Kërko

isai - Rezultatet e kërkimit

If you're not happy with the results, please do another search

0 1502

Heshtja është e kundërta e të folurit.

Nga i dërguari (sal-Allahu alejhi ve selem) jemi të urdhëruar të flasim mirë, se përndryshe më mirë është të heshtim.

Ka thënë:

(من كان يؤمن بالله و اليوم الآخر فليقل خيرا أو ليسكت)

“…  Kush i beson Allahut dhe ditës fundit, le të flet mirë, përndryshe le të heshtë.”

Disa raste ku duhet heshtur

  • Kur imami lexon në namaz Kuran

وَإِذَا قُرِئَ ٱلۡقُرۡءَانُ فَٱسۡتَمِعُواْ لَهُۥ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ ٢٠٤

“Kur të lexohet Kurani, dëgjoni dhe heshtni, në mënyrë që të mëshiroheni.“ Araf: 204

  • Kur hatibi e bën hytben e xhumasë

I dërguari i Allahut (sal-Allahu alejhi ve selem) ka thënë:

إذا قلت لصاحبك يوم الجمعة أنصت والإمام يخطب فقد لغوت

“Nëse i thua shokut tënd në ditën e xhuma hesht, imami duke e bërë hytben ti ke bërë gabim (ke humbur shpërblimin).

  • Gjatë ligjeratës

Të urtët kanë thënë:

Në kuvendin e të meçurve njëri flet, të tjerët dëgjojnë.

Përjashtim bëjnë ndërhyrjet me vend.

  • Kur nuk të kuptojnë
  • Rasti i Merjemes

Merjemeja bija e Imranit ishte e premtuara nga nëna e saj që të shërbejë në tempull. Asaj një natë i erdh Xhibrili dhe e lajmëroi se do të ketë fëmijë. Pasi fryu, ajo mbeti shtatëzëne dhe e lindi Isain (alejhi selam). Këtë nuk ia besonte askush, andaj në këtë situatë të ndërlikuar ajo është dashur të heshtë. Allahu i Madhëruar ka thënë:

فَكُلِي وَٱشۡرَبِي وَقَرِّي عَيۡنٗاۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ ٱلۡبَشَرِ أَحَدٗا فَقُولِيٓ إِنِّي نَذَرۡتُ لِلرَّحۡمَٰنِ صَوۡمٗا فَلَنۡ أُكَلِّمَ ٱلۡيَوۡمَ إِنسِيّٗا ٢٦

“Ha, pi dhe qetësohu. Nëse vëren ndonjë njeri, i thuaj: “Unë jam betuar në të Gjithëmëshirshmin se do të agjëroj, prandaj sot nuk do të flas me askënd.”Merjem: 26

  • Rasti i Zekerijaut (alejhi selam)

Kur Zekerija u bë me fëmi duke qenë i shtyrë në moshë kërkoi argument nga Allahu i Madhëruar. Përgjigja e Allahut për të ishte që ai të heshtë.

قَالَ رَبِّ ٱجۡعَل لِّيٓ ءَايَةٗۖ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَ لَيَالٖ سَوِيّٗا ١٠

“(Zekerija) tha: “O Zoti im, më jep ndonjë shenjë!” Ai tha: “Shenja jote do të jetë se nuk do të mund të flasësh me njerëzit për tri net, ndonëse do të jesh i shëndoshë.” Merjem: 10

Hoxhë Ali Shabani

0 1518

1. Cila sure gjendet në mes sures Err Rrahman dhe el Hadidë?

– Sureja el Vakia.

2. Cila sure gjendet në mes sures El Bekare dhe en Nisa?

– Sureja Ali Imran.

3. Cila sure gjendet në mes sures Err Rra’d dhe el Hixhër?

– Sureja Ibrahim.

4. Në lidhje me kë zbriti fjala e Allahut; “Të ndershmit dhe të pasurit nga ju, të mos betohen se nuk do t’u jain t afërmve, të varfërve dhe atyre që pr hir të Allahut lanë vendlindje e tyre, po le t’ua falin (gabimin) dhe mos t’ua zënë për të madhe. A nuk dëshironi që Allahu t’u falë. Allahu falë dhe mëshiron shumë.” (Nurë; 22).

– Në lidhje me Ebu Bekrin, radijAllahu anhu.

5. Katër ajete Kuranore fillojnë me shkronjën Sh(ش )?

– Në suren el Bekare, ajeti nr.185; “(ato ditë të numëruara janë) Muaji i Ramadanit që në te (filloi të) shpallet Kur’ani, që është udhërëfyes për njerëz dhe sqaruesi i rrugës së drejtë dhe dallues (i të vërtetës nga gënjeshtra). E kush e përjeton prej jush këtë muaj, le të agjërojë, ndërsa kush është i sëmurë ose në udhëtim, le të agjërojë aqë ditë nga ditët e mëvonshme. Allahu me këtë dëshiron lehtësim për ju, e nuk dëshiron vështërsim për ju. (të agjëroni ditët e lëshuara më vonë) Që të plotësoni numrin, të madhëroni Allahun për atë se u udhëzoi dhe që të falenderoni.”

