Një njeri i pikëlluar, e pyeti një njeri të urtë duke i thënë: O ti njeri i urtë, a ka mundësi të më sqarosh se ku është problemi im, jam tepër i pikëlluar?!

I urti i tha: Dëshiroj të pyes dy pyetje dhe kërkoj nga ti t’i përgjigjesh!!

Njeriu i tha: Pyet?!

I urti e pyeti: Kur erdhe në këtë dynja, ato probleme që i ke, a i solle me vete?!

Iu përgjigj: Jo!

I urti prapë e pyeti dhe i tha: Kur do ta lash dynjanë, a do ti marrish të gjitha ato probleme me vete?!

Iu përgjigj: Jo!

Atëherë i urti i tha: Një çështje të cilën nuk e solle me vete, e as nuk do të vjen me ty, më mirë është për ty, që mos ta shkakton të gjithë atë pikëllim dhe ato probleme!!

Bëhu durimtar në çështjet e dynjasë. Dhe le të jetë shikimi i jot kah qielli, më i gjatë se sa shikimi i jot kah toka, se vetëm kështu e arrin atë që e dëshiron.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Abdullah Ibën Omer,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- transmeton se i Dërguari i Allahut,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Pjesa më e madhe e gjynaheve të bijve të Ademit vijnë si pasojë e gjuhës.” Hadithi Sahih.[1].

E takova të Dërguarin e Allahut,- salallahu alejhi uv selem!,- dhe e pyeta: Ku qëndron shpëtimi? Ai tha: “Ruaje gjuhën, shiko shtëpinë tënde dhe qaj për gjynahet e tua.” Hadithi Sahih:[2]. Ndërsa, është saktësuar nga Shejh Albani në Silsiletul Ehadith Es Sahiha,nr.890).

Pejgamberi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Keni kujdes prej veprave të shpikura, sepse çdo shpikje është Bidat dhe çdo Bidat është humbje dhe çdo humbje shpien në Zjarr”. Hadithi është i vërtetë.[3].

Muhamedi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Ai, qëllimi i të cilit është Ahireti, Allahu e bën të përqëndruar, ia vendos prioritetin e tij në zemrën e tij dhe i vjen dynjaja e robëruar. Kurse ai, qëllimi i të cilit është kjo dynja, Allahu e bën të shpërqëndruar dhe ia vendos varfërinë mu përpara syve të tij dhe asgjë nga kjo dynja nuk i vjen atij përveç asaj që është shkruajtur për të.” Hadithi Sahih.[4].

Pejgamberi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Ruaju mos u bëjë keq të tjerëve, e kjo do të jetë sadaka (lemosha) jote për veten tënde.”[5].

Transmetohet prej Ebu Hurejres,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Pejgamberi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Shenjat e munafikut janë tri: Kur flet, gënjen, kur premton e then premtimin dhe kur i jepet diçka në besim ai tradhëton”. [6].

Bëhu shembull, leje polemikën, gënjeshtrën, çfarë të kushton !? Transmetohet prej ebi Umames,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Pejgamberi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Unë jam përgjegjës për një shtëpi në rreth të Xhenetit për atë person i cili e len polemikën me dikënd edhe nëse është në të drejtë dhe për një shtëpi në mes të Xhenetit për atë person i cili e len gënjeshtrën dhe për një shtëpi në Xhenetin më të lartë për atë që ka moral të mirë”. Hadithi Sahih.[7].

Transmetohet prej ibën Omerit,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Pejgamberi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Kush lexon dhjetë ajete për çdo natë nuk shkruhet prej neglizhentëve(gafilave).” Hadithi Sahih.[8].

Muhamedi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Allahu,- xhele veala!,- ju ndalon të betoheni në baballarët tuaj. E kush betohet le të betohet në Allahun apo më mire le të hesht”.[9]

Tranmsetohet prej Ebu Hurejres,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se e ka ndëgjuar Muhamedin,- salallahu alejhi ve selem!,- duke i thënë Avad el Minberah,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- : “Ose disa popuj do ndalen nga lënia e namazit të xhumasë ose All-llahu do tia vulosë atyre zemrat e më pastaj ata do të jenë prej neglizhentëve (gafilëve)”. Hadithi Sahih.[10].

