e të gjitha krijesave, musliman apo jo musliman, arab apo jo arab, të zi apo të bardhë, mashkull apo femër, i vogël apo i madh, dhe e bëri që takvaja për Allahun të jetë baza e epërsisë mes tyre: “O njerëz! Në të vërtetë, Ne ju krijuam ju prej një mashkulli dhe një femre dhe ju bëmë popuj e fise, për ta njohur njëritjetrin. Më i nderuari prej jush tek Allahu është ai që i frikësohet më shumë Atij. Vërtet, Allahu është i Gjithëdijshëm dhe për Atë asgjë nuk është e fshehtë”. Huxhurat 13.

Në synetin e të Dërguarit të Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, kanë ardhur shumë përgëzime me përkrahje dhe ngritje dhe fitore për këtë fe; nga ato:

Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, përcjell se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, duke thënë: “Unë jam dërguar me shprehjen e shkurtër, por që mbart kuptime të gjëra deh më është dhuruar fitorja duke i kallur tmerrin armikut (armikut në zemër), ndërsa, duke qenë në gjumë, mu dhuruan dhe mu vunë në dorë çelësat e thesareve të botës”.

Muavije ibën Ebi Sufjan, Allahu qoftë i kënaqur me të, në hutben e tij tha se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, duke thënë: “Një grup nga umeti im do të vazhdojnë, të pranuar, në urdhrin e Allahut. Ata s’do të dëmtohen nga ata që ua kthejnë shpinën apo nga ata që i kundërshtojnë, derisa të vijë urdhri i Allahut dhe ata të jenë fitimtarë ndaj njerëzve”.

Ubej ibën Kab, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, përcjell se i Dërguari i Allahut, ka thënë: “Përgëzoje këtë umet me pozitën e lartë, me fenë, me lartësimin, me fitore dhe pushtetin në Tokë”.

Këto janë përgëzime të bekuara që na lajmëroi i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, i cili, nuk flet prej hamendjes, po flet me shpallje prej anës së Allahut!

SHEJH USAME IBËN ABDULLAH HAJAT

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve dhe të qiejve. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhamedin, mbi familjen dhe shokët e tij dhe mbi të gjithë ata të cilët i pasojnë ata me të mira, deri në Ditën e Gjykimit.

Enes ibën Malik, Allahu qoftë i kënaqur me të, përcjell se i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Të vdekurin e përcjellin tri gjëra: familja e tij, pasuria e tij dhe veprat e tij. Dy kthehen kurse një mbetet me të. Kthehet familja dhe pasuria e tij, kurse me të mbesin veprat e tij”.

Nga hadithi nënkuptojmë se, i biri i Ademit në dynja patjetër të ketë familje që e shoqëron dhe me të jeton, dhe të posedon pasuri me të cilën mbijeton! Këta dy shoqërues të tij, do të vijë dita kur do të ndahen nga ai dhe ai do të ndahet nga ata!

I lumtur dhe i mençur, është ai që e merr familjen dhe pasurinë, si mjet që e ndihmojnë për ta arritur kënaqësinë e Allahut dhe përmendjen e Tij! Nga pasuria e tij, e merr atë që është e nevojshme për dynjanë dhe ahiretin e tij, dhe e marton një grua të ndershme që i ndihmon në besimin dhe fenë e tij! Kurse atë, që familja dhe pasuria e tij bien shkak për ta larguar nga përmendja e Allahut dhe nga feja e Tij, ai është i humbur në dynja dhe ahiret!

Allahu tha: “O besimtarë, mos lejoni që pasuria dhe fëmijët tuaj t’ju largojnë nga të përmendurit e Allahut. Ata që e bëjnë këtë, do të humbin”. Munafikun 9.

Dhe tha: “As pasuria juaj, as fëmijët tuaj nuk do t’ju afrojnë më shumë te Ne, por vetëm ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira (e meritojnë këtë)”. Sebe 37.

I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, thotë: “O i biri i Ademit! Jeto sa të duash se ti do të vdesësh, dhe duaje kënd të duash se do të ndahesh nga ai, dhe vepro çfarë të duash se do t’i takosh veprat e tua, dhe bën çfarë të duash. Si vepron ashtu do të veprohet me ty”.