Në suren Ali Imran, ajeti nr.18; “Allahu vërtetoi se nuk ka zot tjetër përveç Tij, e dhe engjëjt e ata që kanë dijeni, se Ai është Zbatues i drejtësisë. Nuk ka zot përveç Tij, Fuqiplotit, të Urtit.”

Në suren En Nahl, ajeti nr. 121; “Falënderues për të mirat e Tij. Ai (Allahu) e zgjodhi atë (për pejgamber) dhe e udhëzoi në rrugën e drejtë.”

Dhe ajeti në suren Shura, ajeti nr. “Ai u përcaktoi juve fe atë që i pat përcaktuar Nuhut dhe atë që Ne ta shpallëm ty dhe atë me çka e patëm porositur Ibrahimin, Musain dhe Isain. (I porositëm) Ta praktikoni fenë e drejtë e mos u përçani në të. Për idhujtarët është rëndë kjo në çka ju i thirrni ata. Allahu veçon për të (për besim të drejtë) atë që do dhe e udhëzon atë që i drejtohet Atij.”

Ali Abdulkadir el Murejshid

Nga arabishtja; Suad Shabani

0 773

1. Medito rreth jetës së pejgamberëve të Allahut dhe njerëzve të mirë, do të shohësh mësime dhe suksese të arta në jetën e tyre edhe pse ata nuk ishin prej të pasurëve, në ato kohëra jeta ishte më e vështirë e jo sikur në kohën që jetojmë ne sot. Andaj, kapu fortë pas mësimeve dhe sukseseve të tyre dhe duke medituar fjalën e Isait alejhi selam, i cili tha duke përkshruar veten e tij dhe duke falënderuar Zotin; “(Zoti im) Më ka bërë dobiprurës kudo që të jem dhe më ka porositur me namaz (falje) e zeqatë për sa të jemë gjallë!” (Merjem: 31).

Shejh Dr Nasir el Umer

2. Allahu, xhele ue ala, ka thënë; “Ajo (Merjemja), vuri një perde ndaj tyre, e Ne ia dërguam asaj Xhebrilin, e ai iu paraqit asaj njeri në tërësi.” (Merjem; 17).

Ajo vendosi perde apo mbulesë ndaj adhuruesve që ishin në Kuds, e çfarë është gjendja e disa vajzave tona të cilat nuk vendosin hixhab (mbulesë) as para të prishurëve në moral!?

Dr. Abdulmuhsin el Mutajrij

3. Allahu, xhele ue ala, ka thënë: “Për secilin që i është frikësuar Zotit pa e parë dhe ka qenë i kthyer te Ai me zemër të sinqertë.” (Kàf; 33).

Fudajl Ibn Ijadi , rahimehullah, ka thënë; “Fjala është për besimtarin i cili i kujton mëkatet e tij kur është vetë (në vetmi) dhe bën istigfar (kërkon falje dhe pendohet tek Allahu për mëkatet).”

Hafidh Ibn Kethiri, rahimehullah, ka thënë; “Këtu hyn edhe besimtari i cili e përmend Allahun në vetmi(kujton Madhërinë e Allahut dhe takimin me Allahun ) dhe sytë e tij lotojnë.”

Tefsir Ibn Kethir; 7/406

4. Tërheqja e vërejtjes për veprimin e mëkatit dhe rrugët që të shpiejnë në mëkat është e qartë në librin e Allahut; “O ju që keni besuar, largohuni prej dyshimeve të shumta, meqë disa dyshime janë mëkat dhe mos hulumtoni për zbulimin e të metave të njeri tjetrit, dhe mos përgjoni njëri tjetrin; a mos ndonjëri prej jush dëshiron të hajë mishin e vëllait të vet të vdekur? Atë pra e urreni! Kini frikë nga ndëshkimi i Allahut, e Allahu është mëshrues, Ai pranon shumë pendimin.” (Huxhurat; 12).

Nëse muslimani dyshon apo e paragjykon vëllain e tij, atëherë një gjë e tillë e shpie atë që ai t’ia zbuloj të metat e tij , e nëse ia zbulon dhe ia shpalon të metat e vëllait të tij, atëherë ai e përgojon atë.

Shejh Uthejmini, rahimehullah Sherh Rijadus Salihin; 2/121

5. Allahu, xhele ue ala, ka thënë; “Dhe më inspiroqë të bëj vepra të mira.” (Ahkaf; 15).

Nuk u mjaftua me kaq, por tha; تَرْضَاهُ “(Vepra të mira) që i pëlqen Ti.”

Pra, këto janë synime madhore dhe qëllime me sinqeritet ndaj Allahut.

Nga arabishtja; Suad Shabani

0 1271

1. Cila sure emërohet ndryshe edhe sureja Vejl (është një luginë prej luginave të Xhehenemit)?

– Sureja el Humeze.

2. Cila sure emërohet ndryshe edhe sureja e luftës?

– Sureja Muhamed.

3. Çka kuptojmë me fjalën err Rraxhifeh në Kuranin Fisnikë?

– Fryerja e parë në sur.