Transmetohet nga Musab Ibën Sadi se babai i tij ka thënë: ”O i Dërguari i Allahut, cilët nga njerëzit janë sprovuar më së shumti? I Dërguari,- salallahu alejhi ve selem!,- tha: ”Pejgamberët, pastaj të devotshmit, pastaj më të mirët, e pastaj më të mirët prej njerëzve. Njeriu do të sprovohet në bazë të devotshmërisë së tij fetare. Nëse ka fortësi në përkushtimin e tij, sprovat e tij do të jenë më të rënda dhe nëse ka mangësi në përkushtimin e tij fetarë, sprova do të lehtësohet për të. Njeriu do të vazhdojë të jetë i sprovuar derisa të ecë i pastër nga gjynahet mbi faqen e tokës.” [11].

Muhamedi,- salallahu alejhi we selem!,- ka thënë: “Së shpejti ummetit tim do ti vijë një kohë e atillë, saqë ata do të pëlqejnë pesë gjëra ndërsa do të harrojnë pesë gjëra: 1 – Umeti im do të pëlqejnë këtë botë ndërsa do të harrojnë ahiretin. 2 – Umeti im do të pëlqejnë jetën ndërsa do të harrojnë vdekjen. 3 – Umeti im do të pëlqejnë të kenë vila ndërsa do të harrojnë varret e tyre. 4 – Umeti im do të pëlqejnë mallin dhe pasurinë ndërsa do të harrojnë llogarinë para Allahut. 5 – Umeti im do të ushqejnë dashuri për krijesat ndërsa do të harrojnë Allahun. Hadithi Sahih.[12].

Transmetohet nga Omer ibën el Hattabi,- Allahu qoftë i kënaqur me të!, i cili ka thënë: Një ditë, derisa ishim duke ndenjur tek i Dërguari i Allahut,- salallahu alejhi ve selem!,- u duk një njeri me rroba shumë të bardha dhe flokë shumë të zinj. Në të nuk shiheshin shenja udhëtimi dhe askush prej nesh nuk e njohu. U ul pranë Pejgamberit,- salallahu alejhi ve selem!,- duke i mbështetur gjunjët e vet në gjunjët e tij, i vendosi duart e veta në kofshët e veta dhe tha: “O Muhamed, më trego, ç’është Islami?” I Dërguari i Allahut,-salallahu alejhi ve selem!,- tha: “Islami është të dëshmosh se nuk ka të adhuruar tjetër me meritë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguar i Allahut, të kryesh namazin, të japësh zekatin, të agjërosh Ramazanin, të vizitosh Qabenë, nëse ke mundësi udhëtimi tek ajo!” Ai tha: “Të vërtetën e the.” Ne u çuditëm. Po e pyet dhe po ia vërteton përgjigjen! Ai tha: “Më trego, ç’është imani?” (Pejgamberi) Tha: “Të besosh Allahun, engjëjt e Tij, librat e Tij, të Dërguarit e Tij, Ditën e Fundit dhe të besosh në caktimin e Tij, qoftë i mirë apo i hidhur.” Tha: “Të vërtetën e the.” Tha: “Më trego, ç’është ihsani?” (Pejgamberi) Tha: “Ta adhurosh Allahun sikur ta shohësh Atë, edhe pse ti nuk e sheh Atë, Ai vërtet të sheh ty.” Tha: “Më trego, kur do të ndodhë kiameti” (Pejgamberi) Tha: “Për këtë i pyeturi nuk di më shumë se ai që pyet.” Tha: “Atëherë, më trego shenjat e tij.” (Pejgamberi) Tha: “Kur robëresha t’i lindë vetes zonjushë, kur të shihen barinjtë të varfër, të zhveshur e të mjerë se si garojnë në ndërtimin e ndërtesave të mëdha.” Pastaj shkoi, kurse unë (Omeri) mbeta një kohë. Më pas (i Dërguari) salallahu alejhi ve selem!,- tha: “O Omer, a e di kush ishte pyetësi?” Thashë: Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri. Tha: “Ai vërtet ishte Xhibrili, erdhi t’ua mësojë fenë tuaj.” Hadithi Sahih.[13].

Përzgjodhi dhe Përshtati- Suad Shabani

Burimi: albislam.com

_______

Referenca:

[1] – Shënuar nga Taberani (3/87/1-2) dhe të tjerë, ndërsa Hafidh el-Mundhiri e ka saktësuar hadithin.

[2] – Shënuar nga Abdullah Ibën Mubaraku në Zuhd- nr.134, dhe prej tij Ahmedi- 5/259, dhe gjithashtu Tirmidhiu- nr.2531.

