Click here to start submiting your content!
Kërko

ekonomi - Rezultatet e kërkimit

If you're not happy with the results, please do another search

0 1221

Ajo që më impresionoi  që të shkruaj  për këtë titull janë protestat e “Wall street-it” , protestat që e hodhën në shesh gjendjen e njerëzimit apo gjendjen e popullit të shtetit më të pasur në botë. Fillimisht protestat nisën me pretekstin

 që të luftohet kamata e bankave kapitaliste dhe luftimi i njerëzve të pasur, që pasurinë e tyre e shfrytëzojnë në robërimin e njerëzve të varfër. Protestat u zgjeruan edhe nëpër metropole të tjera të botës ku më së keqi pësoi kryeqyteti italian , Roma .

      Fillimi i protestave ishte i mjegulluar , si dhe  televizionet botërore informacionet rreth protestave  i mjegullonin më shumë  sepse bëhej fjalë për shtetin më të fortë ekonomikisht në botë, beteja  ekonomike e SH.B.A –ve me shtetin e Kinës  dhe protestat e Wall Street-it ishin fillimi i humbjes së ndikimit të SH.B.A-ve në ekonominë botërore , fakt që shumë kanale televizive mjegulluan zhvillimin e protestave .

       Protestat arritën  të bëhen globale ku  më se 80 vende të botës përdorën modelin amerikan  “Occupy”  parullat ishin ato që u arkitektuan në Nju Jork  , ku dënoheshin arbitrariteti i tregjeve financiare , thellimi i hendekut mes të varfërve dhe të pasurve dhe nënshtrimi i politikanëve të pushtetit të tregjeve financiare .

      Mijëra protestues marshuan  në qendra të mëdha të botës si në Japoni, Hong Kong, Tajvan, Australi, Korenë e Jugut,Britani të madhe dhe vende të tjera në mbështetje të protestave në Nju Jork , duke dënuar, siç u shprehën ata, imperializmin amerikan si dhe agresionin dhe luftërat e udhëhequra nga Amerika.

     Vazhdimi i  protestave, në atë që është cilësuar si Dita Ndërkombëtare për Veprim, janë planifikuar në pjesë të ndryshme të botës, përfshirë edhe Nju Jorkun. Protestuesit  marshuan drejt bankave dhe kryesisht në brohoritjet e tyre dëgjoheshin emrat e politikanëve që kryesojnë grupin e shteteve të g20 . Protestuesit do ta përhapin fushatën e tyre në rrjetet shoqërore në Internet, Twitter, Facebook dhe versione lokale të faqeve të tyre në Internet.

     Protesta e “wall street-it”  vendosi në shesh një kërkesë  të kahmotshme të njerëzimit ,  ndërrimin e sistemit ekonomik global . Fakti që kjo kërkesë nisi nga shteti i cili renditet në vendin e parë në botë për nga forca ekonomike , dëshmon se shtresat e ulëta njerëzore po pësojnë diskriminim maksimal nga shtresat e pasura gjë që vjen nga sistemi ekonomist i kapitalizmit .

 Parullat: Për sistemin bankar islam

      Në mesin e parullave në Nju Jork  ishin edhe ato për sistemin ekonomik islam, ku protestuesit shfaqën parulla te cilat përmbanin kërkesat si :

–          Let’s bank the muslim way  (Të punojmë me bankat në mënyrë islame )

–          Credit by Islamic banks safe way of gaining (Krediti nga bankat islame mënyrë e sigurt e fitimit)

 Gjithsesi duhet të cekim se kërkesat e protestuesve nuk e ngrejnë , por as nuk e nxjerrin  në temë diskutimi këto kërkesa, pasi kërkesat e tilla janë të kamotshme . Nëse i kthehemi dhe i analizojmë disa deklarata të njerëzve me ndikim në botë , shohim se këto kërkesa në ditët në vijim duhet të bëhen kërkesa globale .

     Ndër thirrjet e shumta që ju bashkëngjitën kërkesave që t’i implementohen legjislacionit ekonomik islam , janë edhe disa gazeta ku veçojmë:

–          Revista “Challenge” e cila botoi një temë e shkruar nga kryeredaktori Beaufils Vincent me titull “Papa apo Kurani”, ku autori diskuton moralin kapitalist dhe rolin e fesë rreth ndalimit të kamatës ku ndër të tjera thotë se kjo strukturë kapitaliste  është shkaktari që e çoi në greminë njerëzimin.

–          Gazeta “Le Journal des Finances” në një artikull të shkruar nga kryeredaktori i kësaj gazete shprehet për domosdoshmërinë e zbatimit të legjislacionit islam në fushën financiare dhe ekonomike, për t’i vënë një kufi kësaj krize që po shkund tregjet e botës nga lojërat e bëra me rregullat e transaksioneve dhe nga neglizhenca ndaj marrëveshjeve të errëta dhe joligjore.

–          Kleriku i kishës anglikane të Britanisë së madhe Dr.Rowan Williams doli me një deklaratë që u debatua shumë në Britaninë e madhe ku kërkonte implementim të ligjit islamik të ekonomisë . Deri sa Britania e madhe  debatonte rreth kësaj deklarate të klerikut Dr.Rowan Williams , zëdhënësi i ministrit të thesarit të Britanisë së madhe deklaroi se janë duke punuar që Londra të bëhet një vend që do të implementojë ligje nga ekonomia islame .

–          Politikano-ekonomisti Reinhard Loffler i fraksionit CDU të Gjermanisë thotë se : “Gjermania duhet të mësojë nga rregullat financiare islame”.

–          Kësaj thirrje ju bashkëngjitën edhe disa banka norvegjeze si : DNB NOR (Banka shtetërore e Norvegjisë , Nordea (banka Nordea) dhe Sparebank (banka e kursimeve) ku para mediave deklaruan se brenda një kohe të shkurtër , do të transformojnë ofertat e kreditit nga ai me kamatë , tek ai pa kamatë që vjen nga legjislacioni islam . Ndër të tjera para mediave përfaqësuesi i DNB-së Tomas Midteide tha se brenda disa viteve mund të kemi kredi sipas ligjit islam.

           Kapitalizmi cenim i të drejtës së individualitetit

  Njerëzit perëndimorë neve po na duken sikurse janë të lirë , ku autoriteti dhe individualiteti  i tyre na duket shumë i avancuar ,por unë mendoj se këto dy imazhe janë të rremë. Njeriu perëndimor është rob i shtetit të vet nga fakti se klasat e njerëzve në Perëndim marinë një fund ku detyrohen të heqin dorë nga individualiteti dhe liritë e tyre. Në fakt, njerëzit që janë me të vërtetë të pavarur , janë ata që kanë të zhvilluar lirinë e individualitetet dhe mbi ta nuk qëndron askush.

  Duke u nisur nga ky fakt shihet qartazi se sistemi kapitalist po formon një hendek ku të pasurve ju shtohet pasuria , ndërsa të varfëritë janë viktima të të  pasurve, pasi që përdoren si faktor ku nëse ata dëshirojnë të shtojnë pasurin e tyre me rastin e kredi marrjes , duhet të vendosin peng një pjesë të pasurisë së tyre . Me rastin e marrjes së  kredisë klasa e ulët njerëzore rrezikon pasurinë e tyre pasi që nuk e kanë të sigurt fitimin apo kthimin e vlerës të kamatës.

  Nëse një qytetar merr kredi në bankat që punojnë sipas sistemit kapitalist , atëherë ai një pjesë të madhe të jetës së tij ja kushton kthimit të atij krediti, gjithnjë duke pasur streset jetësore për kthimin e  tij . Nga kjo marrje krediti njeriu bëhet për një kohë rob i shtetit apo i bankës nga e cila nuk dihen frytet e së ardhmes së tij.

  Për këtë arsye , financieri George Sores , duke parë se shoqëritë perëndimore janë vënë buzë një grope nga sistemi kapitalist deklaron se:

 “ Intensifikimi i pandërprerë i kapitalizmit pa ndërhyrje dhe zgjerimi i rolit të tregut në të gjitha fushat e jetës po rrezikon shoqëritë e hapura dhe demokratike. Unë besoj se armiku më i madh i shoqërive të hapura  nuk është më komunizmi , por kërcënimi kapitalist.” (“Capital Crimes”, Atlantic Monthly, January, 1997).

    Kapitalizmi ka lindur me kriza ,zhvillohet me kriza dhe krizat do të sjellin fundin e këtij sistemi . Duke u nisur nga kjo , bota ka ardhur në një kohë ku  nuk mund të përmbajë eksperimente të faktorit njeri . Bota me implementimin e legjislacionit ekonomik islam do të forcohet, ku shtresat njerëzore do të jenë të barabarta që nga implementimi i  ligjit kryesor të ekonomisë islame që quhet zekat (ndihma për të varfrit) . Me këtë implementim do të përmbushet kërkesa e protestuesve të “wall street-it” dhe do të zbuste hendekun nga raporti i të pasurve dhe  të varfërve, ku të pasurit do të kishin obligim moral të ndajnë 2.5% (zekat) nga pasuria e tyre për të varfrit.

 Autori është në vijim të magjistraturës në vitin e fundit të drejtimit Doganë dhe shpedicion

0 1497

Hutbeja e parë

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve dhe të qiejve. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhamedin, mbi familjen, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata të cilët i pasojnë ata me të mira, deri në Ditën e Gjykimit.

“O besimtarë! Kijeni frikë Allahun ashtu si i takon Atij dhe vdisni vetëm duke qenë myslimanë!” Ali Imran 102.

“O njerëz! Frikësojuni Zotit tuaj, i Cili ju krijoi prej një njeriu, ndërsa prej atij krijoi bashkëshorten e tij, kurse prej këtyre të dyve krijoi shumë meshkuj e femra. Dhe frikësojuni Allahut, me emrin e të Cilit ju kërkoni të drejtat e ndërsjella dhe ruani lidhjet farefisnore. Se vërtet, Allahu është përherë Mbikëqyrës mbi ju”. Nisa 1.

“O besimtarë, frikësojuni Allahut dhe thoni vetëm të vërtetën. Ai do t’jua bekojë veprat tuaja dhe do t’jua falë gjynahet. Kush i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, do të arrijë një fitore madhështore”. Ahzab 70-71.

      Vëllezër besimtarë,

Islami është fe e cila e bashkon diturinë dhe veprën, është mesatare në adhurim dhe besim, i përcjell lajmet me vërtetësi dhe gjykon me drejtësi, është fe e vetme e pranuar tek Allahu dhe kush vjen me fe tjetër atij nuk i pranohet. Gjatë historisë shumë grupe devijuan prej rrugës së vërtetë, disa duke e mohuar e disa duke e injoruar të vërtetën, ndërsa më së miri që e qartësoi historinë e njerëzimit dhe shkaqet e devijimit të tyre nëpër histori është Kurani, Libri i Allahut: “Ne kështu i shpjegojmë hollësisht shpalljet, në mënyrë që të qartësohet rruga e njerëzve të këqij“. Enam 55.