Kur i biri i Ademit ndërron jetë dhe transferohet nga kjo botë në botën tjetër, familja dhe pasuria e tij nuk i bëjnë fare dobi, përveç se me lutje dhe me istigfar, dhe i bën dobi ajo që e ka dhënë nga pasuria si lëmoshë apo e jep familja si lëmoshë për të pas vdekjes së tij!!

Allahu i Madhëruar thotë: “në Ditën, kur askujt nuk do t’i bëjë dobi as pasuria, as fëmijët, përveç atij që vjen me zemër të pastër tek Allahu!”. Shuara 88-89.

Dhe tha: “(Allahu do t’u thotë): “Tashmë na vini veç e veç, ashtu siç ju krijuam herën e parë, duke lënë pas vetes ato që ju patëm dhuruar. Enam 94.

Pra njeriu do të ringjallet i vetëm, pa familjen dhe pasurinë e tij, do të ringjallet i këmbëzbathur, i pa bërë synet, lakuriq, në një ditë ku gjatësia e saj është pesëdhjetëmijë vite, në këmbë duke pritur për të dhënë llogari, derisa të vendoset për të, në Xhenet apo në Xhehenem! Atë ditë do t’i bën dobi vetëm se zemra e tij e pastër, e cila e ka adhuruar vetëm se Allahun dhe e ka pasuar Pejgamberin e Tij, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të. Zemër e cila nuk i ka bërë shirk Allahut, zemër e cila nuk e ka miqësuar askënd përveç Allahut, zemër e cila i ka besuar asaj me çfarë ka ardhur Muhamedi, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, dhe e ka pasuar traditën e tij, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, zemër e cila i ka ra në sexhde Allahut dhe e ka dhanë pasurinë në rrugë të Tij, etj.

Kurse, ata që pretendojnë se zemrat e tyre i kanë të bardha, a në fakt ata as në sexhde nuk i bien Allahun, dhe e ngrenë zërin se janë më të mirë sesa ata që janë të kapur për fenë e Allahut, a në fakt ata nuk munden të krahasohen me besimtarët, dhe flasin se të bësh mirë dhe të jesh zemërmirë, pa mos e praktikuar fenë e Allahut duke i respektuar ligjet dhe urdhëresat e Tij dhe duke u larguar nga ajo që e ndaloi Ai, hyn në Xhenet, ata në fakt zemrat i kanë të zeza, si katrani, dhe ata janë në një humbje të thellë dhe shejtani tallet fort me ta!

Nganjëherë ka mundësi që familja të mos jetë e dobishme për të vdekurin, po të jenë shokët e tij!

E ceki një njeri i ndershëm dhe tha: S’ka më mirë se shoku i ndershëm! Familja jote janë të preokupuar me ndarjen e trashëgimisë tënde, kurse ai, është vetmuar nga pikëllimi dhe malli për ty, dhe lutet për ty, duke qenë ti nëntokë!!

Nga familja ka që janë edhe armiq, ashtu siç e cek edhe Allahu: “O besimtarë! Në të vërtetë, ju keni armiq në radhët e grave tuaja dhe të fëmijëve tuaj, andaj ruajuni prej tyre!”. Tegabun 14.

Qëllimi i armiqësisë në ajet është se, familja dhe dashuria ndaj tyre ka mundësi të bien shkak e të largohesh nga feja e Allahut, dhe ta humbsh dynjanë dhe ahiretin, dhe ata të jenë argument kundër teje e jo për ty, në dynja dhe ahiret!

Familja, pra, është një nga tre shoqëruesit; e cila shkon me shokun e vet deri te varri, dhe kthehet prapë, dhe shokun e len të vetëm!

Kurse shoqëruesi i dytë, pasuria, e përcjell shokun e vet deri te varri dhe nuk hyn me të, po kthehet prapë dhe e len shokun të vetëm!

Kurse atë që njeriu e len nga pasuria pas tij, ajo i mbetet trashëgimtarëve e jo atij, dhe ajo në fakt ka qenë e deponuar dhe ruajtur për trashëgimtarët e jo për të!