[3] – Shënuar nga Ahmedi,Tirmidhiu, ibën Maxhe, Hakimi,- Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë!.

[4] – Shënuar nga Ahmedi (5/183) dhe Ibn Maxheh (2/524-525). E vlerësoi si Sahih, Shejh Albani,- Allahu e mëshiroftë!.

[5] – Buhariu dhe Muslimi .

[6] – Buhariu, Muslimi .

[7] – Shënon Ebu Davudi,- Allahu e mëshiroftë!.

[8] – Shënon Darimiu me nr.2256, poashtu e ka shënuar Hakimi në Mustedrekun e tij prej Ebu Hurejres,- Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë! (556-1). Shejh Albani,- Allahu e mëshiroftë!,- e vlerësoi si Sahih, në Sahihi Tergib, 2/81.

[9] – Shënon Buhariu (3836) dhe Muslimi (3-1646),- Allahu qoftë i kënaqur me të ta!.

[10] – Shënuar nga Muslimi,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- me nr. 865.

[11] – Shënuar nga Imam Ahmedi në ”Musned”, me nr.1481. Ndërsa Shejh Albani ka thënë se hadithi është i saktë, shiko në ”Sahih El Xhami”, me nr.992.

[12]- Shënon Imam Buhariu,- Allahu qoftë i kënaqur me të!.

[13] – Shënuar nga Muslimi,- Allahu qoftë i kënaqur me të!.

Imami Ebu Hanife, Allahu e mëshiroftë, ishte rrugës duke ecur me disa shok të tij, të cilët ishin drejtuar kah xhamia për ta falur namazin. Rrugës e takuan një fëmi i cili qante me zë të lartë dhe lotët i rridhnin si lum nga të qarit e tepërt. Ebu Hanifja e pyeti për shkakun e të qarit, mirëpo fëmija kërkoi nga ai të mos i përzihet në çështjen e tij.

Ebu Hanifja nga reagimi i fëmijës filloi të buzëqesh. Fëmija kur e vërejti reagimin e tij, i tha se në Kuran e kam lexuar një ajet, i cili thotë: “atëherë ruajuni zjarrit, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët”. Bekare 24.

Imami iu përgjigj: Kjo padyshim se është e vërtetë, mirëpo biri im, ti je ende i vogël dhe ti nuk bën pjesë në këtë ajet.

Çka i tha fëmija Ebu Hanifes?!

O imam, a nuk është e vërtetë, se ne kur dëshirojmë të ndezim zjarrin, i vendosim drunjtë e vegjël para atyre të mëdhenjve.

Imamit nuk i mbeti tjetër vetëm se t’i thotë shokëve të tij, se pasha Allahun, ky fëmi i frikohet Allahut më tepër se ne!!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Ibrahim ibën Ed’hem,-Allahu e mëshiroftë!- , ka thënë: “Njeriu ka tre mbulesa në zemrën e tij:
1. Gëzimin.
2. Mërzinë
3. Kënaqësinë.

Nëse gëzohesh për diçka prezentë, ti je lakmues, kurse lakmuesi është i privuar.
Nëse mërzitesh për të humburën, ti je i hidhëruar dhe i hidhëruari është i dënuar.
Dhe, kur gëzohesh ti mahnitesh me vetveten kurse vetëpëlqimi asgjëson punën”.

Argument për këtë është fjala e Allahut të Lartësuar!,- ku ka thënë:

“S’ka mjerim (fatkeqësi) që e godet Tokën dhe juve, përveç asaj që ëshë shënur më parë në Libër, – kjo për Perëndinë, me të vërtetë, është lehtë! Ashtu qe te mos dëshpëroheni tepër për atë qe ju ka kaluar, e as te mos gëzoheni tepër me atë që Ai (Allahu) u ka dhënë, sepse Allahu nuk e do asnjë arrogant që lavdërohet të tjerëve. Ata që janë koprracë dhe nxisin edhe të tjerët në koprraci. E ata që i shmangën urdhërit, me të vërtetë, Perëndia është i pavarur (i pasur) dhe i lavdërueshëm”.
(Kur’an: El Hadid, 22-24).

Marrë nga libri:- “Hiljetul Eulia”- 8/34.

Përkthim: Suad Shabani
Burimi: albislam.com

Mos shiko në madhështinë e gjynahut tënd … po shiko se kujt i bën gjynah?!