Çifutët, krahas popujve tjerë janë populli më i devijuar në histori, në fenë e tyre u shfaqën shumë çrregullime e plasaritje, shtrembërime e deformime, të cilat i qartësoi Allahu me precizitet në shumë ajete. Cilësitë e tyre i përshkroi me drejtësi e përputhshmëri dhe i paralajmëroi muslimanët prej tyre duke i vendosur në ballë të rreshtave të para të armiqve të Islamit: “Me siguri do të vëresh se armiqtë më të ashpër të besimtarëve janë hebrenjtë dhe idhujtarët”. Maide 82.

Profeti i tyre, Musai, alejhi salatu ue selam,  u erdhi me përgëzime dhe kërcënime, me të  përjetuan shumë sprova e vështirësi, pastaj u shpërblyen me shumë të mira, retë u bënin hije, hanin prej manës dhe thëllëzave, pinin prej mjaltit, për to u shpërthyen dymbëdhjetë burime ujiprej guri, mirëpo të gjitha i mohuan, për Allahun shpifën fjalë të ndryshme, ndaj profetit të tyre u sollën me arrogancë, kërkuan prej tij zëvendësimin e ushqimit të cilin ua zbriti Allahu me ushqim tjetër më të ulët, duke i thënë lutju për ne Zotit tënd të na dhurojë nga ato që jep toka: perime, tranguj, thjerrëza, qepë dhe hudhra. Kjo, e tëra si rezultat i mendjes së tyre të shëmtuar dhe mangësisë së tyre në kuptim, duke menduar se e vërteta është me atë që ua shtrëngon dhe ngushton atyre punët. U kërkua prej tyre ta respektojnë Teuratin, por e thyen besëlidhjen. Prandaj Allahu urdhëroi Xhibrilin ta  shkulë malin prej vendi, ta ngrit mbi kokat e tyre dhe pastaj u tha: “Në rast se nuk e pranoni Teuratin do ta hedhim malin mbi kokat e juaja”. Kur e panë rrezikun pranuan, mirëpo jo me dëshirë: “Ne ngritëm sipër tyre malin, që dukej si hije e ata besonin se do të binte mbi ta, dhe u thamë: “Mbajeni fort atë që ju dhamë dhe kujtoni çfarë përmban ajo, që të ruheni nga gjynahet”. Araf 171.

Çifutët në fillim të Shpalljes qëndronin përballë Islamit me armiqësi dhe urrejtje, e përqafuan hipokrizinë dhe hipokritët, i nxisnin dhe inkurajonin idhujtarët kundër besimtarëve, duke i shkaktuar me armiqësinë dhe mashtrimet e tyre shumë vuajtje e mundime muslimanëve. Kur iu shpall Profecia të Dërguarit tonë, alejhi salatu ue selam, i inkurajonin njerëzit kundër tij dhe e luftonin, ndaj tij silleshin me arrogancë dhe i bënin kurthe të njëpasnjëshme që ta vrisnin. Një ditë prej ditëve kur ishte Profeti, alejhi salatu ue selam, në mesin e fisit Beni Nadir synuan që t’ia gjuajnë një gurë të madh prej së larti, ndërsa ai, alejhi salatu ue selam, ishte ulur poshtë në një mexhlis dhe në ato momente i vjen lajmi prej qielli për komplotin kundër tij. Një ditë tjetër i dhuruan një dele e cila përmbante helm, e ngrëni prej saj një pjesë të vogël e cila u bë shkak që gjurmët e atij helmi t’i ndjen në trupin e tij deri në vdekje. Pastaj ia bënë edhe një kurth tjetër dhe i bënë sihër (magji), imagjinonte se është duke e vepruar ndonjë vepër, e në fakt nuk e vepronte dhe më vonë me lejen e Allahut u shërua dhe ky kurth i çifutëve iu largua.

Çifutët janë popull që ndez fitne mes shoqërive, janë popull që i vë zjarrin luftërave dhe që shkaktojnë armiqësi e urrejtje mes njerëzve:“Kurdo që ata ndezin zjarrin e luftës, Allahu e shuan atë”. Maide 76. Janë popull që e fshehin të vërtetën, i devijojnë kuptimet e fjalëve, bëjnë kurthe dhe mashtrime të ndryshme: “O ithtarët e Librit! Përse e pështjelloni të vërtetën me të pavërtetën dhe përse e fshihni të vërtetën me qëllim?” Ali Imran 71. Janë popull që nuk i respekton besëlidhjet dhe marrëveshjet, janë vrasës të një numri bukur të madh të profetëve, disa duke i therur e disa duke i therë me sharra. E derdhën gjakun e Jahjasë, e therën me sharrë Zekerijanë, synuan ta vrasin Isain, e disa herë tentuan ta vrasin Muhamedin, alejhi salatu ue selam. Nuk ka hair në atë popull i cili vret profet të Allahut: “Sa herë që ndonjë i dërguar u sillte atë që nuk ju pëlqente, ju kapardiseshit, prandaj disa i quajtët gënjeshtarë e disa i vratë”. Bekare 87.

Çifutët janë popull që i mohojnë begatitë e Allahut, të mirën e kthejnë me të keqe, ndërsa fisnikërinë me rebelizëm. Allahu i shpëtoi prej fundosjes në ujë me Faraonin dhe nuk e falënderuan Atë, madje kërkuan prej Musait, alejhi salatu ue selam, me kryelartësi që t’u krijojë atyre një zot tjetër përveç Allahut që ta adhurojnë. Pastaj me aspak moral i thanë Musait, alejhi salatu ue selam; “Ne nuk të besojmë ty deri sa ta shohim Allahun me sytë e tona haptazi, e: “pastaj i goditi rrufeja, ndërsa e shihnin”. Dharijat 44.

Çifutët janë popull ziliqar. Kur ia shohin tjetrit ndonjë begati shpresojnë që t’i humbë sa më shpejt dhe pretendojnë se ata janë më meritorë ndaj asaj begatie. Profeti, alejhi salatu ue selam, me një hadith na thotë: “Çifutët janë popull ziliqar”. Çifutët janë popull i cili i shkatërron njerëzit dhe popujt me kamatë. Hanë prej pasurive haram, i thithin thesaret e muslimanëve me shkatërrimin e ekonomive të tyre dhe me futjen e harameve në bankat e tyre, e shpresojnë përçarjen dhe varfërinë në shoqëritë muslimane, ngrihen dhe mburren para tjerëve, nganjëherë me kryelartësi e nganjëherë me përbuzje e nëpërkëmbje, krenohen para muslimanëve kur dobësohen dhe varfërohen, dhe pretendojnë se janë populli i zgjedhur i Allahut, kurse të tjerët janë krijuar që t’i shërbejnë dhe t’i kryejnë nevojat e tyre.

Gjuhët e tyre nuk thahen prej rrenave, shpifjeve dhe të shëmtuarës. Thanë për Allahun se Dora e Tij është e shtrënguar, pastaj thanë se Allahu është i varfër e ata të pasur, Merjemen e akuzuan për imoralitet, të birin e saj Isain, alejhi salatu ue selam, për bir të lavires, ndërsa Muhamedin, alejhi salatu ue selam, e akuzuan për  magjistar dhe rrenacak. U sprovuan me femrën, e shpërndanë imoralitetin dhe të shëmtuarën dhe të gjitha mallkimet dhe dënimet që u erdhën ishin rezultat i veprave të tyre. Profeti, alejhi salatu ue selam, thotë: “Sprova e parë tek bijtë e Israilit ishte femra”.

Thirrin në liri të plotë veprimi dhe në degjenerim duke e fshehur veten pas parullave mashtruese si, “Liria dhe Barazia”, “Njerëzimi dhe Vëllazërimi”, etj. Prej të rinjve musliman bëjnë budallenj duke i zhytur pas femrave dhe të shëmtuarës, pas epsheve dhe pasioneve. Ata vet u sprovuan me femrën dhe punojnë me përpikëri që edhe të tjerët t’i sprovojnë me të. Sakrificat e tyre i shumëfishuan që të nxjerrin gjenerata të reja prej muslimanëve, të boshatisur, pa besim të shëndoshë dhe pa parime, pa moral dhe pa turp dhe vazhdimisht i ndotin mendjet e të rinjve nëpërmjet mjeteve të informimit, të cilat i thirrin në të shëmtuarën dhe imoralitet. E urrejnë mbulesën dhe turpin e gruas muslimane, vazhdimisht ia zbukurojnë asaj përngjasimin me gratë e tyre që ta devijojnë prej natyrshmërisë së saj. Allahu, azze ue xhel, thotë: “Ata përpiqen të shkaktojnë ngatërresa në Tokë, por Allahu nuk i do ngatërrestarët”. Maide 76. Synojnë shkatërrimin e familjes muslimane dhe prishjen e lidhjeve dhe bazave fetare e shoqërore, dhe si rezultat i saj të shndërrohet ky Umet në një umet pa kapistër, të cilin do ta udhëheqin ata si të duan dhe do t’i shpërndajnë në të veset e paturpshme dhe të pahijshme: “Kudo që gjenden, ata janë të kapluar nga poshtërimi, vetëm nëse kanë ndonjë mbrojtje prej Allahut apo prej njerëzve. Ata merituan zemërimin e Allahut dhe do t’i kaplojë mjerimi”. Ali Imran 112.

Prej vetive të tyre është frika prej luftës. Musait, alejhi salatu ue selam, i thanë: “O Musa! Kurrsesi nuk do të hyjmë atje, derisa aty të gjenden ata. Kështu që shko ti dhe Zoti yt e luftoni, se ne do të rrimë këtu”. Maide 24. Po ashtu frikohen prej vdekjes dhe ikin prej saj dhe prej fushëbetejës: “Ata nuk do të luftojnë kundër jush së bashku, veçse në vende të fortifikuara ose pas mureve”. Hashr 14. E adhurojnë jetën dhe për hir të saj e flijojnë më të shtrenjtën: “Dhe, vërtet, do t’i gjesh ata më lakmues për të jetuar sesa njerëzit e tjerë, madje, edhe se paganët”. Bekare 96. Në mesin e tyre ka shumë grupe e fraksione dhe përçarje e mospajtime: “Ti mendon se ata janë të bashkuar, mirëpo zemrat e tyre janë të përçara, sepse ata janë njerëz që nuk kuptojnë”. Hashr 14. Paraqiten para të tjerëve se duhen mes veti, por në fakt dashuria dhe afrimi mes tyre janë të humbura deri në Ditën e Kiametit: “Ne kemi futur ndërmjet tyre armiqësi dhe urrejtje deri në Ditën e Kiametit”. Maide 64. Padrejtësia e tyre e ka përfshi tërë botën, nuk mundet të numërohen dredhitë dhe të këqijat e tyre, prandaj Allahu na urdhëroi që të kërkojmë mbrojtje prej rrugës së tyre shtatëmbëdhjetë herë në ditë në çdo namaz farz. Çifutët po ashtu do të jenë populli që më së shumti do t’i shkojnë mbas Dexhallit.

Edhe pas kësaj çka e cekëm për to parashtrohet pyetja se vallë a janë çifutët populli i zgjedhur i Allahut apo janë fëmijët e Allahut dhe të dashurit e Tij?!