4. Kush është për qëllim të thelluarit në dije prej ithtarëve të librit që janë cekur në Kuran?

– Abdullah Ibn Selam dhe Ka’b el Ahbari.

5. Ceki disa emra të Kuranit?

– El Kitab, Edh Dhikër, El Furkan, En Nurë, Et Tenzil, El Kuran.

6. Sa shkronja ka në tërë Kuranin Fisnikë?

– 323671 shkronja.

7. Sa herë është përmendur në Kuran fjala injorancë?

– 4 herë.

8. Sa herë është përmendur Isai alejhi selam në Kuran?

– 25 herë.

9. Kush janë të zgjedhurit dhe të dashurit e Allahut?

– Ata që lexojnë dhe veprojnë sipas Kuranit.

10. Çka është për qëllim dy shëruesit?

– Kurani dhe mjalti.

Ali Abdulkadir el Murejshid

Nga arabishtja; Suad Shabani

Burimi: albislam.com

0 3261

Pyetja: A është i vlefshëm gusli për namazin e xhumasë, nëse ai bëhet në mbrëmjen e së premtës, gjegjësisht para agimit të ditës së premte?!

Përgjigje: Jo, nuk është i vlefshëm! Ngase larja (gusli) për Ditën e Xhuma nuk është valid përpos nëse bëhet pas lindjes së diellit, respektivisht në mes të lindjes së diellit dhe agimit. E nëse lahet (merr gusul) në mes të kohës pas agimit dhe para lindjes së diellit, sërish vlefshmëria e tij është diskutabile për mua, ngase dita shikuar në aspektin sheriatik, fillon me lindjen e agimit dhe merr fund me perëndimin e tij, kurse shikuar në aspektin astronomik, dita fillon me lindjen e diellit dhe përfundon me perëndimin tij, kurse dita duhet të shikohet sipas aspektit sheriatik, e jo sipas atij astronomik. Po ashtu – sa i përket kohës në mes të agimit dhe lindjes, duhet të kihet parasysh se, ajo është kohë për namazin e sabahut, e nuk ka ndonjë rekomandim sheriatik që në atë kohë të shkohet për namaz të xhumasë, ngase ajo është kohë e namazit të sabahut. Ai që lahet (merr gusul) pas lindjes së diellit, e ka qëlluar sunnetin, i është përgjigjur urdhëresës fetare dhe nuk ka kurrfarë problemi, ndërsa në mes të lindjes së agimit dhe lindjes së diellit është çështje diskutabile, kështu që më e sigurtë është që të mos lahet përpos se pas lindjes së diellit.

Shejh Muhamed Ibn Salih El-Uthejmin, Allahu e mëshiroftë, “Mexhmu El-Fetava ve’r-Risail”, libri: “Namazi i Xhumasë”, vëllimi: 16.

Përktheu dhe përshtati nga gjuha arabe: Amir Shabani

0 1189

● Thanë: Çofshi mirë çdo vitë të ri.

○ Thashë: Cila është arsyeja?

●Thanë: Mbaroi një vit,dhe filloi një vit i ri.

○ Thashë: Çfarë viti është ky që do të fillojë? A nuk jemi ne në muajin e katërt Hixhrij?!

● Thanë: Është viti Miladij (diellor).

○ Thashë: Urimet e tua mbaji për vete, ne nuk pranojmë urime me këtë kalendar, dhe nuk jemi ithtarë të saj që t’na uroni me të. Drejtohuni atyre të cilët janë ithtarë të saj.

● Thanë: Po kush janë ithtarët e saj?

○ Thashë: Jehudët dhe të Krishterët.

● Thanë: Ti je i ashpër, i ndryshëm nga të tjerët.

○ Thashë: Nuk jam i ashpër dhe as i ndryshëm, porse ti je bërë i butë (ke pranuar me lehtësi) dhe je bërë njësoj me ta. Ky kalendar veçon Jehuditë dhe të Krishterët , dhe me të llogarisin çështjet dhe punët e tyre. Dhe këta kanë caktuar fillimin dhe mbarimin tij.

● Thanë: Ky është viti (llogaritës) i lindjes së Mesihut (Isait) alejhi selam.

○ Thashë: Jo.

● Thanë: E po çfarë atëherë?

○ Thashë: Është viti i Kryqëzimit dhe i Krishtlindjeve, në të cilin pretendojnë se ai (Isau) është biri i Zotit (i lartësuar është Allahu nga ajo çfarë i mveshin).

● Thanë: Dhe si arrite të gjykosh se kjo është festë e Kryqëzimit dhe Krishtlindjeve, dhe nuk është festë e lindjes së Mesihut, alejhi selam?

○ Thashë: Në cilën stinë të vitit jemi tani?

● Thanë: Në stinën e Dimrit.

○ Thashë: Mirë atëherë, në cilën stinë të viti bëhet (kultivohet) hurma “Rutab”? Apo çfarëdo hurme tjetër.

● Thanë: Çfarë ka të bëjë tani kjo? Dhe për çfarë arsye hym në çështjen e stinëve, ishim tek çështja e lindjes së Mesihut.