I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, thotë: “I biri i Ademit thotë: Pasuria ime, pasuria ime! Tha: O i biri i Ademit! Çfarë të ka ngelur nga pasuria jote përveç se asaj që ke ngrënë dhe ka mbaruar, apo që e ke veshur dhe është vjetërsuar, apo e ke shpenzuar dhe që ka kaluar!”.

Njeriu, pra, nuk përfiton nga pasuria, përveç se atë që e ka dhënë si lëmoshë për veten, dhe e ka shpenzuar në rrugë të Allahut.

Kurse atë që e ka shpenzuar në haram dhe gjynahe, ajo do të jetë argument kundër tij, si ai që e ka shpenzuar në alkool, apo në muzikë, apo në bixhoz, apo në imoralitet, apo ka ndihmuar të përhapet e liga në shoqëri, dhe të përhapet kufri, apo të sulmohet Islami dhe muslimanët në mënyre direkte apo indirekte, etj.

Po ashtu ai që nuk e jep hakun e Allahut, pra zeqatin, pasuria e tij do t’i shndërrohet në gjarpër helmues dhe do ta lidh, ashtu siç edhe paralajmëroi i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, dhe tha: “Kujt Allahu i jep pasuri dhe nuk e  nxjerr zeqatin e asaj pasurie, ajo do t’i shndërrohet Ditën e Kiametit, në gjarpër helmues me dy njolla të zeza, ia rrethon qafën Ditën e Kiametit, dhe ia kafshon faqet, dhe i thotë: Unë jam pasuria jote, unë jam thesari yt; e pastaj i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, e lexoi ajetin: “Ata që bëhen koprracë me të mirat që ua ka dhënë Allahu, kurrsesi të mos mendojnë se kështu është më mirë për ta! Jo, kjo është më keq për ata! Ajo që kanë grumbulluar do t’u ngarkohet atyre në qafë Ditën e Kiametit”. Ali Imran 180.

Nëse thesaret e tij janë ari e argjend, ato do t’i shndërrohen në pllaka, të cilat do të fërgohen në prush të Xhehenemit, dhe me to do t’i lyhen e damkosen balli, anët dhe shpina e tij. Dhe kur ato do të ftohen, përsëri do të vendosen në prush, dhe prapë do të dënohet në të njëjtat organe, dhe kjo, në një ditë ku gjatësia e saj është pesëdhjetëmijë vite, derisa të llogaritet se vendbanimi i tij i përhershëm do të jetë Xheneti apo Xhehenemi!

Allahu i Madhëruar thotë: “O besimtarë! Në të vërtetë, shumë priftërinj dhe murgj përlajnë pasurinë e njerëzve pa të drejtë dhe i largojnë ata nga rruga e Allahut. Ata që grumbullojnë ar dhe argjend dhe nuk e shpenzojnë për hir të Allahut, paralajmëroji me dënim të dhembshëm.Do të vijë dita, kur (thesaret e mbledhura) do të digjen në zjarrin e Xhehenemit dhe me to do të damkoset balli, anët dhe shpina e tyre e do t’u thuhet: “Kjo është ajo që keni grumbullua për veten; pra, shijoni atë që grumbulluat!”. Teube 34-35.

I mençur ështe ai që jep nga pasuria, të cilën e donë fort, dhe nëpërmjet saj fiton në dynja dhe në ahiret! Ai që e donë një gjë shumë, donë që ta merr me vete, ta shoqëron, dhe mos t’ia len tjetrit, e të ndjen keqardhje atë ditë kur nuk i bën dobi keqardhja e as pendimi!

U pyet një dijetar se pse pe urrejmë vdekjen?! U përgjigj: Pasurinë tuaj e kenë vendosur para syve tuaja dhe ju e urreni të ndaheni nga ajo. Por nëse e jep për ahiretin tënd, do të përmallohesh për ta takuar atje!

I thanë njërit se, filani ka tubuar shumë pasuri! U tha: A ka tubuar ditë për ta shpenzuar atë pasuri?! I thanë: Jo! Tha: Atëherë, s’paska tubuar asgjë!!

Shoqëruesi i tretë i njeriut deri te varri është vepra! Ky mik i tij do ta përcjell deri te varri, dhe në krahasim me ata dy shokët e tij të mëhershëm, ky do të hyn me të në varr!