Mos shiko në madhështinë e nënshtrimit tënd … po shiko se sa ishe i sinqertë?!

Mos shiko sasinë në diturisë tënde … po shiko se sa punove me të?!

Mos e shiko numrin e këshillave që i pranove … po shiko se sa u vetëdijesove me to?!

Mos shiko në numrin e shumtë të shokëve … po shiko se sa nga ta u përmisove?!

Mos shiko në shtimin e pasurisë … po shiko se sa ke dhënë si lëmoshë?!

Mos shiko se sa shumë e përmende Allahun … po shiko se sa herë gabove ndaj Tij?!

Mos shiko në sasinë e asaj që e shpreson nga furnizimi … po shiko se sa iu frikove Allahut në të?!

Mos shiko në numrin e madh të fëmijëve … po shiko se sa nga ta i edukove.

Mos shiko në lavdërimin e njerëzve që u përmisove … po shiko se ti sa përmisove.

Mos shiko në ndershmërinë e prejardhjes tënde … po shiko se sa ishe modest.

Mos shiko në përsosmërinë e shëndetit tënd .. pos shiko se sa falënderove.

Mos shiko në egërsinë e armiqve tu … po shiko se ti për hir të Allahut, sa mbrojte.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Familja kosovare nga dekada në dekadë ka pësuar një ndryshim të madh strukturor dhe filozofik. Me vullnetin për të ndryshuar por me mungesë të një përgatitjeje përkatëse paraprake, ajo sikur është futur në ujëra të turbullta, rreziku i të cilave nuk është për tu nënvlerësuar. Në të vërtetë, ky guxim për tu futur në këto ujëra shtron edhe një numër pyetjesh:
A ka qenë ndryshimi aq i nevojshëm saqë është dashur dhe duhet bërë patjetër, pavarësisht kostos?
A ka qenë familja kosovare aq keq saqë është dashur ky intervenim imediat, pa vlerësuar më parë rreziqet?
A janë menduar ndonjëherë se cilat do të jenë rezultatet e këtij ndryshimi?
A është menduar ndonjëherë se pas transformimit, ç’formë do të merr familja?
Ata që kanë përcjellë sado pak zhvillimin familjar në Kosovë kanë mundur të vërejnë vetëm ndryshime negative. Ta lëmë retoriken monotone të politikanëve, të cilët në datat përkatëse na bombardojnë me deklarata të fryra për nisma kinse për avancim të familjes, gruas, edukimit, etj. Ne po merremi me realitetin. Cila është gjendja e familjes sot? Cila është pozita e femrës në realitetin e ri të krijuar artificialisht nga politikanët? Cili është niveli i edukimit të mirëfilltë të femrës? Sa është punuar për ngritjen e standardit të familjes? Sa është punuar për ruajtjen e familjes? Në Kosovën e re zhvillimet familjare përmenden vetëm në kontekste negative: dhunë familjare, rritje e përqindjes së shkurorëzimit, fëmijë pa përkujdesje, grua e mbytur, e fejuar e masakruar, femër e trafikuar, etj. Kështu, nëse zhvillimet vazhdojnë me këtë trend, kam frikë se në të ardhmen e afërt shënimi për familjen do të jetë “post-mortum.”
Nuk dua të keqkuptohem sikur po thërras që familja të kthehet në gjendjen e mëparshme, e cila vërtetë ka qenë degraduese dhe rrejshëm i është mveshur idesë fetare, porse nevoja për të ndryshuar nuk është dashur që të na bëjë presion aq të madh saqë për hire të ndryshimit të ndryshojmë. Pra, jo çdo model meriton të përvetësohet dhe ndryshimi duhet të jetë për të mirën e familjes. Alternativat e reja janë të gabuara. Ato po dëshmohen si të dëmshme. Familja është duke u fundosur. Asaj i kanë humbur vlerat e mirëfillta. Morali dhe nderi si dy shtyllat kryesore janë dobësuar. Më duket se ndryshimi që është bërë është më së afërmi me atë që ne, në fjalorin fetar, e quajmë dejuthizëm. ‘Dejuthizmi’ është një nocion fetar që përdoret për një lloj të veçantë familjesh ose kryefamiljarësh. Fjala është për ata që janë të shkujdesur në raport me edukimin e mirëfilltë familjar, që pranojnë të keqen – pamoralshmen në familjen e tyre, që pajtojnë me të dhe që nuk janë xhelozë për nderin familjar. Baza e këtij nocioni është në një thënie profetike, në të cilën qëndron:
“Në tre veta Allahu i Madhëruar nuk do të shikojë në Ditën e Llogarisë: në arrogantin dhe të pasjellshmin ndaj prindërve, në gruan e burrëzuar (që imiton meshkujt në dukje) dhe dejjuthin (atë që nuk ka xhelozi për nderin familjar)…”[1]
Ky është realiteti në familjen kosovare ndërsa fajtorë dhe përgjegjës janë prindërit dhe kryefamiljarët, ata që blejnë fustanet e shkurtra për bijat e tyre, ata që i dërgojnë në sallone zbukurimi, në mbrëmje mature, në shëtitje kolektive…