○ Thashë: Përgjigju pyetjes sime, që të arrijmë tek e vërteta, në cilën stinë të vitit bëhet hurma Rutab?

● Thanë: Në stinën e verës.

○ Thashë: Ne tani jemi në stinën e dimrit, dhe Mesihu Isau i biri i Merjemes alejhi selam lindi në stinën e verës.

● Thanë: Cili është argumenti ytë?

○ Thashë: Allahu i Madhëruar thotë:

{وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا}
(E ti shkunde trupin e hurmës se do të bijnë ty hurma të freskëta.)
(Merjem;25)
Dhe nga kuptimi i jashtëm i ajetit është se Mesihu alejhi selam u lind në stinën e verës, kjo është koha e Rutabit (hurmës), dhe si ka mundësi që dita e lindjes së tij të jetë dimrit?

● Thanë: Por kjo është ta themi vit i ri Miladij (diellor).

○ Thashë: Kjo është dita e shfaqjes së Kryqëzimit dhe e Krishtlindjeve, dhe këtë e festojnë çdo vit.

● Thanë: Ne nuk pretendojmë urimet për Kryqëzimin, porse vetëm përfundimin e një viti.

○ Thashë: Përderisa nuk kemi argument nga Libri (Kurani) dhe Suneti (Hadithi) që vërteton apo lejon urimin e një viti Hixhrij Islamik, në të cilin orientohen muslimanët në adhurimet e tyre dhe çdo gjë që ka të bëjë me fenë e tyre, dhe nga dijetarët e mirëfilltë se urimi i një viti të ri është bidat dhe devijim. E çfarë mundë të jetë me urimin e vitit Miladij të cilin e vendosën jobesimtarët nga Jehudët dhe të Krishterët?!
A nuk është kjo më e rëndë dhe më e ndaluar?!
Duke veçuar urimin me këtë vit i bije të madhërosh traditat dhe bindjet e tyre. Përderisa Allahu ka përbuzur të gjitha traditat dhe bindjet e Jehudive dhe të Krishterëve.

● Thanë: Nga çfarë argumenton se nuk lejohet urimi i përfundimit të viteve edhe në çoftëse është Hixhrij?

○Thashë: Allahu thotë:

{وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا }
(Çka t’ju jep Pejgamberi, atë merreni e çka t’ju ndalojë, përmbanju.)
[Hashër;7]
Dhe Pejgamberi ﷺ nuk na solli ndonjë lejesë për urimin e mbarimit apo fillimit të viteve.
Është transmetuar në Sahihun e Muslimin nga Hadithi i Aishes radijAllahu anha ku thotë: Ka thënë Pejgamberi ﷺ : “Kush punon ndonjë punë (vepër) e cila nuk është në përputhje me mësimet tona, i është refuzuar.”
Dhe hadithi i Ibn Umerit ku thotë: Ka thënë Pejgamberiﷺ: “Kush përngjason një popull ai është prej tyre.”

Kushdo që vepron një gjë të tillë është mëkatarë cila do që të jetë arsyeja e tijë. Sepse kjo është bashkëpunim në shirk dhe mohim ndaj Allahut fuqiplotë në atë çfarë ata mveshin.

Allahu thotë:
{ وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ}
(Ata kanë dëshirë që ti të bësh lajka.)
[Kalem:9]

Nga arabishtja: M. Rexhepi

Burimi: albislam.com

0 2414

Njeriu si qenie sociale u krijua me aftësi dhe instikte të veçanta në mënyrë që të përmbush misionin hyjnor- mëkëmbës i fjalës së Zotit në tokë.

Ai ushtron ndikimin e tij në shoqëri por edhe ndikohet. Shpreh argumentat e tij, rreh mendimet me të tjerët dhe formon bindje e botëkuptime për dukuri të caktuara. Kjo marrëdhënie e tij me shoqërinë manifestohet shpesh nëpërmjet polemikave. Pra, njeriu polemikën e ka pjesë të natyrës së tij. Allahu thotë në Kuran: “Në këtë Kur’an Ne shtruam çdo lloj shembulli për hirë të njerëzve, po njeriu, më shumë se çdo tjetër është polemizues” (Kehf:58)

Parashtrohet pyetja: polemika në këndvështrimin islam, është diçka pozitive apo negative?

Në Kuran gjejmë pak raste ku polemika përmendet në kontekst pozitiv, të tjerat janë të gjitha konotacione negative, prej tyre:

1. “Ithtarët e Librit mos i polemizoni ndryshe (kurr i thirrni në fenë tuaj) vetëm ashtu si është më së miri” (Ankebut: 46)

2. ‎”Ja, ju jeni ata që polemizuat edhe për atë që e dinit (për Isain) e përse polemizoni për atë që s’keni kurrfarë dije (për Ibrahimin)? Allahu e din të vërtetën e ju nuk e dini.” (Bekare: 66)

3. ‎”…mos polemizo për numrin e tyre përpos ashtu në tërësi (për thelbin duke shmangur hollësitë), dhe askë mos e pyet për ta” (Kehf: 22)

Këto ajete kuranore përmendin karakteristikat e polemikës pozitive e që janë: sjellja e mirë dhe konstruktiviteti, dituria rreth çështjes për të cilën polemizohet dhe trajtimi i thelbit. Kjo polemikë nuk shoqërohet me hasmëri dhe është e pranishme mes dijetarëve, mendjendriturve dhe të edukuarve.

