MËSIME DHE POROSI ISLAME ( 66 )

Shkaqet që ndihmojnë mosuljen e shikimit nga haramet:

1. Pasimi i epshit.
2. Ecja pas cytjeve të shejtanit të mallkuar.
3. Mbështetja e tepruar në faljen dhe mëshirën e Allahut.
4. Anashkalimi i frikës nga dënimi i dhembshëm i Allahut.
5. Shikimi i filmave, serialeve, gazetave në të cilat shfaqen femra të zbuluara.
6. Neglizhimi i martesës.
7. Prezentimi në vendet ku janë të përziera burrat dhe gratë, tregjet, darsmat, etj.
8. Zhveshja e femrave në rrugë, shkolls dhe tregje.
9. Kontakti me femra, në shkollë, rrugë, tregje, etj.

Dënimet e mosuljes së shikimit nga haramet, janë:

1. Prishja e zemrës.
2. Harresa e diturisë.
3. Zbritja e sprovave dhe fatëkeqësive.
4. Asgjësimi i adhurimeve.
5. Pakujdesia ndaj Allahut.
6. Neglizhimi i ditës së gjyikimit.
7. Çrregullime dhe probleme në shoqëri.
8. Humbja e sigurisë dhe lumturisë në dunja dhe ahiret.
9. Humbja e dashurisë së Allahut.
10. Rënia e zemrës në robërin e epsheve.

Dr. Mustafa Murad

Nga arabishtja: Suad B. Shabani

Burimi: albislam.com

Transmetohet nga Hudhejfe, radijAllahu anhu, se ka thënë:

كان النبي صلى الله عليه وسلم إذا أخذ مضجعه من اليل وضع يده تحت خده ثم يقول: اللهم باسمك أموت وأحيا، وإذا استيقظ، قال: الحمد لله الذي أحيانا بعد ما أماتنا وإليه النشور.

“Kur i dërguari i Allahut, salAllahu alejhi ue selem! , binte të flinte natën, e vendoste dorën e tij (të djathtë) nën faqen e tij dhe thoshte: Me emrin Tënd! O Allahu im, vdesë dhe jetoj! Ndërsa, kur zgjohej prej gjumit, thoshte; I tërë falënderimi qoftë për Allahun, i Cili na ngjalli pasi na bëri të vdesim(pasiqë gjumi llogaritet si vdekje e vogël) dhe tek Ai është ringjallja.”

Shënon Imam Buhariu në sahihun e tij; nr.6314

Disa dobi nga hadithi;

1. Duhet që robi i Allahut kur të bëhet gati për të fjetur gjithnjë ta përmend dhe kujtoj Allahun, le të jetë kjo si lloj përgatitje për vdekjen dhe si një lloj përfundimi i mirë i veprave të tij, ngase nuk e di robi se a do zgjohet më prej gjumit apo jo!

2. Falënderimi i Allahut për mirësitë duhet të jetë gjithnjë në jetën e besimtarit, posaqërisht kur robi zgjohet prej gjumit, ta falënderoj Allahun si she ta kujtoj ringjalljen pas vdekjes.

3. Duhet ta dijë besimtari që të gjitha krijesat do rikthehen një ditë tek Allahu apo rikthimi i tyre i pashmangshëm është tek Allahu.

4. Allahu është më meritori të falënderohet nga krijesat e Tij me të gjitha llojet e falënderimeve.

5. Urtësia e Allahut tek gjumi, e bëri pushim dhe qetësi për trupin e robërve të Tij, në mënyrë që ditën të jenë të fuqishëm për adhurim dhe punë. Pra, e bëri natën pushim kurse ditën angazhim.

6. Zgjuarja nga gjumi ia rikujton çdoherë besimtarit ditën e ringjalljes(nga varrezat) pas vdekjes si dhe ia vërteton jobesimtarit që kështu do ringjalleni pas vdekjes ashtu siç po ju ngjalli pas rënies në gjumë.