[1] Transmeton Nesaiu në Sunen, 2515, ndërsa Albani e vlerëson si hadith hasen-sahih.

Hoxhe: Sedat Islami

Burimi: albislam.com

Ua dhuroj disa urtësi që më lanë mbresa:

1. Nëse je në namaz, ruaje zemrën tënde të mos preokupohet me diç tjetër …

2. Nëse je në mesin e njerëzve, ruaje gjuhën tënde nga përgojimi …

3. Nëse je në shtëpitë e njerëzve, ruaje shikimin …

4. Nëse je pran ushqimit, ruaje lukthin …

5. Dy gjëra mos i përkujto asnjëherë: Dëmin e njerëzve që ta kanë bërë dhe të mirat që ti ua ke bërë.

6. Dy mos i harro asnjëherë: Allahun e Madhëruar dhe Ditën e Ahiretit.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Burimi: albislam.com

Transmetohet nga Ebu Hurejra,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se ai ka thënë: I dërguari i Allahut,- salallahu alejhi ue selem!, -ka thënë: “Njeriu është në fenë e shokut të tij, pra secili nga ju shikoni se kë po shoqëroni”. (Hadithi sahih). [1].

Xhabiri,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- transmeton se Muhamedi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Vërtet ata që do të jenë më të afërt tek unë dhe do të ulen pranë meje Ditën e Ringjalljes janë ata me sjellje dhe karakterin më të mirë. Dhe vërtet, ata që janë më të urryerit tek unë dhe që do të ulen larg prej meje Ditën e Ringjalljes janë ata që flasin shumë(Thertherun), ata që me fjalët e tyre i mbysin të tjerët (Mutesbidikun) dhe Mutefejhikunët.” Ne thamë: Ne i njohim Thertherunët dhe Mutesbidikunët, po kush janë Mutefejhikunët? Ai tha: “Ata që janë arrogantë.”

Hadithi është Sahih.[2].

Erdhi një njeri tek Pejgamberi,- alejhi selam!,- dhe i tha: Më këshillo, i tha Pejgamberi,- alejhi selam!,- “ke frikë Allahun kudo që të jesh”. Tha njeriu: Më shto edhe diçka tjetër. Pejgamberi,- alejhi!,- selam i tha : “Pas çdo pune të keqe që vepron pasoje atë me diçka të mirë, sepse ajo shlyen punën e keqe. Tha njeriu: Më shto ende. Tha Pejgamberi,- alejhi selam!,-: “Dhe sillu me njerëzit me moral (edukatë) të mirë “.

(Hadithi i sakte ).[3].

Transmetohet se Aisheja,- Allahu qoftë i kënaqur!,- me të ka thënë -: “Morali i Resulullahut,- sal-lallahu alejhi ve selam!,- ishte Kur’ani”. Hadithi Sahih(i saktë) .[4].

Ebu Hurejra,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- transmeton se Muhamedi,- salallahu alejhi ve selem!,- ka thënë: “Janë dy cilësi të cilat nuk mund të qëndrojnë bashkë tek një hipokrit: sjellja e mirë dhe kuptimi i Fesë.” Hadith Sahih.[5].

Muhamedi alejhi selam ka thënë -“Jam i dërguar për përsosjen e normave -virtyteve të mira të moralit”. (Hadithi i saktë )[6].

Muhamedi,- alejhi selam!,- ka thënë ; “Puna më e rëndë që vihet në peshoren e njeriut Ditën e Gjykimit, është Frika ndaj Allahut (devotshmëria) dhe morali i mirë.” Hadithi i vërtetë (sahih).[7].