 

Hutbeja e dytë

Falënderimi i takon vetëm Allahut që i bëri besimtarët vëllezër mes veti. Kjo është dhuntia e Allahut ndaj besimtarëve dhe me të vërtetë Allahu zotëron dhunti të madhe. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhamedin, mbi familjen dhe shokët e tij dhe mbi të gjithë ata të cilët i pasojnë ata me të mira, deri në Ditën e Gjykimit.

O ju musliman,

Këto përshkrime të cilët i cekëm për çifutët janë prej mashtrimeve dhe lojës së fëlliqtë që e luan shejtani me këtë popull të mallkuar prej anës së Allahut. Pasqyrën e çifutëve të djeshëm, sot e vazhdojnë nipat e tyre të cilët e terrorizojnë Palestinën, i shkatërrojnë shtëpitë e muslimanëve, i vrasin pa faj burrat dhe fëmijët, gratë i përdhunojnë, ushqimin dhe pijen ua ndalojnë, ilaçet dhe spitalet i shkatërrojnë, marrëveshjet nuk i respektojnë, gjërat e shenjta i zhdukin, xhaminë e Aksasë e mbyllin për falje të namazit, etj. Një Umet i përshkruar si frikacak, i cili i frikohet luftës, armikut dhe vdekjes, realisht nuk mundet ta mbisundojë një Umet tjetër, mirëpo dobësia e muslimanëve, përçarja e rreshtave në mesin e tyre është shkak që çifutët të mbisundojnë mbi tokat muslimane. Prandaj muslimanët duhet të bashkohen, t’i mbështeten Allahut, t’i përforcojnë lidhjet me Allahun, t’i drejtohen Allahut, dhe të luftojnë të gjithë së bashku nën flamurin e teuhidit: “O besimtarë, nëse e ndihmoni Allahun edhe Ai do t’ju ndihmojë dhe do t’ju bëjë të qëndroni fort në këmbët tuaja. Ndërsa ata që nuk besojnë, do të shkatërrohen! Ai do t’ua humbë veprat atyre”. Muhamed 7-8. dhe “Vërtet, Allahu e ndihmon këdo që e ndihmon Atë. Allahu është vërtet i Fortë dhe i Plotfuqishëm”. Haxh 40.

Detyrim i joni së pari është përmirësimi i vetes sonë prej brenda me armatim moral, edhe atë duke filluar prej armës së besimit me fjalë dhe me vepër, pastaj paralajmërimin e planeve të çifutëve në shkatërrimin e muslimanëve, pastaj rritja e kujdesit tonë ndaj të rinjve dhe grave, edhe atë duke  i mbrojtur me vetëdijesimin e tyre në aspekt fetar prej sprovave të epsheve dhe dyshimeve, dhe duke i nxitur në veprimin e veprave të mira dhe largimin prej veprave të ndaluara.

Prandaj o ju muslimanë frikojuni Allahut, bëjini shkaqet e fitores, përmirësoni të rinjtë dhe gratë e juaja, përmirësoni shtëpitë e juaja, largohuni prej përngjasimeve me armiqtë tuaj, krenohuni me fenë e juaj do ta fitoni armikun e juaj, jini të kujdesshëm prej kurtheve dhe mashtrimeve të tyre, për shkak se ata nuk kursejnë kohë për dobësimin e muslimanëve dhe shkatërrimin e fesë dhe besimit të tyre: “Allahu ka kontroll dhe fuqi të plotë mbi çështjet e Tij, por shumica e njerëzve nuk e dinë”.  Jusuf  21.

nga arabishtja: Irfan JAHIU

0 2222

Falënderimi i takon Allahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon Allahu s’ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush e udhëzon.

Dëshmoj se s’ka hyjni tjetër përveç Allahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij. 

“O ju që keni besuar, keni frikë Allahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!” (Ali Imran: 102)

“O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë Allahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se Allahu është Mbikqyrës mbi ju.” (En-Nisa:1)

 
“O ju besimtarë, keni frikë Allahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (Allahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh.” (El-Ahzab:70:71)


Thënia më e vërtetë është thënia e Allahut, kurse udhëzimi më i mirë – udhëzimi i Muhammedit sal-lallahu alejhi ue selem. Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bid’at dhe çdo bid’at është lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr…

 

O ju muslimanë!

Kjo tokë mbi të cilën jetojmë është një prej begative madhështore të Allahut, subhanehu ue teala, mbi të jetojmë dhe në brendësinë e saj i varrosim të vdekurit.

Allahu, subhanehu ue teala, thotë:

 “A nuk bëmë Ne tokën që në gjirin e vet mban, të gjallë dhe të vdekur?” (El Murselat, 25-26)

 “Prej asaj (tokës) Ne u krijuam ju, e ju do t’ju kthejmë përsëri në të, e prej saj do t’ju nxjerrim edhe një herë.” (Ta-Ha: 55)

 “Ai është që juve tokën ua bëri të përshtatshme, andaj ecni nëpër pjesë të saj dhe shfrytëzoni begatitë e Tij, meqë vetëm te Ai është e ardhmja.” (El Mulk: 15)

Ajetët në këtë kuptim janë të shumtë.

Allahu me urtësinë e tij në brendësinë e tokës vendos gjitha gjërat e duhur për mbijetesën e njeriut, e bekoi atë dhe caktoi korrën e saj. Pastaj e bëri të përqendrueshme, të palëvizshme me kodrat e saj duke ia mundësuar njeriut që mbi të ndërton vendbanimet e tij.

Por në disa raste Allahu këtë tokë aq të qëndrueshme e bën ushtar prej ushtrive të Tij, lejon lëvizjen dhe zgjerimin e saj duke shkaktuar tërmete katastofale, duke i frikësuar disa nga robërit e tij si dhe për të edukuar tjerët. Qoftë i lartësuar Ai ushtritë e të cilit nuk i din askush.

Në këto ditë Japonia dhe bota përjetuan një termet shkatërrues që pas vete la, rrënoja,  të vdekur, të zhdukur, të zhvendosur dhe shkatërrime vlera e të cilave përcaktohen në miliarda.

Çdoherë që muslimani ballafaqohet me ndodhi të tilla duhet të ulet të mediton dhe të merr mësime…

Qëndrimi i tillë i muslimanit buron nga besimi i tij sipas të cilit, ai në pajtim me botëkuptimin islam, i analizon ndodhitë në botë. Ai me këtë qëndrim dallon nga ithtarët e materializmit të cilët ndodhitë përreth tyre i analizojnë me parimet dhe metodologjinë e ideologjisë materialiste që e përcakton botëkuptimin e tyre.

Për dallim nga ata besimtari me zemrën e tij vazhdimisht është i lidhur me Allahun, falënderon për mirësitë që ia dhuron Allahu dhe është i vetëdijshëm se fatkeqësitë që e godasin janë fryt i asaj që kanë punuar duart e tij, edhe pse Allahu shumë prej dënimeve të merituara i fal…

Ai e di se tërë universi me njerëzit dhe xhinët, me qiejt dhe tokat, me yjet dhe planetët, me krijesat e njohura dhe të panjohura janë nën sundimin e Allahut i cili me krijesat e tij vepron sipas vullnetit të Tij universal. Askush e asgjë nuk mundet t’i kundërvihet caktimit të Allahut.

Besimtari me besimin e tij e din se çdo gjë e cila ndodhë, e këndshmja dhe pakëndshmja, tërmetet, vullkanet, furtunat, vërshimet, eklipset ndodhin me caktimin e Allahut dhe me urtësinë e Tij të cilën dëshiron që t’ua përçon njerëzve.

Besimtari e din se ajo që i ka ndodhur nuk ka mundur që të mos ndodhë, kurse ajo që nuk ka ndodhur nuk ka mund të ndodhe dhe e din se obligimi i tij gjatë fatkeqësive është durimi, shpresa për shpërblim tek Allahu, pendimi dhe kthimi tek Allahu…

Besimtari çdoherë ndikohet nga argumentet kozmologjike që i sheh me sytë e tij, këto argumente ia përkujtojnë Allahun, ngjallin zemrën, ripërtërijnë imanin, e lidhin njeriun me Allahun. Behet njeri i cili e përkujton dhe falënderon Atë.

Tërmeti është një prej argumenteve të fuqisë hyjnore.

Allahu, subhanehu ue teala, thotë:

 “Fenomenet natyrore që shkatërrojnë, Ne nuk i dërgojmë për tjetër vetëm për frikësim.” (El- Isra: 59).

 “Thuaj: Ai ka fuqi (t’ju shpëtojë, por edhe) t’ju sjellë dënim prej së larti ose prej së poshti nën këmbët tuaja apo t’ju ndajë në grupe e ta luftoni njëri-tjetrin. Shih se si i sqarojmë faktet në mënyrë që të kuptojnë.” (El En’am: 65).

Muxhahidi thotë: “Dënimi që vjen prej së larti është britma e tmerrshme (sajha) ose gurëzimi kurse dënimi që vjen prej poshtë është tërmeti dhe hasf (kur toka hapët dhe gëlltit atë që është mbi të)”

Nga kjo kuptuam se tërmetet shkatërrues ndodhin me caktimin e Allahut dhe ato në disa raste janë dënim siç ka ndodhur me popullin e Themudit:

 “Ata e therën deven dhe me kryelartësi shkelën dispozitën e Zotit të tyre dhe thanë: “O Salih, sillna atë me çka na u kërcënove, nëse je prej të dërguarve”. Atëherë ata përjetuan tërmetin dhe u gdhinë në shtëpitë e tyre kufoma të ngrira.”(El A’raf, 77-78)

Sheukaniu, rahimehull-llah, fjalën dridhje të tokës e ka komentuar me fjalën tërmet.

Edhe sharrimi i tokës është një prej katastrofave me anë të cilës Allahu i frikëson njerëzit. Si pasojë e saj ndodhë që një pjesë e tërë e tokës të zhduket në brendësinë e saj…

 “A mos janë të sigurt ata që përgatitën kurthe, se Allahu nuk do t’i trandë ata me tokën, ose nuk do t’u vijë atyre dënimi kah nuk e mendojnë?” (En Nahl, 45)

“Edhe Karunin, Faraonin dhe Hamanin. Atyre Musai u solli fakte por ata treguan mendjemadhësi, ndaj nuk mundën t’i shpëtojnë dënimit. Secilin prej tyre e kemi dënuar për shkak të mëkatit të vet; disa prej tyre Ne i goditëm me furtunë plot rërë, disa i shkatërruam me krismë nga qielli, kurse disa të tjerë i sharruam në tokë dhe disa i përmbytëm në ujë. Allahu nuk u bëri atyre ndonjë të padrejtë, por ata vetes së tyre i bënë padrejtë.” (El-Ankebut: 39- 40).

 “A u garantuat ju prej Atij që është në qiell, që të mos ju shafit (të mos u lëshojë) toka kur të dridhet.” (El Mulk, 16)

O ju muslimanë, këto tërmete dhe katastrofa janë argument i fuqisë së Fuqiplotit dhe argument i dobësisë së sunduesve kryelartë të tokës.

Si të mos janë këto argumente kur në to shohim se si Allahu për disa sekonda shkatërron qindra mijëra shtëpi dhe vdesin qindra mijëra njerëz.