Polemika negative karakterizohet me: fanatizëm, jokorrektësi, hasmëri, inat, fyerje dhe kritika personale etj. Këto polemika janë shumë të pranishme në mesin e injorantëve, të paedukuarve, të mllefosurve dhe pasuesve të epshit.

Të gjitha tekstet fetare qortuese të polemikës, flasin për polemikën negative. Muhamedi, lavdia dhe paqja qofshin mbi të thotë: “nuk devijon nga e vërteta një popull vetëm se nga shtegu i polemikës – pastaj lexoi ajetin kuranor: “Dhe thanë: “A janë më të mirë zotat tanë apo ai?” Ata nuk të thanë atë, vetëm si polemikë, por ata janë njerëz ngatrrestarë” (Zuhruf: 58)

Burimi: albislam.com

Hoxhë Agim Bekiri

0 3013

Enes ibn Maliku, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, përcjell se i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, ka thënë: “Allahu do t’i grumbullojë njerëzit në ditën e Kijametit dhe ata do brengosen për këtë (tubim) e do të thonë: sikur të kërkonim ndërmjetësim te Zoti ynë sa të na heqë nga vendi që ndodhemi. Tha: i shkojnë Ademit, O Adem! Ti je babai i njerëzimit, Allahu të ka krijuar me duart e Tij, ka fryrë te ti nga shpirti i krijuar, si dhe ka urdhëruar engjëjt të biejnë në sexhde  ty, ndërmjetëso për ne te Zoti yt, a nuk e shikon se deri ku ka arritur çështja? E do thotë: “Nuk jam unë për të, e do përmend mëkatin e vet që ka vepruar, e do turpërohet prej Zotit për atë mëkat, e u thotë: Shkoni te Nuhu. Pasi që shkojnë tek Nuhu, alejhi selam, ai u thotë: Unë nuk jam për këtë, e do përmend gabimin e tij që ka vepruar,e do turpërohet para Zotit për atë mëkat, e u thotë: Shkoni tek Ibrahimi, alejhi selam, të cilin Allahu e konsideroi mik të Tij. Shkojnë tek Ibrahimi, alejhi selam, e ai u thotë: Unë nuk jam për këtë, e ua përmend gabimin që ka vepruar e turpërohet para Zotit për shkak të këtij gabimi, e u thotë: Shkoni tek Musai, alejhi selam, atij Allahu i foli, e ia dha Tevratin, kështu që shkojnë tek Musai, alejhi selam, e ai u thotë: Unë nuk jam për këtë, e do përmend gabimin e tij, e turpërohet para Zotit për atë gabim, u thotë: Shkoni tek Isai, alejhi selam, që është Fjala prej Tij (Allahut), të cilën Ai e vendosi te Merjemja si shpirt i krijuar prej Tij, shkojnë tek Isai, e ai do thotë: Unë nuk jam për këtë, por shkoni tek Muhamedi, alejhi selam, një rob që Allahu ia ka falur gabimet e mëhershme dhe ato të mëvonshme. dhe më vijnë mua e unë i kërkoj Allahut leje, kur e shikoj Atë, bie në sexhde dhe më lë kështu sa do Ai, pastaj më thuhet: ngrije kokën, kërko e do të të jepet, fol e do të dëgjohesh, ndërmjetëso e do të të lejohet ndërmjetësimi. E ngre kokën, falënderoj Zotin tim me fjalë që m’i mëson Ai, pastaj ndërmjetësoj dhe më vendos (cakton) një kufi (njerëzish), pastaj i nxjerr nga Zjarri dhe i fus në Xhenet, pastaj kthehem dhe bie në sexhde njëlloj, dhe më lë kështu sa do Ai, pastaj më thuhet: ngrije kokën, kërko e do të të jepet, fol e do të dëgjohesh, ndërmjetëso e do të të lejohet ndërmjetësimi. E ngre kokën, falënderoj Zotin tim me fjalë që m’i mëson Ai, pastaj ndërmjetësoj dhe më vendos (cakton) një kufi (njerëzish), pastaj i nxjerr nga Zjarri dhe i fus në Xhenet, -transmetuesi deklaron (nuk e di se herën e tretë apo të katërtën tha), e them: O Zot! Nuk ka mbet askush në zjarr, veçse ai që e ka prangosur Kurani. (Pra ka merituar të qëndron për çdoherë).” Shënon Muslimi