Muhamedi alejhi selam ka thënë: “Me të vërtetë njerëzve nuk iu është dhuruar diçka më e mirë sesa morali i mirë.” Hadithi sahih (i vërtetë).[8].

Muhamedi,- salallahu alejhi e selem!,- ka thënë:

“All-llahu e mëshiroftë atë burrë që zgjohet natën, falet dhe e zgjon gruan e tij të falet; dhe nëse ajo refuzon, ai e stërpikë atë me ujë në fytyrë. Dhe All-llahu e mëshiroftë atë grua që zgjohet natën, falet dhe e zgjon burrin e saj; dhe nëse ai refuzon, ajo e stërpikë atë me ujë në fytyrë.”[9].

* Vazhdon…

Përzgjodhi dhe Përshtati nga arabishtja: Suad Shabani

Burimi: albislam.com

_______

Referencat:

[1] – (Transmeton Ahmedi (2/334), Ebu Davudi (4833), Tirmidhiu (2378). Ndërsa hadithin e vlerësoi sahih Imam Albani dhe ka thënë Shejh Shuajbi se isnadi (zinxhiri i hadithit) i këtij transmetimi është i mirë.

[2] – Shënuar nga Tirmidhiu, nr.2104. Ndërsa, është saktësuar nga shejh Albani në Silsiletu Ehadithe Es Sahiha, nr.791.

[3] – Transmeton Tirmidhiu (1987), Hakimi (1/121), Tirmidhiu ka vlerësuar hadithin si hasen (të mirë), gjithashtu i këtij mendimi është edhe Shejh Shuajb Arnauti, ndërsa e kanë saktësuar Hakimi, Dhehebiu dhe imam Albani,- Allahu qoftë i kënaqur me ta!.

[4] – Transmeton Imam Ahmedi (6/163),Muslimi(746),Ebu Davudi (1343) dhe Nesaiu (3/60),- Allahu i mëshiroftë të gjithë dhe qofte i kënaqur!,- me Imamët e lartpërmendur.

[5] – Shënuar nga Imam Tirmidhiu,- Allahu e mëshirftë!,- 2/114.

[6] – Transmeton imam Ahmedi (2/381),Hakimi(2/612), Bejhekiu në Sunen (10/191 dhe Bezari (2740), Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë. E saktësoi Hakimi e me këtë saktësim u pajtua edhe Dhehebiu, këtë e forcoi Shejh Alameh Shuajb Arnauti, – Allahu e ruajt!,- në Musned (2/513),dhe Shejh Albani në Sahihul Xhamiu (përmbledhje e haditheve të sakta) numër. 2349, – Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë!.

[7] – (Transmeton Ahmedi(6/446),Tirmidhiu (2003),Ebu Davudi (4799),Ibn Hibbani (481) . Dhe hadithin e ka saktësuar Imam Tirmidhiu , Shejh Shuajb Arnauti dhe Shejh Albani,- Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë!.

[8] – Transmeton Taberani në librin e tij el Kebir me numër rëndor 1/179,dhe e saktësoi Shejh Albani në përmbledhjen e tij të haditheve të sakta me numër rendor 1973.

[9] – Shënuar nga – Ahmedi (2/247, 250, 436), Nesaiu (1592), Ebu Davudi (1113, 1238) Ibën Maxhe (1592)

Fjalinë e njohur “Mishi i dijetarëve është i helmuar” e ka përmendur Ibën Asakiri në librin e tij “Tebjinu Kedhibil Mufteri” fq. 29. Këtë fjali dukush e ka kuptuar gabimisht dhe për shkak të gabimit në kuptim e ka përqeshur atë si dhe e ka refuzuar.

Gabimi i parë në kuptim të kësaj fjalie është të besosh se dijetarët janë të mbrojtur nga gabimi dhe se nuk lejohet tu tregohet ose korrigjohet gabimi i bërë. Kështu nuk mendon ai që dallohet me arsye, ai që e di se dijetarët janë njerëz si të tjerët dhe vlera e tyre është se ata mbi supet e tyre bartin trashëgiminë e të Dërguarve të Allahut, alejhimu selam. Sidoqoftë duhet të dihet se këshillimi dhe korrigjimi i tyre duhet të bëhet me dituri dhe edukatë.