A thua vallë çfarë do të jetë tërmeti në ditën kur do të thinjen fëmijët (Dita e gjykimit).

Tërmeti i asaj dite do t’i shndërron kodrat dhe malet në lesh të shprishur, toka do rrafshohet pa banesa dhe banorë…

Në atë tërmet toka dhe malet e saj do të përplasen njëra me tjetrën.

Duhet ta dimë se ata që shpëtojnë nga tërmetet e kësaj bote nuk do shpëtojnë nga tërmeti i kijametit.

“O ju njerëz, ruajuni dënimit nga Zoti juaj, sepse dridhja pranë katastrofës së kijametit është një llahtari e madhe. Atë ditë, kur ta përjetoni atë, secila gjidhënëse braktis atë që ka për gjiri dhe secila shtatzënë e hedh para kohe barrën e vet, ndërsa njerëzit duken të dehur, po ata nuk janë të dehur, por dënimi i Allahut është i ashpër.”

Allahun e lusim që të na japë durim në momentin e katastrofës, të na e mundëson të marrim mësim e Ai me të vërtetë ka mundësi ta bëj atë…

E thash atë që e dëgjuat dhe kërkoj falje prej Allahut për mua dhe gjithë muslimanët Ai me të vërtetë falë gabimet dhe mëshiron pa masë.

Hutbeja e dytë

O ju muslimanë!

Kini frikë Allahun dhe analizoni gjendjen tuaj duke e krahasuar me atë që ndodh rreth juve. Ju jetoni në begatitë e Allahut, të shëndoshë dhe të sigurt në vendin e juaj. A thua vallë e keni falënderuar Allahun për këto begati, kurse Allahu falënderuesve u ka premtuar akoma më shumë:

 “Dhe (përkujtoni) kur Zoti juaj njoftoi bindshëm: “Nëse falënderoni, do t’ua shtoj të mirat, e nëse përbuzni, s’ka dyshim, dënimi Im është i vështirë!” (Ibrahim, 7)

Allahu me anë të këtyre ndodhive do që ju të merrni mësim, të pendoheni.

I lumtur është ai që pendohet dhe ka dështuar ai që nuk merr mësim dhe vazhdon në mëkate.

Në Librin e Allahu dhe Sunnetin e të Dërguarit mësojmë se këto katastrofa që i godasin robërit janë për shkak të mëkateve që i bëjnë si dhe janë caktim i Allahut.

 “Kur duam të shkatërrojmë ndonjë vend (popull), i urdhërojmë pasanikët (parinë) e atyhit (të jenë në rrugë), e ata kundërshtojnë; atëherë zbatohet dënimi i merituar kundër tyre dhe i shkatërrojmë krejtësisht.” (El Isra, 17)

Imran ibën Husajni, radijallahu anhu, rrëfen: I dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ue selem, ka thënë: Në këtë ummet do të ketë sharrim (hasf), shndërrim në formë (mes’h) dhe dënim me gurë prej qiellit (kadhf). Njëri prej muslimanëve tha: Kur do të ndodhë kjo? I Dërguari u përgjigj: Kur të paraqiten vallëzimet (e pamoralshme), përhapen instrumentet muzikore dhe konsumimi i alkoolit”

Kur Ajshja, radijallahu anha, e ka pyetur: A do të shkatërrohemi kur në mesin tonë akoma do të ketë njerëz të mirë? Tha: Po, kur të shtohet e fëlliqura. (Tirmidhiu).

Një vend prej vendeve që ekzistonte dikur në këtë Tokë të gjerë, banorët e saj i bën padrejtësi vetës dhe Allahu i dënoi:

 “E sa vendbanime që përbuzën jetën e vet Ne i kemi shkatërruar, e ja, ato janë shtëpitë e tyre, që pas tyre ato pak kohë janë banuar prej dikujt dhe Ne ishim trashëgues të tyre.” (Kasas, 58)

Popullin e Nuhit e shkatërroi tufani, Adin furtuna, Themudin britma e fortë, popullin e Lutit e dënoi me gurë dhe i prapësoi shtëpitë e tyre:

 “Secilin prej tyre e kemi dënuar për shkak të mëkatit të vet; disa prej tyre Ne i goditëm me furtunë plot rërë, disa i shkatërruam me krismë nga qielli, kurse disa të tjerë i sharruam në tokë dhe disa i përmbytëm në ujë. Allahu nuk u bëri atyre ndonjë të padrejtë, por ata vetes së tyre i bënë padrejtë.” (Ankebut, 40)

Ky është përfundimi i mëkatit e dënimi i Allahut nuk është larg zullumqarëve.

Në çdo vend ku janë përhapur mëkatet është shijuar dënimi i Allahut dhe është parë poshtërimi dhe shkatërrimi i tyre.

Mosgoditja e disave nuk do të thotë se Allahu harron e as që ata janë më të mirë se tjerët. Ndoshta Allahu e ka vonuar dënimin e tyre që ata të marrin mësim ose i ka dënuar me luftëra, shkatërrim të ekonomisë dhe dënimet e tjera.

Allahun e lusim me emrat e tij të bukur dhe cilësitë e Tij të lartë të na përforcon me fjalë të fortë (shehadetin) në këtë jetë dhe në jetën pas saj, t’i mbron muslimanët nga tërmetet dhe sprovat, nga sprovat e dukshme dhe ato të fshehurat.

Ato që i dëgjojmë dhe shohim bëri mësim për neve dhe tjerët, bëre shkak që ata t’i kthehen Allahut, Librit të Tij dhe Sunnetit të të Dërguarit. Ai me të vërtetë dëgjon çdo lutje dhe u përgjigjet atyre…