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Ditën e Kiametit, që është një ditë e vështirë, e mundimshme, njerëzit do qëndrojnë në mahsher, e do zbret dielli afër kokave të tyre, saqë njerëzit do fundosen në djersët e tyre, për çfarë do përjetojnë vuajtje, lodhje të madhe, shpresojnë të përfundojë kjo gjendje, e nuk do gjejnë rrugëdalje tjetër pos se të kërkojnë ndërmjetësim prej të dërguarve. Kështu që fillojnë prej Ademit, alejhi selam, babait të njerëzimit, i cili e sheh veten në pozitë më të ulët për atë që ata kërkojnë, e shkojnë më pas tek Nuhu, e Ibrahimi, alejhi selam, pastaj tek Musai, e pastaj tek Isai, alejhim selam, i cili i udhëzon të shkojnë tek Muhamedi, sal-Allahu alejhi ve selem,  i cili u thotë atyre: Unë jam për këtë, unë jam për këtë. I cili do bie në sexhde për Allahun, e Allahu e inspiron me disa lutje që më herët askush nuk ka falënderuar Allahun në tokë, i pranohet ndërmjetësimi i tij, i urdhëron njerëzit që të gjithë të drejtohen për në llogari. Allahu urdhëron  robërit që të kalojnë urën e siratit, e disa prej umetit biejnë në zjarr, si shkak i mëkateve që kanë vepruar, e Allahu i jep leje të dërguarit, sal-Allahu alejhi ve selem, që të ndërmjetëson, e do ndërmjetëson për çdo njeri i cili ka thënë: La ilahe il Allah, me sinqeritet buruar nga zemra e tij, qoftë edhe sinqeriteti i tij të arrijë sasinë e sa një kokre elbi.

Dobi nga hadithi

  1. Ademi, alejhi selam, është i dërguari i parë.
  2. Nuhi, alejhi selam është i dërguari i parë në tokë.
  3. Lejimi i ndërmejtësimit me të dërguarit, për gjëra që ata kanë aftësi, gjatë jetës së tyre.
  4. Pohimi i atributit të folurit për Allahun.
  5. Turpërimi i të dërguarve prej Zotit, e madhërimi i tyre ndaj Tij.
  6. Vlera e të dërguarit, Muhamedit, sal-Allahu alejhi ve selem, mbi të dërguarit e tjerë.
  7. Pesë të dërguarit më të dalluar; Ademi, Nuhu, Ibrahimi, Musa, Isa dhe Muhamedi, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të gjithë.
  8. Pohimi i ndërmjetësimit për të dërguarin, sal-Allahu alejhi ve selem, siç është shefati për të ndërprerë gjykimi, shefati për të hapur derën e xhenetit, ndërmjetësimi për të nxjerrë nga zjarri mëkatarët besimdrejtë.
  9. Mekamu mahmud, që i është premtuar prej Allahut, të dërguarit të Tij, është shefati i tij për të filluar gjykimin mbi njerëzit ditën e Kiametit.
  10. Besimtarët e drejtë prej umetit do shpëtojnë nga përjetshmëria në zjarr, dhe se në zjarr nuk qëndron përgjithmonë asnjë besimdrejtë.
  11. Mëshira e Allahut për këtë umet, dhe vlera e tij mbi umetet tjera.

HADITHI I TRIDHJETË E SHTATË

DYZET HADITHE RRETH BESIMIT (AKIDES)

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

0 5064

Omeri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, transmeton dhe thotë: Një ditë, gjersa po qëndronim me Pejgamberin, lavdia dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, përpara nesh u paraqit një njeri me rroba shumë të bardha dhe me flokë shumë të zinj. Tek ai nuk dukeshin shenjat e udhëtimit dhe askush nga ne nuk e njihte. U ul pranë Pejgamberit, lavdia dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, i mbështeti gjunjët e tij me gjunjët e Pejgamberit dhe i vendosi duart mbi kofshët e tij dhe tha:

“O Muhamed, më thuaj çfarë është Islami?”. Pejgamberi, lavdia dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, tha: “Islam është: të dëshmosh se nuk meriton askush të adhurohet me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është rob dhe Pejgamberi i Tij, të falësh namazin, të japësh zekatin, të agjërosh Ramazanin dhe të bësh haxhin në Qabe, nëse ke mundësi.” (Njeriu) tha: “të vërtetën pohove.” Ne u habitëm nga ajo që ai e pyeste e pastaj thoshte se (Pejgamberi) po pohonte të vërtetën.

Ai tha: “Më thuaj çfarë është Imani (besimi)?” Ai (Pejgamberi) u përgjigj, “të besosh Allahun, melekët e Tij, Librat e Tij, Pergamberët e Tij, Ditën e Fundit dhe të besosh në Caktimin (kaderin), se e mira dhe e keqja vijnë prej Tij .” Ai tha: “të vërtetën pohove.”

Dhe më pas tha: “Më thuaj çfarë është Ihsani (mirësia e përsosur)?” Ai u përgjigj: “Ai është, të adhurosh Allahun sikur të jesh duke e parë Atë, pasi edhe pse ti nuk e sheh Atë, Ai me të vërtetë të sheh ty.”

Ai tha, “Më thuaj për Çastin se kur do të ndodhë?” Pejgamberi, lavdia dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të u përgjigj: “I pyeturi nuk di më tepër sesa pyetësi.”

Ai tha: “Më thuaj për shenjat kiametit.” Ai iu përgjigj: “Robëresha do të lindë të zonjën e saj; dhe do t’i shohësh këmbëzbathurit, të zhveshurit e të varfërit, barinjë të dhenve duke bërë gara se kush ndërton më tepër ndërtesa të larta.”