Gabimi i dytë në kuptimin e kësaj fjalie është se dikush e merr si arsyetim për të përgojuar dikë që nuk është në shkallën e dijetarëve. Edhe kjo është një gabim, prandaj thënësi i kësaj fjalie duhet që ti merr parasysh këto gabime të mundshme në kuptim dhe t’ua qartësojë atyre të cilëve ua tregon.

Në vijim desha të përmendi disa citate të Shejhut Ibën Uthejmin, Allahu e mëshiroftë, që janë përmendur në komentimin e librit “Rijadu Salihin”.

Në komentin e hadithit “o robërit e Mi, Unë vetes ia kam ndaluar padrejtësinë” ai thotë: Përgojimi i dijetarëve e zvogëlon peshën e diturisë që e mbajnë në kraharorët e tyre, dhe të cilën ua mësojnë njerëzve. Si pasojë të kësaj njerëzit nuk do ta pranojnë prej tyre diturinë e tyre dhe kjo është në dëm të fesë.

Ai gjithashtu thotë: të flasësh për kërkuesit e dijës është kritikë për dijetarët dhe për sheriatin që ata e bartin. Njerëzit nuk do tu besojnë e as do të pranojnë prej tyre nëse shtohet biseda rreth tyre. Prandaj detyra e njeriut është që kur të shtohet ky lloj i bisedave ta ruaj gjuhën e tij dhe të mos flasë përveç atëherë kur dobia është e dukshme. Edhe atëherë kur pyetet le të thotë Allahun e lus për udhëzim, Allahu na udhëzoftë të gjithë. (7/118-119)

Në komentin e tij të kaptinës Respekti i dijetarëve, të moshuarve dhe njerëzve me merita ai shkruan:

Me termin dijetarët autori ka për qëllim dijetarët e sheriatit që janë trashëgimtarë të Muhammedit, sal-lallahu alejhi ve selem. Pasi të Dërguarit e meritojnë respektin dhe nderimin edhe për trashëguesit e tyre duhet të ketë një hise. Nderimi i dijetarëve është nderim i sheriatit që ata e bartin. Me nënçmimin e dijetarëve nënçmohet sheriati. Atëherë ku përbuzet dijetari përbuzet edhe dija e fesë që e mbajnë dhe humbet vlera e

tyre në sytë e njerëzve. Çdokush i nënvlerëson dhe nënçmon. Pas kësaj çdokush e merr guximin të thotë unë jam dijetari unë jam njohësi i hollësive, unë kuptoj unë jam mrekullia e kësaj kohe, unë jam deti i gjerë pa brigje. Kur nuk ka dijetarë çdokush flet si ja merr mendja dhe copëtohet sheriati për shkak të veprave që i bëjnë disa mendjelehtë. (3/230-232)

I Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ve selem, thotë: Allahu e mëshiroftë Musain, është sprovuar më shumë se kaq dhe ka duruar. Mësimi që nxjerrim nga këto fjalë është se dijetarët sprovohen, ngacmohen dhe durojnë. Këtë fjalë i Dërguari i Allahut e ka thënë tetë vite pas hixhretit e jo në fillim të shpalljes por pasi që filluan të vërtetohen shenjat e vërtetësisë së tij. E tha kur u akuzua se nuk është i drejtë në ndarje. Nëse kjo fjalë i është thënë të Dërguarit atëherë nuk është larg mendjes se do ti thuhet edhe ndonjë dijetarit. Shejtani i nxit këta që të flasin për dijetarët. Nëse nëpërkëmbet dijetari nga këta atëherë nuk mbet kush ti udhëzojë njerëzit drejtë Librit të Allahut dhe udhëheqësi i tyre bëhet shejtani dha paria e tij. Për këtë shkak përgojimi i dijetarëve është mëkat më i rëndë se sa përgojimi i tjerre. Përgojimi i dijetarëve nuk e dëmton vetëm përgojuesit dhe të përgojuarin ai e dëmton Islamin sepse dijetarët janë bartësit e flamurit të Islamit. Nëse njerëzit e humbin besimin në fjalët e tyre, bie flamuri i Islamit dhe kështu dëmtohet Umeti i muslimanëve.

Tham mos u habit nëse dëgjon dikë duke i fyer dijetarët, fjalë të tilla janë thënë për të Dërguarin e Allahut, sal-lallahu alejhi ve selem dhe ka duruar. Shpreso në shpërblim tek Allahu dhe dije se përfundimi i mirë është për të devotshmit. (1/255-256)

Përktheu: M-r. Talha Kurtishi

Burimi: albislam.com