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin e Allahut…

Burimi; albislam.com

0 2210

Ka kohë që nuk e kam parë duke qeshur. Ndonjëherë buzëqeshet, por dëshpërimi dhe mërzia gjithmonë janë të dukshme në përditshmërinë e tij. Pyet shumë për gjendjen e muslimanëve. I përcjell lajmet që kanë të bëjnë me maltretimin e muslimanëve, vrasjen dhe frikësimin e tyre. Një ditë më tha: O Ahmed !.. A nuk jemi ne në të vërtetë e armiqtë tanë në të kotë ? Thash : Po !! A nuk jemi ne në rrugën e All-llahut [subhanehu ve teala] e ata në rrugën e shejtanit ? Thash: Po!! A nuk jemi duke thirrur në gjë shumë të vlefshme e ata në gjëra shumë të poshtëra. A nuk jemi paqedashës, nuk i kalojmë kufijtë, nuk jemi të padrejtë e ata janë gjakderdhës dhe tradhtarë? Thash: Po. . . Po!! Pse All-llahu [subhanehu ve teala] nuk na ndihmon kundër tyre? Pse mbesim në maltretime dhe frikë? Edhe pak e do të çmendem! Bile, po të ishte lejuar vetëvrasja, dota kisha bërë edhe atë. ا‘është kjo ? اdo shuplakë e pason tjetra. Prej luftës në Afganistan deri në therrtoret në Kashmir e deri në rrënimin e xhamive në Indi dhe… dhe… dhe dhimbje e mjerime në vendet Islame. Jemi të poshtëruar aq, saqë po pritemi sikurse dhe dhentë, e kjo në Bosnjë, pastaj në Kosovë e tash në Dagistan e اeçeni… ku ta dimë ku dotë jetë plaga e ardhshme. Fëmijë jetima… gra vejushe… vasha që bartin në mitrën e tyre fëmijë të shkijeve! Nuk kanë mundësi të konzumojnë as ilaçe për ta ndërprerë barrën… Deri kur dotë vazhdojë halli i ummetit kështu ?! Muslimani sot kur të zgjohet në mëngjes nuk pret tjetër përveç ndonjë lajmi të dhimbshëm ose ndonjë vdekje…LA HAVLE VE LA KUVVETE IL-LA BIL-LAH… Pastaj filloi të qajë… bile shumë… më shikonte mua… priste që edhe unë ta shoqëroj në vajtimin e tij !! Nxorra një mindil dhe ia dhash që t’i fshijë lotët e pastaj i thash: O Halid! Mos u dëshpëro, All-llahu [subhanehu ve teala] është me ne… ndihma All-llahut [subhanehu ve teala] është afër…vall-llahi ajo është afër. Këto që janë duke i përjetuar muslimanët sot nuk janë tjetër vetëmse mundime para lindjes…po, lindjes së fitores dhe forcimit të kësaj feje. Dëgjoi këto përgëzime : Thotë All-llahu [subhanehu ve teala]: “Dëshirojnë që ta shuajnë dritën e All-llahut me gojët e tyre, por All-llahu e përhap dritën e Vet edhepse e urrejnë këtë pabesimtarët. Ai e dërgoi të dërguarin e vet me udhëzim të qartë e fe të vërtetë për ta bërë mbizotërues mbi të gjitha fetë, edhepse idhujtarët e urrejnë.” (Saff 8-9) Poashtu thotë: “Fjala jonë u është dhënë më psrë robërve tanë të dërguar, se ata padyshim do të jenë të ndihmuar, Dhe se ushtria jonë do të jenë ata ngadhënjyesit.”(Saffat 171-173) Poashtu thotë: “Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhe bënë vepra të mira All-llahu [subhanehu ve teala] u premtoi se do t’i bëjë zotërues në atë tokë ashtusi i pat bërë ata që ishin para tyre, dhe fenë të cilën Ai e pëlqeu për ta, do ta frcojë, enë vend të frikës Ai do t’u dhurojë siguri. Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë. E kush pas kësaj mohon, të tillët janë ata më të prishurit.” (Nur 55) Këto janë premtime të forta për fitore dhe forcim, na i ka premtuar ai që në duart e tij janë qiejt dhe toka. Mos u habit pse sheh numrin e madh të pabesimtarëve dhe bashkimin e tyre kundër muslimanëve, mos u frikëso prej armëve të tyre, përparimit dhe qeverimit të tyre. Sadoqë të rritet kurtha e tyre prap është e dobët. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë : “Ata vërtetë bëjnë kurtha. E Unë përgatis dështimin e atyre kurthave. E ti pabesimtarëve jepu afat, afatizoi pak ata.” (Tarik 15-17) Po, afatizoi pak ata, ndoshta ky afat është një vit, dy, dhjetë, njëzet apo njëmijë…prapseprap ai është afat sadoqë të zgjas. Ata edhepse janë të bashkuar dhe të pajtuar për luftimin e muslimanëve, prapseprap vall-llahi është shumë lehtë të përçahen dhe ta luftojnë njëri tjetrin, e muslimanët të triumfojnë. “Mund të mendosh se janë të bashkuar, e në realitet zemrat etyre janë të përçara.”Hashër 14 Dëgjoi edhe këto përgëzime: Transmetohet nga Temim ed-Dariu [radijall-llahu anhu] se ka thënë : Kam dëgjuar Resulull-llahun [sal-lAll-llahu [subhanehu ve teala] alejhi ve sel-lem] duke thënë: “D të kaplojë kjo fe atë që kaplon nata dhe dita, All-llahu [subhanehu ve teala] nuk do të len shtëpi e të mos hyjë aty kjo fe, me krenari duke e krenuar Islamin dhe me nënçmim duke e nënçmuar idhujtarinë. (Ahmedi dhe Hakimi, Albani thotë se hadithi është i vëretë) Transmetohet nga Hudhejfetu ibnul-Jemani [radijall-llahu anhu] se Resulull-llahu [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Do të jetë pejgamberllëku sa të don All-llahu që të jetë, pastaj e largon All-llahu këtë atëherë kur të dojë, pastaj do të jetë hilafet sipas rrugës së pejjgamberllëkut, kjo do të zgjas sa të të don All-llahu dhe e largon kur të don, pastaj do të jetë mbretëri me ndërrime, kjo dë zgjas sa të don All-llahu dhe do ta largon kur të don, pastaj do të ketë tirani, edhe kjo do to zgjas sa të don All-llahu dhe do ta largon atëherë kur të don, e pas kësaj do të kthehet hilafeti sipas rrugës së pejgamberllëkut.” (Ahmedi, ndërsa el-Iraki dhe Albani thonë se hadithi është i vërtetë) Transmetohet nga Sa’d ibën ebi Vekas [radijall-llahu anhu] se Resulull-llahu [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Do të ketë një grup prej ummetit tim, të përqëndruar në të vërtetë, nuk mund t’u bëjnë dëm ata që ndahen prej tyre, e do të jenë kështu derisa t’u vijë vdekja.” (Muslimi) A e din?!! Ne do t’i luftojmë jehuditë! Po, po jehuditë, ata të cilët sot vrapojmë pas tyre dhe kërkojmë paqë ! Këta do t’i luftojmë, bile di t’i vrasim, bashkëluftëtarë me ne do të jetë çdo gjë saqë druri dhe guri ! Transmeton Ebu Hurejra [radijall-llahu anhu] se Resulull-llahu [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë : “Nuk do të bëhet Kijameti përderisa muslimanët të mos i luftojnë jehuditë dhe të mos i vrasin. Jehudiu do të fshehet pas gurit e drurit, ndërsa ato do të thonë :’O musliman, o rob i All-llahut ! Pas meje është fshehur një jehudi, eja dhe mbyte’. Të gjitë drunjtë do të flasin përveç drurut Garkad, se ky ëstë dru i jehudive” (Buhariu dhe Muslimi) Më pas do të çlirojmë çerdhen e krishterizmit, do ta qeverisim Vatikanin, do ta fotojmë Romën dhe do të gjykojmë në të me Islam…po, do t’i fitojmë të krishterët, të cilët vizatojnë kryqa me thikat e tyre nëpër gjoksat e muslimanëve të Kosovës, para kësaj atyre të Bosnjës e para kësaj edhe në shumë vende islame pastaj do të na paguajnë tatime (xhizje) duke qenë të poshtëruar, përveç nëse pranojnë islamin. Transmetohet nga Abdull-llah ibën Amër ibnul-As [radijall-llahu anhu] se ka thënë: “Një herë ishim te Resulull-llahu duke shkruar e njëri pyeti: Cila do të çlirohet e para, Konstantinopoja (Stambolli) apo Roma? Tha Resulull-llahu: I pari do të çlirohet qyeti i Herkulit d.m.th. Konstantinopoja” (transmeton Ahmedi dhe Hakimi i cili tha se hadithi është i vëretetë e në këtë e pëlqeu edhe Dhehebiu dhe Albani) Ka edhe përgëzime tjera, p.sh. Se feja Islame është fe e cila pajtohet me natyrtën e njeriut, ia mundëson atij lumturinë e dunjasë dhe ahiretit. Nuk është e mundur të jetojë njerëzimi në siguri e lumturi nën hijen e ndonjë feje tjetër…krime të dhunshme, vjedhje, ndarje familjare dhe sëmundje psikike. Të gjitha këto shtohen dita ditës nëpër shumë vende, të civilizuara ishin apo jo. Përse? Sepsefetë e tyre të kota dhe të ndryshuara nuk kanë sukses në lidhjen e zemrave të tyre me ahiretin… Në Amerikë: Në vitin 1997 numri i kriminelëve është rritur në 34.8 milion, prej tyre 74% kanë bërë krime shumë të mëdhaja!! Në çdo 1000 prej tyre, të burgosur janë vetëm 199!! (Këto të dhënura dhe ato që vijojnë janë të nxjerrura nga statistika amerikane) Mesatarja e krimeve për një vit ka arritur 14.25 milion krime!! Përqindja e shkurorëzimeve është 60%!! Në ditë dhunohen 1900 vasha, 20% prej tyre dhunohen nga prindërit e tyre!! A mendon se një shoqëri e këtillë do të jetë e ndihmuar dhe e përqëndruar?! All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Ti mos u ngut kundër tyre se ne jemi vetëm duke ua numruar atyre (ditët, frymëmarrjet).” (Merjem 84) Prej përgëzimeve poashtu është edhe ajo që shohim nëpër vendet Islame se si njerëzit po kapen fortë për islamin dhe kujdesen për ligjet e tij, po bile edhe në vendet joislame ku shohim se numri i atyre që pranojnë Islamin po shtohet çdo ditë. Ndërsa maltretimet, vrasjet, frikësimet etj. kundër muslimanëve, kjo nuk do të thotë se gjendja e këtij populli do të vazhdojë kështu. Jo, do të vijë dita kur do të fitojë Islami. Fitorja vjen… nuk është me rëndësi se kur vjen, por padyshim se do të vijë, sadoqë të përjetojmë dhimbje e fatkeqësi. Thotë All-llahu [subhanehu ve teala]: “Ne e kemi borxh t’u ndihmojmë muslimanëve” (Rum 47) Po t’i shfletoje faqet e historisë, do të shihje atë që ka ndodhur me muslimanët në kohët e mëparshme, therrje e probleme të shumta, thinjen prej atyre rasteve edhe flokët e fëmisë !! E kur muslimanë t menduan për vetveten dhe u kthyen Zotit të tyre, ua largoi All-llahu [subhanehu ve teala] mundimin, frikën e tyre e ndërroi me siguri, poshtërsinë e tyre me krenari… Kemi rastin e vitit 656H kur tatarët hynë në vendet Islame dhe i morrën ato, aq sa arritën në Bagdad- kryeqytetin e hilafetit në atë kohë- dhe e fituan atë. E vranë halifen, ushtrinë dhe shërbëtorët e tij. Katërdhjetë ditë me rend ushtria pabesimtare ka vrarë ç’ka gjetur, burra, gra fëmijë… ata nuk kishin tjetër obligim përveçse vrasje..vrasje… A e din sa janë vrarë për katërdhjetë ditë, duke i prerë me thika, duke i gjuajtur me shigjeta dhe duke u fundosur në katrane?! Ja çka thotë imam ibën Kethiri në librin e tij të historisë, duke e përshkruar tërë gjendjen: “Hynë në qytet dhe i vranë gjithë ata që mundën qofshin ata burra, gra, fëmijë, pleq apo djem. Shumë njerëz hynë nëpër puse deh mbeturina e kështu mbetën me ditë në mënyrë që të mos shihen. Një grup prej tyre mbylleshin nëpër shtëpi, tatarët vinin dhe i çelnin dyert me të thyer ose me zjarr e ata iknin në kulmin e shtëpisë, shkonin tatarët aty dhe i vritni një nga një derisa rridhte gjaku në katin e parë të shtëpisë!! Gjatë këtyre 40 ditëve janbë vrarë 1 800 000 muslimanë… thirrej një musliman sëbashku me familjen e tij, i dërgonin deri te varret e aty i therrnin sikurse kafshët, ndërsa i robëronin ato vasha që u pëlqenin atyre. Pas katërdhjetë ditëve tatarët dolën prej Bagdadit, Bagdadi mbetë i shkretë, i zbrazur ndërsa kufoma gjindeshin nëpër rrugë dhe ishin bërë sikurse kodrina. Ra një shi dhe u pastrua pak, ndryshoi moti, por u përhap një epidemi ku për shkak të saj vdiqën shumë njerëz në Sham (ngase kjo arriti deri atje). Ata që ishin të fshehur nëpër mbeturina e puse dolën prej tyre dhe dukeshin sikurse të ishin ngjallur për së dyti…çuditenin prej njëri tjetrit…nuk e njihte prindi fëmiun e tij… as vëllai vëllanë e tij… nuk shkoi gjatë i kapi kjo epidemi dhe vdiqën… u takuan me ata që kaluan dhe u bashkuan me ta nën dhe’, me dëshirën (caktimin) e atij io cili e din të haptën dhe të fshehtën. Pas kësaj spove të madhe, ua largoi All-llahu [subhanehu ve teala] të keqen dhe belanë, muslimanët u kthyen në fenë e tyre dhe iu kthye atyre krenaria dhe lavdia. Thotë All-llahu [subhanehu ve teala] : “اfarëdo e keqe që ju godet është pasojë e veprave tuaja e për shumë të tjera Ai u falë“ (esh-Shura 30 Kjo që iu ka ndodhur këtyre muslimanëve dhe muslimanëve pas tyre e deri në kohën e sotit nuk do të thotë se All-llahu [subhanehu ve teala] i urren muslimanët apo i çmon kafirat më shumë se muslimanët. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Thuaj: kjo është prej juve” Ali Imran 165, poashtu thotë: “All-llahu nuk e ndryshon gjendjen e një populli përderisa ata nuk e ndryshojnë vetveten” er-Ra’d 11 Dikush pyet: Si do të jetë ardhmëria e Islamit, duke parë se armiqtë janë bashkuar kundër tij dhe janë qarrtur dhe duke parë se dënimet dhe zjarret e tyre i kanë kapluar muslimanët në përgjithësi ndërsa thirrësit në Islam dhe ata që janë të kapur fortë për Islamin në veçanti? Si do të jetë kur ata posedojnë bomba atomike dhe armë shkatërruese, ndërsa muslimanët nuk kanë gjë? Vërtetë ky pyetës ka harruar se ai që i ndihmon muslimanët është All-llahu [subhanehu ve teala] e jo mundi dhe fuqia e tyre. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Ju luftoni ata, e All-llahu do t’i dënojë me duart e juaja.” (Teube 14) Muslimanët janë vetëm sebep për t’u vërtetuar fuqia dhe dëshira e All-llahut [subhanehu ve teala]. Ai thotë: “Ju nuk i mbytët ata por All-llahu i mbyti dhe ti nuk i gjuajte kur i gjuaje por All-llahu i gjuajti” (Enfal 17) Poashtu ka harruar se All-llahun [subhanehu ve teala] e madhërojnë ç’ka në qiej e në tokë. Atë e madhërojnë edhe bombat e tyre, armët, burgjet dhe shtizat e tyre. Ka harruar se All-llahu [subhanehu ve teala] kur të don diçka thotë: “Bëhu” e ajo bëhet. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Puna jonë është e shpejtë sa çel e mshel sytë” (el-Kamer 50) Ka harruar ky se në këtë shkallë të lartë të cilën e kanë arritur armiqtë e All-llahut [subhanehu ve teala] si ajo ekonomike edhe ushtarake, nuk është vetëm monopol i tyre. Edhe muslimanët kanë mundësi të shkojnë drejt rrugës së përparimit shkencor dhe material nëse janë të kapur fortë për Islamin. Po të ndalesh e të hulumtosh në zbulimet që i kanë bërë ata , do të shohish se aty ka edhe shkencëtarë muslimanë. Ka harruar se Islami që fitoi-në fillim- edhepse kurejshët, jehuditë, politeistët, persianët, romakët, krishterët dhe tatarët nuk e donin këtë, është i njëjti Islam të cilin sot e luftojnë fuqitë e ndryshme të përbëra prej jehudive, të krishterëve dhe të tjerëve. Thotë I madhëruari: “All-llahu ka përcaktuar: ‘Unë dhe të dërguarit e Mi do të fitojmë’.All-llahu është I Fortë, Fitues” (Muxhadele 21); poashtu thotë: “Atyre që nuk besojnë thuaju: ‘Veproni sa të mundeni në atë të juajën, edhe ne jemi duke vepruar. Ju pritni (çdo të ngjajë me ne) edhe ne jemi duke pritur (çdo të ngjajë me ju).’ Vetëm All-llahu i din të fshehtat e qiejve dhe të tokës. اdo çështje i kthehet (në kompetencë) vetëm Atij, pra adhuroje Atë, mbështetu tek Ai, se Zoti yt nuk është i panjohur për atë që vepëroni’’ (Hud 121-123) POR, ka disa punë që duhet të kujdesemi për to që të korrim fitoren : 1. Ta përmirësojmë gjendjen tonë me All-llahun [subhanehu ve teala]. Më e rëndësishmja, ta përmirësojmë Teuhidin (besimin e pastërt) dhe të largohemi prej të gjitha llojeve të shirkut (idhujtarisë) sikurse lutja dikëndtjetër pos All-llahut [subhanehu ve teala], kërkimi i ndihmës pos prej All-llahut [subhanehu ve teala], madhërimi i varreve dhe ndërtimi i xhamive mbi to, betimi jo në All-llahun [subhanehu ve teala] etj. 2. Ta forcojmë lidhjen tonë me All-llahun [subhanehu ve teala], edhe atë së pari me faljen e pesë kohëve të namazit pastaj nafilet dhe leximi i shumtë i Kur’anit dhe përkujtimit të All-llahut [subhanehu ve teala]. 3. Ta llogarisim vetveten : Pse na kanë goditur gjithë këto fatkeqësi ? Si do të na ndihmojë All-llahu [subhanehu ve teala] e ne bëjmë mëkate tërë kohën? Pastaj , a i edukuam fëmitë tanë në Islam ? A ua mësuam atyre namazin? A ua mësuam atyre përmendësh Kur’anin? A i mbuluam gratë tona me mbulesën Islame? All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “E kur juve ju goditi një dështim (në Uhud) e para kësaj ua patët dhënë dyfish (armikut në Bedër) thatë: ‘Prej nga kjo?’ Thuaj: ‘Ajo është nga vetë ju’. S’ka dyshim se All-llahu është i Plotëfuqishëm për çdo send”. (Ali Imran 165) 4. Të japë mundin çdokush prej neve, edhe atë me trup, me pasuri dhe mendime për përhapjen e hajrit dhe thirrrjen islame. Sadoqë të kontribojmë, sadoqë të japëm mundin, kohën dhe pasurinë tonë është pak në ndihmën e fitores së kësaj feje dhe përparimit të saj. Shih, armiqtë e All-llahut [subhanehu ve teala] sa kontribojnë me mundin dhe pasurinë e tyre në humbjen e muslimanëve dhe fshirjen e tyre prej hartës botërore. Këtë e bëjnë nëpërmes revistave të tyre, kanaleve televizive ose nëpërmes thirrjeve të qarta për largim prej fesë Islame dhe përqafim të krishterizmit apo laicizmit!! Vall-llahi, po të kishim kontribuar sa gjysmën e asaj që kontribojnë këta do të ishte ndryshuar gjendja në tërë botën. Pse nuk mendojnë për këtë muslimanët? 5. Sadoqë të zgjas pritja e fitores nuk duhet t’i humbim shpresat. Transmetohet nga Hababi [radijall-llahu anhu] se ka thënë : “Iu afrova Resulull-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e ai rrinte nën hijen e Ka’bes- neve na kishin goditur probleme të mëdhaja prej mushrikëve- e i thash: ‘O Resulull-llah, a nuk e lut Zotin që të na ndihmojë?!’ U ul, fytyra i ishte skuqur dhe tha: ‘Para jush ka pasur njerëz që i dënonin me krehër të hekurt duke ua fërkuar nëpër trupin e tyre derisa iu binte mishi në tokë, e kjo nuk ishte shkak për t’u larguar nga feja nga feja e drejtë, poashtu i mirrnin dhe me sharrë i pritnin prej kupës së kokës dreisa i ndanin në dy pjesë, edhe kjo nuk ishte shkak për t’u larguar nga feja e drejtë. All-llahu do ta ndihmojë këtë fe aq sa udhëtuesi prej San’asë e drei në Hadramevt nuk do t’i frikohet askujt pos All-llahut”. (Buhariu) 6. Të mbjellim në shpirtërat e njerëzve besimin në këtë fe dhe në fitoren e saj, të përhapim mes tyre argumentet e sheriatit lidhur me këtë çështje dhe argumentet e jetës që sinjalizojnë në këtë. 7. Nuk duhet t’i dëgjojmë pesimistat dhe ata qç nuk kanë besimin e fortë, ata të cilët i janë dorëzuar armikut, atyre ua kanë lënë në dorë kërpeshin e tyre dhe e humbën shpresën në mëshirën e All-llahut [subhanehu ve teala] dhe ndihmën e Tij. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Kur munafikat dhe ata që në zemrat e tyre kanë sëmundje thonin: ‘All-llahu dhe i dërguari i Tij nuk na kanë premtuar tjetër vetëmse mashtrim’!” (Ahzab 12) Kështu është gjendja e munafikave, ndërsa besimtarët, All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “E kur muslimanët e panë ushtrinë aleate thanë: ‘Kjo është ajo që All-llahu dhe i dërguari i Tij na premtuan neve, e tha të vërtetën All-llahu dhe i dërguari i Tij’. Ajo vetëm ua shtoi besimin dhe mbështetjen”. (Ahzab 22) Lus All-llahun e Lartësuar që ta ndihmojë fenë e tij dhe ta lartësojë fjalën e Tij. AMIN