Pastaj, ai u largua, ndërkohë që unë qëndrova për shumë kohë. Pejgamberi, lavdia dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, më tha: “O Omer, a e di kush qe pyetësi?” Unë i thashë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri.” Ai tha: “Ai qe Xhibrili, dhe erdhi që t’ju mësojë fenë tuaj.” Shënon Muslimi.

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Sahabët, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre, kishin dëshirë të pyesin të dërguarin, sal-Allahu alejhi ve selem, duke mospëlqyer teprimin në të pyeturit. Ishte e çuditshme për ta, që një u huaj, të pyet të dërguarin, e ata t’i dëgjonin përgjigjet, përderisa sahabët ishin ulur me të dërguarin, sal-Allahu alejhi ve selem, duke mësuar dhe kuptuar fenë tek ai, hyri ky person i panjohur, nga i cili nuk vëreheshin shenja të udhëtimit, erdhi saqë u ul përballë të dërguarit të Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, filloi ta pyet dhe t’ia konfirmon përgjigjet e tija, gjë që i habiti sahabët nga ky veprim i këtij personi të huaj!

Megjiatë, ata dëgjuan me një heshtje të madhe atë që ai thoshte dhe përgjigjet nga i dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem, ishin pyetje që kanë të bëjnë me themelet e fesë, e përgjigjet e të dërguarit ishin shumë të qarta, të mjaftueshme, e përfshirëse.

E pyeti për imanin, e i dërguari ia tregoi shtyllat e tij,e  pyeti për islamin, e i tregoi i dërguari, farzet e fesë, e pyeti për ihsanin i përmendi dy mënyrat e sqaroi dy shyllat e tij, në fund i hauaji përfundoi pyetjet e tija, me peytjen rreth Kiametit, ku edhe përfundon kjo botë, kur njerëzit do ringjallen për të dhënë llogari e për tu shpërblyer. U përgjigj i dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, se nuk ka askush prej krijesave që di kohën se kur do të ndodhë, e personi e pyeti për shenjat e tij. Ai ia përmendi disa prej shenjave, si marrja e robëreshave nga mbretërit që do lindin fëmijë, të cilët më pas do jenë zotërinj të nënave të tyre robëresha, e përmendi prej shenjave garimin e barinjëve, këmbëzbathur nga beduinët arab, në ndërtime, në këmbim të jetës së tyre në rrugëtime e shpërngulje. Pas gjithë këtyre pyetjeve të thella, e përgjigjeve të qarta, u largua, e la në zemrat e atyre që dëgjonin prej sahabëve, disa mësime imanore shumë të rëndësishme. I dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ve selem, nuk harroi që të largon habinë e tyre nga pyetjet e këtij të huaji, e u tregoi se ai pyetësi ishte Xhibrili, alejhi selam, kishte ardhur që t’ua mësonte fenë.

Dobi nga hadithi

  1. Ky hadith sqaron se çështë islami, dhe se ai përfshin gjitha veprat e mira të ushme, që prej shqiptimit të shehadetit, namazi, zeqatit, agjërimit e haxhit.
  2. Sqaron se çështë imani, dhe se ai përfshiin gjitha veprat e brendshme, që prej besimi në Allahun, melaqet, librat, të dërguarit, ditën e Fundit, kader qoftë për mirë apo për keq.
  3. Besimi në Allahun nënkupton pohimi i ekzistimit të Tij, dhe se është i atribuar me atribute absolute, i pastër nga çdo atribut mangësie.
  4. Besimi në melaqet nënkupton, pohimi i ekzistencës së tyre, dhe se ata janë ashtu siç Allahu i ka përshkruar, robër të ndershëm.
  5. Besimi në të dërguarit nënkupton,pohimi se ata janë të dërguar prej Allahut, janë besnik në atë që ata rrëfejnë.
  6. Besimi në librat që nënkupton, pohimi se janë fjalë të Allahut, dhe se çfarë ato përmbanin ishte e vërtetë.
  7. Besimi në ditën e Fundit nënkupton, pohimi i ringjalljes pas vdekjes, llogari, peshores, xhenetit e xhehenemit.
  8. Obligueshmëria e besimit në të gjitha shtyllat, pa dalluar mes tyre, përpos asaj që është veçuar me emërtime, në këtë rast duhet besuar në to veçmas. Si të besuart në Musain, Isain, Harunin prej pejgamberëve, besimi në Tevratin, Inxhilin, e Kuranin. Të besuarit në Xhibrilin, Mikailin prej melaqeve.
  9. Të besuarit në kader nënkupton, se Allahu ka qenë i dijshëm për përcaktimet e gjërave, për kohërat para se të krijohen, pastaj i krijoi ajo që në dijen e Tij ishte se do krijohet, kështu që çdo krijesë është burim i Dijes, Fuqisë dhe Dëshirës së Allahut.
  10. Feja islame përmban tri shtylla kryesore: imani, islami dhe ihsani.
  11. Kuptimi i Ihsanit, që është: të ndjehet prania e mbikqyrjes së Krijuesit të Madhërishëm, me një bindje se Allahu atë e sheh, i di veprimet, gjendjet, nga at që shfaqen dhe ato të fshehta.
  12. Ky hadith sqaron se dija mbi Kiametin i takon vetëm Allahut, dhe se të dërguarit,melaqet e gjithë tjerët nuk kanë dijeni për kohën se kur do ndodhë.
  13. Kiameti njihet me ndodhinë e shenjave të tij.