Shkroi; Halid Ibn Mahmud el Xhuheni

Kontrolli; Vehid Ibn Abduselam Bali

Nga arabishtja; Suad Shabani

Burimi; albislam.com

HADITHI:

Hudhejfeja, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, përcjell se i dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Nuk hyn në xhenet bartësi i fjalëve.”[1]

KOMENTI:

Është një kërcënim i madh, bartës i fjalëve është për qëllim: ai i cili përcjell informata në mesin e njerëzve për të shkaktuar trazira e shpifje, që të përçan njerëzit e të ngjall armiqësi në mesin e tyre, ky llogaritet bartës i fjalëve (nemam), Allahu thotë: “dhe mos ju përul ti atyre që betohen (rrejshëm), e që janë të poshtër, lajkatarit dhe atë që transmeton fjalët për të keq.” Sureja Kalem, ajeti 10-11.

Bartja e fjalëve është prej mëkateve të mëdha, për të cilin mëkat njeriu dënohet në varr, siç është përmendur në hadith, kur i dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, kaloi pranë dy varreve, tha: “Këta dy po dënohen, dhe nuk dënohen për ndonjë vepër të madhe; njëri prej tyre bartte fjalë mes njerëzve, e tjetri nuk ishte i kujdesshëm gjatë urinimit.”[2]

Kështu që ky hadith tregon se bartësi i fjalëve dënohet në varr, që është një kërcënim i madh, dhe në hadithin e lartpërmendur i dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, tregoi se ai nuk hyn në xhenet, në shenjë kërcënimi për të, e nuk nënkupton se personi është jobesimtar, por, është një lloj kërcënimi dhe qortimi, hyrja e tij në xhenet mund të vonohet e të dënohet në zjarr për shkak mëkatit të madh, andaj muslimani duhet të largohet nga bartja e fjalëve.

Kanë thënë: Atë që bartësi i fjalëve e prish për një orë, magjistari nuk mund ta bëjë për një vit.

I dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, konsideroi bartjen e fjalëve si një lloj magjie, ngase kjo prish raportet mes njerëzve më shumë se sa mund të prish magjia, ka thënë: “A dëshironi t’ju tregoj se ç’është sihri (magjia)? Ajo është bartja e fjalëve, fjalët mes njerëzve.”[3]

Bartja e fjalëve është një lloj i llojeve të magjisë nga aspekti që ajo shkakton prishje në një shoqëri sikur magjia, sikur që magjia shkakton armiqësi mes njerëzve, siç thotë për këtë Allahu: “Dhe njerëzit mësuan nga këta dy se si t’i ndajnë bashkëshortët. Por magjistarët – pa lejen e Zotit nuk mund t’i bënin dëm askujt.” Sureja Bekare, ajeti 102.

Shkaktojnë armiqësi mes burrit dhe gruas deri sa të ndahen, e të shkatërrojnë një çift bashkëshortor, që është pasojë e magjisë, njashtu bartësi i fjalëve mund të prish raportet mes një burri dhe gruas së tij, apo mes prindit dhe fëmijës së tij, mes të afërmve, apo mes muslimanëve, bile mund të ndezen luftëra për shkak bartjes së fjalëve. Kështu që rreziku i bartjes së fjalëve është i madh, për këtë Allahu kërcënoi se ai person nuk hyn në xhenet.

Autor: Salih ibn Feuzan el Feuzan

HADITHE MBI MORALIN DHE ETIKËN TË PËRMBLEDHURA NGA LIBRI (BULUG EL MERAM)

HADITHI I NJËZET E PESTË

Përktheu: Shpend Zeneli

Burimi: albislam.com

[1] E shënon Buhariu me numër (6056)

[2] E shënon Buhariu me numër (216 dhe 218) dhe Muslimi me numër (292)

[3] E shënon Muslimi me numër (2606).