Burimi; albislam.com

0 2400

Pyetja: Hoxhe pas studimeve në drejtimin e ekonomisë, shfaqet rasti për punësim në bankë. Meqë është një banke joislame dhe kamata është në përdorim, do te doja te dija a është gabim nëse punësohet një musliman aty, edhe nëse nuk është ai që e jep kamatën! Ju faleminderit për kohen tuaj, Zoti ju shpërbleftë juve dhe te gjithë besimtarëve musliman.

Pergjigje: Bismilah, elhamdulilah

Shejh Uthejmini thotë: Nuk lejohet të punosh në institucionet që punojnë me kamatë qoftë edhe si shofer apo rojtar sepse kjo patjeterson pajtimin me atë mëkat qe e kryen institucioni nga njëra ane dhe tjetra ai që mohon një gjë nuk mund që të punojë për interesin e asaj gjëje. Nëse punon në dobi të atij gabimi atëherë ai pajtohet me atë gabim e ai që pajtohet me një mëkat e merr edhe dënimin e tij.

Sa i takon atij qe merret direkt me kontratën, shkrimin, dërgimin dhe deponimin e kamatës e te ngjashme është vërtetuar se Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ue selem, ka thene: “Allahu e mallkon marrësin e kamatës, dhënësin e saj, dëshmitarët e kontratës (me kamate) dhe shkruesin. Gjithashtu tha: ata janë te njëjtë.”

Burimi: albislam.com

0 10858

Çfarë dispozite ka abortimi i fëmijës në tre muajt e parë, para se t’i vijë shpirti?

Përgjigje: Komisioni i përgjithshëm i dijetarëve të mëdhenj ka marrë vendim si në vijim:

Falënderimi i takon Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin e Tij, familjen e tij, shokët e tij dhe mbi gjithë ata që e pasojnë atë deri ditën e gjykimit.

1 – Nuk lejohet abortimi i fëmijës në cilëndo kohë të shtatzënisë përveç se me arsye të fortë të sheriatit apo në raste specifike të ngushta.

2 – Po që se është në pjesën e parë të shtatzënisë, e cila është 40 ditshi i parë ku në abortimin e fëmijës ka dobi të pranueshme fetarisht ose largim i dëmit lejohet abortimi, mirëpo po që se dëshiron të abortojë nga shkaku se i vjen rëndë t’i edukojë fëmijët apo ka frikë se a do të mund të kujdeset për ta si nga ana ekonomike, arsimore, duke u frikësuar për të ardhmen e tyre, apo se u mjaftojnë fëmijët të cilët i kanë dhe nuk kanë nevojë për tjetër, në këto raste nuk lejohet aborti.

3 – Nuk lejohet aborti kur formohet embrioni, gjak i ngjizur ose mish (e cila është 40 ditshi i dytë dhe i tretë), derisa për këtë çështje të vërtetohen mjekët-specialistë se vazhdimi i shtatzënisë do ta dëmton nënën, dëmtim i cili mund të përfundojë me vdekje, atëherë lejohet aborti pasi që merren krejt mjetet për t’u larguar këtij rreziku.

4 – Shkalla e tretë e shtatzënisë, kur t’i plotëson katër muaj embrioni, nuk lejohet aborti, vetëm po që se komisioni i mjekëve-specialistë të vërtetojnë vdekjen e nënës nëse nuk aplikohet aborti. Kjo pasi se të merren gjithë mjetet për ta shpëtuar embrionin në këtë rast lejohet aborti me kushte që i cekëm duke u bazuar në rregullin e largimit të dëmit më të madh nga dy dëmet, pra dhënie përparësi e dobisë më të madhe nga dy dobitë.

Marrë nga: www.islamqa.com / albislam.com

Përktheu dhe përshtati: Nexhat Ceka

0 3404

Pyetje: Desha të bëje një pyetje rreth fejesës, pyetja është si vijon:
Më kanë ardhur disa oferta për martesë, dhe prej atyre ofertave ka pasur motra te devotshme , me të cilat po të ekzistonin mundësitë ekonomike për momentin me u martu do të martohesha, por pasi rrethanat janë kështu më duhet të pres rreth së paku 2 deri në 3 vite, dua të di a lejohet të sakrifikoj e të fejohem dhe të rri i fejuar rreth 3 vite nëse vjen ndonjë ofertë serioze për të cilën po të ekzistonin mundësit do të martohesha menjëherë.