Vepra do të jetë me të në varr, dhe vepra do të jetë shtrati i tij, dhe jastëku i tij, dhe mbulesa e tij, dhe drita e tij në varr! Vepra do të jetë me të kur do të ringjallet, dhe vepra do të jetë me të kur do të qëndron në këmbë për llogari, dhe vepra do të jetë me të në urën e Siratit, dhe vepra do të jetë me të tek peshorja, dhe vepra do të jetë ajo që do t’ia përcakton vendbanimin e tij të përhershëm, në Xhenet apo Xhehenem!

Allahu i Madhëruar thotë: “Kush bën mirë, e bën për dobi të vet, e kush punon keq, punon në dëm të vet. Zoti yt nuk u bën padrejtësi robërve të Tij”. Fusilet 46.

Dhe thotë: “Ata që nuk kanë besuar, do të mbajnë pasojat e mohimit, kurse ata që kanë bërë vepra të mira, i kanë përgatitur vetes (të mira)”. Rum 44.

Llokmani i Urti i tha të birit: O biri im, çdo njeri i ka nga dy shtëpi, një që është e padukshme dhe një që duket! Mos të mashtron ajo shtëpi që e sheh dhe që jeta në të  është e shkurtër, nga shtëpia që nuk shihet dhe që jeta në të është e përhershme!

Disa nga të parit tanë thanë: Puno për dynja aq sa do të qëndrosh në të, dhe puno për ahiret aq sa do të qëndrosh në të!

Othman ibën el As, Allahu qoftë i kënaqur nga ai, ishte në varreza ku prezantoi në varrimin e një xhenaze, dhe me të ishte një i ri nga të afërmit e tij, i cili, i neglizhonte disa gjëra nga feja e Allahut! Othmani i tha: Shikoje shtëpinë tënde! I riu e uli kokën dh e shikoi varrin, dhe Othmani i tha: Çfarë po sheh?! U përgjigj: E shoh një shtëpi të ngushtë, të errët, dhe në të nuk ka as ushqim, e as pije, e as grua. Unë para se të vija këtu e lash në shtëpi gruan, dhe ushqimin dhe pijen? Othmani i tha: Pasha Allahun, kjo është shtëpia jote! I riu tha: E  thave të vërtetën, dhe pasha Allahun, kur të kthehen në shtëpi, do të vjen dita kur do të transferohen prej asaj shtëpie në këtë shtëpi!!

Vepra pra, është shoqëruesi i njeriut në varr, dhe është shkaku kryesor i begatimit të tij në varr ose i dënimit të tij në varr.  Përcillet në një hadith se, vepra e mirë i vjen pronarit të saj në varr në formën e një burri, me rroba të bardha, fytyrë të bukur dhe parfum të mirë, i cili i thotë: “Gëzohu për atë që do të shohin sytë. Gëzohu për kënaqësinë e Zotit, xhenetin që ka të mira të pashtershme. Kjo është dita jote e cila të është premtuar”. I vdekuri e pyet: “Po ti, kush je, pasi nga fytyra ngjan sikur je njeri i mirë?”. I përgjigjet: “Unë jam puna jote e mirë. Për Zotin, nuk të kam njohur veçse i shpejtë në bindje të Zotit, i ngadalshëm për të vepruar gjynahe. Zoti të shpërbleu me të mira për këtë”. Ndërsa vepra e keqe i vjen pronarit të saj në varr në formën e një burri me rroba të zeza, me erë të keqe dhe me fytyrë të shëmtuar, i cili i thotë: “Të përgëzoj me diçka rrëqethëse! Kjo është dita jote që të është premtuar”. I vdekuri e pyet: “Po ti që paralajmëron të keqen, kush je? Fytyra jote qenka simbol i të keqes”. Ai i përgjigjet: “Unë jam puna jote e poshtër. Ajo që di rreth teje, është se ke qenë i ngadalshëm në kryerjen e detyrave ndaj Zotit dhe i shpejtë për të vepruar gjynahe që zemëronin Zotin. Prandaj Zoti të shpërbleu me sherr”.

Përgatiti: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com