HADITHI I TRIDHJETË E PESË

DYZET HADITHE RRETH BESIMIT (AKIDES)

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

0 2706

Fjala “Islam” do të thotë paqe dhe nënshtrim. Paqe do të thotë të jeshë në paqe me veten dhe çdo gjë që të rrethon, e nënshtrim do të thotë dorëzim ndaj vullnetit të Perëndisë. Një kuptim më i gjerë i fjalës “Islam” është arritja e paqes duke iu nënshtruar vullnetit të Allahut.

Për këtë quhet njeriu musliman, për arsye se i nënshtrohet urdhërit të Allahut, e njëson Atë, e adhuron vetëm Atë, i bindet urdhërave të Tija, e i braktis ndalesat, ndalet në kufijtë e caktuar, ky është islami.

Kjo është një fe e veçantë, me një emër që paraqet një qëndrim moral dhe një mënyrë të jetës. Judaizmi merr emrin e vet nga fisi i Judës, Krishterimi nga Krishti (sipas emërtimit të tyre), Budizmi nga Buda Goutam dhe Hinduizmi nga lumi Indus. Megjithatë, muslimanët nxjerrin identitetin e tyre nga shpallja, dhe jo nga personaliteti i Muhamedit, alejhi selam, kështu që nuk duhet të quajtur “Muhamedanët”.

Është fe e përbashkët në të cilën ftuan gjithë profetët, dhe secili prej tyre shqiptoi se është një prej muslimanëve.

Kështu hasim në fjalët e Nuhut, alejhi selam: “Mua më është urdhëruar të jem një prej muslimanëve.” Junus, 72

Njashtu, Jakubi, alejhi selam, porosiste fëmijtë e tij: “Ibrahimi u rekomandoi këtë fëmijëve të tij, po edhe Jakubi: “O bijt e mi! perëndia me të vërtetë ka zgjedhë për ju fenë e vërtetë, dhe mos vdisni ndryshe veçse duke qenë muslimanë!.” Bekare, 132

Fëmijët e tij iu përgjigjën fjalës së prindit: “Ata u përgjegjën: “Na do ta adhurojmë Perëndinë tënd (i cili është) edhe Zoti i baballarëve tu: Ibrahimit, Ismailit dhe Is’hakit, një Zotit të vetëm, dhe ne nënshtrohemi vetëm Atij!.” Bekare, 133

Fjala e Musait, alejhi selam: “Musai tha: “O populli im! Nëse besoni Allahun, mbështetuni tek Ai, nëse jeni musliman!.” Junus, 84

Havarijunët iu drejtuan Isait, alejhi selam: “Nxënësit (e tij) u përgjegjën: “Na jemi ndihmëtarët e fesë së Allahut, na besojmë Allahun e ti Isa bëhu dëshmitar se na jemi muslimanë.” Ali Imran, 52

Thotë Allahu i Madhëruar për Ibrahimin, alejhi selam: “Ibrahimi nuk ka qenë as hebrej as i krishterë, por ka qenë besimtarë i vërtetë, musliman. E, nuk ka qenë as nga idhujtarët.” Ali Imran, 67

Pra, ajo me çfarë erdhi islami nuk ishte diç e re për aq sa ishte përmirësim i mesazheve hyjnore të mëhershme. Pra, islami, është fe e gjithë profetëve, të cilën fe Allahu e zgjodhi për njerëzimin, që prej Ademit, alejhi selam e deri tek Muhamedi, sal-Allahu alejhi ve selem.

Allahu thotë: “Feja e vërtetë te Allahu është vetëm Islamizmi. Ata, të cilëve u është dhënë Libri, ranë në konflikt – pasi u erdhi njohuria dhe këtë, për shkak të egoizmit në mes tyre; e kushdo që i mohon argumentet e Allahut, Allahu është i shpejt në llogari.” Ali Imran, 19

E ai që kërkon tjetër fe përveç islamizmit, nuk do t’i pranohet, dhe ai në botën tjetër do të jetë i humbur.” Ali Imran, 85

Sot ua përsosa dispozitat e fesë suaj dhe ua plotësova dhuntinë Time ndaj jush. Jam i kënaqur që feja islame të jetë fe e juaja.” Maide, 3

Islami ka pesë shtyllat e tij, ato janë:

  • Dëshmia se nuk ka të adhuruar tjetër me meritë pos Allahut dhe se Muhamedi është i dërguari i Tij.
  • Falja e namazit.
  • Dhenia e zeqatit.
  • Agjërimi i Ramazanit.
  • Haxhi, për atë që ka mundësi.

DYZET PYETJE RRETH ISLAMIT

Përmblodhi: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

NA NDIQNI NË