Përgjigje: Falënderimi i takon Allahut, kurse lavdërimi dhe paqja e Tij qofshin mbi të Dërguarin, familjen, shokët dhe ithtarët e tij:

Në sheriat nuk është e përcaktuar kohëzgjatja mes fejesës dhe kurorëzimit. Kjo gjë i referohet zakoneve të një vendi d.m.th. mund që menjëherë pas fejesës të behët kurorëzimi me rregullat dhe kushtet e tij ashtu siç mundet që kjo marrëveshje të lihet për më vonë qoftë një muaj një vit apo më shumë. Duhet të dish se me fejesë, sipas sheriatit, nuk nënkuptohet ajo që praktikohet te masa e gjerë në vendet tona ku realizohen ndoshta shumica e shtyllave dhe kushteve të kurorëzimit sepse aty shohim ofertën, pranimin e kësaj oferte, dëshmitarë, pëlqimin e përgjegjësit, dërgimin e dhuratave e tjerë. Sipas pikëpamjes së sheriatit fejesa është periudha kur një i ri interesohet dhe shpreh dëshirën  për tu martuar me një femër edhe atë duke u munduar ta shoh atë qoftë edhe fshehurazi ose të takohet me të në praninë e një të afërmit të saj.[1]

Më e mira është që të mos zgjatet koha mes fejesës dhe martesës sidomos kur ekzistojnë mundësitë. Këtë e themi duke u mbështetur në hadithet e të Dërguarit që nxisin të rinjtë sa më herët të martohen sikur hadithi: “Të rinj! Kush prej jush ka mundësi të martohet le të martohet sepse kjo ia ruan shikim dhe nderin…”[2]

Si dhe porosisim të rinjtë që të mos krijojnë pengesa të ndryshme për të vonuar martesën duke venduar kushte të ndryshme materiale e të tjera.

Nga ana tjetër zgjatja e kohës mes fejesës dhe martesës nëse bëhet pa arsye të fuqishme zakonisht shkakton probleme të natyrave të ndryshme që mund të shpijnë deri te prishja e fejesës.[3] Allahu e di më mirë

Burimi: albislam.com

[1] ElFikh elIslamij, Zuhajli, 9/6492

[2] Buhariu

[3] Fetava ulemail beledil haram, fq: 390

0 1896

28 Rebi’ul Evvel 1432h/3 Mars 2011-03-06

Në emër të Allahut Mëshiruesit Mëshirëbërësit

Falënderimi i takon Allahut, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të Dërguarin e Allahut, mbi familjen dhe shokët e tij…

Konferenca e parë e Lidhjes së dijetarëve muslimanë u mbajt në Istanbul në periudhën mes 27-28 Rebi’ul Evvel të vitit 1432h gjegjësisht më 2 dhe 3 Mars të vitit 2011. Pjesë morën mbi njëqind dijetarë dhe thirrës prej 35 shteteve.

Titulli i konferencës ishte Dijetarët dhe rimëkëmbja e Umetit dhe rreth temës bosht u mbajtën 5 sesione dhe u prezantuan 15 punime. Krahas këtyre sesioneve janë organizuar edhe katër tribuna rreth ndodhive në botën Islame dhe rreth kërkesave të popujve për reforma. Konferenca mbaroi me këtë Deklaratë që i drejtohet Umetit Islam.

Përmirësimi i gjendjes së Umetit është i ndërlidhur me përmirësimin e dijetarëve dhe sundimtarëve. Ata janë pushtetarët që kujdesen për çështjen e muslimanëve, që drejtojnë shtetet dhe u prijnë muslimanëve. Ringjallja e kuptimit të dijës edukuese në umetin Islam është obligim fetar dhe emergjencë shoqërore. Aty qëndron rruga më e shkurtër drejtë reformave dhe pikënisja themelore drejtë prosperitetit në të gjitha sferat.

  1.    Dijetarët rabbanijun (edukues) janë ata që duhet të realizojnë ripërtëritjen e dijës fetare, mbrojtjen e unitetit të muslimanëve, rrënjëzimin e vlerave Islame, mbikëqyrjen e të drejtave dhe lirive të njeriut ashtu siç i ka kufizuar sheriati. Ata duhet ta udhëheqin Umetin Islam  në gjitha çështjet e tij.
  2.    Rimëkëmbja e Umetit Islam që e dëshmojmë sot realizohet dhe stimulohet nga botëkuptimi i përkryer i Islamit si fe, si dhe nga kuptimi i gjerë dhe gjithëpërfshirës i adhurimeve dhe veprave të mira. Atë e lëviz edhe besimi i shëndosh dhe sheriati tolerant. Për epërsinë e kësaj feje dëshmojnë  fjalët e shpalljes, fletët e historisë dhe qytetërimi Islam.
  3.    Umeti Islam sot duhet të jetë i vetëdijshëm për sfidat e mëdha me të cilat ballafaqohet dhe të cilat e pengojnë përparimin e tij drejtë prosperitetit dhe pozitës udhëheqëse. Me dituri dhe sunet ballafaqohet injoranca dhe bidatet. Fikhu (kuptimi) dhe përvetësimi i diturive janë armët me të cilat luftohen kurthet dhe komplotet e brendshëm dhe të jashtëm. Dituria bashkëkohore dhe përfitimi nga teknologjia moderne realizojnë zhvillimin e përgjithshëm dhe eliminojnë prapambeturin.
  4.    Vendimmarrësit (dijetarët punonjës dhe pushtetarët e mirë që i pasojnë dijetarët) e kanë për obligim të ndalojnë kolonializmin perëndimor dhe okupimet e huaja të shteteve muslimane. Ata duhet të angazhohen për kthimin e krenarisë dhe nderit të Umetit Islam duke e ngjallur kuptimin e xhihadit dhe duke e organizuar atë ne vendet legjitime. Aty bën pjesë edhe urdhërimi në të mirë dhe ndalimi nga e liga pas të cilës duhet të zbatohet  dhe të madhërohet gjykimi me Sheriatin Islam. Allahu, subhanehu ue teala, thotë: “Gjykimi nuk i takon kujt, pos Allahut, e Ai urdhëroi të mos adhuroni tjetër vetëm Atë.” (Jusuf, 40).
  5.    Kërkojmë prej dijetarët e Ehli Sunnetit në çdo vend që të bashkohen në zbatimin e fesë, të janë të drejtë ndaj zullumqarëve dhe ndaj atyre të cilëve u bëhet padrejtësi, ti këshillojnë pushtetarët nëpërmjet instancave dhe organizatave ligjore, dhe nëpërmjet shoqatave fetare dhe shkencore të pavarura. Le ti shpalosin sistemet tirane dhe të korruptuara që shkelin të drejtat e njerëzve me heqje lirie pa aktakuzë dhe pa gjykim.
  6.    Umeti Islam me gjitha grupimet brenda tij e ka nisur rrugën e tij drejtë ndryshimit kah e mira dhe drejt realizimit të reformave. Nuk lejohet pengimi i tij e as vonimi i rezultatet e pritura. Këto kërkesa paqësore dhe të definuara, nuk konsiderohen rebelim ndaj pushtetarit të ligjshëm si dhe nuk është kundërvajtje fetare.
  7.   Kushtet momentale janë rast i volitshëm që Umeti të lidhet me dijetarët e tij, të realizohen reforma rrënjësore që nënkuptojnë gjykimin me Librin e Allahut dhe me Sunetin e të Dërguarit. Në Librin e Allahut dhe në Sunetin e Muhammedit është garancia e realizimit të drejtësisë shoqërore dhe të rregullimit të politikave arsimore, informative dhe ekonomike të Umetit.
  8.  Lidhja e dijetarëve  përshëndet sukseset e Umetit Islam në Tunizi dhe Egjipt dhe në vendet tjera të botës Islame. Ju kujtojmë se ndryshimi i vërtetë fillon në zemër duke u penduar tek Allahu, duke u kapur fortë për udhëzimin e Tij. Është detyrë e gjitha forcave politike dhe shoqërore të realizojnë reformat dhe të luftojnë korrupsionin në të gjitha format e tij. Ata duhet ta zgjedhin më të mirin të udhëheq me besnikëri duke mos e rritur namin me slogane boshe. Më i miri që duhet të angazhohet është i fuqishmi dhe besniku, porosit Kurani.

1Lidhja e dijetarëve muslimanë mbështet xhihadin e popullit libian për tu liruar prej sistemit të prishur dhe prej kryetarit të dalur prej Islamit. I këshillojmë me durim derisa të vjen fitorja dhe dita kur besimtarët do ti gëzohen fitores dhe ndihmës së Allahut.

Lidhja e dijetarëve alarmon rrezikun e zgjërimt shiit dhe mashtrimit pas sloganeve të tyre devijuese në shtetin e Bahrejnit dhe tjetërkund. E thërrasim Ehli Sunetin, popuj dhe udhëheqës, të realizojnë drejtësinë, të luftojnë zullumin të kapen për Librin e Allahut dhe për Sunetin e të Dërguarit, sal-lallahu alejhi ue selem.

Dijetarët e devotshëm në çdo vend janë referenca e Umetit në situatat e reja dhe Umeti duhet të lëviz sipas këshilave të tyre. Këshillimi (nasihati) është detyrë fetare dhe vepër e mirë. Banorët e Jemenit, Shamit dhe vendeve islame duhet të bashkohen pas fetvave që i japin dijetarët e tyre dhe organizatat fetare. Fjala e tyre duhet të respektohet.

Allahun e lusim t’u jep sukses muslimanëve, ti inspiron kah e drejta në fjalë dhe në vepra. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhamedin, mbi familjen dhe shokët e tij ndërsa lutja jonë e fundit është Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve.

Përktheu Talha Kurtishi

Burimi: albislam.com

    0 0

    albislamlogo1

    Kush është ALBISLAMI?

    Me emrin e Allahut, të Gjithmëshirshmit, Mëshiruesit

    Albislami është ueb faqja e parë Islame në gjuhën shqipe, që filloi punën e saj në Mars të vitit 1999. Ai synon përhapjen e diturisë fetare dhe rrënjëzimin e metodologjisë së ehli suneh uel xhemaa, te të gjithë myslimanët e rajonit dhe te ata të cilët hulumtojnë pas të vërtetës. Këtë gjë, Albislami e bën nëpërmjet materialeve të saja edukative, mësimore dhe analizave të ngjarjeve globale me këndvështrim të thellë fetar.

    Albislami po ashtu jep mund të shtrenjtë për të bashkuar myslimanët në rrugën e drejtë, larg grupeve, sekteve dhe pasimit të verbër. Gjatë gjithë kësaj mbështetet në ndihmën e Allahut, subhanehu ue teala, pastaj në udhëzimin e Muhamedit, sal-lallahu alejhi ue selem, dhe në traditën e tri gjeneratave të para të myslimanëve. Arritjen e të cilës e mundëson ekipi profesional që është i angazhuar në këtë veprimtari. Ekipi i Albislamit, sidomos i revistës është i formuar nga hoxhallarë të vendeve tona, nga Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia. Materialet e revistës tashmë do të mund t’i gjeni edhe në ueb faqen tonë, pas një intervali kohor nga dita e botimit.

    Mesazhi i Albislamit

     

     

     

    Albislami u drejtohet mbarë lexuesve të gjuhës shqipe, synon t’i drejtohet logjikës së njerëzve, t’i njoftojë me punët e mira, t’i ngjallë dhe t’i zbusë zemrat e po ashtu t’i rritë ambiciet e tyre. Nëpërmjet këtyre, synon të ndërtojë myslimanë:

    – me besim të pastër dhe të shëndoshë

    – me dije të thellë

    – me kuptim të vërtetë të realitetit (situatës aktuale)

    – t’i bazojë qëndrimet e tij mbi baza fetare

    – në metodologjinë e tij të ndjekë rrugën e tri gjeneratave të para të myslimanëve.

    Qëllimet i Albislamit

     

     

     

    1. Përhapja e besimit të ehli sunetit.

    2. Përhapja e diturisë fetare, e cila është e ndërtuar mbi argumente dhe baza fetare.

    3. Dhënia rëndësi studimeve të ndryshme, të cilat do të ndihmojnë në këshillimin dhe përmirësimin e popullit tonë.

    4. Njoftimi i lexuesve me aktualitetin e myslimanëve në përgjithësi, qoftë në aspektin politik, ekonomik, ideologjik apo pedagogjik duke u munduar në zgjidhjen e atyre problemeve aq sa lejojnë mundësitë.

    5. Thirrja në bashkimin e mundësive dhe kapacitetit të myslimanëve dhe thirrja për tu larguar nga fanatizmi lokal, partiak apo grupor (xhemator).

    6. Paralajmërim i myslimanëve në përgjithësi dhe i thirrësve (davetçive) në veçanti nga kampanjat e llojllojshme që organizohen kundër tyre, me qëllim që të kenë kujdes.

    Metodologjia:

     

     

     

    Albislami përmban shkrime e përkthime nga dijetarë dhe hoxhallarë eminent, gjëra të cilat ndihmojnë në gjetjen e mjeteve të qëlluara për të shërbyer veprimtarinë Islame dhe atë, me metoda që bazohen në analiza dhe qartësi, në shprehje dhe në qëllime.

    Albislami edhe pse është në gjuhën shqipe, ai nuk bën dallim midis myslimanëve. Nuk pretendojmë se Albislami është zëri i vetëm i myslimanëve shqiptarë, nuk pretendojmë se e drejta e thirrjes Islame na takon vetëm neve. Nuk e refuzojmë të vërtetën ngado që vjen dhe nuk i nënçmojmë zërat tjerë, të cilët punojnë dhe mundohen për më të mirën e myslimanëve.

    Albislami mundohet t’i eliminojë ballafaqimet partiake (grupore, xhematore) dhe divergjencat personale, të cilat zhdukin ëmbëlsinë e da’vetit.  Gjatë gjithë kësaj, Albislami mundohet të sqarojë bazat dhe të vërtetat fetare ashtu si janë.

    Albislami është foltore, ku sqarohet e vërteta dhe ngjallet vetëdija. Ndoshta nuk kemi mundësi për të thënë të vërtetën në çdo çështje, por të kotën nuk do ta themi asnjëherë, me lejen e Allahut.

     Vizioni i Albislamit

     

     

     

    Shpresojmë se me ndihmën e Allahut e pastaj edhe me mundin e hoxhallarëve dhe davetçive në përgjithësi, Albislami ka arritur një shkallë të lartë të pranimit dhe besueshmërisë te ata që punojnë për Islam. Albislami do të mundohet që të jetë:

    – referencë Islame te shumë njerëz, sepse ajo posedon metodologji të drejtë dhe të thellë Islame.

    – burim i pasur dhe i pastër, që u del në ndihmë thirrësve, hatibave, ligjëruesve dhe studiuesve.

    – material efektiv për zgjimin e vetëdijes dhe njoftimin me realitetin (aktualitetin) e popullit tonë.

    – shtyllë nga shtyllat kryesore në ndërtesën e mediumit fetar Islam.

    E lusim Allahun të na bëjë të sinqertë në fjalë dhe vepra, të na falë të gjitha gjynahet, ato që shihen dhe të tjerat që nuk shihen, të na japë të mirat në këtë dynja dhe më të mirën e ahiretit, xhenetin firdeus dhe shikimin e Fytyrës së Tij. Amin

    Stafi i ueb faqes:

    Shpend Zeneli – kryeredaktor

    Talha Kurtishi – redaktor i rubrikës “zgjodhëm për ju”

    Agim Bekiri – redaktor i rubrikës “pyetje dhe përgjigje”

    Suad Shabani – redaktor i rubrikës “hutbe”

    Shpend Zeneli – redaktor i rubrikës “ilmihali”

    0 1199

    I falënderuar është Allahu, paqja dhe bekimet e Tij qofshin mbi të dërguarin, Muhammedin, sal-lallahu alejhi ue selem, mbi familjen dhe mbi gjithë shokët e tij.

    Asociacioni i dijetarëve muslimanë shpreh pikëllimin e tij të thellë lidhur me atë që tani ndodh në tokën e Kinanës në Egjipt. Jemi të pikëlluar për gjakun e shenjtë që po derdhet, për shpirtrat e mbrojtura që sulmohen dhe për pasurinë e pacenueshme që po uzurpohet/shkatërrohet nga ana e rebelëve dhe puçistëve mercenarë. Ne i ngushëllojmë familjet e të viktimave dhe lutemi për të lënduarit që Allahu ti mëshiron duke e përshpejtuar shërimin e tyre.

    Në këtë kontekst ne si Asociacion e bëjmë publik këtë reagim:

    1. Asociacioni i dijetarëve muslimanë i dënon veprimet e lëvizjes Temerud (rebelim) dhe të mbeturinave të sistemit të kaluar, të sponsorizuar nga çarqe të njohura jashtë Egjipti t që nuk i dëshirojnë Egjiptit dhe popullit të tij siguri dhe stabilitet. Asociacioni e mban qëndrimin se këto palë janë përgjegjëse për pasojat e rrezikshme eventuale fetare, ligjore, shoqërore, ekonomike etj…

    2. I kujtojmë gjithë egjiptasit për ndalesën e gjakderdhjes. Allahu, subhanehu ue te’ala, thotë: “Kush vret ndokënd, që s’ka vrarë njeri ose që nuk ka bërë çrregullime në Tokë, është sikur të ketë vrarë të gjithë njerëzit.” (El Maide, 32)

    “Kushdo që vret një besimtar me qëllim, ndëshkimi i tij është Xhehenemi, në të cilin do të qëndrojë përgjithmonë. Allahu është zemëruar me atë, e ka mallkuar dhe i ka përgatitur një dënim të madh.” (En Nisa, 93) I Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ue selem, thotë: “Njeriu do të mbetet në gjerësinë e fesë derisa të mos derdh gjak të mbrojtur.” (Buhari)

    3. U bëjmë thirrje atyre që janë tubuar në sheshet e ndryshme që të përmbahen nga dhuna, të largohen nga ata që thërrasin në dhunë, që sulmojnë të pafajshëm. Distancohuni prej të tillëve që të mos rriten prania e tyre publike dhe ndikimi i tyre politik. I Lartësuari thotë: “Ndihmojeni njëri-tjetrin në punë të mira dhe në të ruajturit nga të këqijat dhe jo në gjynahe dhe armiqësi!” (El Maide, 2)

    4. Populli i Egjiptit duhet të jetë vigjilent për qëllimet e çarqeve çifute krishtere dhe shiite si dhe për qëllimet e bashkëpunëtorëve të tyre që dëshirojnë të varrosin/zhdukin përvojën e porsalindur egjiptiane, të luhatin stabilitetin e Egjiptit të ri, të pengojnë

    rrugëtimin e shtetit i cili filloi të rikthejë sovranitetin dhe të forcojë resurset dhe pozitën e tij. Mos lejoni që armiqtë ti realizojnë synimet e tyre.

    5. I thërrasim egjiptianët që ta bashkëpunojnë në hair dhe devotshmëri, që të këshillojnë njëri-tjetrin për të vërtetën dhe të jenë durimtarë. Konsultohuni dhe bashkëpunoni për të shtuar të mirën dhe për ta pakuar të keqen. Ruajeni unitetin duke iu shmangur përçarjes. Përçarja juaj e forcon ndikimin e prishësve. “Dhe mos bëni çrregullime në Tokë, pasi është vënë rregulli…” (El E’araf, 56) “Allahu, me siguri që do ta prishë punën e ngatërrestarëve.” (Junus, 81)

    6. Asociacioni kërkon prej ushtrisë dhe institucionet e sigurisë që tu përmbahen zotimeve dhe përgjegjësive që i kanë marr përsipër dhe të mos përsërisin përvojën e Algjerisë.

    7. Duke e zbatuar imperativin hyjnor: “Të gjithë mbahuni fort për litarin e Allahut (Kuranin) dhe mos u përçani!” (Ali Imran 103) asociacioni u bën thirrje gjitha forcave islame dhe kombëtare të bashkohen rreth një qëndrimi unik lidhur me këtë krizë, t’i marrin parasysh synimet e larta duke u larguar nga përçarja e cila do të shkaktonte humbjen e gjitha arritjeve në përudhen e kaluar. “Bindjuni Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe mos u grindni ndërmjet jush, sepse do të humbni guximin e do t’ju lërë fuqia. Bëhuni të durueshëm, se Allahu, me të vërtetë, është me të durueshmit.” (El Enfal, 46)

    8. Asociacioni e përkrah nevojën që të rishikohen dhe përmirësohen gabimet e bëra nga pushteti duke kërkuar që mjetet e informimit si dhe nga drejtuesit e mendimit në botën arabe në përgjithësi dhe në Egjipt në veçanti, të janë të vetëdijshëm për amanetin e fjalës së thënë, për përgjegjësinë e drejtimit të opinionit kah interesi i përgjithshëm i Umetit duke e forcuar fuqinë dhe unitetin. Drejtuesit e mendimit dhe mediet nuk duhet të janë shkak i përçarjes madje edhe me një fjalë të vetme.

    Allahun e lusim ta ruan Egjiptin, të bëj atë të sigurt dhe stabil, ti jep pasuri dhe begati ti ruan edhe vendet e tjera muslimane duke i larguar fitnet dhe sprovat ato publike dhe ato të fshehura. I falënderuar është Allahu, Zoti i botëve.

    Kryetari i Asociacionit: Shejhu El Emin El Haxh

    Sekretari i përgjithshëm: Prof. Dr. Nasir El Omer

    Përktheu: M-r. Talha Kurtishi

    i mëparshëm1...456Faqja 6 nga 6

    NA NDIQNI NË

    REVISTA ALBISLAM (Nr, 1 - 99) Albislami ishte edhe një revistë Islame në gjuhën shqipe, e cila vazhdon të synon përhapjen e diturisë fetare dhe rrënjëzimin e metodologjisë së ehli suneh uel xhemaa, te të gjithë myslimanët e rajonit dhe te ata të cilët hulumtojnë pas të vërtetës.
    Numri i parë i kësaj reviste doli më 29 Gusht 2003. Ajo kishte nëntë rubrika atëherë, kurse ka aritur deri në trembëdhjetë, plus editoriali. Ajo ka vazhduar të botohet një herë në muaj që atëherë e deri në të arritur numrin 99 në Tetor 2011. Shumë arsye sollën deri në pauzimin e saj, me shpresë që një ditë do e sheh dritën përsëri.

    MË TË LEXUARA

    © Copyright 2003 - AlbIslam.com